Śmierć Judasza

Karol May

W powieści "Śmierć Judasza: Cykl Szatan i Judasz" autorstwa Karola Maya, śledzimy ostatnie przygody znanych bohaterów, które zamykają wielotomowy cykl. Ci nieustraszeni podróżnicy zawsze pojawiają się tam, gdzie potrzebna jest pomoc, by stawić czoła największym wyzwaniom. Ich heroiczne czyny przekreślają wszelkie niegodziwe plany i zapewniają zwycięstwo sprawiedliwości. W tej emocjonującej, końcowej części cyklu, czytelnicy zostaną porwani w wir ekscytujących przygód, w których stawką jest ostateczne zwycięstwo dobra nad złem. "Śmierć Judasza" to nie tylko zakończenie serii, ale także hołd dla wszystkich fanów, którzy wiernie towarzyszą bohaterom Karola Maya w ich niezwykłych przygodach. To lektura, która dostarcza nie tylko rozrywki, ale także inspiracji do odwagi i działania w imię sprawiedliwości. Niezależnie od tego, czy jesteś wiernym czytelnikiem serii, czy też dopiero zaczynasz swoją przygodę z twórczością Karola Maya, "Śmierć Judasza" z pewnością zapadnie ci głęboko w pamięć.

Anarchia umysłowa i moralna. Koniec wieku XIX pod względem umysłowym. Charakterystyka znamion szczególnych

Władysław Michał Dębicki

Książka opowiada między innymi o tym, że do znamion szczególnych, którymi koniec XIX stulecia zapisał się w historii, należy przede wszystkim bezprzykładnie wielkie zamieszanie w sferze umysłowej i moralnej. Historyk może wprawdzie przytoczyć z przeszłości niejeden moment analogiczny może wymienić np. pierwsze stulecia naszej ery, czas rewolucji religijnych w wieku XVI, albo XVIII śmiało można jednak twierdzić, że takich rozmiarów i tak radykalnego charakteru, jak w wieku XIX, anarchia intelektualno-etyczna nie przybierała nigdy. Zdawać by się mogło, że treść niniejszej książki już się zdezaktualizowała nic bardziej błędnego! Bez zrozumienia tamtych czasów nie będziemy umieli zrozumieć czasów, w których dziś żyjemy. Książka absolutnie godna polecenia!

Barry. Opowiadania o psach

Andrzej Sarwa

Pies przyjaciel człowieka. Oklepany frazes. Pies, towarzyszący człowiekowi od tysięcy lat i oddany człowiekowi całym sobą. Pies, kochający swojego właściciela bezwarunkową miłością, nieoczekujący niczego w zamian. Wierny i niezawodny Lecz stosunek człowieka do psa nie jest już tak jednoznaczny Dla niektórych jest on kimś bardzo kochanym, nieomal członkiem rodziny, lecz takie osoby znajdują się w mniejszości. Dla innych, dla większości, to tylko przedmiot I o tyle tylko ważny, o ile doraźnie przydatny To przedmiot, w którym nie dostrzega się uczuć, nie widzi się, że się boi, że cierpi, że tęskni za dobrym słowem, że płacze... Często dręczony, bo taką rozrywkę preferuje jego właściciel, głodzony, bity, dla którego jest tylko byle jaka buda, krótki łańcuch i żałosne resztki z obiadu Te trzy krótkie opowiadania napisane znakomitym językiem pokazują historie trzech psów po to, by w ludziach, być może, obudzić wrażliwość, a jednocześnie mają stanowić rodzaj w jakimś sensie wynagrodzenia tym naszym kudłatym przyjaciołom za zło, jakiego w życiu doznają Opowiadania powinny zainteresować osoby dorosłe, ale również dotrzeć do jak największej liczby młodych ludzi, kilkunastolatków, którzy jeszcze budują swoją wrażliwość

Ajax

Sofokles

Z wprowadzenie tłumacza: Tragedia ta czasem powstania bliską jest niewątpliwie Antygonie (441), należy więc do najwcześniejszych wśród sztuk Sofoklesa, które nam się zachowały. Przedstawia ona szał i samobójstwo tego przedniego bohatera spod Troi. Oręż zabitego Achillesa przyznano nie Ajaxowi, lecz uczczono nim Odyseusza. Ajax popada wskutek tego w rozpacz, a wybuchy jego dumy obraziły kilkakrotnie boginię Atenę, która za karę zsyła nań obłęd. Sofokles nie tylko w tej tragedii, lecz również we Filoktecie i Trachinkach przedstawił nam i cierpienia fizyczne i szały umysłowe swych bohaterów. Patologiczne objawy wyraźnie go zajmowały, a w nowszych czasach starano się dowieść, że w opisie szału wykazał poeta zmysł spostrzegawczy wybitny i niepoślednie znajomości lekarskie.

