Wesoły Marszałek

Bogusław Adamowicz

Zbiór opowiadań zawierający utwory: Wesoły marszałek, Dzieje doży, Pogańska ofiara, oraz Tajemnica długiego i krótkiego życia. Twórczość Adamowicza dzieli się na dwa odrębne nurty. Pierwszy skupia się na tematyce wywodzącej się z kręgu inspiracji twórczością Edgara Allana Poego. Drugi nurt wlicza się (obok poezji Tadeusza Micińskiego i Antoniego Langego) do nurtu kontynuującego i poddającego rozważaniom filozofię Juliusza Słowackiego (za Wikipedią).

Runy i runiczne pomniki słowiańskie

Jan Leciejewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. Cenne opracowanie dotyczące run w ogólności, a run słowiańskich w szczególności. Autor zajmuje się następującymi zagadnieniami: O runach i pomnikach runicznych w ogóle. Zapatrywania na pochodzenie pisma runicznego. Zdania o celu pisma runicznego. Rozbiór pisma runicznego. Futhorki. Stosunek futhorków do siebie. Zmiany futhorka dłuższego. Ogólny rozwój pisma runicznego. Futhork angielski. Kształt run. Rozmaite formy run. Runy z Helsingland. Runy wiązane. Runy gałązkowe i tajemne. Różne właściwości pisma runicznego. Łączenie wyrazów. Kierunek pism. Interpunkcja. Linie obwódkowe. Ornamentacja. Na jakich przedmiotach umieszczano runy. Treść i układ napisów runicznych. O używaniu pisma runicznego i sposobie pisania. Źródła poznania run. Runiczne pomniki słowiańskie. Pomniki uznane mylnie za runiczne. Hełmy styryjskie. Czernobóg z Ramherdze. Urna gdańska. Czara złota z Szeni-Miklos w Siedmiogrodzie. Falsyfikaty. Kamienie z Nowych Strzelec. Bałwanki prylwickie. Pomniki runiczne mylnie za słowiańskie uważane. Napis na chorągwi pruskiej. Napisy na monecie i pieczątce litewskiej. Pieniążek w Czechach znaleziony. Grot kowelski. Pomniki runiczne wątpliwego pochodzenia. Dwa groty z Grunówka. Nóż z Grunówka. Siekierka z Biezdrowa. Urna kobielicka. Rzeczywiste pomniki słowiańskie. Swastyka. Pomniki polskie. Brakteat z Wapna. Medal krakowski. Figurka lednicka. Kamienie mikorzyńskie. Pomniki czeskie. Nagrobek w Skalsku. Urna drahelczycka. Pomnik słowacki: Granicznik bodiński. Pomniki rosyjskie. Urna alekanowska. Skorupy urn alekanowskich. Pomnik ruski: Urna z runą gałązkową. Runy słowiańskie. Kwestia run słowiańskich rozstrzygnięta. Rozpowszechnienie pisma runicznego u Słowian. Rozbiór run słowiańskich. Runy zwyczajne i pojedyncze. Runy gałązkowe. Liczby runiczne. Runy gałązkowe Skrócenia wyrazów. Łączenie wyrazów. Znaki diakrytyczne. Pismo odwrotne. Znaki symboliczne. Pochodzenie run słowiańskich. Kiedy Słowianie zaczęli używać pisma runicznego? Kiedy Słowianie przestali używać pisma runicznego?

Nazywano ją miłością

Owen Oliver (Sir Joshua Albert Flynn)

Sir Joshua Albert Flynn pisał historie science fiction, romanse i przygodowe pod pseudonimem Owen Oliver, które były publikowane w popularnych czasopismach z początku XX wieku. Jest autorem ponad 250 utworów, które wyszły spod jego pióra w latach 1901-1934, w tym 27 w konwencji science fiction. Science fiction Flynna często zajmuje się zagrożeniem dla Ziemi z powodu zewnętrznego niebezpieczeństwa, tak jak w „The Black Shadow” (1903), w którym pozostałości cywilizacji księżycowej są w stanie kontrolować ludzi na Ziemi. W „The Plague of Lights” (1904) kosmici najeżdżają Ziemię, natomiast w „The Long Night” (1906) noce stopniowo wydłużają się pod wpływem działania komety na Ziemię. W „Days of Darkness” (1927) Londyn pogrąża się w niewytłumaczalnej ciemności, pogrążając miasto w chaosie. „A Martyr to Wireless” (1924) prezentuje inne podejście, w którym siłą inwazyjną jest nowa technologia nadawania radiowego, która zagraża harmonii małżeńskiej po wejściu do domu. Romantyczna fikcja Flynna w „The Windsor Magazine” obejmował tytuły takie jak „Little Love” (1906/07), „Oni nazywali to miłością” (1909/10) i „A House of Love” (1910).

Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi - Vingt Mille Lieues Sous Les Mers Tour du Monde Sous Marin

Jules Verne

"Jules Verne: Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi. Vingt Mille Lieues Sous Les Mers: Tour du Monde Sous Marin. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi (inne wersje tytułów polskich przekładów: Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi około świata, 20.000 mil podmorskiej żeglugi) powieść przygodowa Juliusza Verne'a. W powieści opisano szczegóły życia pod wodą i techniczne środki do tego służące (łódź podwodna ""Nautilus""). Akcja rozgrywa się w roku 1866, a główne postaci to tajemniczy kapitan Nemo, zoolog profesor Pierre Aronnax, jego służący Conseil, harpunnik Ned Land. Według rękopisu Verne'a Nemo był Polakiem, powstańcem styczniowym zesłanym na Syberię, który po powrocie pragnął pomścić śmierć rodziny wskutek rosyjskich represji po powstaniu styczniowym, zatapiając statki rosyjskiej floty handlowej. Wydawca Pierre-Jules Hetzel ze względu na dobro stosunków francusko-rosyjskich zasugerował mu jednak zmianę w Tajemniczej wyspie kapitan okazuje się być Hindusem, księciem Dakkarem. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Dwadzieścia_tysięcy_mil_podmorskiej_żeglugi) la fois roman d'anticipation et roman initiatique, o les héros péntrent au cur de l'inconnu (le fond des océans, encore inexploré l'époque), Vingt mille lieues sous les mers est une des uvres les plus célbres de son auteur et a été de ce fait adapté de nombreuses reprises au cinéma et la télévision. L'apparition d'une bte monstrueuse aux quatre coins des mers défraie la chronique. L'animal rapide, fusiforme et phosphorescent est responsable de plusieurs naufrages, brisant le bois des navires avec une force colossale. Le scientifique français Pierre Aronnax du Muséum d'histoire naturelle de Paris, en voyage d'affaire New York, émet l'hypothse d'un Narval géant. Les compagnies d'assurances maritimes demandent ce que le monstre soit éliminé sous la menace de devoir augmenter leurs tarifs. Une grande chasse est alors organisée bord de lAbraham-Lincoln. Aronnax reçoit une lettre du Secrétaire de la Marine américaine lui demandant de rejoindre lexpédition pour représenter la France. Le scientifique embarque avec son fidle domestique flamand, Conseil. A bord, ils font la connaissance de Ned Land, harponneur canadien renommé, engagé pour capturer l'animal. Aprs des semaines de navigation, la confrontation avec le monstre a enfin lieu, et lAbraham-Lincoln est endommagé. l'issue d'un choc entre le monstre et la frégate, Aronnax, Conseil et Ned sont projetés par dessus bord. Ils échouent finalement sur le dos du monstre, qui n'est autre que le Nautilus, un sous-marin commandé par le capitaine Nemo qui fuit le monde de la surface. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Vingt_mille_lieues_sous_les_mers)"

Al Bekri o Polakach i ich sąsiadach. Lista władców Polaków według literatury niemieckiej

Władysław Łebiński, Franciszek Piekosiński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Abu 'Abd Allah al-Bakri, w polskiej literaturze często jako Al Bekri (ur. ok. 1014 w Huelva, zm. 1094) hiszpańsko-arabski geograf, historyk i filolog. W swej Księdze dróg i królestw zawarł kompilację z opisów krajów Słowian, w tym kraju M'ško (identyfikowanego z Polską Mieszka I), oparty na relacji Ibrahima ibn Jakuba i dziełach Al-Masudiego. (z Wikipedii). Niniejsza publikacja zawiera dwa opracowania dotyczące relacji Al Bakriego pióra Władysław Łebiński, Franciszek Piekosińskiego. Dodatkowo na końcu książeczki umieszczono spis władców Polski opracowany przez Niemców i umieszczony w jednej z ich publikacji naukowych. W spisie tym znajdują się imiona naszych panujących sprzed chrztu mieszkowego, co może wskazywać na to, że nasze dzieje, dziś zwane bajecznymi były doskonale znane na Zachodzie i wcale za bajeczne ich nie uznawano.

