Banita

Joseph Conrad

"Banita" to powieść Josepha Conrada, wybitnego angielskiego pisarza polskiego pochodzenia.   Utwór ma wiele wspólnego z pierwszą powieścią Conrada “Szaleństwo Almayera”, opisuje niektóre znane z poprzedniego utworu postaci i wydarzenia, choć akcja rozgrywa się kilkanaście lat wcześniej. Bogaty kupiec, kapitan Lingard, kolejny raz ratuje z opresji oszusta i byłego pirata, Willemsa. Gdy Willems był nastolatkiem właśnie Lingard ocalił go od śmierci głodowej. Mimo długów wdzięczności Willem zdradza swego dobroczyńcę.  

Dzieci kapitana Granta

Juliusz Verne

“Dzieci kapitana Granta” to powieść Juliusza Verne’a,  uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   "Dzieci kapitana Granta" to słynna powieść przygodowa i fantastyczno-naukowa Juliusza Verne'a. Jest to pierwsza część tak zwanej dużej trylogii Juliusza Verne’a ("Dzieci kapitana Granta", "20.000 mil podmorskiej żeglugi", "Tajemnicza wyspa").  

Katarynka

Bolesław Prus

„Katarynka” to nowela autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. Nowela napisana przez Bolesława Prusa w 1880 roku. Akcja utworu dzieje się w XIX-wiecznej Warszawie.  Pan Tomasz – z zawodu prawnik – mieszkał w pięknym domu na ulicy Miodowej. Nie miał jednak szczęścia w miłości. Próbował nawiązywać znajomości z różnymi kobietami, lecz po kilku nieudanych próbach zalotnych, postanowił zostać sam.   Prawnik kochał cały świat – przyrodę, różne zjawiska, muzykę... Była jednak rzecz, która wprawiała w gniew uznawanego w świecie sądowym człowieka – katarynka. Nie mógł znieść dźwięku wydawanego przez tę maszynę i nigdy nie życzył sobie, aby jakikolwiek kataryniarz wchodził na jego podwórze. Do posiadłości obok wprowadziły się dwie panie z małą, może ośmioletnią dziewczynką. Po jakimś czasie, pan Tomasz spostrzegł, iż dziewczynka jest niewidoma. Pewnego dnia mecenas usłyszał dźwięki katarynki na podwórzu obok. Zbulwersował się, ponieważ musiał rozwiązać pewną poplątaną sprawę odnośnie do pracy. Gdy jednak zobaczył, że dziewczynka raduje się na dźwięk katarynki, która była jedyną atrakcją w jej życiu, zażyczył sobie, aby kataryniarz codziennie przygrywał tej małej dziewczynce z sąsiedztwa. Postanowił też pomóc jej w leczeniu.  

Śmierć pijaka

Karol Dickens

“Śmierć pijaka” to opowiadanie Karola Dickensa, angielskiego pisarza uważanego przez wielu za największego pisarza epoki wiktoriańskiej.   “ Człowiek, zmuszony do codziennej wędrówki po którejś z ludniejszych ulic Londynu, przyzwyczaja się powoli do specyficznej publiczności, jaką dzień w dzień spotyka na swojej drodze, i powiększa stopniowo kółko ludzi, których — jak to mówią — „zna z widzenia“. Można śmiało twierdzić, że wśród tych znajomych znajdzie się także pewna istota o nader żałosnej powierzchowności, którą londyńczyk pamięta jeszcze z czasów, gdy żyła w zupełnie innych warunkach, którą obserwował, jak staczała się coraz niżej na dno społeczeństwa, a której nędza i zaniedbanie wywierają na nim wrażenie niezmiernie bolesne, kiedy przechodzi ulicą. Ktokolwiek z własnej chęci czy z konieczności przestawał wiele z ludźmi, ten niewątpliwie pamięta czas, gdy jakiś wyrzutek społeczeństwa, brudny, w łachmanach, który obecnie wlecze się po trotuarze, roztaczając dokoła ohydę zgnilizny i kalectwa, był szanowanym i lubianym rzemieślnikiem, urzędnikiem, lub stał na czele dobrze prosperującego, uczciwie prowadzonego przedsiębiorstwa.”   Fragment.  

Moje życie

Anton Czechow

  “Moje życie” to nowela Antoniego Czechowa, jednego z najsłynniejszych rosyjskich pisarzy i dramaturgów. Uznawany jest powszechnie za mistrza małych form literackich.   “Moje życie” jest to wspaniała nowela Czechowa, opisująca historię młodego szlachcica który zapragnął żyć z pracy własnych rąk.

Menażeria ludzka

Gabriela Zapolska

„Menażeria ludzka” to zbiór dwunastu opowiadań autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu. Irytujące osły, ukochane żabusie, wredne małpy — w codziennych rozmowach przewija się czasem cały zwierzyniec. Dwanaście opowiadań łączy wyjątkowy zmysł obserwacji autorki, która w scenkach z życia powszedniego uchwyciła wychodzące z ludzi zwierzęta, te przerażające i te budzące współczucie.

