ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ W PODMIOTACH OCHRONY ZDROWIA

Piotr Celej (red.)

Zadaniem niniejszej monografii jest dokonanie przyczynku do analizy wzajemnych relacji między systemem opieki zdrowotnej a znaczeniem jakości usług oraz identyfikacja czynników wpływających na efektywność i skuteczność zarządzania jakością w placówkach ochrony zdrowia. Ma ona na celu wskazanie i dokonanie typologii podstawowych metod i technik poprawy jakości w zakresie świadczeń zdrowotnych oraz wypracowanie rozwiązań aplikacyjnych służących optymalizacji funkcjonowania podmiotów leczniczych i zwiększaniu ich przewagi konkurencyjnej. Monografia jest adresowana nie tylko do menedżerów zdrowia (dyrektorów placówek medycznych, kierowników poszczególnych komórek organizacyjnych, pełnomocników i auditorów ds. jakości), ale także do lekarzy i personelu pomocniczego, którzy mogą znaleźć w niej odpowiedź na nurtujące ich pytania dotyczące systemowego zapewniania wysokiej jakości w placówkach medycznych i okołomedycznych. Ufam, że zebrane dane pozwolą na nowe wypracowanie definicji pojęcia „jakość w ochronie zdrowia”, poszerzenie wiedzy z tego obszaru oraz dokonanie klasyfikacji czynników, które składają się na obiektywną i subiektywną ocenę jakości usług świadczonych przez podmioty lecznicze oraz inne podmioty funkcjonujące w sektorze ochrony zdrowia.

Bezpieczeństwo - powinność czy gwarancja? T.3. Prawa i wolności a działania państwa

Tomasz Miłkowski (red.)

Bezpieczeństwo oraz prawa i wolności jednostki wydają się być czasem w pewnym „konflikcie” wobec siebie. Jest tak w pierwszym rzędzie z uwagi na nierzadko różny punkt widzenia na znaczenie tych pojęć w praktyce. Wybór któregoś z nich jako „ważniejszego” implikuje bowiem ingerencję w rolę i znaczenie drugiego. Zapewnienie bezpieczeństwa, w dzisiejszych realiach w szczególności, wiąże się chociażby ze stosowaniem metod wkraczających w swobody jednostki (np. monitorowanie otwartych przestrzeni, kontrola korespondencji, limitowanie możliwości wejścia do niektórych budynków itd.). Uznanie natomiast, że to prymat wolności i praw jest nadrzędny, powoduje, że staje się to również pierwszoplanową dyrektywą dla organów państwa. Dyrektywą nakazującą chociażby odstąpić od części metod i środków gwarantujących wprawdzie wyższy poziom bezpieczeństwa (nigdy jednak niedający pełni gwarancji, co jest po prostu niemożliwe), umniejszających jednakże przy tym (nawet li tylko potencjalnie) poziom intymności jednostki (rozumianej jako brak możliwości postrzegania bez jej woli przez innych tego, co robi) w jej codziennym funkcjonowaniu. Ten właśnie problem stał u podstaw rozważań, których zwieńczeniem są artykuły zamieszczone w niniejszej publikacji.

MIĘDZY "BIAŁYM" A "CZERWONYM" IMPERIUM RZECZ O NARODACH W ROSJI 1917-1922

ADAM LITYŃSKI

Ponad sto lat minęło od czasu, gdy dwie rewolucje – lutowa (w marcu) i październikowa (w listopadzie) 1917 r. zmieniły bieg dziejów świata. Narody upadłego Imperium Rosyjskiego usiłowały wykorzystać chwilę dziejową, by wybić się na niepodległość. Nie­którym się to udało, jak na przykład Polakom i narodom krajów bałtyckich, innym nie, i mimo ich heroicznych nieraz wysiłków za­garnęło je imperium czerwone, powstające w miejsce białego. Ludy niemające jeszcze wyrobionego głębokiego poczucia narodowego, nie podejmowały prób stworzenia własnej państwowości. Należy im się pamięć, gdyż również przeszły przez gehennę wojny na ob­szarach byłego imperium carów. Polacy, którzy sto lat temu odegra­li rolę najbardziej pierwszorzędną dla dziejów świata, zatrzymując imperialny marsz „czerwonej” Rosji ku zrewoltowanym Niemcom, ukazani są w książce zaledwie incydentalnie, na styku z innymi na­rodami. Polska, ówcześni Polacy i ich dzieło zasługują bowiem na coś znacznie więcej niż około dwudziestostronicowe informacje, co ma odbicie w istniejącej literaturze naukowej. O tym jest ten szkic. Jego celem było skonceptualizowanie te­matów i problemów już podejmowanych, ale nadal otwartych na historyczne interpretacje. Mógłbym powtórzyć za Johnem Lewi­sem Gaddisem, znanym profesorem Yale University: „Historycy […] z łatwością rozpoznają większość poruszanych przeze mnie kwestii, po części dlatego, że w dużej mierze skorzystałem z ich pracy, a po części dlatego, że powtarzam pewne rzeczy, które sam powiedziałem wcześniej”. Nie jest to praca o rewolucji w Rosji. Li­teratura naukowa na temat samej rewolucji oraz wojny domowej w Rosji jest ogromna, ale tylko niewielka jej część poświęcona jest narodom w Rosji owych czasów. Ogrom literatury w języku pol­skim oraz w wielu innych językach zmusza każdego autora do jej selekcji i w szczególności wymusza pozostawienie na uboczu tek­stów nietraktujących o narodach.