Dzieje Rzeczypospolitej Polskiej do piętnastego wieku

Jędrzej Moraczewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Z przemowy: Składam tu początek dziejów ojczystych, które, jeśli się pokażą przydatnymi, a życia wystarczy, mogą być i dalej prowadzone. Jakkolwiek podaje wszystko, co tylko w źródłach znaleźć mogłem, przecież mała zrobiła się książka. Nie zakreśliłem sobie wcale jej objętości, ale rosła dowolnie według tego, jak przedmiot w moje pojęcie wpadał, a jak się przez wysłowienie odbijał. Ciągnąłem ma pracę przez lat kilka, nie tak dla mozolności, jak dlatego, że kronikarzy i dokumenta trzeba było ze stron rozmaitych sprowadzać, a nie chciałem nic pominąć, co obejrzeć należało. I jak widać z treści dzieła autor wywiązał się z nałożonego sobie zadania znakomicie. To, co oddał do rąk czytelników posiada niezaprzeczalną wartość. Książka ta z owego względu powinna znajdować się w bibliotece każdego, kto się pasjonuje naszymi dziejami ojczystymi i nie ulega głoszonej od lat propagandzie, niepodpartej żadnymi dowodami, że w najdawniejszych czasach naszych dziejów byliśmy nieokrzesanymi dzikusami. Nic bardziej kłamliwego!

Wspomnienia niebieskiego mundurka

Wiktor Gomulicki

Wiktor Teofil Gomulicki - Dzieciństwo, upamiętnione później w powieści dla młodzieży Wspomnienia niebieskiego mundurka (1906), spędził w Pułtusku. Uczęszczał tam do gimnazjum przy klasztorze Ojców Benedyktynów. Od 1864 roku mieszkał w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum i w roku 1866 rozpoczął studia prawnicze w Szkole Głównej. W trakcie ich trwania zadebiutował jako poeta na łamach Tygodnika Ilustrowanego. Gdy w roku 1869 uczelnia została przekształcona w uniwersytet rosyjski, Gomulicki porzucił naukę. W jego twórczości największe znaczenie mają utwory poetyckie, odznaczające się finezyjną kunsztownością formy, o urozmaiconej strofice i budowie wersyfikacyjnej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiktor_Gomulicki)

Wyspa czyli Christian i jego towarzysze

George Byron

Wyspa czyli Christian i jego towarzysze. The Island, or Christian and his comrades. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Treść następującego poematu wzięta jest po części z dzieła porucznika Bligh: Opowiadanie buntu i porwanie okrętu Bounty, na Morzu Południowym w r. 1789, po części z Marinera: Sprawozdanie o wyspach Tonga. The foundation of the following Story will be found partly in the account of the Mutiny on the Bounty in the South Seas (in 1789) and partly in Mariners Account of the Tonga Islands.

Koran

Nieznany

Koran - święta księga islamu. Według tradycji muzułmańskiej powstawał w latach 610-632, objawiany fragmentami prorokowi islamu, Mahometowi (zm. 632) przez Archanioła Dżibrila (identyfikowanego w islamie z archaniołem Gabrielem). Słowo Koran pochodzi od arabskiego słowa al-kurn, które oznacza recytację, ponieważ pierwotnie Koran przekazywano ustnie. Według islamu i samego Koranu jego twórcą jest Allah. Za kanoniczną uznano za panowania kalifa Usmana (644-656) redakcję Koranu autorstwa Zajda ibn Sabita, osobistego sekretarza Mahometa. Koran został spisany w klasycznym języku arabskim, przez niektórych utożsamiany z dialektem Kurajszytów, w formie prozy rytmicznej i rytmizowanej (arab. sadż). Zdaniem muzułmanów literacka forma Koranu ma być niemożliwa do naśladowani, co wiąże się z dogmatem religijnym o cudowności Koranu (idżaz al-kuran). Recytacja Koranu jest w świecie islamu uznawana zarówno za praktykę religijną, jak i za jedną z sztuk pięknych. Istnieje wiele odmian recytacji Koranu, uważanych za kanoniczne i różniących się głównie w zakresie fonetyki. Wyjątkowo, ze względów historycznych, dopuszczona jest recytacja Koranu w języku tureckim. Koran składa się ze 114 sur (rozdziałów), które z kolei dzielą się na aje (wersety). Rozróżnia się 90 sur mekkańskich i 24 sury medyńskie, ze względu na miejsce ich objawienia. Sury są w Koranie ułożone przeważnie według długości, od najdłuższej do najkrótszej.