Press Cuttings

George Bernard Shaw

“Press Cuttings” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   Press Cuttings, is a play by George Bernard Shaw. It is a farcical comedy about the suffragettes' campaign for votes for women in Britain. The play is a departure from Shaw's earlier Ibsenesque dramas on social issues. Shaw's own pro-feminist views are never articulated by characters in the play, but instead it ridicules the arguments of the anti-suffrage campaigners.  

The Man of Destiny

George Bernard Shaw

“The Man of Destiny” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   The Man of Destiny is a  play by George Bernard Shaw, set in Italy during the early career of Napoleon. It was published as a part of Plays Pleasant, which also included Arms and the Man, Candida and You Never Can Tell. Shaw titled the volume Plays Pleasant in order to contrast it with his first book of plays, Plays Unpleasant.  

Nacjonalizm

Rabindranath Tagore

“Nacjonalizm” to utwór Rabindranatha Tagore, indyjskiego poety, prozaika, filozofa, kompozytora, malarza, pedagoga, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Dzieje ludzkości są w znacznej mierze zależne od przeszkód, na które napotykają w swoim pochodzie. Przeszkody te, stawiają nas bowiem wobec zadań, które musimy rozwiązać, jeżeli nie chcemy podupaść lub zmarnieć doszczętnie.   Sposób przezwyciężania tych różnych trudności u różnych narodów jest odbiciem ich odrębnego charakteru.”   Fragment książki “Nacjonalizm”  

Androcles and the Lion

George Bernard Shaw

“Androcles and the Lion” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   Androcles and the Lion is a play written by George Bernard Shaw. The play is Shaw's retelling of the tale of Androcles, a slave who is saved by the requiting mercy of a lion. In the play, Shaw portrays Androcles to be one of the many Christians being led to the Colosseum for torture. Characters in the play exemplify several themes and takes on both modern and supposed early Christianity, including the cultural clash between Jesus' teachings and traditional Roman values.  

Na dnie sumienia

Eliza Orzeszkowa

„Na dnie sumienia” to powieść autorstwa Elizy Orzeszkowej, jednej z najważniejszych pisarek polskich, epoki pozytywizmu.  Powieść ta przygląda się tematowi emigracji oraz próby odnalezienia się w nowych okolicznościach życiowych.

Żabusia

Gabriela Zapolska

„Żabusia” to sztuka autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu. Helena i Jan Bartniccy stanowią na pozór dobrane małżeństwo. Jan jest zachwycony żoną. Tymczasem ona jest kokietką, która zdradza męża. Robi to jednak tak sprytnie, że ten niczego się nie domyśla. Obłuda i niemoralność Heleny – pieszczotliwie nazywanej przez domowników „Żabusią”, wychodzą na jaw, gdy okazuje się, że jej kochanek, Julian, jest narzeczonym siostry Jana Bartnickiego, Marii.

Listy z więzienia (do Roberta Ross\'a)

Oscar Wilde

  “List z więzienia” to seria poruszających listów Oscara Wilde, słynnego irlandzkiego dramatopisarza, prozaika oraz poety czasu modernizmu.   “Listy z więzienia”powstały podczas odbywania przez Oscara Wilde’a dwuletniego wyroku więzienia, za kontakty homoseksualne. Skierowane są one do kochanka, przyjaciela i wydawcy Oscara Wilde’a, czyli Roberta Ross’a.  W tym wydaniu “Listów z więzienia” zostały dołączone dodatkowo dwa przejmujące “Listy o reformie więzień” które Oscar Wilde napisał opierając się na swoich traumatycznych przeżyciach podczas dwóch lat ciężkich robót w więzieniu w Reading.

Hippiasz Mniejszy

Platon

Hippiasz Mniejszy to utwór Platona, filozofa greckiego, ateńczyka, twórcy tradycji intelektualnej znanej jako platonizm.   W tym dialogu, Sokrates rozmawia z tytułowym bohaterem, sofistą, na temat możliwości zdecydowanego rozróżnienia oraz przeciwstawienia prawdomówności i kłamliwości.  

Requiem aeternam

Stanisław Przybyszewski

“Requiem aeternam...” to utwór Stanisława Przybyszewskiego, polskiego pisarza, poety, dramaturga okresu Młodej Polski. Przybyszewski był skandalistą, przedstawicielem cyganerii krakowskiej i nurtu polskiego dekadentyzmu.   “Na początku była chuć. Nic prócz niej, a wszystko w niej.  To nieskończoność Anaksimandra, co wszystko z siebie wyłoniła, święty ogień Heraklita, który pochłania niknące światy i nowe byty z nich wyprowadza, Duch Boży, co się unosił nad wodami, gdy jeszcze nic nie było prócz Mnie.  Chuć to prasiły życia, rękojmia wiecznego rozwoju, wiecznego odchodzenia i wiecznego powrotu, jedyna istota bytu.  To siła, co sprowadza mięszanie się i rozdzielanie, twórczyni, pokarm i niszczycielka.”   Fragment  

Księżna Palliano

Stendhal

  “Księżna Palliano” to opowiadanie Stendhala, słynnego francuskiego pisarza epoki romantyzmu oraz prekursora realizmu w literaturze. Utwór opowiada historię Giovanniego Carafy, który został ustanowiony księciem Palliano przez swojego wuja, który wstąpił na tron ​​papieski z imieniem papieża Pawła IV. Giovanni zostaje oskarżony o zabicie swojej żony i rzekomego kochanka.

