Wieszczba i żreb. Przepowiadanie przyszłości u dawnych Słowian

Szymon Matusiak

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Tak jak Grecy i Rzymianie, mieli i słowiańscy przodkowie nasi zawodowych wieszczbiarzy, kapłanów, tudzież świątynie, w których udzielano wyroczni. Wiemy to z całą pewnością na podstawie źródeł historycznych, którymi odnośnie do zachodniej Słowiańszczyzny są przede wszystkim zapiski kronikarzy niemieckich, patrzących jeszcze własnymi oczyma na pogańskich Słowian między Odrą a Łabą. Czyta się w tych źródłach niejednokrotnie, czasem nawet dość szczegółowo o wydawaniu wieszczbiarskich wyroków w Szczecinie, Retrze i Arkonie, przy świątyniach, przez kapłanów, we wszystkich ważniejszych sprawach, przez co wpływ kapłanów, wydających wyroki, jest, jak u Greków i Rzymian ogromny Autor stara się nam przybliżyć na ile to po wiekach można było jeszcze ustalić rolę, funkcję, obrzędy związane z przepowiadaniem przyszłości przez pogańskich kapłanów naszych przodków.

Ody

Horacy

Pieśni liryczne (Carmina), znane także jako Ody (Odes), wydane zostały w czterech księgach. Ody napisane zostały w różnych metrach poetyckich i zawierały różnorodną tematykę. Chociaż w tematyce ód znalazły się zapożyczenia z poezji greckiej, to jednak większość z nich zrodziły okoliczności związane z życiem poety, czy też jego wspomnienia. Wiele utworów była to poezja okazyjna, skierowana do przyjaciół i znajomych. Wielokrotnie też zajmował Horacy głos w sprawach publicznych. Ody były w poezji całkowitą nowością. Jako szczególną innowację odebrano liryczne pieśni patriotyczne. Słuchano w Rzymie patriotycznych przemówień z ust wodzów i polityków, czytano je w epopejach. Ale żaden liryk nie przemawiał dotąd z piedestału wieszcza narodowego czy kapłana muz z wyjątkiem Eklogi IV Wergiliusza. W takiej roli próbował Horacy występować już w niektórych Epodach, jednak w Odach ze szczególnym jednak poczuciem wieszczej powinności przemówił do społeczeństwa rzymskiego, a zwłaszcza do młodzieży, jako przez bogów wybrany poeta i wychowawca. (Za Wikipedią).

Colas Breugnon

Romain Rolland

Colas Breugnon powieść Romaina Rollanda - (1866-1944) francuskiego pisarza, ojca powieści rzeki wydana po raz pierwszy w roku 1919. Napisana w formie rodzaju pamiętnika tytułowego Colasa Breugnona, którego postać wzorowana była na pradziadku pisarza, Boniardzie. Akcja dzieje się w XVII wieku. Powieść opisywana jest jako niezwykle optymistyczna i pełna radości życia oraz wyraźnie odmienna od innych utworów Rollanda.

Kronika polska Marcina Kromera, tom 5

Marcin Kromer

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT. Kronika Polska Marcina Kromera, Biskupa Warmińskiego. Księgi: pierwsza, wtóra, trzecia i czwarta, opisujące dzieje Polski od czasów pogańskich aż po rządy króla Bolesława II Śmiałego na język polski z łacińskiego przełożona przez Marcina z Błażowa Błażowskiego. Marcin Kromer herbu Kromer (1512-1589 humanista, historyk i pisarz okresu renesansu, teoretyk muzyki, dyplomata; od 1579 biskup warmiński, jeden z przywódców polskiej kontrreformacji, pisał po polsku i po łacinie, sekretarz króla Zygmunta I Starego od 1544 roku, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1548 roku. (za: Wikipedią)

Zupy i sosy

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Zupy i sosy autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 99 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy. Są to m.in.: zupy, barszcze, kapuśniaki, rosoły mięsne i rybne, sosy z bardzo wielu produktów na słono, na słodko, na gorąco i na zimno.

