Zarządzanie jakością w administracji i biznesie

Piotr Celej, Michał Kaczmarczyk (red.)

Monografia Zarządzanie jakością w administracji i biznesie, pod redakcją Piotra Ce­leja i Michała Kaczmarczyka, jest efektem pracy zespołu badaczy, zaproszonych do reali­zacji projektu naukowego finansowanego ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, przyznanych Wydziałowi Administracji i Zarządzania Wyższej Szkoły Huma­nitas w Sosnowcu na utrzymanie potencjału badawczego w 2015 roku. Publikacja adre­sowana jest do studentów oraz nauczycieli akademickich kształcących w obszarze nauk społecznych i podejmujących zagadnienia zarządzania jakością, marketingu relacji i za­rządzania wartością dla klienta, a także do praktyków realizujących działania zawodowe w dziedzinie zarządzania, ekonomii, administracji czy marketingu (menedżerów, ekonomistów, kierowników organów administracji publicznej, auditorów i pełnomocników ISO 9001, branżowych stowarzyszeń zawodowych lub przedsiębiorstw). Zamieszczone w ni­niejszym tomie teksty mają za zadanie skłonić odbiorców do refleksji nad dynamicznie zmieniającymi się uwarunkowaniami ekonomiczno-społecznymi współczesnych organi­zacji, mającymi pośredni i bezpośredni wpływ na utrzymanie wysokiej jakości oferowa­nych produktów i usług. Monografia winna również przyczynić się do upowszechnienia wiedzy na temat metod, technik i narzędzi zarządzania jakością oraz ich użyteczności (aplikacyjności) w organizacjach różnych typów, tak komercyjnych, jak i publicznych. Ufamy, że publikacja pomoże – choćby w niewielkiej części – wypełnić lukę w badaniach nad zarządzaniem jakością z perspektywy firm i instytucji oraz urzędów administracji publicznej.

Edukacja jutra. Między ideałem a codziennością

Kazimierz Denek

W prezentowanej monografii Autor przedstawił między innymi nowator­skie ujęcie problematyki związanej z misją szkoły i jej przyszłością. Z treści publikacji wypływa głęboka i uzasadniona troska o dobro polskiej edukacji, szkoły i uczelni, nauczycieli, studentów i uczniów. Profesor w niniejszym dzie­le, podobnie jak we wszystkich swoich pracach, odważnie mówi o trudnej kondycji polskiej oświaty, wychowania i edukacji. W szczególności we frag­mencie Dziś i jutro edukacji ubolewa, że oświata, nauka i szkolnictwo wyższe w Polsce znajdują się w sytuacji kryzysowej. Istotne zagadnienia i problemy przybliża bardzo starannie, obiektywnie, a przede wszystkim często w aspekcie osobistych merytorycznych spostrzeżeń. Uczony odważnie eksponuje wszyst­ko to, co właściwe i warte uznania, ale również nie szczędzi krytyki sprawom wymagającym naprawy merytorycznej i organizacyjnej. Wskazuje na donio­słość problemów oświatowych, ustawodawczych, społecznych, gospodarczych i rynkowych. W ten sposób wyraża swoją troskę o organizację i jakość edu­kacji szkolnej i akademickiej. Uczony zdecydowanie mówi o sprawach doty­czących wielu odstępstw szkoły, nauczania i wychowania od edukacyjnych standardów europejskich. Uważa, że efektywność tych działań nie jest wystar­czająca wobec oczekiwań współczesności. Lektura opracowania przekonuje Czytelnika o trudnościach w stwierdzeniu, jaka jest polska szkoła i uczelnia w sytuacji gwałtownego wzrostu zainteresowania społeczeństwa kształceniem, co zdaniem Autora, w dużym stopniu doprowadziło do obniżenia poziomu kształcenia i wychowania. Oświata, nauka i szkolnictwo wyższe natrafiają na przeszkody w reformowaniu. W prognozowaniu edukacji znaczenie ma przede wszystkim dostosowywanie jej do wymagań społeczeństwa informa­cyjnego opartego na wiedzy.

