Zrównoważona turystyka. Strategiczny wybór projektów ICT

Beata Gontar, Zbigniew Gontar

Nowa wizja rozwoju Polski zawarta w Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, zakłada budowanie wizerunku naszego kraju jako atrakcyjnej, bezpiecznej i otwartej destynacji turystycznej. Obejmuje ona m.in. rozwój tzw. przemysłu czasu wolnego, w tym sektora gospodarki turystycznej, a także koncentrację potencjału finansowego lokalnego biznesu na jednym, dużym i kompleksowym produkcie turystycznym. Przewiduje się uruchomienie zintegrowanego produktu turystycznego, umożliwiającego efektywne prowadzenie działań promocyjnych, co będzie stymulować ruch turystyczny i przyczyni się do wzrostu gospodarczego. W niniejszej książce autorzy proponują budowę zintegrowanego produktu turystycznego wokół idei miejskiej zrównoważonej turystyki oraz oferują narzędzia ewaluacyjne umożliwiające ocenę współpracy miasta z wyższymi uczelniami i korporacjami ICT we wdrażaniu pilotażowych rozwiązań. Na potrzeby publikacji stworzono listę potencjalnych pilotażowych projektów ICT wspierających strategię miejskiej zrównoważonej turystyki, m.in. budowy smart society w ramach projektów rewitalizacyjnych realizowanych na podobnej zasadzie, jak w korporacji Panasonic w Tokio czy Berlinie. Zaproponowano metodę oceny i hierarchizacji projektów ICT wspierających rozwój miejskiej zrównoważonej turystyki, pozwalającą oszacować wartość współpracy miasta z interesariuszami przy realizacji wspólnych projektów innowacyjnych.

Poradnik pani domu. Praktyczne wskazówki

Katarzyna Zioła-Zemczak

Nasze mamy, babcie i prababcie doskonale radziły sobie z nadmiarem codziennych obowiązków związanych z prowadzeniem domu. Korzystając z ich sprawdzonych sposobów i dostępnych dziś nowoczesnych rozwiązań, stworzyliśmy poradnik, który pomoże każdej gospodyni. Książka podpowie, jak radzić sobie w kuchni: przygotować smaczne posiłki, udekorować potrawy, przygotować rodzinne przyjęcie. Poradnik poinstruuje, jak zrobić zabawki dla dzieci i rozmaite upominki, jak dbać o zdrowie rodziny, a także jak planować dzień i rok, by nie zapomnieć o ważnych wydarzeniach.

Kryminał pod psem (#6). Trup w sanatorium

Marta Matyszczak

W świnoujskim sanatorium zostaje popełnione morderstwo. Traf chce, że w uzdrowisku zjawia się Szymon Solański, prywatny detektyw. Wraz z dziennikarką Różą Kwiatkowską wybrali się właśnie na pierwsze wspólne wakacje. Nie będzie im jednak dane wypocząć. Solański przyjmuje zlecenie odnalezienia zabójcy, a w śledczej pracy towarzyszy mu kundelek Gucio. Sprawa śmierci kuracjuszki zatacza coraz szersze kręgi, by w końcu sięgnąć dramatycznych wydarzeń gorącego lata 1977 roku. Bohaterowie będą musieli zmierzyć się ze światem donosicieli, festiwalowej bohemy i z osobistymi porachunkami, które przyniosą krwawe skutki.