Dziwolągi heraldyczne

Franciszek Kamocki

Dziwolągi heraldyczne. W studium niniejszym obejmujemy tym mianem wszystko to, co w zakresie heraldyki rażąco jest sprzeczne z jej zasadami. Każdy więc słowny (blason) czy piśmienny, z prawami i regułami nauki i sztuki heraldycznej wyraźnie niezgodny opis herbu, każdy graficzny czy plastyczny jego obraz nie podług zasadniczych jej przepisów wykonany, zarówno, jak i wszelkie nieoparte na jej prawach (pseudo) heraldyczne orzeczenia i teorie nazywamy heraldycznymi dziwolągami. W heraldyce polskiej spotykamy się w teoriach jej (nauce) i w praktycznym ich stosowaniu, to jest w kunszcie, sztuce heraldycznej, z licznymi dziwolągami o bardzo specyficznych cechach... Wszystkie je omówiono na stronach tek książeczki.

Bohaterowie. Cześć dla bohaterów i pierwiastek bohaterstwa w historii

Tomasz Carlyle

Autor takimi słowy zachęca do przeczytania jego dzieła: Mamy tu zamiar pomówić trochę o wielkich ludziach, o sposobie, w jaki oni występowali w sprawach naszego świata, o typie, jaki im historia tego świata nadała, o pojęciu, jakie ludzkość o nich sobie wytworzyła, o dziele, jakiego oni dokonali, czyli, innymi słowy o bohaterach. Przyjęciu, jakiego doznali, i roli, jaką odegrali, o czci dla bohaterów i pierwiastku bohaterstwa w sprawach ludzkich. Oczywiście, jest to przedmiot nader obszerny i godny gruntowniejszego sposobu traktowania, niż ten, jaki my mamy nadzieję tu zastosować. Tak, obszerny to przedmiot, bezgraniczny nawet, jeśli zechcemy go pojąć należycie; bezmierny, jak sama historia powszechna, która, według mego rozumienia, jako historia tego, czego ludzkość w tym świecie dokonała, jest w gruncie rzeczy historią wielkich ludzi, na to pracujących. Ci bowiem wielcy ludzie byli przewodnikami ludzkości, wzorodawcami i w pewnym znaczeniu twórcami wszystkiego, co całe zbiorowisko ludzi zdołało zrobić, czego zdołało dosięgnąć. Wszystko, co się w świecie dopełniło, jest tylko, ściśle rzeczy biorąc, zewnętrznym, materialnym wynikiem, praktycznym wcieleniem i urzeczywistnieniem myśli, przemieszkujących w zesłanych na ten świat wielkich ludziach, to też dumą historii świata śmiało możemy to powiedzieć będzie historia tych ostatnich.

Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego

Adam Mickiewicz

Księgi w swojej formie przypominają przypowieści ewangeliczne, co jest celowym zabiegiem autora. Pod względem gatunku literackiego zalicza się je do literatury apokryficznej. Niemniej w swoim przesłaniu są utworem publicystycznym związanym z sytuacją Polaków u zarania Wielkiej Emigracji. Księgi były skierowane szczególnie do emigrantów po klęsce powstania listopadowego. Mickiewicz wyraża swoją opinię o politycznych sporach emigracji polskiej, które, jego zdaniem, stanowią zagrożenie dla poczucia jedności narodowej. Zwracał się do emigracji o zgodę i gotowość do działania. Księgi stanowią jeden z fundamentów polskiego mesjanizmu, gdyż Polska, jak pisze autor, przetrwała w ideałach wiary chrześcijańskiej i pragnieniu wolności; ma więc jego zdaniem, rolę odkupicielską. Jej rozbiory porównuje do męki Jezusa Chrystusa, a jej wyzwolenie do zmartwychwstania (za Wikipedią).

Zoryan Dołęga Chodakowski (Adam Czarnocki)

Franciszek Rawita Gawroński

Bohaterem publikacji jest Zorian Dołęga-Chodakowski, właściwie Adam Czarnocki (ur. 4 kwietnia 1784 roku w Podhajnej koło Nieświeża, zm. 17 listopada 1825 roku) polski etnograf, archeolog, historyk i słowianofil; jeden z głównych prekursorów badań nad Słowiańszczyzną, obok Adama Naruszewicza, Jana Potockiego, Józefa Maksymiliana Ossolińskiego i Wawrzyńca Surowieckiego. W jego pracach występowały akcenty antyfeudalne i antyklerykalne. Główna praca drukowana: O Sławiańszczyźnie przed chrześcijaństwem. (za Wikipedią).