Tajemnica grobowca

Xavier-Henry Aymon de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) był popularnym francuskim powieściopisarzem. Autor powieści w odcinkach i popularnych sztuk teatralnych, najbardziej znany jest z XIX-wiecznego bestsellera La Porteuse de pain (Handlarz chlebem), który został po raz pierwszy opublikowany w Le Petit Journal w latach 1884-1889. Dzieło Les Filles de plâtre (Córki tynkarza), ukazujące się w 1855 roku, zostało potępione jako obsceniczne, a Perrin został osądzony i skazany na trzy miesiące więzienia i grzywnę w wysokości 500 franków. Tutaj polecamy lekturę równie świetnej powieści, której początek poniżej prezentujemy: „Na cmentarzu. Dwudziestego grudnia 1877 roku o godzinie ósmej z rana termometr inżyniera Cheralies wskazywał dziesięć stopni poniżej zera. Wiatr dosyć silny, dął od strony północno-wschodniej. Pogoda była chmurna, ponura. Cienka warstwa śniegu, spadłego nocą, pokrywała dachy i skrzypiała pod stopami przechodniów. Stan nieba i drobne płatki, unoszące się w powietrzu, zapowiadały widocznie, że warstwa ta wkrótce zgrubieje. Całun nieskazitelnej białości powlekał siedzibę śmierci. Drzewa ogołocone z liści, wyciągały ponad grobami gałęzie obciążone szronem. Na cmentarzu panowała cisza uroczysta. O godzinie tak wczesnej nikt po alejach nie chodził, żadna istota ludzka nie klęczała, nie modliła się przy mogile. Mylimy się... Była jedna, ale tylko jedna...”

Dzwon wolności

Jan Sas Zubrzycki

Dr Jan Sas Zubrzycki: Dzwon wolności: Dzwony zwyczajne i dzwony niezwykłe, dzwony cudowne, sakralne, bajeczne w dziejach i polskiej tradycji historycznej i mitycznej. Zdaje się nam powszechnie, jakoby dzwony były w Polsce najpóźniej do kościołów wprowadzone i wszystkie miały do nas przyjść z Niemiec, albowiem ukuto prawidełko sztuczne, wedle którego wszyscy ludzie mieliby prawo do pierwszeństwa na każdym polu, tylko nie my Polacy. Jest to wielka nieprawda. Dzwony u nas w Polsce o wiele wcześniej były znane niżeli w V stuleciu, bo mamy na to wiele dowodów pewnych!

Pan Sędzic

Jan Gasztowt

Opis życia i obyczajów na Litwie i Żmudzi aż do XIX wieku. Publikacja omawia takie zagadnienia jak: Familia szlachecka średniej klasy. Chata chłopska. Chrzciny, Dom arystokraty, Sprzedaż ludzi, Propinacya i targowe, Nagroda zasługi wojskowej. A także wiadomość o rewolucyj w Warszawie i o powstaniu listopadowym.

Narożne okno - Des Vetters Eckfenster

Ernst Theodor Amadeus Hoffmann

"Narrator poszukuje w Berlinie swojego kuzyna, schorowanego pisarza. Zgryźliwy inwalida nie jest w stanie opuścić swojego mieszkania, jednak z narożnego okna ma widok na cały plac teatralny i obserwuje razem z jego gościem zgiełk na rynku. Z dialogu kuzynów rysują się sylwetki niektórych znajdujących się tam aktorów. Okazjonalnie dochodzi również do dyskusji na temat stosunku inwalidy do przemysłu literackiego. Chory chce przybliżyć cieszącemu się dobrym zdrowiem narratorowi ideę przejrzenia sztuki, jednego z elementów pisarstwa. Znane berlińskie ulice jak Charlottenstraße i Unter den Linden znajdują się w pobliżu mieszkania schorowanego pisarza. Opowiadanie jest częścią biografii ciężko chorego E.T.A. Hoffmanna. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Narożne_okno) In Berlin sucht der Ich-Erzähler seinen Vetter, einen kranken Schriftsteller, auf. Der Vetter, der durch eine hartnäckige Krankheit den Gebrauch seiner Füße gänzlich verloren hat, kann seine Wohnung nicht mehr verlassen, doch von seinem Eckfenster aus übersieht er den Theaterplatz und beobachtet gemeinsam mit dem Besucher das Markttreiben unterm Fenster. In einem Dialog der Vettern werden Beobachtungen und Geschichten zu einigen Marktleuten und Besuchern des Markttages ausgetauscht. Bei der Gelegenheit kommt u.a. das Verhältnis des Kranken zur Literatur zur Sprache. Dabei will der Kranke seinem jungen Besucher die Kunst zu schauen, eine der Grundlagen der Schriftstellerei, nahebringen. Berlin: Gendarmenmarkt um 1815. (https://de.wikipedia.org/wiki/Des_Vetters_Eckfenster)"