Hrabina de Charny

Aleksander Dumas (ojciec)

Hrabina de Charny powieść historyczna Aleksandra Dumasa (ojca), stanowiąca czwartą część słynnego cyklu Pamiętniki lekarza. Opisuje ona dalszy ciąg Wielkiej Rewolucji Francuskiej, jej coraz poważniejsze skutki, a także dalsze losy Andrei de Charny (tytułowej hrabiny), doktora Gilberta oraz Anioła Pitou. (Za Wikipedią).

Hadżi Halef Omar

Karol May

"Hadżi Halef Omar" - Pielgrzym Przygód w Świecie Karola Maya. Zapraszamy do odkrycia fascynującego świata literackiej postaci - Hadżiego Halefa Omara. Ta barwna postać, stworzona przez znakomitego pisarza Karola Maya, wkracza na kartki książki jako lojalny towarzysz i przyjaciel niemieckiego poszukiwacza przygód, Kara Ben Nemsi. Hadżi Halef Omar, dosłownie "ten, który odbył muzułmańską pielgrzymkę do Mekki", jest niezwykle interesującym bohaterem, a jednocześnie wiernym sługą, towarzyszem podróży i przyjacielem. Przeżywając razem z Karą Ben Nemsi liczne przygody na Bliskim Wschodzie, Hadżi Halef Omar staje się nieodłącznym elementem tej literackiej podróży. Jego wyjątkowy talent do kwiecistego, orientalnego języka oraz umiejętność wypowiadania długich, często komicznych przekleństw, nadają postaci niezapomniany charakter. Pomimo swojej komiczności, Hadżi Halef Omar pozostaje dostojny i nigdy nie sprowadza się jedynie do roli śmiesznej karykatury. Jako głęboko pobożny muzułmanin, w trakcie przygód z Kara Ben Nemsi stara się przekonać go o wyższości islamu. Po wielu ekscytujących przygodach Hadżi Halef Omar zostaje szejkiem Haddedihn, wielkiego plemienia Schammarów. Jego życie rodzinne także nie pozostaje bez interesujących aspektów - jest mężem Hanneh, uważanej za "najpiękniejszą żonę na ziemi", a razem z nią doczekuje się syna o imieniu 'Kara Ben Halef', który w późniejszych powieściach przeżywa własne, fascynujące przygody. Przyłącz się do tej niezwykłej podróży literackiej i poznaj głęboko rozbudowany świat postaci Hadżiego Halefa Omara, który z pewnością dostarczy Ci niezapomnianych wrażeń i emocji.

Antychryst

Karol Surowiecki

Pliki są zamknięte w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Antychryst pióra Karola Surowieckiego opowiada o czasach poprzedzających pojawienie się przeciwnika Chrystusa i o jego rządach. Od najdawniejszych czasów alarm zwiastujący przyjście Antychrysta z niemałym natężeniem zajmuje umysły prawowiernych chrześcijan. Z Pisma Świętego, z podania Apostołów i Ojców Kościoła przechowana nauka, jano nam pokazuje, że przyjście tego potwora w swoim czasie koniecznie musi nastąpić... Zagadnienia poruszane w tej książce: 1. Znaczenie i poprzedzające wieści 2. Ostateczne znaki spełnione 3. Upadek rzymskiej monarchii 4. Ogłoszenie ewangelii po całym świecie 5. Upadek wiary Chrystusowej 6. Prześladowanie duchowieństwa 7. Rozwiązanie szatana 8. Narodzenie 9. Wzrost i królestwo 10. Fałszywe cuda 11. Prześladowanie od Antychrysta i pomoc z nieba 12. Enoch i Eliasz 13. Nawrócenie żydów 14. Upadek fałszu i triumf prawdy 15. Koniec świata i sąd ostateczny