Skórzany lejek. The Leather Funnel

Arthur Conan Doyle

Skórzany lejek to krótka, raczej upiorna opowieść, która koncentruje się na wizji snu, która nawiązuje do czasów, w tym przypadku do XVII wieku, kiedy ludzi torturowano przy pomocy najbardziej wyszukanych metod. Jak można się spodziewać, jest to bardzo dobrze napisana i interesująca opowieść jakby gotycka wersja niesławnego historycznego przypadku markiza de Brinvillliersa. Historia opowiadała o gościu, który odwiedził dom angielskiego kolekcjonera niezwykłych przedmiotów. W pokoju, w którym miał spędzić noc, znajdowała się biblioteka wypełniona zatęchłymi książkami oraz kominek z żarem połyskującym w mroku. Anglik poprosił swojego gościa o udział w eksperymencie po uprzednim wyjaśnieniu, że wyznaje pogląd, że sny mogą być bardzo odkrywcze i nie należy ich lekceważyć. Następnie pokazał gościowi średniowieczny, skórzany lejek, a dwaj mężczyźni spekulowali na temat jego użycia i pochodzenia, badając uważnie czubek lejka, który wydawał się być pocięty. A co było dalej czytelnik dowie się po lekturze opowiadania. Zachęcamy!

Odyseja. The Odyssey. L'Odyssée

Homer

"Homer / Homre / : Odyseja / The Odyssey / L'Odyssée / Odisieja - Tekst Text Texte : Polski / Englisch / Français /  Russkij. Tekst eposu starogreckiego w czterech językach. Odyseja epos grecki, przypisywany Homerowi, oparty na antycznej ustnej tradycji epickiej, a w formie pisanej istniejący przypuszczalnie od VIII wieku p.n.e. Odyseja opowiada o powrocie do domu bohatera wojny trojańskiej Odyseusza, który po owej wojnie, w której odgrywał główną rolę, przez dziesięć lat usiłuje wrócić na swoją wyspę Itakę, do żony Penelopy. The Odyssey is one of two major ancient Greek epic poems attributed to Homer. It is, in part, a sequel to the Iliad, the other work ascribed to Homer. The poem is fundamental to the modern Western canon, and is the second oldest extant work of Western literature, the Iliad being the oldest. It is believed to have been composed near the end of the 8th century BC, somewhere in Ionia, the Greek coastal region of Anatolia. (https://en.wikipedia.org/wiki/Odyssey) LOdyssée relate le retour chez lui du héros Ulysse, qui, aprs la guerre de Troie dans laquelle il a joué un rôle déterminant, met dix ans revenir dans son île d'Ithaque, pour y retrouver son épouse Pénélope, qu'il délivre des prétendants, et son fils Télémaque. Au cours de son voyage sur mer, rendu périlleux par le courroux du dieu Poséidon, Ulysse rencontre de nombreux personnages mythologiques, comme la nymphe Calypso, la princesse Nausicaa, les Cyclopes, la magicienne Circé et les sirnes. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Odyssée, (https://ru.wikipedia.org/wiki/"