Ograniczenie praw rzeczowych w drodze wywłaszczenia

Łukasz Strzępek

Przedmiotem niniejszego opracowania jest próba kompleksowej analizy wywłasz­czenia polegającego na zajęciu nieruchomości na cele publiczne. W mojej ocenie, jako najistotniejsze, jawią się kwestie związane z wpływem wywłaszczenia na treść i sposób wykonywania praw rzeczowych. Ze względu na to, że prawo własności daje największe uprawnienia względem rzeczy, jego ograniczenie w drodze wywłaszczenia zostało po­traktowane jako sytuacja modelowa. Stanowi ona zarazem punkt wyjścia do omówienia wspomnianej problematyki, z uwzględnieniem odmienności wynikających z konstrukcji pozostałych praw rzeczowych. Nie ulega żadnej wątpliwości, że wywłaszczenie polegające na ograniczeniu prawa rzeczowego do nieruchomości nie pozostaje również obojętne dla bytu prawnego stosunków zobowiązaniowych, których przedmiotem jest wykonywanie określonych uprawnień względem nieruchomości. Jest to powód, dla którego w sposób zwięzły zasygnalizowane zostaną również kwestie związane z oddziaływaniem wywłasz­czenia na więzi obligacyjne i płynące z tego konsekwencje prawne. Celem pracy jest próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, w jakim zakresie i w jaki sposób wywłaszczenie wpływa na treść i sposób wykonywania praw rzeczowych. Cho­dzi więc przede wszystkim o następstwa przymusowego ograniczenia praw rzeczowych, przy czym pod uwagę należy brać nie tylko sytuację prawną podmiotu poddanego wy­właszczeniu, lecz również tego, kto uzyskał możliwość ingerowania w prawo do nierucho­mości. Mając to na uwadze, najlepszym sposobem jej uzyskania wydaje się prowadzenie rozważań na trzech płaszczyznach. Po pierwsze, konieczne wydaje się omówienie samej konstrukcji normatywnej wywłaszczenia częściowego, po wtóre, jego relacji względem wywłaszczenia całkowitego, a po trzecie, usytuowania tej instytucji w systemie prawa, z uwzględnieniem podobieństw i różnic w stosunku do innych regulacji prawnych prze­widujących zbliżone uprawnienia do ingerencji w prawo do nieruchomości. Z tego też powodu, mając na uwadze istnienie przepisów zarówno o charakterze cywilnoprawnym, jak i administracyjnoprawnym, które pozwalają na przymusowe ograniczenie czyjegoś prawa do nieruchomości, uzasadnione wydaje się dokonanie ich zwięzłej analizy i porów­nania do wywłaszczenia częściowego. Konsekwencją przyjęcia wspomnianego założenia będzie próba umiejscowienia instytucji wywłaszczenia w systemie prawa i ustalenia jego wpływu na prawo własności, przy uwzględnieniu konstytucyjnych gwarancji ochrony praw podmiotu poddanego wywłaszczeniu. Tym samym niezbędne wydaje się zwięzłe przybliżenie ustawowej regulacji odnoszącej się zarówno do wywłaszczenia całkowitego, jak i częściowego, celem wskazania podobieństw i różnic.

Krajowa Mapa Zagrożeń Bezpieczeństwa nową formą dialogu polskiej Policji ze społecznością lokalną na rzecz bezpieczeństwa wewnętrznego

Jadwiga Stawnicka, Iwona Klonowska

Przed dwoma laty przed Policją postawiono zadanie stworzenia nowego na­rzędzia, służącego między innymi do aktywizacji społeczności lokalnych. Krajowa Mapa Zagrożeń Bezpieczeństwa jest platformą wymiany informacji między oby­watelami a Policją. Mapa od 5 października 2017 r. obejmuje swoim zasięgiem całą Polskę. Funkcjonowanie Krajowej Mapy Zagrożeń Bezpieczeństwa związane jest z działaniami budującymi świadomość społeczną w zakresie odpowiedzialności za stan bezpieczeństwa w społecznościach lokalnych. W konsekwencji prowadzi to do stworzenia trwałego partnerstwa na rzecz bezpieczeństwa umożliwiającego loka­lizację, identyfikację i eliminację czynników kryminogennych zanim nastąpi ich eskalacja. W dzisiejszym świecie żadna instytucja odpowiedzialna za bezpieczeń­stwo nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować bez społecznego wsparcia, a naj­lepsze efekty w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości przynosi współdziałanie społeczeństwa z Policją. […] […] Dziękuję za podjęcie tej tematyki przez Autorki publikacji, a także przez studen­tów Wyższej Szkoły Humanitas, których zainteresowanie zagadnieniem poczytuję za sukces Krajowej Mapy Zagrożeń Bezpieczeństwa. nadinsp. dr Jarosław Szymczyk Komendant Główny Policji

WSPÓŁCZESNE PROBLEMY ZARZĄDZANIA KAPITAŁEM LUDZKIM W ORGANIZACJACH

Małgorzata Smolarek (red.)

