W poszukiwaniu magnetyzmu materii

Tomasz Lendzian

Pasjonujący wyścig w pogoni za prawdą o swoim pochodzeniu i losie biologicznego ojca trwa. Tajemnice są sprytnie ukryte na kartach pewnej książki, lecz jej posiadaniem jest zainteresowanych więcej osób, w tym agent ABW. Każdy z bohaterów szuka własnej prawdy, a dla osiągnięcia celu nie cofnie się przed niczym. Dlaczego ulegamy złudzeniom? Czy przyczyną jest "magnetyzm materii"? Czy bańka medialna, która nas spowiła pajęczyną sieci, jest bardziej realna od jaskini Platona? Czy naprawdę kochamy, czy jedynie nam się wydaje, że bez wzajemności? Czy wydaje nam się, że Bóg istnieje, czy największym złudzeniem człowieka jest to, że Go nie ma? Jaka jest prawda? Co to jest prawda? Druga część perypetii Maćka Dobruckiego dostarczy nam kolejnej porcji przygód, zwrotów akcji, okraszonych tym samym ciętym humorem i dużą dawką ciekawostek naukowych. Nowi bohaterowie, jeszcze większe tarapaty i stała bystrość umysłu Maćka zapewnią nam rozrywkę na najwyższym poziomie. Nastoletnia przygoda się skończyła, zaczyna się walka o prawdę i o własne życie. Notka o Autorze Tomasz Lendzian urodził się 7 lutego 1970 roku w Nowej Sarzynie. Studia prawnicze ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując tytuł magistra prawa. Karierę zawodową rozpoczął jako asesor w Żarach (województwo lubuskie). Obecnie mieszka i pracuje na Mazowszu. Od zawsze interesowała go fizyka wszechświata. Pierwsza książka popularnonaukowa jego autorstwa, "Sztuczna inteligencja w ogniu", powstała z dialogów z SI na temat Wielkiego Wybuchu. "W poszukiwaniu magnetyzmu materii" to kontynuacja debiutanckiej powieści Tomasza Lendziana pt. "W poszukiwaniu skrycie tęsknionej", która ukazała się nakładem Wydawnictwa Borgis w 2023 roku.

Lustro mojego czasu

Wiesław Piechocki

Życie pod znakiem przesiedleń Moi rodzice, przesiedleni ze Lwowa i z Sanoka, osiedli na Górnym Śląsku w 1945 roku. Dogasała druga wojna światowa. Urodziłem się dwa lata później – wśród żywiołu śląskiego. Na ulicach moich rodzinnych Pyskowic mówiono albo po polsku, albo po niemiecku. Albo po ślunsku. Po osiemnastu latach życia przesiedliłem się do Warszawy. Drugi etap życia. Studia romanistyki, tworzenie własnej rodziny oraz pierwsze podróże zajęły kolejne szesnaście lat. Panowały wówczas skróty: ZSRR zdominował PRL, gdzie rządziła niepodzielnie PZPR. A ja pracowałem na UW, w IR. Ci, którzy uważali się za odważnych, emigrowali. Trzeci etap życia rozpocząłem w 1981 roku. Z żoną i sześcioletnią córeczką via Norwegia przesiedliliśmy się w nieznane – do Austrii. Początek trudnej emigracji. Wokół nas Alpy, Jezioro Bodeńskie, demokratyczna Austria oraz książęcy Liechtenstein. Rodzina powiększyła się o następne dwie córki. Ren jako refren – nasze życie w dolinie szwajcarsko-austriackiej. Przez trzydzieści jeden lat jeździłem do pracy do Liechtensteinu – z Austrii przez Szwajcarię. Tam, w jedynym liceum, nauczałem po niemiecku innych języków: głównie francuskiego, łaciny i włoskiego. Wieloletnia, zdyscyplinowana walka o przeżycie rosnącej rodziny na obcej ziemi. Rok 2018 – przeprowadzka do Wiednia. Kolejne przesiedlenie, nowy etap życia.

Księżyc w oknie

Isabelle Margot Moulin

Kojące jak mleko z miodem opowieści na dobrą noc Po dniu wypełnionym obowiązkami w pracy, szkole czy domu potrzebujemy odpoczynku i wyciszenia. Z pomocą przyjdzie nam zbiór opowiadań autorstwa Isabelle Margot Moulin, w którym Noc, co „dłonie w srebrzystych ma rękawiczkach, a na ramieniu drzemiącą sowę, na diamentowych sukni guziczkach krople zastygłe śnieżno-deszczowe”, ukoi nasze nerwy, a Wyobraźnia, która „ma koślawe, brudne nóżki, dwa warkocze nad uszami z pstrokatymi kokardami, falbaniastą sukieneczkę i tęczową też piłeczkę na gumowej, złotej wstążce, a we włosach polne kwiaty, które świtem rwie na łące, i noseczek piegowaty”, sprawi, że oderwiemy się od codzienności. „Księżyc w oknie” to spokojna lektura idealna na wieczorne godziny zarówno dla dużych, jak i małych czytelników. Nakreślone poetycką prozą obrazy, przedstawiające Świetliki, Sowę, Deszcz czy też Nietoperze i Jeże wprowadzą nas w baśniowy świat, w którym Noc tańczy ze Snem: „Noc wstaje, suknią szeleszcząc, jak liśćmi. Dłoń na ramieniu snu położyła. – Może – powiada – coś mi się przyśni – po czym się w taniec ze snem wtopiła. I suną razem rozkołysani, wirując walcem w przestrzeniach nieba. Noc świat zakrywa kruczymi włosami. Sen w tańcu z nocą kojąco śpiewa (…)”.