Kronika Lechitów i Polaków

Godzisław Baszko

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Kronika Lechitów i Polaków pióra Godzisława Baszko – kustosza katedry poznańskiej w XIII wieku, znanego z dokumentów z lat 1268-1273 oraz zapisek w Kronice wielkopolskiej z lat 1257 i 1265. Została wznowiona w formie reprintu przez Wydawnictwo Armoryka. Niczego nie usunięto, niczego nie dodano, niczego nie dopasowano do współczesnych tzw. poglądów naukowych. Dlatego mamy nadzieję, że Czytelnicy docenią nasz trud. Kronika zawiera dzieje naszego narodu, poczynając od legendy o Lechu, Czechu i Rusie. Autor za jej pomocą wyjaśnia pochodzenie określenia Lechici, przy okazji przytaczając etymologie nazw innych ludów. Za pierwszego króla Lechitów autor uznał Kraka. Jego rządy datował na czasy króla Assuera, czyli Kserksesa I z Księgi Ezdrasza. W ten sposób początki państwa polskiego sięgnęły V wieku przed Chrystusem. Datowanie to jest oparte prawdopodobnie na wiedzy zaczerpniętej z pracy Piotra Comestora zwanej Historia Scholastica. Na jej podstawie autor próbował zsynchronizować historię biblijną z dziejami starożytnych Grecji i Rzymu, a następnie połączyć je z historią Polski. Dlatego na jedną epokę datował panowanie Kserksesa, ataki Gallów na Rzym oraz rządy Kraka. W przeciwieństwie do opowiadania Wincentego Kadłubka, według Kroniki Krak pochodził z Polski i osobiście założył Kraków. Autor dzieła podał, że wcześniej to miejsce zwano Wawelem, co jest najstarszym znanym zapisem nazwy wzgórza. Pominął też opowieść o smoku wawelskim, wspominając jedynie o bratobójstwie między synami Kraka, w wyniku czego tron odziedziczyła córka władcy, Wanda. Opowieść o Wandzie też znacznie różni się od wersji Wincentego Kadłubka i jego naśladowców. Władca niemiecki postanowił zmusić władczynię do małżeństwa. Wywołał więc wojnę, którą przegrał. Pokonany popełnił samobójstwo, a jego rycerze złożyli hołd Wandzie – uznali zwierzchność królowej i jej następców. Wanda zaś, po przyjęciu hołdu skoczyła do Wisły, składając ofiarę bogom, którym zawdzięczała zwycięstwo. Zrelacjonował też rządy Lestka I i jego walki z Aleksandrem Wielkim oraz panowanie Lestka II. Syna Lestka II jako pierwszy nazwał Lestkiem III. Państwo Lechitów za rządów Lestka III miało sięgać do Morza Północnego i obejmować między innymi Westfalię, Saksonię, Bawarię oraz Turyngię. Przy okazji autor podjął się drugiej próby datacji. Według niej Lestek III umarł za panowania cesarza Nerona. (za: Wikipedia.pl) REPRINT z 1822r.

Potrawy z cielęciny

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Potrawy z cielęciny autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 70 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z mięsa. Są to m.in. potrawki z cielęciny, cielęcina pieczona, sznycle, kotlety, zrazy, potrawy z cielęciny siekanej, potrawy z wątróbki, móżdżku i innych podrobów, zimne dania cielęce.

Polska w pieśniach cudzoziemskich

Antologia

Utwory o Polsce poetów łacińskich, francuskich, włoskich, hiszpańskich, szwedzkich, niemieckich, angielskich, rosyjskich, rusińskich i czeskich.

Androgyne

Stanisław Przybyszewski

Androgyne - poemat prozą przesycony jednocześnie cielesnością i mistycyzmem, seksualnością i piętnem śmierci, pełen tęsknoty za zjednoczeniem kochanków na planie duchowym, czemu na przeszkodzie stoi ciało z jego płciowością więżące duszę. Poemat składa się z dwóch części, w pierwszej czytelnik może uczestniczyć w demonicznym i seksualnym misterium miłości, w drugim natomiast śmierci. A wszystko to na tle snów na jawie, erotyzmu, tęsknoty, strachu, grozy i kuszenia. Przepiękne poetyckie opisy sprawiają, że Androgyne czyta się z prawdziwą przyjemnością.

Spirytyzm i życie pozagrobowe

Angelo Zacchi

Spirytyzm i życie pozagrobowe. Dowody na prawdziwość zjawisk świadczących o dalszym życiu po śmierci fizycznego ciała. Książka zajmuje się następującymi tematami: Spirytyzm a dowód empiryczny dalszego życia. Sprzeczne poglądy na rzeczywistość zjawisk mediumicznych. Oszustwa mediów. Niezaprzeczalna prawdziwość licznych zjawisk mediumicznych. Zjawiska spirytystyczne w przeszłości. Tłumaczenie zjawisk mediumicznych. Niektóre wskaźniki naturalnego pochodzenia zjawisk mediumicznych. Mediumizm i polimorfizm jaźni. Mediumizm i kryptomnezja. Mediumizm i telepatia. Zjawiska mediumiczne sensytywne. Fenomenologia fizyczna mediumizmu. Niektóre zarzuty przeciwko interpretacji naturalistycznej. Strefa ciemna mediumizmu. Nie ma poważnej podstawy do przypisywania zjawisk mediumicznych duszom bezcielesnym. Są poważne podstawy do przypisywania zjawisk mediumicznych duszom bezcielesnym.