Rodzina Bernheimów. Rechts und links

Stanisław Przybyszewski

W powieści o rodzinie Bernheimów autor pokazuje, w jaki można zdobyć bogactwo i zrobić karierę. I oczywiście także jak to może wpływać na tych, którym się w życiu powiodło. Fragment powieści: Pan Feliks Bernheim, szedł przez życie z beztroskim i pyszałkowatym obliczem i miał wielu wrogów, chociaż normalny stopień głupoty powinien był zapewnić mu szacunek współobywateli. Jego niezwykłe szczęście pobudzało ich zazdrość. Jak gdyby uwziąwszy się, by ich do ostatniej doprowadzić rozpaczy, los obdarzył go pewnego dnia główną wygraną. Ludzie główną wygraną przeważnie zachowują w tajemnicy, jak plamę na honorze rodziny. Pan Bernheim jednakowoż podwoił swoje ostentacyjne lekceważenie dla otoczenia; zredukował i tak już skąpą liczbę ukłonów, którą zwykł był codziennie rozdawać i zaczął ludziom, którzy mu się kłaniali, odpowiadać z obraźliwym i obojętnym roztargnieniem, jak gdyby w obawie, że jego szczęście nie zostanie przyjęte do wiadomości z dostateczną złośliwością. I nie dość na tym. On, który dotąd wyzywał jedynie ludzi, jął wyzywać przyrodę. Wydanie dwujęzyczne: polsko-niemieckie.

Kiwony

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Kiwony, potakiwacze, lizusi. Obraz społeczeństwa okresu międzywojennego. A na ich tle bohater z aspiracjami literackimi, filozof, przekonany jednak, że w życiu należy zawsze postępować tak jak to czyni spokojna większość. To dzieło znakomitego Dołęgi-Mostowicza choć napisane przed kilkudziesięciu laty nic nie straciło z aktualności. I dziś bowiem żyjemy w takim samym świecie potakiwaczy, takich... kiwonów...

Powieść minionych lat. Latopis

Ławrenty Nestor

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Oferujemy inne, pełne, dwujęzyczne polsko-ruskie wydanie Latopisu Nestora. Absolutnie zasługuje ono na miejsce w jego bibliotece każdego, kto interesuje się dziejami Słowiańszczyzny. Latopis stanowi bowiem jedno z najważniejszych źródeł do historii Rusi. Poza tym można również znaleźć w nim liczne informacje dotyczące dziejów świata, krajów ościennych i oczywiście dawnych ziem polskich. Książka zawiera tekst oryginalny zapisany pismem ruskim oraz przekład na język polski. Polecamy i zachęcamy do nabycia.

Tytus Andronikus

William Shakespeare

‘Tytus Andronikus’ (tyt. oryginału angielskiego: ‘Titus Andronicus’ lub ‘The Most Lamentable Romaine Tragedy of Titus Andronicus’ – jedna z pierwszych tragedii Williama Shakespeare’a w pięciu aktach powstała w latach 90. XVI wieku. Sztuka zaczyna się powrotem zwycięskiego wodza Titusa z wyprawy przeciw Barbarzyńcom. (za Wikipedią). Na język polski przełożył Leon Ulrich.

Wierna rzeka. Klechda domowa

Stefan Żeromski

Wierna rzeka powieść Stefana Żeromskiego, która opowiada o powstaniu styczniowym. Wierną rzekę opatrzył Żeromski podtytułem klechda, potem (w wydaniu z roku 1925) zmienił podtytuł na klechda domowa. Uznając Wierną rzekę za klechdę domową, pisarz podkreślał jej osobisty i intymny rodowód, bliski związek opowieści z jego własnymi rodzinnymi, domowymi doświadczeniami i tradycjami. Utwór opowiada dzieje miłości księcia i prostej dziewczyny, a akcja powieściowa rozgrywa się gdzieś na odludziu, na tle przyrody, w opuszczonym i zrujnowanym dworku szlacheckim, gdzie pojawia się nawet duch zmarłego przed laty współwłaściciela domu. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wierna_rzeka_(powieść)

Bez błogosławieństwa bożego. Without Benefit of Clergy

Rudyard Kipling

Człowiek, który chciałby zostać królem to opowieść Rudyarda Kiplinga o dwóch brytyjskich poszukiwaczach przygód w Indiach Brytyjskich, którzy stają się królami Kafiristanu, odległej części Afganistanu. Narratorem tej historii jest dziennikarz mieszkający w XIX-wiecznych Indiach sam Kipling. Podczas zwiedzania niektórych indyjskich stanów spotyka dwóch niechlujnych poszukiwaczy przygód, Daniela Dravota i Peacheya Carnehana. Wzruszony ich opowieściami, zgadza się im pomóc w drobnej sprawie, ale później żałuje tego i informuje o nich władze uniemożliwiając im szantażowanie młodego radży. Dwa lata później, w upalną, letnią noc, Carnehan wkrada się do biura narratora. Jest złamanym człowiekiem, kalekim żebrakiem odzianym w łachmany i opowiada niesamowitą historię. Dravotowi i Carnehanowi udało się zostać królami: przemierzając zdradliwe góry, przejmują wioskę i marzą o budowie zjednoczonego narodu, a nawet imperium. Kafirowie (poganie, a nie muzułmanie) byli pod wrażeniem karabinów i braku strachu Dravota przed ich bożkami i uznali go za boga, reinkarnację lub potomka Aleksandra Wielkiego. A co było dalej dowie się czytelnik po lekturze całej książki. Zachęcamy do zakupu! Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