Fenomen daty

Joanna Zimowska

Fenomen daty to doskonały kryminał psychologiczny, którego Czytelnik nie tylko strona po stronie zbliża się do poznania odpowiedzi na pytanie „Kto zabił?”, ale również jest zapraszany do refleksji nad złożonym motywem zbrodni oraz kwestią winy – czy wina leży wyłącznie po stronie mordercy, czy odpowiedzialność ponoszą również ci, którzy w porę nie dostrzegli niepokojących sygnałów wysyłanych przez zabójcę. Małgorzata Derch zostaje bestialsko zamordowana tuż przed swoim ślubem. Ze znalezionego w pokoju kobiety listu wynika, że jej śmierć miała być zemstą na jej narzeczonym Michale, który przed poznaniem Gosi bezwzględnie bawił się uczuciami zakochanych w nim kobiet. Kto stoi za tą potworną zbrodnią? Któraś z opuszczonych rywalek, prowadząca dochodzenie policjantka Joanna – kiedyś sama porzucona przez Michała przed ołtarzem, a może sam Michał, który zrozumiał, że Gosia nie do końca jest tą osobą, za którą się podawała?

Opowieści naszych dni t. 1

Antologia

„Opowieści naszych dni” to złożona z dziesięciu opowiadań antologia literacka napisana przez ludzi, dla których słowo ma uniwersalne, niezmienne, fundamentalne znaczenie. W książce znajdziemy między innymi oryginalną historię kryminalną, opowieść o fascynacji nowoczesnymi technologiami, bajkę do wspólnej lektury dla dzieci i dorosłych, wspomnienia z dzieciństwa, zapis strumienia świadomości i krótką tragiczną historię przyjaźni młodych ludzi. Wspólnym mianownikiem tej antologii jest człowiek ze wszystkimi lękami, słabościami i pragnieniami. Bo pisanie to nie tylko dzielenie się refleksjami o świecie, wyrażanie siebie, swoich marzeń, emocji, uczuć. To także troska o innych. Autorzy „Opowieści naszych dni” analizują otaczającą ich rzeczywistość, skupiając się na tym, co jest dla nas ważne, bez czego nie wyobrażamy sobie życia: to konieczność ocalenia nadziei, gdy na świecie szaleje wirus, dbałość o relacje międzyludzkie, w których najważniejsze są miłość i zrozumienie, pielęgnacja codziennych rytuałów nadających życiu sens i poszukiwanie osobistego spełnienia.

COVID-19 - pandemia naszych czasów

Jacek Karol Grzybowski

Myślą przewodnią książki prof. Grzybowskiego, biochemika, immunologa i mikrobiologa jest uświadomienie (lub przypomnienie) potencjalnym czytelnikom współistnienia ludzi i zwierząt z powszechnie obecnymi w naszym środowisku życia drobnoustrojami. Bytują one w naszych organizmach, jako tzw. mikrobiom, tworząc z gospodarzem, jak Autor słusznie podkreśla, całość zwaną superorganizmem. Prof. Grzybowski bardzo żywym językiem i interesująco pokazuje, w jaki sposób aktywność człowieka wraz ze zmianami środowiska wpływa na ekologię drobnoustrojów. Godne podkreślenia jest wyjście Autora naprzeciw bardzo aktualnego problemu medycznego, jaką jest współczesna nam pandemia COVID-19. Nie pierwsza to pandemia wywołana przez koronawirusy w dziejach ludzkości. Natomiast rozmiary obecnej pandemii znacznie przekraczają znane ludzkości masowe zakażenia wirusowe. (z recenzji prof. dr hab. Anny Elżbiety Trafny)

Dziwny Dziadek

Izabela Narkun-Kletz

Niby zwykła i krótka, ale tak naprawdę niezwykła i pełna treści opowieść o dziadku... o dziwnym dziadku... Ale czy na pewno dziwnym…? „Dziwny Dziadek” autorstwa Izabeli Narkun-Kletz to z pozoru prosta historia o dziadku i jego wnuku, któremu dziadek towarzyszy w poznawaniu świata. Z pozoru... bowiem pod płaszczykiem zwyczajnej opowieści kryje się głęboka treść o ochronie ukochanego wnuka przed bólem, chorobą i niebezpieczeństwem. Swoją postawą „dziwny dziadek” pokazuje również wnukowi, co jest w życiu ważne i jak to życie przeżyć. Choć prosta, to głęboka, choć krótka, to dająca wiele do myślenia, choć zwykła, to zupełnie niezwykła...  Taka właśnie jest historia o dziwnym dziadku...  Dziadku, którego każdy chciałby mieć.

Uti subiectum intenta

Damir Senko Czarnawski

Obcowanie z Uti subiectum intenta jest jak obcowanie z najprawdziwszym dziełem sztuki – zapiera dech, przyprawia o dreszcze, porusza najgłębsze struny naszego ciała i naszej duszy. Obcowanie z Uti subiectum intenta jest jak oglądanie obrazów namalowanych słowem i przedstawiających każdy najdrobniejszy nawet szczegół z największym pietyzmem. Obcowanie z Uti subiectum intenta jest jak przyglądanie się rzeźbie, w której każdy mięsień, każda zmarszczka i każdy grymas wyglądają, jakby były częścią żywego ciała. Uti subiectum intenta onieśmiela. Onieśmiela niezwykłością. Onieśmiela poziomem. Onieśmiela artyzmem. Ze względu na artyzm opisów, wysublimowany język, metafizyczność opisywanego świata, filozoficzne ujęcie niektórych treści oraz nakładanie się różnych przestrzeni czasowych, Uti subiectum intenta zachwyci tylko wybranych... Ale tych, których zachwyci – zniewoli. Zniewoli swoją skromną, subtelną wielkością. Uti subiectum intenta, jak każde dzieło sztuki, zachwyca, zniewala, onieśmiela. I warto się temu poddać.