Iwan Teodorowicz Szpońka i jego ciocia

Nikołaj Gogol

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i rosyjskiej. Iwan Szpońka to młody mężczyzna, który, choć nie jest zbyt bystry, to jednak umie zadbać o swoje sprawy. Został mianowany przewodniczącym w swojej klasie, gdy był młody, chociaż było kilku znacznie lepszych od niego, i zdobył sympatię jednego z najbardziej przerażających nauczycieli w szkole. Potem zaczyna służbę w wojsku i dorobiwszy się szarży porucznika, przechodzi na emeryturę. Dostaje list od ciotki, że musi wrócić do domu, aby objąć swoje gospodarstwo. Po drodze w gospodzie spotyka grubego właściciela ziemskiego Grigorija Grigoriewicza, który informuje go, że mieszka w pobliżu gospodarstwa Iwana i prosi go, aby odwiedził go, gdy tam dotrze. Potem pojawia się dość zabawny wątek miłosny Czytając tę książkę, można wypocząć przy lekturze, jak również się pośmiać.

Pamiętnik Commonitorium. Rozprawa Pielgrzyma o starożytności i powszechności wiary katolickiej przeciw niezbożnym nowościom wszystkich kacerzy

św. Wincenty z Lerynu

Św. Wincenty z Lerynu: Pamiętnik (Commonitorium). Rozprawa Pielgrzyma o starożytności i powszechności wiary katolickiej przeciw niezbożnym nowościom wszystkich kacerzy to dzieło, którego napisanie sam autor sam tak uzasadnił: Według słów i upomnienia Pisma: Pytaj ojców twoich i oznajmią tobie, starszych twoich i powiedzą ci i: Nakłoń ucha twego a słuchaj słów mądrych, i jeszcze: Synu mój, nie zapominaj mów tych, a słów moich niech strzeże serce twoje, zda mi się, najmniejszemu ze sług Bożych, pielgrzymowi, że przy Boskiej pomocy pożyteczną rzeczą będzie, jeśli spiszę to, co przejąłem wiernie od świętych Ojców, co najmniej nieodzowną dla własnej słabości umysłu, gdyż mieć będę pod ręką środek zaradzenia nieudolnej mej pamięci przez ustawiczne czytanie. Do tej roboty zachęca mnie nie tylko pożytek takiej pracy, lecz i uwaga na czas. Czas dlatego, że jak on wszystkie rzeczy ludzkie z sobą unosi, tak my też wzajem z niego wynieść winniśmy cokolwiek zasługującego na żywot wieczny, zwłaszcza gdy i straszliwe jakieś oczekiwanie zbliżającego się sądu Bożego wymaga gruntowniejszego poznawania religii, i nowych kacerzy przewrotność nakazuje wiele starania i baczności. W Imię Boże do pracy przystępuję, bym podania przodków u siebie przechowane opisał raczej z wiernością sprawozdawcy, niż zarozumiałością autora, z zachowaniem tego w pisaniu prawidła, że bynajmniej nie wszystko, lecz tylko rzeczy konieczne zamieszczę, ani pięknym i wyszukanym stylem, ale w łatwej i zwykłej mowie, wielu rzeczy dotykając raczej niż wykładając takowe.

Słowianie Zachodni: dzieje, obyczaje, wierzenia, tom trzeci, część druga: Słowiańszczyzna północno-zachodnia od VI do połowy XIII wieku. Dzieje polityczne i stosunki zewnętrzne w X w