Neofici polscy. Materiały historyczne

Teodor Jeske-Choiński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Ze wstępu autora: Zapyta ktoś: jaki cel może mieć ten słownik? Odpowiem na to: jest to materiał historyczny, jak każdy inny. Wydaje się, słowniki szlachty (herbarze), literatów, artystów, lekarzy, prawników itd. Dlaczego by ludzi nie miało obchodzić ilu Żydów przyjęło wiarę chrześcijańską, gdzie, kiedy, dlaczego i z jakich sfer się nasi neofici rekrutowali? Ciekawość ta jest bardzo naturalna w społeczeństwie, w którym krew semicka wsiąka od pewnego czasu we wszystkie sfery, a wraz z nią jej poglądy i tradycje. Pragnąć, aby mój słownik neofitów był dokumentem, rzeczywistym źródłem historycznym, bez żadnych dodatków fantastycznych, umieściłem w tomie niniejszym prawie wyłącznie tych neofitów, których metryki na własne oczy widziałem. Nawet metryki frankistów, aczkolwiek je Kraushar przedrukował dokładnie, sprawdziłem sam dokładnie we Lwowie, Kamieńcu Podolskim i w Warszawie. Uczyniłem to rozmyślnie, przekonałem się bowiem wielokrotnie, iż wiadomości, obiegające z ust do ust, bywają rzadko ścisłe. Inaczej wygląda zwykle legenda, inaczej dokument. Niniejszy słownik neofitów polskich zawiera ich spis od wieku XVI do XIX obejmując te osoby które ochrzciły się w Kościele katolickim, luterańskim i kalwińskim.

Kronika polska Marcina Kromera, tom 1

Marcin Kromer

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT. Kronika Polska Marcina Kromera, Biskupa Warmińskiego. Księgi: pierwsza, wtóra, trzecia i czwarta, opisujące dzieje Polski od czasów pogańskich aż po rządy króla Bolesława II Śmiałego na język polski z łacińskiego przełożona przez Marcina z Błażowa Błażowskiego. Marcin Kromer herbu Kromer (1512-1589 humanista, historyk i pisarz okresu renesansu, teoretyk muzyki, dyplomata; od 1579 biskup warmiński, jeden z przywódców polskiej kontrreformacji, pisał po polsku i po łacinie, sekretarz króla Zygmunta I Starego od 1544 roku, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1548 roku. (za: Wikipedią)

Lucifer

Jan Gnatowski

Lucyfer - niesamowita opowieść o satanizmie i satanistach, o ludzkich losach, dekadentyzmie, poszukiwaniu sensu i celu życia, drogi życiowej, wyborach, skrajnościach i duchowych przemianach. Książka nie pozbawiona nadziei i pokazująca, że ze złej drogi można zawrócić, że Pan Bóg zna tajniki naszych serc i że łaska Boża działała i działa, że zawsze ma się szanse na powrót do Boga, jeśli się tylko nie odtrąci Jego ręki.

Frank i frankiści polscy 1726-1816. Monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych i rękopiśmiennych. Tom drugi