Idea ewolucji w teologii katolickiej

Ks. Dr Franciszek Gabryl

Hegel, Günther, jak i moderniści zapominają o różnicy zasadniczej między religią przyrodzoną a objawioną przez Boga. Religia przyrodzona jest zbiorem prawd i obowiązków, do których odkrycia dojść może człowiek wyłącznie o własnej sile rozumu, zastanawiającego się nad stosunkiem człowieka do Boga. Zbiór tych prawd i obowiązków stanowi przedmiot nauki, zwanej teologią przyrodzoną, która znów jest częścią pewną filozofii. Jeżeli tedy Hegel i Günther utrzymują, że filozofia i teologia mają ten sam przedmiot, może to być prawdą tylko odnośnie do poznania religijnego czysto rozumowego, aczkolwiek i w tym razie nie pokrywa się teologia z filozofią, której przedmiotem badania jest nie tylko Bóg, ale świat i człowiek; żadną zaś miarą nie może to być prawdą w odniesieniu do religii objawionej, która może oprócz prawd, przystępnych rozumowi ludzkiemu, zawierać także prawdy, przechodzące zdolność pojmowania rozumu ludzkiego. Tak się właśnie ma rzecz z religią chrześcijańską.

Biedny Miro

Celina Gładkowska

Opowieść o smutnym życiu pewnego chłopca i jego ukochanego psa, która pokazuje nam, jak wielka może być miłość, jaka wierność, jakie bezgraniczne oddanie psa i jak bardzo zwierzęta zasługują na to by je nie tylko szanować, ale i kochać... chociaż nasza miłość ku nim zapewne nigdy nie dorówna ich miłości do nas, bo chyba żaden człowiek nie zaryzykowałby życia w obronie swojego psa, a pies...

Tao Te Ching. Księga Drogi i Cnoty

Laotse Laozi

Wprowadzenie tłumacza: Laotse (Laozi) urodził się w Chinach, w 604 r. przed Chrystusem. Kiedy umarł, nie wiadomo. Legenda mówi o nim, że przyszedł na świat, już mając lat 72, a przeżył lat 300. Podług innej wersji, Laotse nie umarł i nie umrze, bo wiedzą swoją zdobył nieśmiertelność. Filozoficzno-religijna osnowa tej wiedzy zawarta w trzech niedużych rozprawach: 1) Tao Księga drogi, 2) Te Księga cnoty albo prawości i 3) Kan-ing, czyli Księga sankcji. Dwie pierwsze są napisane, trzecia stanowi tradycję ustną i polega na kategoryzacji czynów ludzkich na dodatnie i ujemne, oraz na określeniu ich wzajemnego na siebie oddziaływania. Tao, wyraz pokrewny greckiemu teos lub łacińskiemu deus, charakteryzuje sam Laotse w taki sposób: Istnieje powiada on jakieś najwyższe JEST, które zapłodniło niebyt i które z otchłani możliwości pierwotnej wyłoniło pierwiastki bytu, a później stworzyło z nich wszystkie istoty i ciała. Nie mam dla tego najwyższego JEST nazwy. Dam Mu imię, którem wyrażam Jego najistotniejszą własność (twórczą) TAO (czyli Droga). W strofach niniejszych starałem się nie o dosłowność przekładową, ile raczej o oddanie myśli przewodniej tego mędrca wielkiego Wschodu.

Grandmuszkieter

Wiktor Gomulicki

Piękna opowieść, która łączy mistrzowskie połączenie wydarzeń pełnych grozy z historią Polski. Historia, która stanowi barwne tło mrocznych wydarzeń bliska jest Wiktorowi Gomulickiemu - czołowemu pisarzowi polskiego pozytywizmu.

Czarny tulipan. La tulipe noir

Aleksander Dumas

Czarny tulipan to powieść, której głównym bohaterem jest holenderski hodowca tulipanów, Korneliusz van Baerle, postanawiający wyhodować czarnego tulipana, co jeszcze nikomu się nie udało. Za to dokonanie przeznaczona jest nagroda 100 000 florenów. Akcja powieści toczy się w drugiej połowie XVII w., na terenie Niderlandów. Powieść zaczyna się w roku 1672, kiedy to obserwujemy okrutne morderstwo dokonane na braciach Janie i Korneliuszu de Witt przez pospólstwo Hagi. Jak się okazuje, Korneliusz van Baerle jest synem chrzestnym Korneliusza de Witt, który przekazał swojemu chrześniakowi dokumenty mogące świadczyć o zdradzie stanu. Korneliusz, nie znając treści dokumentów, przechowuje je w swojej szufladzie, w której trzyma również cebulki tulipanów. Jego sąsiadem jest Izaak Boxtel, również zapalony ogrodnik, który, dowiedziawszy się o sukcesie Korneliusza w postaci wyhodowania cebulek czarnego tulipana, staje się o to zazdrosny i szuka sposobności do wykradzenia cennych roślin. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Czarny_tulipan). A co było dalej i jak było dalej, czytelnik dowie się po przeczytaniu całej ksiązki. Zachęcamy! Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française.