Wilhelm Bogusławski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Tom drugi dzieła Słowianie Zachodni omawia następujące tematy: Dzieje starożytne. Od Ariowista do upadku Durzyńców r. 531: Napływ ze Skandynawii Teutonów na ziemie słowiańskie. Podanie o przybyciu Saksonów do kraju Hadeln. Szerzenie się w Germanii Saksonów i Słowian. Wyprawa Ariowista (Jarowita) do Galii. Walka jego z J. Cezarem i odwrót r. 58 przed Chr. Wyprawy J. Cezara do Germanii r. 55 i 53 dla obrony Ubjów od Swewów. Nieprzyjazne stosunki między Swewami a teutońskiemi plemionami. Najazdy Rzymian na Germanię w końcu I. w. przed Chr. - Mirobud podbija sąsiednie ludy swewskie. Walka Mirobuda z Arminem. Odpadnięcie Ziemianów i Ląkobrdanów od Mirobuda. Upadek jego r. 19. Chatowlad burzy Czechy - wygnany r. 19. Wanjo - król Swewów. Napad łużyckich orężników na Czechy. Wanjo wygnany r. 51. Wańko i Sido knezie Durzyńców. Durzyńcy biją Hessów na głowę pod Chyżycami (Kissingen) r. 58. Zatargi Morawian i Słowaków z imperatorem Domicjanem. Rzymianie wdzierają się do Morawy. Wojny Markomańskie (r. 166-180). Zagon Morawianów pod Akwileją r. 167. Przestrach w Rzymie. Wyprawa M. Aureliusa przeciw Morawianom, Jazygom i Słowakom. Warunki pokoju. Załoga rzymska w grodach morawskich. Koniec wojny r. 175. Powtórna wojna. Śmierć M. Aureliusa r. 180. Kommodus zawiera przymierze. Podniesienie ducha narodowego Słowian naddunajskich. Porozumiewanie się ich dla wspólnego działania przeciw Rzymianom. Wyprawy przeciw Morawianom: Karakalli r. 212-217, Maximina r. 235, Waleriana 253, Galliena r. 260. Najazdy Morawian na Italię r. 270, 281, 283, 288, 289, 302. Imperator Konstans upokarza Słowaków, Serbów i Limigantów r. 358. Wiarolomstwo Rzymian wywołuje najazd Słowaków na kraje cesarskie r. 374. Walentynian L, gotując im odwet, nagle umiera nad Dunajem r. 375. Morawianie cieszą się swobodą i mają swych królów. Wdzieranie się Niemców do posiadłości rzymskich i słowiańskich w III. i IV. w. Najazd Hunnów r. 375 oswobadza Słowiańszczyzny od Gotów. Atyla rządzi Słowiańszczyzną r. 434. Wyprawa jego do Galii. Bitwa na polach Katalauńskich r. 451. Pokój z Rzymianami r. 452. 2. Wypadki po śmierci Atyli r. 453. Ardaryk, król Słowaków. Niemcy wchodzą do Noryku r. 488. Zajścia między Frankami i Durzyńcami Zmowa Franków z Saksonami przeciw Durzyńcom. Najazd i bitwa nad r. Unstrut r. 530. Upadek Durzyńców r. 53 r. Wzrost Franków i Niemców. Dodatek. Wskaźnik abecadłowy imion, osób, nazw miejscowych i rzeczy w tomie tym zawartych. Spis źródeł.

Człowiek, który mógł robić cuda. The Man Who Could Work Miracles

Herbert George Wells

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. W angielskim pubie niejaki George McWhirter podczas sprzeczki z Fotheringayem z niezachwiana pewnością zapewnia o niemożności czynienia cudów. W odpowiedzi na to Fotheringay rozkazuje lampie naftowej, aby zapaliła się do góry nogami i dzieje się tak, ku jego zdumieniu. Znajomi jednakowoż uważają to za kuglarską sztuczkę, ale Fotheringay postanawia zbadać tę swoją nową moc. Po wykonaniu codziennych urzędniczych obowiązków Fotheringay wychodzi do parku, by dalej ćwiczyć czynienie cudów. Podniecony swymi niezwykłymi umiejętnościami, Fotheringay uczestniczy w niedzielnych nabożeństwach. Duchowny, pastor Maydig, naucza o nadnaturalnych zjawiskach. Fotheringay jest tym głęboko poruszony i spotyka się z Maydigiem w celu uzyskania jego porady. Po kilku drobnych demonstracjach pastor staje się jego entuzjastą i sugeruje, by Fotheringay wykorzystał owe umiejętności po to, aby przynieść korzyści innym. Tej nocy obaj spacerują ulicami miasta, m.in. lecząc choroby i występki. Ale nasz bohater ma szersze plany i zamierzenia tłumaczył Antoni Lange