Aleksander Kraushar

Frankiści zwolennicy Jakuba Franka, członkowie żydowskiej grupy religijnej, sekty heretyckiej w stosunku do judaizmu. Sekta istniała w drugiej połowie XVIII wieku do około 1820 roku, głównie na terenach południowej Polski oraz w Czechach, Austrii, Turcji, Rumunii i południowych Niemczech. Frankizm jako ruch religijno-społeczno-polityczny cechował się asymilacją, powierzchownością, synkretyzmem, mesjanizmem i ezoteryzmem. Za początek frankizmu uznaje się rok 1755, kiedy to Jakub Frank po powrocie z Turcji ogłosił, że jest Mesjaszem. Korzenie frankizmu znajdują się w sabataizmie i mesjanizmie żydowskim XVII i XVIII wieku. Frankiści odrzucali prawo Mojżeszowe i Talmud, a opierali się na kabalistycznej księdze Zohar i jej sabataistycznych interpretacjach. Frank miał być trzecim po Sabataju Cwi i Baruchji Russo Mesjaszem, utożsamianym z Jezusem Parakletem ostatecznym zbawicielem. () Frankiści (...) oczekiwali na przyjście obiecanego królestwa mesjańskiego, którego miejscem powstania miała być Polska. Po śmierci Jakuba Franka w 1791 roku ruch frankistów, pozbawiony charyzmatycznego przywódcy (roli tej nie potrafiła spełnić wyznaczona przez Franka jego córka Ewa), osłabł. Na początku XIX wieku większość z nich przyjęła katolicyzm. Ostatni około 1820 roku. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Frankiści).

O nieomylności papieskiej

Maurycy Dzieduszycki, Franciszek Hettinger

Gdy objawienie jest jedynym źródłem i podstawą prawdziwej wiary, a Zbawiciel zostawił nam ją w zupełności i na wszystkie wieki, jako skarb niezmienny, pod strażą Kościoła: toć widoczna, że nie ma i nie może być nigdy mowy o jakimś nowym dogmacie, bo taki byłby chyba ludzkim wymysłem, a zatem fałszem lub herezją. Wszakże jest zupełnie czymś innym "głosić nową w Kościele naukę" a "wykładać, objaśniać i formułować już istniejącą na podstawie Pisma św. i ustnego podania"; do czego sam tylko Kościół ma prawo i obowiązek: aby zachować w niepokalanej czystości ów skarb nieoceniony. Spełniał on zawsze święty ten obowiązek, a gdy powstawały w ciągu wieków różne w wierze wątpliwości lub fałszywe nauki, gromił i odmiatał duchy ciemności, podnosił pochodnię światła, orzekał, że ta lub owa prawda była zawsze nauką Kościoła, a w miarę potrzeby określał ją bliżej. Wszakże Bóstwo Chrystusa Pana, dwoista Jego natura w jednej osobie, pochodzenie Ducha Świętego od Ojca i Syna, były zawsze podstawą katolickiej wiary; a przecież te dogmaty bywały na różnych Soborach powszechnych, wobec podstępnych i sofistycznych zarzutów, ściślej definiowane. Podobnie uczynił w naszych czasach względem prawdy wynikającej z samego rdzenia katolicyzmu, bo będącej najlepszą rękojmią nienaruszonej jego trwałości, Sobór Watykański, orzekając, że: "Papież, prawowity następca świętego Piotra, jest nieomylnym, gdy jako powszechny pasterz i doktor Chrześcijaństwa, podaje obowiązującą cały Kościół naukę, w przedmiotach wiary i obyczajów". Dziwaczne twierdzenie, jakoby to było jakąś nowością w wierze, można przyrównać do optycznego złudzenia, kiedy idąc jedynie za wrażeniami ograniczonych zmysłów i pod wpływem przyczyn fizycznych, tworzymy sobie wnioski, zupełnie niezgodne z rzeczywistością, które dopiero głębsza nauka i należyte badanie prostuje. Tak właśnie dzisiejsza mniemana inteligencja, widząc jakim trybem i z jakim aparatem tworzą się w Izbach nowe ustawy, wyprowadza stąd analogię do owej uchwały Soborowej, mierząc jednym łokciem rzeczy Boskie i ludzkie, i zdradzając wielką nieznajomość zasad wiary i religii, niemniej dziejów kościelnych, poczytuje za nową naukę to, co jest istotnie tylko orzeczeniem i skonstatowaniem wiary odwiecznej i powszechnej. Wszakże zgromadzeni na Sobór Watykański liczni Biskupi ze wszystkich części katolickiego świata stwierdzili, że tak zawsze i wszędzie o władzy Papieża trzymano.

