Jak żywić się w stłuszczeniu wątroby?

Ewa Stachowska

Czy mając stłuszczoną wątrobę, mogę jeść jaja? Czy mogę napić się wina? I co ze słodyczami? Czy muszę o nich raz na zawsze zapomnieć? Czy będę musiał(a) być na diecie do końca życia? Kto z Was nie zadał sobie tych pytań po usłyszeniu od lekarza diagnozy - niealkoholowa choroba stłuszczeniowa wątroby (NAFLD, nonalcoholic fatty liver disease)? Stłuszczenie wątroby jest odwracalne pod warunkiem, że zastosujemy odpowiednie żywienie i wysiłek fizyczny. "Jak żywić się w stłuszczeniu wątroby" to poradnik dietetyczny prezentujący przepisy oparte na najnowszych zaleceniach obowiązujących w leczeniu tego schorzenia.  

Leczenie miejscowe bólu

Miejscowe leczenie bólu w chorobach układu ruchu polega na aplikacji na powierzchnię skóry leku przeciwbólowego, najczęściej niesteroidowego leku przeciwzapalnego (NLPZ). Zadaniem tak podanego leku jest po przeniknięciu do skóry, stawów i struktur okołostawowych wywołanie działania przeciwzapalnego i przeciwbólowego w sąsiadujących tkankach (miejscowego). Podstawowym wskazaniem do zastosowania przezskórnej terapii przeciwbólowej jest istnienie procesu chorobowego w kompartmencie w dużym stopniu izolowanym od krwiobiegu.

Aktualne miejsce dabigatranu w zapobieganiu powikłaniom zakrzepowo-zatorowym u pacjentów z migotaniem przedsionków

Ireneusz Domański-Giec, Beata Wożakowska-Kapłon

Dabigatran jest popularnym antykoagulantem niebędącym antagonistą witaminy K, którego mechanizm działania opiera się na hamowaniu trombiny. Stosowany jest m.in. w profilaktyce powikłań o charakterze zakrzepowo-zatorowym u chorych z migotaniem przedsionków. Pomimo długiej obecności na rynku, niezmiennie pozostaje lekiem aktualnym, wysoce skutecznym i bezpiecznym.

Zastosowanie citalopramu w praktyce klinicznej

Joanna Smolarczyk-Kosowska, Robert Pudlo

Citalopram to lek znany od ponad 30 lat, obecnie często stosowany jako uzupełnienie przy braku satysfakcjonującej odpowiedzi na monoterapię. Lek ma niewielki potencjał do wchodzenia w interakcje międzylekowe. Jest skuteczny i dobrze tolerowany w zapobieganiu nawrotom depresji u osób starszych.

Dlaczego warto zastosować lek złożony z peryndoprylu i amlodypiny?

Wioletta Dyrla, Marek Kuch

Nadciśnienie tętnicze jest najbardziej rozpowszechnioną chorobą układu sercowo-naczyniowego. Od kilku lat wytyczne zalecają rozpoczynanie terapii nadciśnienia tętniczego preparatem złożonym z dwóch składników. W terapii pierwszego rzutu zaleca się skojarzenia lekowe oparte na inhibitorze konwertazy angiotensyny oraz dihydropirydynowym blokerze kanału wapniowego. Naturalnym wyborem powinien być lek złożony z peryndoprylu oraz amlodypiny. Peryndopryl to lek o udowodnionej skuteczności hipotensyjnej oraz unikatowych właściwościach plejotropowych, co przekłada się na zmniejszenie ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych i poprawę rokowania pacjentów. Z kolei amlodypina to najczęściej stosowany przedstawiciel blokerów kanału wapniowego, o długim i silnym działaniu. Skojarzenie peryndoprylu i amlodypiny to przykład synergizmu działania hipotensyjnego, właściwości plejotropowych oraz znoszenia działań niepożądanych i bardzo dobrej tolerancji. Korzyści ze stosowania preparatu złożonego z tych leków odniosą wszyscy pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, zwłaszcza ci z dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym, miażdżycą, chorobą wieńcową czy zaburzeniami metabolicznymi.

Wykorzystanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych w przewlekłych chorobach układu ruchu. Etorykoksyb - jeden lek, wiele możliwości

Robert Rupiński

Ból stanowi najważniejszy objaw kliniczny przewlekłych chorób układu ruchu. Podstawowe znaczenie w diagnostyce i terapii ma odróżnienie bólu zapalnego od niezapalnego. Ważną rolę w farmakoterapii choroby zwyrodnieniowej i przewlekłych zapaleń stawów odgrywają niesteroidowe leki przeciwzapalne, zwłaszcza inhibitory cyklooksygenazy 2 (koksyby), w tym etorykoksyb. Etorykoksyb został zarejestrowany w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów, reumatoidalnego zapalenia stawów i dny moczanowej. Mechanizm działania, farmakokinetyka i szeroka rozpiętość dawek umożliwiają indywidualizację terapii oraz zastosowanie etorykoksybu w różnych grupach pacjentów.

Wczesne stosowanie progesteronu w prewencji wybranych powikłań położniczych

Sebastian Kwiatkowski

Forma dopochwowa progesteronu zmniejsza ryzyko poronień u kobiet, które doświadczyły podobnych powikłań. Najlepsze wyniki można uzyskać dzięki zastosowaniu jej w pierwszym trymestrze ciąży. Bardzo obiecujące wyniki otrzymano także w prewencji stanu przedrzucawkowego.

Leczenie zaburzeń czynności tarczycy w gabinecie lekarza specjalisty - rola lewotyroksyny

Katarzyna Bornikowska, Wojciech Zgliczyński

Syntetyczna sól sodowa lewoskrętnej tyroksyny jest leczeniem pierwszego wyboru niedoczynności tarczycy, jednej z najczęstszych chorób układu dokrewnego, niezależnie od jej przyczyny, w każdej grupie wiekowej. Polskie Towarzystwo Endokrynologiczne wraz z Europejskim Towarzystwem Tyreologicznym, Amerykańskim Towarzystwem Tyreologicznym i Amerykańskim Stowarzyszeniem Endokrynologów Klinicznych nie rekomenduje stosowania preparatów suszonej tarczycy, trijodotyroniny czy preparatów złożonych tyroksyny z trijodotyroniną. Celem leczenia jest uzyskanie biochemicznej i klinicznej eutyreozy monitorowanej za pomocą stężenia TSH i/lub FT4. Dzienna dawka lewotyroksyny zależy od wielu czynników, m.in. etiologii i ciężkości hipotyreozy, wieku, masy ciała, ciąży czy chorób współistniejących. Lewotyroksyna może być także stosowana w terapii skojarzonej w chorobie Gravesa-Basedowa. Obecnie nie zaleca się rutynowego stosowania syntetycznej soli sodowej lewoskrętnej tyroksyny u pacjentów z wolem wieloguzkowym obojętnym, gdyż zwiększa ryzyko osteoporozy u kobiet po menopauzie oraz migotanie przedsionków u chorych po 60. r.ż.