O żarliwości w sprawie Bożej

Ks. Zygmunt Golian

Jak Tomasz św. określa żarliwość. Jaka chwała w poświęceniu się dla Boga. Cóż chwalebniejszego nad Psalmistę, Eliasza, Mojżesza, Pawła, Chryzostoma zapalonych o chwałę Bożą. Brak żarliwości w tej mierze karli ludzi, wielcy byli nasi przodkowie, czemu? Rzeczy Boże wielkie – stąd staranie o nie wsławia – Augustyna św. zdanie. Za brak gorliwości może nas spotkać opuszczenie i zaniedbanie ze strony Boga. Skąd pogarda dla stanów starszych w naszym społeczeństwie. Powszechne łamanie praw Bożych, u bogatszych obojętność, pobłażanie, zdrada, małość duszy. W rzeczach tylko Bożych ta obojętność panuje, o własne sprawy nadto gorący jesteśmy. Co nas zalecić może przed Bogiem. Syn Eleazara. Heli.

Katedra Najświętszej Panny Paryskiej. Dzwonnik z Notre-Dame. Notre-Dame de Paris 1482. The Hunchback of Notre Dame

Victor Hugo

"Katedra Najświętszej Marii Panny w Paryżu powieść Wiktora Hugo znana w Polsce również pod tytułem Dzwonnik z Notre-Dame, osadzona w czasach późnego średniowiecza. Według słów samego autora, jest to obraz piętnastowiecznego Paryża i całego piętnastego wieku przez pryzmat tego miasta. Osią powieści jest wątek miłosny archidiakona Klaudiusza Frollo do pięknej Cyganki Esmeraldy. Książka wydana w 1831 roku porusza nietypowe jak na tamte czasy problemy zgubnego pożądania i tolerancji. W powieści nie ma nic białego ani czarnego, są tylko odcienie szarości. Nie ma też tu jednoznacznie złej postaci, a nawet okrutne czyny Frolla można zrozumieć i budzi on współczucie, a nawet sympatię czytelnika. Książka została napisana pod wpływem odnalezienia przez autora greckiego napisu (Przeznaczenie) na ścianie Katedry Notre-Dame. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Katedra_Marii_Panny_w_Paryżu) Notre-Dame de Paris relve du genre du roman historique, qui est la mode au début du XIXe sicle16, de mme que la période du Moyen Âge qui suscite un intért nouveau de la part des écrivains et des potes partir des années 1820, sous l'impulsion d'auteurs comme Chateaubriand ou Madame de Staël. Le chapitre Paris vol d'oiseau , en particulier, présente une tentative de reconstitution historique du Paris de 1482. Mais Victor Hugo ne se considre pas comme tenu de respecter la vérité historique tout prix et n'hésite pas modifier le détail des faits et resserrer l'intrigue pour faire mieux ressortir le caractre de personnages historiques comme Louis XI ou pour mettre en avant sa vision de l'Histoire. En cela, il applique son roman les principes exposés dans un article propos de Walter Scott qu'il a publié en 1823, et o il affirme : j'aime mieux croire au roman qu' l'histoire, parce que je préfre la vérité morale la vérité historique . (https://fr.wikipedia.org/wiki/Notre-Dame_de_Paris_(roman) The novel's original French title, Notre-Dame de Paris (the formal title of the Cathedral) indicates that the Cathedral itself is the most significant aspect of the novel, both the main setting and the focus of the story's themes. With the notable exception of Phoebus and Esmeralda's meeting, almost every major event in the novel takes place within, atop, and around the outside of the cathedral, and also can be witnessed by a character standing within, atop, and around the outside of the cathedral. The Cathedral had fallen into disrepair at the time of writing, which Hugo wanted to point out. The book portrays the Gothic era as one of the extremes of architecture, passion, and religion. The theme of determinism (fate and destiny) is explored as well as revolution and social strife. The severe distinction of the social classes is shown by the relationships of Quasimodo and Esmeralda with higher-caste people in the book. Readers can also see a variety of modern themes emanating from the work including nuanced views on gender dynamics. For example, Phoebus objectifies Esmeralda as a sexual object. And, while Esmeralda is frequently cited as a paragon of purity this is certainly how Quasimodo sees her she is nonetheless seen to create her own objectification of the archer captain, Phoebus, that is at odds with readers' informed view of the man. (https://en.wikipedia.org/wiki/The_Hunchback_of_Notre-Dame)"