Od dawna już wiadomo, że kluczowym czynnikiem oraz wartością w rozwoju organizacji są ludzie i mogłoby się wydawać, że napisano na ten temat w zasadzie wszystko. Z uwagi jednak na olbrzymie tempo zmian w sferze społecznej, technologicznej i ekonomicznej, powodujące niespotykane w dotychczasowej historii ludzkości swoiste „przyspieszenie” – studia nad problematyką znaczenia oraz miejsca człowieka w skomplikowanym świecie organizacji globalnych, lokalnych, sieciowych, wirtualnych itd. są ze wszech miar uzasadnione, a wręcz absolutnie niezbędne w ramach nauk o zarządzaniu. Niniejsza publikacja pt. „Współczesne problemy zarządzania kapitałem ludzkim w organizacjach” pod redakcją Małgorzaty Smolarek wpisuje się w ten nurt badań, stanowiąc przyczynek do dyskusji w tym zakresie. Zauważyć należy, iż poszczególne rozdziały pomimo róznorodnej problematyki, zogniskowanej wokół kapitału ludzkiego w organizacji, stanowią spójną i interesujacą tematycznie całość. Fragment recenzji prof. PCz dr. hab. Piotra Pachury

Współczesne koncepcje zarządzania w organizacjach

Małgorzata Smolarek (red.)

Opracowanie prezentuje zarówno teoretyczne, jak i empiryczne ujęcie różnorodnych problemów zarządzania w zakresie nowoczesnych koncepcji i metod zarządzania, z uwzględnieniem zagadnień o charakterze strategicznym, z którymi organizacje spotykają się w trakcie swojej działalności. Przedstawia osiągnięcia badawcze naukowców z różnych ośrodków naukowych. Zamieszczone w nim artykuły zawierają interesujące rozważania na temat aktualnych problemów zarządzania organizacjami dotyczące zarówno teorii, jak i praktyki. W artykułach zaprezentowane zostały sądy i opinie sformułowane na podstawie studiów literaturowych oraz wyniki badań własnych.

Realizacja zadań publicznych przez organizacje pozarządowe. Studium administracyjnoprawne

Dorota Fleszer

Jednym z motywów pracy było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie czy obowiązujące ramy prawne zapewniają zadowalającą i efektywną współpracę pomiędzy administracją publiczną a organizacjami tzw. trzeciego sektora. Chodzi tu nie tylko o przepisy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie – chociaż niewątpliwe mają one tutaj pozycję dominującą, ale w ogóle o przygotowanie administracji pod względem prawnym ustrojowym i czynnościowym (funkcjonalnym) do realizacji zadań publicznych w sposób uwzględniający w nim udział podmiotów spoza administracji.

Postępowanie ustawodawcze w Polsce - prawo, zwyczaje i praktyka

Maciej Borski, Rafał Glajcar, Bogusław Przywora

„Autorzy recenzowanej publikacji potrafili dostrzec walor łączenia perspektyw poznawczych, gromadzenia i analizy danych badawczych, wypracowania w ten sposób własnych poglądów na efektywność rozwiązań prawnych. Książkę czyta się z dużą satysfakcją, gdyż autorzy potrafili przedstawić swoje poglądy nie tylko profesjonalnie, ale i interesująco. Podstawowym walorem pracy jest podjęcie trudnego, stawiającego duże wymagania tematu i dokonanie udanej próby zajęcia jednolitego stanowiska wobec złożonych problemów, dotyczących procesu ustawodawczego. Ogólnie biorąc, recenzowana publikacja stanowi dzieło bardzo wartościowe”. z recenzji prof. dr. hab. Pawła Chmielnickiego „Interdyscyplinarne ujęcie zagadnienia postępowania ustawodawczego po części zostało wyrażone już w tytule książki. Podkreślenie, że analiza obejmuje nie tylko przepisy prawa, ale także zwyczaje i praktykę, ma ściśle określony cel. Nie chodzi przy tym o to, by rozdzielać te trzy kwestie, „prawo” rezerwując prawnikom, a „zwyczaje” i „praktykę” przypisując politologom. Oznaczałoby to, że pierwsi nie odwołują się do praktycznego wymiaru funkcjonowania prawa, a drudzy są obojętni wobec prawnych ram zjawisk i procesów politycznych. Wydaje się, że założeniem badań, których efektem jest recenzowana monografia, było to, aby ukazując specyfikę postępowania ustawodawczego, nie przejść zupełnie obojętnie wobec wpływu rywalizacji politycznej na jego przebieg (...)” z recenzji prof. dr. hab. Bogumiła Szmulika

Urzeczywistnianie idei humanizmu w kontekście zagwarantowania podstawowych praw osobom z niepełnosprawnościami

Maciej Borski (red.)