Polityka oświatowa polskich gmin i powiatów w świetle ustaleń, zleceń i rekomendacji eksperckich

Michał Kaczmarczyk

Celem niniejszej monografii jest syntetyczne omówienie zadań samorządu terytorialnego w sferze edukacji, scharakteryzowanie Programu „Samorządowy Lider Edukacji” jako narzędzia doskonalenia polityki oświatowej gmin, powiatów i samorządnych województw, jak również zaprezentowanie wybranych wniosków z procedur ewaluacyjnych dokonanych w ramach przedmiotowego Programu. Wnioski te obejmują m.in. opisy wybranych „dobrych praktyk” zidentyfikowanych przez komisję konkursową i uznanych za godne naśladowania przez inne JST.

ZARZĄDZANIE NOWOCZESNĄ ORGANIZACJĄ

Olimpia Grabiec (red.)

Działalność nowoczesnych organizacji opiera się nie tylko na posiadanych za­sobach rzeczowych, finansowych, ludzkich i informacyjnych, ale coraz częściej podstawą funkcjonowania dobrej organizacji jest posiadana wiedza i umiejętność wykorzystania jej na rynku. Zarządzanie nowoczesną organizacją ma za zadanie wskazanie możliwości kierunków rozwoju organizacji. Monografia ta to plon pracy badaczy, którzy zajmują się problemami zarządzania w organizacjach w ujęciu na­ukowym jak również część z nich w ujęciu praktycznym. Fragment Wstępu  

Wybrane obszary edukacyjnej, zawodowej i społecznej aktywności człowieka

pod red. Marka Lewandowskiego

W pierwszej części książki znalazły się teksty opisujące edukacyjny wymiar aktywności społecznej człowieka. W drugiej części książki zamieszczone zostały rozważania opisujące pracę zawodową jako obszar społecznej aktywności człowieka. W ostatniej części monografii znalazły się prace autorów zainteresowanych społecznym wymiarem aktywności życiowej człowieka, analizowanym w kontekstach zmian cywilizacyjnych i kulturowych.

Problemy konwergencji mediów II

K. Dudek, M. Koszembar-Wiklik, P. Celej, M. Boczkowska (red.)

Niniejsza monografia adresowana jest do studentów oraz nauczycieli akademickich kształcących w obszarze nauk humanistycznych i społecznych oraz do praktyków podejmujących zawodowe działania w obszarze mediów (dziennikarzy, specjalistów z obszaru public relations, specjalistów z zakresu zarządzania w mediach itp.). Liczymy, że poniższe artykuły pozwolą na pogłębioną analizę zjawiska wzajemnego przenikania się mediów z wielorakiej perspektywy (medioznawczej, politologicznej, kulturoznawczej, socjologicznej), co pozwoli na interdyscyplinarne spojrzenie na zjawisko konwergencji z wykorzystaniem narzędzi oraz wyników badań będących charakterystycznymi dla danej dziedziny. Wyrażamy nadzieję, że szerokie spectrum zamieszczonych w monografii publikacji pozwoli odbiorcom reprezentującym różnorodne dyscypliny naukowe na uzupełnienie i pogłębienie wiedzy z zakresu problematyki konwergencji mediów oraz będzie przyczynkiem do debaty nad stanem mediów tradycyjnych i elektronicznych w ramach wzajemnego ich przenikania. Autorzy, których zaprosiliśmy do poniższego tomu, reprezentują bowiem różnorodne dyscypliny naukowe, takie jak m.in.: medioznawstwo, kulturoznawstwo, nauki o zarządzaniu, socjologię, politologię czy językoznawstwo. Stąd w Problemach konwergencji mediów II znajdują się pogłębione analizy dotyczące na przykład telewizji publicznej, funkcjonowania serwisu YouTube, polityki multimedialnej, opowieści transmedialnych, zawodu dziennikarza czy serwisów społecznościowych.

Krajowa Mapa Zagrożeń Bezpieczeństwa nową formą dialogu polskiej Policji ze społecznością lokalną na rzecz bezpieczeństwa wewnętrznego

Jadwiga Stawnicka, Iwona Klonowska

Przed dwoma laty przed Policją postawiono zadanie stworzenia nowego na­rzędzia, służącego między innymi do aktywizacji społeczności lokalnych. Krajowa Mapa Zagrożeń Bezpieczeństwa jest platformą wymiany informacji między oby­watelami a Policją. Mapa od 5 października 2017 r. obejmuje swoim zasięgiem całą Polskę. Funkcjonowanie Krajowej Mapy Zagrożeń Bezpieczeństwa związane jest z działaniami budującymi świadomość społeczną w zakresie odpowiedzialności za stan bezpieczeństwa w społecznościach lokalnych. W konsekwencji prowadzi to do stworzenia trwałego partnerstwa na rzecz bezpieczeństwa umożliwiającego loka­lizację, identyfikację i eliminację czynników kryminogennych zanim nastąpi ich eskalacja. W dzisiejszym świecie żadna instytucja odpowiedzialna za bezpieczeń­stwo nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować bez społecznego wsparcia, a naj­lepsze efekty w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości przynosi współdziałanie społeczeństwa z Policją. […] […] Dziękuję za podjęcie tej tematyki przez Autorki publikacji, a także przez studen­tów Wyższej Szkoły Humanitas, których zainteresowanie zagadnieniem poczytuję za sukces Krajowej Mapy Zagrożeń Bezpieczeństwa. nadinsp. dr Jarosław Szymczyk Komendant Główny Policji