Śmierć samobójcza

Bednarski Leszek, Urbanek Arkadiusz

W pierwszej części niniejszej książki podjęliśmy problem śmierci człowieka analizowany z punktu widzenia kryminalistyki, w drugiej zaś części zajęliśmy się próbą rekonstrukcji sytuacji poprzedzającej zamach samobójczy. W tym celu analizie poddajemy autentyczne zapisy listów samobójców, a także materiał uzupełniający zgromadzony w poszczególnych postępowaniach, czyli wypowiedzi rodziny zmarłego, znajomych czy nauczycieli. Na pierwszym etapie rozważań przeplatają się niejako naturalnie różne wątki, ponieważ równocześnie odwołujemy się do przykładów dotyczących zarówno zabójstw, jak i samobójstw. Jest to zabieg z góry zamierzony, a przemawiają za nim trzy ważne cele, które sobie stawiamy. Pierwszym z nich jest chęć ukazania rozległej problematyki procedur kryminalistycznych; adresujemy te informacje do policjantów, prawników, antropologów, pasjonatów kryminalistyki. Drugim celem jest chęć ukazania, jak trudno jednoznacznie orzekać o przyczynie śmierci, balansując między zbrodnią zabójstwa a popełnieniem samobójstwa. Mimo że areną naszego zainteresowania jest śmierć samobójcza, to nie sposób oddzielić tych dwóch nurtów rozważań. To właśnie omówienie zagadnień procedur i metodyki kryminalistyki ma na celu ukazanie Czytelnikom, jak wiele trudności przysparza zweryfikowanie wątpliwości, czy przyczyną śmierci człowieka była zbrodnia zabójstwa, czy raczej samobójstwo. Trzecim celem jest chęć przekazania bogatego materiału poglądowego poświęconego praktyce kryminalistycznej, który zdecydowanie rozrasta się wówczas, gdy ukazujemy zdarzenia wynikające z działania zbrodniczego i samounicestwienia. Pierwsza część opracowania ma na celu wprowadzenie Czytelnika w złożoną materię okoliczności śmierci samobójczej. Opracowanie pierwszej części monografii utrzymane zostało w charakterze informacyjnym, porządkującym terminologię, a także poglądowym, aby jednocześnie stanowiło swoistą podbudowę jakościowej analizy poszczególnych historii śmierci samobójczych. Analiza jakościowa i rekonstrukcja zdarzeń poprzedzających samobójczą śmierć człowieka stała się głównym zamierzeniem badawczym w drugiej części opracowania. Praca poświęcona jest wielopłaszczyznowej analizie listów pożegnalnych osób, które popełniły samobójstwo. [...] jest oryginalnym i wartościowym źródłem wiedzy na temat okoliczności i decyzji samobójczej. Oparta na solidnej podbudowie teoretycznej i wzbogacona obszernym materiałem faktograficznym, może stanowić nieocenione źródło zarówno dla dalszych analiz empirycznych, jak i wiedzy niezbędnej do diagnozy grup wysokiego ryzyka zachowań suicydalnych, tzn. dzieci, młodzieży i osób dorosłych.

Bajki rymowane w biblioterapii

Łaba Agnieszka

W prezentowanych w tomiku bajkach będących podstawą mojej pracy z dziećmi - wykorzystałam rym, stąd ich nazwa bajki rymowane. Rym miał pełnić funkcję głównie instrumentacyjną, która polegała na wprowadzeniu bogatszej postaci dźwiękowej. Bohaterowie prezentowanych opowiadań borykają się z problemami, rozwiązują je i zachęcają do myślenia. Pozwalają dziecku uwierzyć w sukces. Odbiorcy moich bajek to uczniowie specjalnej szkoły podstawowej w wieku 814 lat z zaburzeniami emocjonalnymi dzieci mające kłopoty z nauką, tj. mniej zdolne, zaniedbane wychowawczo, odrzucone (w domu rodzinnym, w szkole, w grupie rówieśniczej). W publikacji przedstawiam gotowe scenariusze, dzięki którym osiągnęłam zamierzone cele. Każdy z nich był wielokrotnie sprawdzony w praktyce. Pomocne w pracy były rysunki przygotowane według własnego pomysłu. Bajki te napisałam z myślą o nauczycielach-wychowawcach, nauczycielach szkół specjalnych, bibliotekarzach, pedagogach szkolnych oraz tych wszystkich, którzy mają do czynienia z dziećmi i młodzieżą.

Kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej. Horyzonty pedagogiczne t.1

Ćwirynkał Katarzyna, Żywanowska Agnieszka, Kosakowski Czesław

Książkę tę chcielibyśmy polecić pedagogom specjalnym, nauczycielom praktykom, studentom kierunków pedagogicznych i wszystkim osobom zainteresowanym problematyką niepełnosprawności. Rozważania w niej podjęte zmierzają do znalezienia odpowiedzi na pytanie o kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej. Zarówno na gruncie teorii, jak i praktyki pedagogiki specjalnej nie da się ich przeanalizować bez uwzględnienia zmian, jakie zaszły w terminologii tej dyscypliny naukowej oraz w kierunkach oddziaływań rehabilitacyjnych czy integracyjnych po 1989 roku, a później po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Zmiana stosunku do osób z niepełnosprawnością i wyobrażeń o samej niepełnosprawności, postrzeganie jednostki jako autonomicznego podmiotu, pluralizm zachowań i wyborów oraz przemiany w prawodawstwie to niektóre z konsekwencji tych przeobrażeń dla funkcjonowania osób z niepełnosprawnością omawiane w tomie. Niniejsza książka rozpoczyna nowy cykl zbiorowych publikacji przygotowywanych w Katedrze Pedagogiki Specjalnej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, zatytułowany Horyzonty Pedagogiczne. Jest to początek trzeciej już serii prac naukowych, po Dyskursach Pedagogiki Specjalnej i Heurystycznym Wymiarze Ludzkiej Egzystencji. Horyzonty Pedagogiczne będą stanowić cykl podejmujący problemy z różnych obszarów pedagogiki specjalnej oraz dyscyplin pokrewnych. Oddawana w ręce Czytelnika publikacja zawiera teksty dotyczące zarówno teorii, jak i praktyki pedagogiki specjalnej, a także podmiotu tej dziedziny nauki, którego rozumienie obecnie ulega rozszerzeniu (odnosi się do osób w każdym wieku i z różnego rodzaju odstępstwami od normy in minus oraz in plus).

Wybrane zagadnienia współczesnej metodyki wychowania fizycznego

Madejski Eligiusz, Węglarz Józef

Książka ma na celu nie tylko zwrócić uwagę Czytelnikowi na najistotniejsze problemy współczesnej szkolnej edukacji fizycznej, które pośrednio lub bezpośrednio mogą wpływać na jakość kultury fizycznej, ale także ułatwić szkołom i nauczycielom wdrażanie nowej podstawy programowej wychowania fizycznego. Książka obejmuje bardzo istotne obszary w procesie edukacji fizycznej i zawiera wiele zweryfikowanych przykładów, które nie tylko wyjaśniają poruszane w niej problemy, ale także mogą być zastosowane bezpośrednio w praktyce. Treść trzeciego wydania książki została opracowana w taki sposób, aby po wprowadzeniu nowej reformy programowej ułatwić nauczycielom konstruowanie programów autorskich, planowanie pracy, organizowanie zajęć w systemie klasowo-lekcyjnym i fakultatywnym, badanie jakości szkolnej kultury fizycznej oraz ocenianie uczniów z wychowania fizycznego. Książka jest adresowana zarówno do czynnych zawodowo nauczycieli, jak i studentów kierunku wychowanie fizyczne. Mamy nadzieję, że studentom pozwoli ona nie tylko zgłębić wiedzę metodyczną, ale inaczej spojrzeć na problemy współczesnej edukacji fizycznej, a nauczycielom umożliwi w pracy pedagogicznej poszukiwanie nowych i niekonwencjonalnych rozwiązań.

Jak walczyć z atopowym zapaleniem skóry

Banasiewicz-Tenerowicz Aleksandra

Poradnik powstał z myślą o rodzicach i opiekunach małych atopików. Znajdą w nim Państwo przystępny opis atopowego zapalenie skóry zarówno po kątem specjalistycznego nazewnictwa, jak i aspektów alergologicznych oraz kosmetologicznych. Atutem książki są przepisy kulinarne dla mam karmiących piersią będących na diecie eliminacyjnej oraz poruszenie psychologicznych aspektów AZS. Autorka książki jest psychologiem oraz mamą małego atopika. Całość wywodu jest konsultowana przez specjalistów: pediatrę alergologa, kosmetologa i dietetyka. Atopowe zapalenie skóry (AZS) - to główny temat tego poradnika, choć nie jedyny. Na rynku, tzn. w książkach i w Internecie, pojawiło się wiele publikacji, z których można się dowiedzieć, czym jest AZS i jak sobie z nim radzić. Jeśli Twoje dziecko zachorowało właśnie na AZS, to czekają Cię częste wizyty u specjalisty alergologa. Ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że pediatrzy nie zawsze prawid­łowo rozpoznają AZS. Nasz synek trochę się namęczył, zanim trzeci pediatra po­wiedział, że być może jest to AZS i należy się udać do specjalisty. Nie bez znaczenia jest fakt, że sama jestem alergikiem, i już w szpitalu powinnam usłyszeć informację, że malucha, póki co, mogę dokarmiać jedynie mlekiem dla alergików. Tak się jed­nak nie stało. Poród zakończył się cesarskim cięciem, przez co miałam problemy z pokarmem. Jednak gdy małemu postawiono diagnozę atopowego zapalenia skóry, stwierdziłam, że dam radę i że moje dziecko będzie karmione tylko piersią. Udało się. Dopiero pod koniec 5. miesiąca zaczęliśmy stosować jedną z kaszek zbożowych do­zwoloną dla alergików, ponieważ maluch się nie najadał. Gdy skończył 15 miesięcy, pozostałością po AZS były pojawiające się od czasu do czasu zmiany skórne, głównie na rączce, policzkach lub brzuszku. Zwykle wiązało się to z wprowadzeniem no­wych pokarmów, szczególnie mandarynek, bananów lub winogron. Nie oznaczało to jednak uczulenia na te owoce (dziecko spożywało je wcześniej bez problemów), ale reakcję na konserwanty. Obecnie synek je już jogurty dla dzieci, serki homo­genizowane, żółtko czy kaszę manną. Co prawda, nie wszystko już minęło, ale najlepszym dowodem poprawy była reakcja alergologa, który - oglądając jakiś czas temu skórę mojego dziecka - stwierdził, że z pewnością by zbankrutował, gdyby u wszystkich dzieci poprawa następowała równie szybko. Z tą poprawą też jednak bywa różnie... Mój maluch ma już 2,5 roku, a AZS wciąż się utrzymuje, choć z różnym natę­żeniem. Oczywiście, kolejne trudności, m.in. skórne, pojawiły się wraz z pójściem do przedszkola, ale i tu można pomóc małemu atopikowi. W większości przypad­ków - o czym będzie mowa w dalszej części książki - zmiany skórne typowe dla AZS zmniejszają się około 5. roku życia. Poradnik ten dedykuję rodzicom i ich maluchom oraz dorosłym borykającym się z AZS. Myślę też, że obecne tu dietetyczne przepisy mogą pomóc np. jakiemuś tacie w przyrządzeniu swojej żonie słodkiego prezentu, choćby szarlotki, tak jak robił to mój mąż, kiedy u synka rozpoznano AZS, a mnie bardzo brakowało sło­dyczy. Ze względu na dużą dostępność wiedzy na temat AZS zawarte w publikacji definicje i charakterystyka objawów zostały okrojone do niezbędnego minimum.