O przymierze z Niemcami. Wybór pism 1923-1939

Władysław Studnicki

"Myśl polska winna pracować nie w kierunku poszukiwania koalicji równoważącej kooperację rosyjsko-niemiecką, gdyż taka koalicja, jak widzieliśmy, byłaby niemożliwością. Polska myśl polityczna winna pracować ku powołaniu do życia kombinacji politycznej odciągającej Niemców od Sowietów, właściwie Niemców od Rosji". Władysław Studnicki Publicystyka Studnickiego z dwudziestolecia międzywojennego dowodzi nie tylko jego determinacji w dążeniu do postawionego celu. Świadczy też o bogactwie argumentacji ówczesnych zwolenników sojuszu z Niemcami. Wskazuje, że powodzenie tej koncepcji nie zależało od udzielenia odpowiedzi na trywialne pytanie: "tak czy nie?", ale od konsekwentnej realizacji rozpisanego na dłuższy czas planu, do której należało przystąpić w okresie dobrej koniunktury. Trafność przewidywań, logika argumentacji i trzeźwość sądów stawia dorobek Studnickiego wśród najciekawszych w polskiej myśli politycznej prób zmierzenia się z wyzwaniami stojącymi przed państwem słabym, wtrąconym w zmagania mocarstw. Jan Sadkiewicz Trwający do dziś spór o szanse i zagrożenia związane z ideą sojuszu polsko-niemieckiego sprowadzony został w zasadzie do dylematu: czy na przełomie 1938 i 1939 roku należało, czy też nie należało przyjmować żądań niemieckich i brać udziału w krucjacie antysowieckiej. Tymczasem dla ówczesnych zwolenników przymierza Warszawy z Berlinem była to sprawa bardziej złożona, a jej powodzenie nie zależało od udzielenia odpowiedzi na trywialne pytanie: "tak czy nie?", ale od konsekwentnej realizacji rozpisanego na dłuższy okres planu, do której należało przystąpić w okresie dobrej koniunktury, zapoczątkowanej zerwaniem przez Hitlera współpracy niemiecko-sowieckiej. Władysław Studnicki, autor niezwykłej, profetycznej książki Wobec nadchodzącej drugiej wojny światowej, był czołowym rzecznikiem tej koncepcji, a jego publicystyka z lat 20. i 30. XX wieku dowodzi, jak wielu błędnych założeń można było uniknąć.

Ocalające zatracenie. Rozważania o doświadczeniu, pamięci i pragnieniu w twórczości Zygmunta Haupta, Stanisława Czycza i Krzysztofa Vargi

Tomasz Gruszczyk

Książka składa się z trzech części. Każda z nich dzieli się na osobne rozdziały poświęcone poszczególnym autorom. Ich układ uzależniony został od poziomu reprezentatywności danego zagadnienia w danej propozycji prozatorskiej. A są to: strategia i poetyka fragmentu w części pierwszej; przeszłość, powracanie do niej pamięcią oraz dochodzenie do głosu indywidualnego doświadczenia w części drugiej; wreszcie sposób bycia podmiotu autorskiego oraz koncepcje podmiotowości w trzeciej części pracy. Tekstowe zapośredniczenie obecności podmiotu skutkuje wyodrębnieniem się tego, co nazwane zostaje głosem samego tekstu. Głos w prozie omawianych trzech pisarzy należy do kogoś, kto w tekście zaistnieć może wyłącznie jako głos właśnie. Pytanie o „kto” tego głosu jest pytaniem tak o jakąś konkretną, historyczną jednostkę, jak o normy i praktyki: psychospołeczne, językowe a także literackie. Twórczość Haupta, Czycza i Vargi odczytana zostaje jako projekt ocalającego zatracenia: dokonującego się w samym głosie dochodzącym ze sceny pisania procesu ocalania śladów pewnej obecności poprzez zatracenie i rozproszenie jej w literackiej artykulacji.

Po piśmie

Jacek Dukaj

NIE CZYTASZ PRZEŻYWASZ NIE PISZESZ JESTEŚ PRZEŻYWANY Chęć przekazywania emocji, myśli towarzyszy nam od zawsze. Od jaskiniowych malowideł, przez plemienne mity, do wielotomowych opowieści. Dotąd byliśmy skazani głównie na język i pismo, przekazujące symbole przeżyć. Jednak technologie bezpośredniego transferu wrażeń zmysłowych - od fonografu do telewizji i virtual reality pozwalają przekazywać same przeżycia. I to przeżycia zyskują autonomię i stają się podmiotami, a człowiek ich igraszką. Nie opowiadamy śpiewu słowika. Nie opisujemy śpiewu słowika. Słyszymy śpiew słowika. Nie wyobrażamy sobie cudzego cierpienia na podstawie abstrakcyjnych symboli. Cierpimy. NADCHODZI EPOKA POSTPIŚMIENNA Możemy ją sobie już dzisiaj przedczuwać w półprzytomnym dryfowaniu po klipach na jutiubie, oglądanych przed snem bądź w otępiającym zmęczeniu. Senność, zmęczenie, alkohol pomagają nam, urudzonym w myślunku pisma, wyłączyć agencje mózgu domagające się liniowej konstrukcji opowieści. Po piśmie ukazuje nasze czasy jako okres przejściowy do epoki pełnej władzy przeżyć, z człowiekiem obsługiwanym przez inteligentne otoczenie, które lepiej i piękniej od niego żyje jego życie. Życie żyje się poza nami, tylko od czasu do czasu przepływając przez nasze mózgi. Kim będą ludzie całkowicie wyzwoleni z pisma i jego tworów: z logiki, idei, prawa, racjonalności? Czy człowiek stanie się szczęśliwą maszyną do przeżywania? Jak będzie uprawiał politykę? Jakie religie pozajęzykowe będą miały do niego dostęp? Jakie wartości będą go zajmowały? PO PIŚMIE PROWOKUJE, ZASKAKUJE, POBUDZA DO MYŚLENIA AUDIOBOOK W INTERPRETACJI MACIEJA KOWALIKA