Iskry spod młota. Tom 3. Część II. Ogień wykrzesany

Antoni Ferdynand Ossendowski

To kolejna książka z cyklu powieściowego Na przełomie. Następna powieść pokazuje świat stary, kończący się i świt tego nowego świata, który po zrujnowaniu wszystkiego, co dawne sprawi, iż na ziemi zapanuje raj. Tyle że to wcale nie jest takie oczywiste, a raj wcale rajem być nie musi. Zmieniają się ludzie, zmieniają się czasy, zmienia się podejście do tego, co od zawsze uważane było za wartościowe, ale zmieniają się też techniki wdrażania zła, bo ludzka dusza bynajmniej nie bieleje, lecz staje się coraz mroczniejsza i czarna. Ta książka to gwarancja emocjonującej, niezapomnianej przygody czytelniczej. Już pierwsze zdania wstępu wprowadzają nas w temat, ukazując jednocześnie niezwykły klimat prozy Ossendowskiego opowiadający o okropieństwach, a zarazem prozie pierwszej wojny światowej: Długie szeregi szarych żołnierzy, rozsypanych w tyralierkę, biegły naprzód pod ogniem przeciwnika. Nesser zauważył, że nikt nie wysuwa się naprzód; nie rozlega się tu żaden zachęcający, budzący poryw okrzyk. Ludzie szli w milczeniu; zabici i ranni padali również bez krzyku. Z odległości trzystu kroków od pozycyj nieprzyjacielskich, podnieśli się spoza przypadkowych nierówności gruntu oficerowie, za nimi pobiegła ruchoma, coraz bardziej załamująca się i wyginająca od środka ku tyłowi fala żołnierzy rosyjskich. Wzdłuż całej linii przemknął głuchy krzyk: Hurra! umilkł na chwilę, znowu się powtórzył i jął się wzmagać, aż przeszedł w jakiś przerażający ryk, wściekły i tęskny zarazem. Szare sylwetki dobiegły już austriackich okopów...

Otello

William Shakespeare

Dowódca weneckiej armii Maur Otello poślubia Desdemonę. Demoniczny Jago, rozczarowany swymi niespełnionymi nadziejami, zaczyna podsuwać Otellowi myśl o zdradach Desdemony. Zarzuty są bezpodstawne, ale Jago umiejętnie roznieca zazdrość Otella. Na konsekwencje nie trzeba długo czekać. Szczery i bezpośredni Otello, dręczony nieustannymi podejrzeniami, nie wierzy w wierność Desdemony. Dusi żonę, po czym popełnia samobójstwo. Jago, którego wina wychodzi na jaw, zostaje ukarany. Otello jest dość nietypowym dramatem w dorobku Szekspira; jest jednowątkowy, choć charakterystyczne dla autora są konstrukcje wielowątkowe, nie zawiera elementów „kosmicznych”, które tworzą specyficzną atmosferę dzieł twórcy. Otello stanowi studium dramatycznych, wielkich uczuć – niepohamowanej zazdrości (Otello) i paranoicznej żądzy zemsty (Jago). (Za Wikipedią).

Ze wspomnień. Some Reminiscences (A Personal Record)

Joseph Conrad

Joseph Conrad - "Ze wspomnień. Some Reminiscences (A Personal Record)" Przekład: Aniela Zagórska. Edycja dwujęzyczna: polsko-angielska. Gdy brytyjski dziennikarz Robert Lind skrytykował Josepha Conrada za porzucenie ojczyzny i tworzenie literatury w języku angielskim, pisarz postanowił odpowiedzieć w najbardziej osobisty sposób - przez spisanie własnych wspomnień. "Ze wspomnień" to intymna, autobiograficzna opowieść, w której Conrad przedstawia historię swojego życia, próbując ukazać czytelnikom prawdziwe motywy swojej twórczości oraz głębokie związki z własnym dziedzictwem. Początkowo pisane w odpowiedzi na zarzut zdrady ojczystego języka, wspomnienia te szybko przekształciły się w głęboką refleksję nad życiem, sztuką i tożsamością. Conrad, wspierany w pracy przez Forda Madoxa Forda, tworzy dzieło, które łączy elementy osobiste z uniwersalnymi pytaniami o rolę pisarza i sens jego twórczości. "Ze wspomnień" to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą lepiej zrozumieć wewnętrzne rozterki Conrada oraz konteksty, w jakich powstawały jego największe dzieła. To nie tylko autobiografia, ale także głęboka analiza relacji między życiem a sztuką, które kształtowały jednego z największych pisarzy XX wieku.