Listy Heloizy i Abelarda

Alexander Pope, Claude-Joseph Dorat

Abelard był człowiekiem niezwykle próżnym, zamożnym, egocentrycznym. Miał być bardzo kochliwy i rozpustny. Z punktu widzenia Abelarda uwiedzenie Heloizy było postępkiem niegodziwym. Abelard przyznaje, że kierowała nim wyłącznie pycha i lubieżność. Heloiza była dość ładna (co zaspokajało lubieżność filozofa) i przewyższać miała wiedzą wszystkie kobiety swoich czasów (co zaspokajało jego pychę). Swoją ofiarę Abelard wybrał świadomie i rozmyślnie. Postarał się, by przyjaciele poznali go z jej wujem Fulbertem. Doprowadził do tego, że ten powierzył mu wychowanie Heloizy, tym bardziej że Abelard za nauczanie Heloizy nie brał pieniędzy. Od Fulberta otrzymał pełnię władzy nad Heloizą, włącznie z prawem do stosowania kar cielesnych i prawem do odwiedzania jej we dnie i w nocy. Heloiza natomiast pozwoliła się uwieść mimo że według niektórych autorów Abelard zgwałcił Heloizę, nie istnieją żadne świadectwa mówiące o tym, że stawiała mu opór. Wkrótce po tym zdarzeniu wyszło na jaw, że Heloiza zaszła w ciążę. Związek Heloizy i Abelarda szybko przerodził się w miłość Abelard zakochał się w Heloizie i z czasem się pobrali. Skończyli jednak źle Abelarda wykastrowano, a ona została mniszką. Abelard i Heloiza pozostawili po sobie obszerny zbiór Listów. (za Wikipedią). Tłumaczył Stefan Chomentowski i Konstanty Piotrowski.

Nowe baśnie z 1001 nocy

Opracowała Elwira Korotyńska

Autorski wybór baśni z 1001 nocy w opracowaniu polskiej autorki wielu książek dla dzieci i młodzieży (bajek, baśni, wierszyków, powiastek i opowiadań, skrótów popularnych powieści oraz utworów dramatycznych, głównie jednoaktowych komedyjek) (za Wikipedią). Wybór zawiera następujące utwory: Ali Baba i czterdziestu zbójców. Cudowna lampa. Historja krawca i karzełka. Cudowna ryba. Czarodziejski rumak. Królowa duchów. Zyndbad Podróżnik. Druga podróż. Czwarta podróż. Piąta podróż. Szósta podróż. Podróż siódma i ostatnia. Przepowiednia starca.

Tajemnice w Religii

Ks. Józef Stanisław Adamski SJ

Czy religia chrześcijańska jest sprzeczna z rozumem? Czy tajemnice, które ją otaczają, są dowodem na jej nieprawdziwość? W swojej rozprawie "Religie chrześcijańska: światło w ciemności" autor, Ks. Józef Stanisław Adamski SJ, odpowiada na te pytania. Autor twierdzi, że religia chrześcijańska jest religią światła, która oferuje jasne dowody na swoje Boskie pochodzenie. Jednak religia ta nie ukrywa również tajemnic, które są niedostępne dla ludzkiego rozumu. Autor wyjaśnia, że tajemnice religii chrześcijańskiej są niezbędne dla naszego rozwoju duchowego. Dodają one głębi i znaczenia naszej wierze, a także pomagają nam lepiej zrozumieć Boga. Rozprawa "Religie chrześcijańska: światło w ciemności" jest obowiązkową lekturą dla każdego, kto interesuje się religią i teologią. Autor prezentuje rzetelną i przekonującą argumentację, która może zmienić sposób, w jaki postrzegamy religię chrześcijańską.

Bunt

Władysław Stanisław Reymont

Bunt jest ostatnią powieścią Reymonta, która była publikowana w prasie w roku 1922, a formie książkowej została wydana w 1924 r. Autor w formie alegorycznej, baśniowej opowiedział o buncie zwierząt, które wystąpiły przeciwko ludziom. Niestety każda rewolucja prowadzi do tragedii i śmierci niewinnych ofiar, a każda utopia narzucana społeczeństwu nigdy nie przynosi mu niczego dobrego, prócz tragedii. W tej książce Reymont zdecydowanie wystąpił przeciw utopii bolszewickiej przewidując i opisując jej skutki. Jego książka o ponad 20 lat wyprzedziła sławy pod względem literackim w porównaniu do dzieła polskiego pisarza Folwark zwierzęcy Orwella. Ponieważ przez cały okres tzw. Polski Ludowej była ona zakazana i wycofana z bibliotek poszła w zapomnienie, podobnie jak wiele innych znakomitych książek znakomitych polskich autorów. Zachęcamy do lektury!