Mechanizmy funkcjonowania ubezpieczeń gospodarczych

Roman Garbiec (red.)

Ubezpieczenie jest procesem ekonomicznym i społecznym. W ubezpieczeniach występuje alokacja środków finansowych pomiędzy ubezpieczycielami a ubezpieczonymi w sytuacjach ściśle określonych w umowie ubezpieczenia. Alokacja tych środków uzależniona jest od ram prawnych regulujących działanie podmiotów ubezpieczeniowych. Funkcjonowanie ubezpieczeń na rynku związane jest z działalnością marketingową zakładów ubezpieczeń i pośredników ubezpieczeniowych. Ich działalność jest zróżnicowana i również uzależniona od norm prawnych określonych w aktach legislacyjnych. Dokonywanie wyboru zakładu ubezpieczeń jako strony umowy ubezpieczenia winno opierać się na podstawie szczegółowej analizy wskaźnikowej. Sam proces ubezpieczania się jest procesem społecznym, w którym dochodzi do interakcji pomiędzy przedstawicielami zakładów ubezpieczeń a ubezpieczającymi. Jak w każdym procesie społecznym występują w nim określone mechanizmy wywierania wpływu, perswazji czy też oddziaływania marketingowego. Wszystkie te elementy funkcjonowania ubezpieczeń gospodarczych oparte są na określonych mechanizmach: ekonomicznych, społecznych i prawnych, które zaprezentowane zostały w niniejszej monografii. Celem dydaktycznym sporządzenia tej publikacji jest przybliżenie zagadnień ubezpieczeń studentom kierunku zarządzanie oraz kierunku finanse i rachunkowość w biznesie, realizowanych w ramach przedmiotu ubezpieczenia gospodarcze. Wiedzę z zakresu ubezpieczeń można praktycznie wykorzystać w indywidualnej i zbiorowej działalności, zwłaszcza że część ubezpieczeń gospodarczych jest w Polsce obowiązkowa.

Zastosowanie biopreparatów do intensyfikacji kofermentacji metanowej osadów ściekowych i odpadów tłuszczowych

Małgorzata Worwąg

Postępujący rozwój przemysłu i styl życia powodują wzrost ilości różnego rodzaju odpadów. Niewłaściwe postępowanie z odpadami generuje pojawianie się i rozprzestrzenianie niebezpiecznych zanieczyszczeń do środowiska. Procesy biologiczne, jako jedne z preferowanych rozwiązań w usuwaniu zanieczyszczeń, są zwykle niewystarczająco skuteczne. W dobie poszukiwania nieinwazyjnych rozwiązań zastosowanie biopreparatów jest obiecującym sposobem wspomagającym konwencjonalne technologie. Coraz częściej fermentacja metanowa jest stosowana jako jedna z metod unieszkodliwiania różnych rodzajów odpadów, odgrywając ważną rolę w ich utylizacji. Technologia fermentacji metanowej odpadów wpisuje się w koncepcję zrównoważonego rozwoju, ograniczając emisję gazów cieplarnianych powstających podczas niekontrolowanej biodegradacji odpadów. Unieszkodliwianie odpadów za pomocą fermentacji metanowej łączy recykling organiczny z produkcją biogazu, odnawialnego źródła energii. Odpady posiadają ogromny potencjał energetyczny, który można wykorzystać w celu zmniejszenia obciążenia środowiska naturalnego oraz zapewnienia alternatywnych źródeł energii. Zwiększenie efektywności procesów fermentacji jest kluczowe dla skutecznego pozyskiwania biogazu, jak i lepszej utylizacji odpadów. W monografii przedstawiono wyniki badań, których celem było określenie wpływu biopreparatów na intensyfikację procesu kofermentacji metanowej osadów ściekowych i odpadów tłuszczowych. Udział odpadów tłuszczowych w mieszaninie poddanej fermentacji wynosił od 5% do 30%. Zastosowano biopreparaty komercyjne DBC Plus Typ L, DBC Plus Typ R5, szczep Sacharomyces cerevisie, biopreparat własny. Określono wpływ rodzaju i dawki biopreparatu na zmiany parametrów fizykochemicznych podczas 10-dobowej kofermentacji. Skuteczność zastosowanych biopreparatów oceniano na podstawie zmian jednostkowej produkcji i składu biogazu, stopnia przefermentowania substratów oraz ubytku suchej masy po 25. dobach procesu. Proces kofermentacji metanowej przeprowadzono w układzie ciągłym, w trakcie procesu podczas wzrostu obciążenia bioreaktora odpadami tłuszczowymi, ustalono strategię dawkowania biopreparatu w celu ustabilizowania parametrów procesowych. Badania wykazały, że zastosowanie biopreparatów do intensyfikacji kofermentacji metanowej osadów ściekowych i odpadów tłuszczowych wpłynęło na poprawę efektywności procesu. Wzrost stopnia przefermentowania był uzależniony od dawki biopreparatu oraz udziału odpadów tłuszczowych w mieszaninie. Zastosowanie biopreparatów pozwoliło na unieszkodliwienie większej ilości odpadów tłuszczowych w procesie ich kofermentacji metanowej z osadami ściekowymi.