Epipsychidion

Percy Bysshe Shelley

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Adonais utwór angielskiego poety romantycznego Percy'ego Bysshe Shelleya, będący elegią na cześć młodo zmarłego Johna Keatsa, opublikowany w 1821. Poemat jest napisany strofą spenserowską, czyli zwrotką dziewięciowersową rymowaną ababbcbcc. Składa się z pięćdziesięciu pięciu takich strof. Na język polski utwór przełożył Jan Kasprowicz. A oto fragment z przedmowy: John Keats umarł w Rzymie, na suchoty, w dwudziestym czwartym roku życia, dnia 27 grudnia 1820 i pochowany został na romantycznym i samotnym cmentarzu protestantów tego miasta, u stóp piramidy, będącej grobem Cestiusza, w pobliżu murów i baszt, obecnie rozpadłych, a które ongi okalały Rzym starożytny. Cmentarz jest wśród otoczenia ruin miejscem otwartym, w zimie pokrytym fiołkami i stokrotkami. Można by się nieomal zakochać w Śmierci na myśl, że zwłoki nasze na tak uroczym spoczną miejscu. Duch opłakiwanej istoty, której pamięci te niegodne poświęciłem wiersze, był niemniej delikatnym i wiotkim, jak pięknym; gdzie zaś istnieje obfitość robactwa, cóż dziwnego, że robak kwiecie młode podgryzł jeszcze w zawiązku? Surowa krytyka jego Endymiona, wydrukowana w Quarterly Rewiew, wpłynęła w sposób najgwałtowniejszy na jego umysł wrażliwy, a spowodowane przez nią wstrząśnienie skończyło się tym, że pękło mu w płucach jedno z naczyń krwionośnych; szybko wywiązały się suchoty, a późniejsze ze strony krytyków sprawiedliwszych uznanie prawdziwej wielkości sił jego ducha nie zdołało uleczyć już blizny, tak lekkomyślnie zadanej. Można by słusznie powiedzieć, że nieszczęśliwi ci ludzie nie wiedzą, co czynią. Rozsiewają obelgi i plotki, nie zważając wcale, azali grot zatruty nie ugodzi w serce, stwardniałe od mnogości otrzymanych razów, albo, jak u Keatsa, z przenikliwszej stworzone materii.

Wilczyce

Aleksander Dumas (ojciec)

Wilczyce: Powieść z czasów wojen wandejskich powieść przygodowa Aleksandra Dumasa (ojca). Akcja powieści osnuta jest wokół wydarzeń związanych z powstaniem rojalistycznym, które w 1832 roku wywołała księżna de Berry. Bliźniaczki Marie i Berthe są nieślubnymi córkami markiza de Saude, rojalisty, uczestnikia buntu w Wandei, który został zmuszony do by udać się na wygnanie po rewolucji francuskiej. Podczas przywracania monarchii chce odzyskać swój majątek. Bliźniaczki mieszkają samotnie w swoim zamku i dlatego sąsiedzi nazywali je wilczycami. Obie dziewczyny zakochują się w swoim sąsiedzie, baronie Michelu de Laugeri. Romans rozwija się na tle wydarzeń historycznych... (Za Wikipedią) Co było dalej dowiemy się po przeczytaniu książki.

Trędowaci na Madagaskarze

Jan Beyzym

Ks. Beyzym, syn obywatelskiej rodziny, znanej i cenionej na Wołyniu, od pierwszej młodości miał sposobność hartować swą duszę. Gdy po r. 1863 jego rodziców majątek uległ konfiskacie, a liczna rodzina została naraz bez dachu i środków utrzymania: przyszły misjonarz, jako najstarszy z rodzeństwa, zaprzągł się do robót przewyższających jego siły, i sam będąc dzieckiem, utrzymywał braci w szkołach kijowskich. Praca, głód, zimno, nie złamały w nim ducha. Po ukończeniu gimnazjum w Kijowie, gdy widział, że przy zmianie stosunków materialnych rodziny, nie będzie jej już koniecznym, wstąpił do Zakonu. Najulubieńszym jego zajęciem było oddanie się wychowaniu młodzieży w konwiktach tarnopolskim i chyrowskim. Tam kilkanaście lat przebył jako prefekt, i jako profesor języka rosyjskiego i francuskiego. O ile mu czas pozwalał, spędzał go w infirmerii wśród słabych chłopców, chcąc swą opieką zastąpić im matkę i ojca. Raz po raz dolatywały do nas echa prac O. Damiana De Veuster na Molokai wśród trędowatych, to O. Wehingera w Birmie. Wielu podziwiało poświęcenie tych misjonarzy, niektórzy szli im z pomocą; O. Beyzym postanowił sam złożyć się trędowatym w ofierze. W tym celu napisał list z prośbą do Generała Zakonu, aby go wyznaczył do obsługi trędowatych.