Zwady miłosne

Molier

“Zwady miłosne” to sztuka autorstwa Moliera, wybitnego francuskiego komediopisarza, uznawanego za jednego z najważniejszych daramtopisarzy w dziejach.   Jest to zabawna sztuka Moliera która ukazuje bardzo ważny moment w rozwoju literackim tego autora. Utwór ten stanowi nową zdobycz Moliera, dalszy krok ku znalezieniu samego siebie, swej drogi, ku wyzwoleniu się z panujących mód i stylów.  

Ruchomy kamień

Stanisław Przybyszewski

“Ruchomy kamień” to utwór Stanisława Przybyszewskiego, polskiego pisarza, poety, dramaturga okresu Młodej Polski. Przybyszewski był skandalistą, przedstawicielem cyganerii krakowskiej i nurtu polskiego dekadentyzmu.   “Ruchomy kamień” to wspaniałe opowiadanie Stanisława Przybyszewskiego. Obok samej twórczości rozgłos Przybyszewskiemu przynosiła także atmosfera, jaką wokół siebie wytwarzał. Był uważany za legendarną postać europejskiej bohemy, przez Strindberga nazywany był „genialnym Polakiem”. Przybyszewskiego uważa się za prekursora współczesnego satanizmu intelektualnego.  

Poema Piasta Dantyszka herbu Leliwa o piekle

Juliusz Słowacki

„Poema Piasta Dantyszka herbu Leliwa o piekle” to poemat autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Jest to jeden z mniej znanych poematów Juliusza Słowackiego.  

Fantazja życia

Zygmunt Krasiński

“Fantazja życia” to poemat Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu.   “Im dalej idę, tym się okolica  Młodości mojej bardziej rozsmętniwa!  Z jej pogrzebnego wyczytam już lica,  Jaki się koniec w losach mych ukrywa!    A zewsząd tłoczy się stek ludzi, zdarzeń,  Co rwie mnie z sobą w dalszą przestrzeń bytu! -  Lecz we mnie samym wymiera świat marzeń!  Schną łzy miłości - gasną skry zachwytu!    Bo gdzie tknę ręką, płazy napotykam -  Ruchawe, chłodne - moich bliźnich dłonie!  Gdzie wzrokiem sięgnę, głąb dusz ich przenikam,  A tam fałsz czyha lub żar złości płonie! “   Fragment  

Jan Bielecki

Juliusz Słowacki

„Jan Bielecki” to powieść autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Utwór dotyczy problemu zdrady narodowej. Jan Bielecki jest sprawcą konfliktu tragicznego w swych skutkach. Z zemsty za zajazd wskazuje Tatarom zamek Sieniawskiego, co prowadzi do kolejnych dramatycznych wydarzeń.

Lost Face

Jack London

“Lost Face” is a book by Jack London, an American novelist. A pioneer of commercial fiction and an innovator in the genre that would later become known as science fiction.   Lost Face is a collection of seven short stories by Jack London. It takes its name from the first short story in the book, about a European adventurer in the Yukon who outwits his (American) Indian captors' plans to torture him. The book includes London's best-known short story, "To Build a Fire".  

Bez dogmatu

Henryk Sienkiewicz

“Bez dogmatu" to powieść obyczajowa Henryka Sienkiewicza, laureata literackiej Nagrody Nobla, jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w. Bohaterem powieści jest pochodzący z bogatej szlacheckiej rodziny Leon Płoszowski. Inteligentny, utalentowany i wszechstronnie wykształcony nie może jednak znaleźć miejsca w życiu, które upływa mu bezproduktywnie na rozrywkach, bywaniu w towarzystwie i podróżach po Europie. W swoim dzienniku nieustannie analizuje własne postępowanie i przeżycia.

Man and Superman

George Bernard Shaw

“Man and Superman” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   Man and Superman is a four-act drama written by George Bernard Shaw. The series was written in response to a call for Shaw to write a play based on the Don Juan theme.  Mr. Whitefield has recently died, and his will indicates that his daughter Ann should be left in the care of two men, Roebuck Ramsden and John Tanner. Ramsden, a venerable old man, distrusts John Tanner, an eloquent youth with revolutionary ideas, whom Shaw's stage directions describe as "prodigiously fluent of speech, restless, excitable (mark the snorting nostril and the restless blue eye, just the thirty-secondth of an inch too wide open), possibly a little mad". In spite of what Ramsden says, Ann accepts Tanner as her guardian, though Tanner doesn't want the position at all.