Efektywne i atrakcyjne metody pracy z dziećmi

Jąder Mariola

[...] książka Marioli Jąder porusza ważną problematykę współczesnej edukacji dziecka. Aktualnie zachodzącym przemianom społecznym i edukacyjnym towarzyszy troska o efekty edukacyjne i ich zgodność z warunkami rzeczywistości społecznej i wymaganiami edukacyjnymi. [...] Książka składa się z czterech części. [...] W każdej części, zawierającej przykłady pracy z dziećmi, Autorka przedstawia założenia teoretyczne oraz przykłady praktycznych rozwiązań w pracy z dziećmi z zastosowaniem wybranych metod, technik i form organizacyjnych. Godne podkreślenia jest to, że Mariola Jąder dzieli się z Czytelnikiem wskazówkami i informacjami praktycznymi wynikającymi z własnych doświadczeń, obserwacji i refleksji. [...] Wiedza na temat podjęty przez Autorkę w recenzowanej książce jest potrzebna przede wszystkim nauczycielom, którzy muszą umieć organizować warunki do wspierania rozwoju dziecka. Niniejsza publikacja stanowi dobry przykład dostarczający nauczycielom sposobów stymulowania, inspirowania, pobudzania aktywności dzieci oraz stwarzania możliwości samodzielnego uczenia się. Zamieszczone w książce przykłady zabaw z dziećmi oraz wskazówki metodyczne i organizacyjne ich zastosowania przyczynią się zapewne do kreatywności samych nauczycieli". Z recenzji dr hab., prof. UP Bożeny Muchackiej

Przestępczość skaazanych kobiet

Toroń Barbara

Życie człowieka składa się z sekwencji pewnych wydarzeń, które dla każdej jednostki wypełnione są innego rodzaju doświadczeniami, gdyż przeżywa ona emocje i zdarzenia w sposób zindywidualizowany, a więc jedyny w swoim rodzaju. Autorka zgromadziła w swojej publikacji liczne teorie resocjalizacyjne (antropologiczne, psychologiczne, socjologiczne, ekonomiczne) dotyczące jednostek przestępczych w odniesieniu do przebiegu ich życia, a także poszczególnych jego elementów tj. tożsamości, stylu życia i innych. Niepowtarzalnym uzupełnieniem badań są materiały biograficzne osiemdziesięciu siedmiu skazanych osób, stanowiących grupę reprezentatywną. Książka jest ważnym i aktualnym głosem w interdyscyplinarnej dyskusji o kondycji pedagogiki resocjalizacyjnej, a także ma duży wkład w badania nad znaczeniem metody biograficznej w naukach społecznych i dziedzinach pokrewnych.

Radosne przedszkole

Niewola Dorota

Treści zawarte w programach nauczania realizowane są w przedszkolach w nawiązaniu do tematów kompleksowych, które ściśle korespondują z aktualnymi, bliskimi dziecku wydarzeniami, zjawiskami, zmianami w przyrodzie czy spostrzeżeniami z życia społecznego. Nauczyciel, realizując temat kompleksowy, stara się o odpowiedni dobór literatury, zabaw, zajęć. Książka, którą polecam nauczycielom przedszkoli, zawiera nie tylko propozycje tematów kompleksowych na cały rok, ale także zabawy, opowiadania, teatrzyki, wiersze i zajęcia, które służą ich opracowaniu i realizacji.