Konfitury, kompoty i inne konserwy owocowe

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Konfitury, kompoty i inne konserwy owocowe autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 75 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z owoców na m.in.: konfitury, galarety, dżemy, soki owocowe z cukrem, kompoty, marynaty octowe, soki i konserwy owocowe bez cukru, owoce moczone, marmolady, sery owocowe, powidła.

Chodźcie w światłości, dopóki jest światłość

Lew Tołstoj

Chodźcie w światłości, dopóki jest światłość. Powieść z pierwszych wieków chrześcijaństwa. , . . Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i rosyjskiej. Opowieść o tym, jak pewien człowiek, będący przez całe życie poganinem i nigdy niezastanawiający się nad kwestiami religijnymi widząc okrutne i niesprawiedliwe prześladowania, jakie spotykają chrześcijan, zaczyna nabierać wątpliwości, co do słuszności postępowania władz Traci żonę i dzieci, zostaje mu tylko jeden syn Juliusz. Ten zaś zaprzyjaźnia się z Pamfilem, ten zaś jest chrześcijaninem Co będzie z synem, co będzie z ojcem? Tego można się dowiedzieć po przeczytaniu książki...

Kwiaciareczka i inne opowiadania

Eugene Demolder

Belgijski pisarz Eugne-Ghislain-Alfred Demolder (1862-1919) najbardziej znany jest z powieści romantycznej Le jardinier de la Pompadour (Ogrodnik Madame de Pompadour). Powieściopisarz, pisarz opowiadań i krytyk sztuki, był także wykształcony z prawa. Używanie symboliki i kreowanie atmosfery odróżnia jego powieści od wcześniejszych romansów. Możną go uznać za jednego z prekursorów modernizmu. Proponowana przez nas książka to zbiorek trzech opowiadań, które noszą tytuły: Kwiaciareczka, Mała służąca i Sąsiedzi. A oto fragment trzeciego z nich: Józef jest stolarzem. Co dnia zrywa się z jutrzenką, której złote promienie oświecają potem jego męską, barczystą postać, spiesznie przebiegającą puste, uśpione ulice. W pracowni, na białym dębowym warsztacie czeka już na niego niecierpliwy hebel z połyskliwym ostrzem i piła srebrzysta, z zębami zatopionymi w piękną klonową tarcicę, ujętą silnie w mocne kleszcze. Józef podnosi się zwykle ostrożnie, po izbie chodzi na palcach i ubiera się cicho, żeby nie pobudzić śpiących dokoła dzieci. Ubogi stolarz mieszka w suterenie i słońce, żeby przedrzeć się do ciemnej izby musi prześlizgać się między kratami żelaznych balkonów i ganków, przybranych w cudne kwiaty, które piją światło i ciepło całym wnętrzem rozchylonych z rozkoszą kielichów. Szczęśliwe kwiaty! Szczęśliwsze od dzieci, gnieżdżących się w ciasnej suterenie, gdzie niezdrowa wilgoć obsiada nagie mury szarozielonawą pleśnią...

Zabiegi Dymitra Samozwańca o koronę polską

Wacław Sobieski

Ze wstępu autora: W niniejszej pracy nie mam zamiaru śledzić pochodzenia tak zagadkowej postaci, jaką był Dymitr Samozwaniec, ani zastanawiać się nad zmienną koleją jego losów. Zadanie moje ma ramy znacznie szczuplejsze; pragnę tylko rozpatrzeć, czy Dymitr Samozwaniec od chwili, gdy carska korona ozdobiła jego skronie (31 lipca 1606), nie zamyślał ponadto i o zdobyciu dla siebie jeszcze drugiej korony, korony polskiej i czy nie szukał w tej myśli porozumienia z przywódcami rokoszu, który właśnie współcześnie pod wodzą Zebrzydowskiego wybuchł w Polsce przeciw Zygmuntowi III. Arcyciekawe opracowanie. Polecamy!