Transport towarów w projekcie One Belt and One Road jako component globalnego łańcucha dostaw

Urszula Motowidlak, Monika Kujawa

Ocena możliwości transportowych związanych z realizacją inicjatywy One Belt and One Road oraz znaczącym rozszerzeniem zakresu zbytu towarów o rynek chiński, także dla przedsiębiorstw z Polski, stała się główną inspiracją do podjęcia badań naukowych, których wyniki zaprezentowano w monografii. Tworząc powiązania z globalnymi łańcuchami wartości i rynkami eksportowymi, inicjatywa ta sprzyja rozwojowi polskiej gospodarki. Dzięki swojemu położeniu Polska ma szansę stać się centrum spedycyjnym czy hubem dla chińskiej gospodarki, umożliwiającym dystrybucję towarów do pozostałych państw członkowskich Unii Europejskiej i odwrotnie. Publikacja jest adresowana do szerokiego kręgu odbiorców – naukowców, praktyków oraz młodzieży akademickiej – zainteresowanych bieżącymi trendami funkcjonowania globalnej logistyki.

Czerwony snajper. Wspomnienia z frontu wschodniego

Jewgienij Nikołajew

Jewgienij Nikołajew to jeden z najsłynniejszych rosyjskich strzelców wyborowych. Przypisuje mu się 324 zestrzelenia, głównie wykonane podczas pierwszej zimy obrony Leningradu 1941/1942. Wspomnienia Nikołajewa, wydane po raz pierwszy w Związku Radzieckim w latach osiemdziesiątych XX wieku, nie są wolne od ideologicznych uprzedzeń. Sam Nikołajew służył w jednostce NKWD. Usprawiedliwia więc wszelkie posunięcia komunistycznej Rosji. Nie kryje swej pogardy dla przeciwnika. Gloryfikuje radzieckiego żołnierza, który głodny i zmarznięty stawiał czoła wrogowi ukrytemu w wygodnych, wręcz komfortowych okopach połączonych przewodami telefonicznymi. Wiele miejsca poświęca snajperskiemu rzemiosłu. Opisuje długie godziny obserwacji, podczas których musiał leżeć bez ruchu na siarczystym mrozie, by w końcu dopaść wroga śmiertelnym strzałem. Spisane przez Nikołajewa wspomnienia są unikatowym zapisem przeżyć żołnierza podczas najbardziej zaciętych zmagań między Armią Czerwoną a Wehrmachtem w czasie II wojny światowej. Pomagają zrozumieć, co to znaczy być strzelcem wyborowym, i docenić wkład snajperów - tej żołnierskiej elity - w obronę Leningradu. Jewgienij Adrianowicz Nikołajew, urodzony w 1920 roku w Tambowie. Jako młody mężczyzna pracował w teatrze przy projektowaniu dekoracji. Został powołany do armii we wrześniu 1940 roku, gdzie trafił do oddziału strzelców wyborowych. W 1942 roku został przeniesiony do kontrwywiadu - pracował jako śledczy w strukturach Smiersz w swojej dywizji. Doszedł aż do Berlina i nawet złożył swój podpis na ścianie Reichstagu. Dosłużył się stopnia kapitana gwardii. Po wojnie pracował w gazecie "Tambowska Prawda". Zmarł w 2002 roku.