Niniejsze opracowanie jest próbą ukazania wybranych problemów związanych z funkcjonowaniem osób z niepełnosprawnościami poprzez osadzenie ich w świecie idei humanistycznych. We współczesnym świecie niepełnosprawność jest pojęciem złożonym, a sam problem niepełnosprawności stał się podstawą pogłębionych badań empirycznych, ukazujących wieloaspektowość omawianej problematyki. Warto w tym miejscu zauważyć, że mimo definiowania niepełnosprawności przez pryzmat wartości humanistycznych ciągle jeszcze w języku potocznym można odnaleźć pejoratywne określenia osób wykazujących pewne dysfunkcje, takie jak: kaleka, inwalida, ułomny itp., mimo że dawno zostały już one usunięte z języka oficjalnego. W dalszym ciągu niepełnosprawność postrzegana jest jako wada ciała lub umysłu. Wydaje się jednak, że można mówić o ogromnej zmianie na lepsze. Obserwowana ewolucja terminologiczna to rezultat coraz prężniejszej działalności na rzecz osób z niepełnosprawnościami oraz przewartościowania kultury. Pojęcia powszechnie dotąd stosowane ulegają wielu różnym modyfikacjom, niektóre z nich są rugowane z języka, ustępując miejsca innym. Na ten proces ma wpływ szereg czynników i zjawisk społecznych.

Bezpieczeństwo - powinność czy gwarancja? T.2. Stany nadzwyczajne a szczególne zagrożenia państwa

Tomasz Miłkowski (red.)

W ostatnich miesiącach pojęcie zagrożenie bezpieczeństwa Polski odmieniane jest na wiele sposobów, a ocena samego zjawiska jest znacząco inna niż przez wiele wcześniejszych lat. W tym kontekście publikacja „Stany nadzwyczajne a szczególne zagrożenia państwa” wpisuje się niewątpliwie bezpośrednio w tę dyskusję i to w jej główny nurt. Istnieje wiele sposobów na ujęcie tak rozległej przedmiotowo problematyki. Rozległej, ponieważ ma ona wiele wymiarów: prawny, czy wręcz ustrojowo-prawny, organizacyjny, społeczny, militarny itd. W praktyce niewiele się jednak pisze na temat szczegółowych rozwiązań dotyczących stanu wojennego, wyjątkowego lub klęski żywiołowej. Częściej znaleźć możemy rozważania o kwestiach zasadniczych czy też implikacjach międzynarodowych związanych z materią ochrony praw jednostki. Wynika to z dwóch głównych przyczyn. Po pierwsze, są to regulacje przewidziane wprawdzie w Konstytucji RP z 1997 r., nigdy jednak dotychczas nie zastosowane. Po drugie zaś, ich analiza i diagnoza wymagają również znajomości regulacji dotyczących zarządzania kryzysowego, i to nie tylko tego, które wynika wprost z ustawy o takim tytule, ale również klasycznie rozumianych: przygotowania, zapobiegania lub likwidacji zagrożeń o dużej intensywności.

Wystarczająco dobre życie. Konteksty psychologiczne

Monika Kornaszewska-Polak (red.)

Efektem wieloaspektowych i pogłębionych badań nad jakością życia uwarunkowa­ną charakterem relacji rodzinnych, stanem zdrowia oraz czynnikami pracy zawodowej, prowadzonych w różnych ośrodkach akademickich i innych, jest niniejsza monografia zatytułowana Wystarczająco dobre życie. Konteksty psychologiczne. Monografia składa się z trzech części, adekwatnych do eksplorowanych obszarów dobrego życia: rodziny, zdrowia oraz pracy zawodowej. Opisywane trzy obszary tematyczne wskazują wspólny psychologiczny kontekst podejmowanych zagadnień wobec wyzwań współczesnego ży­cia, mianowicie relacje interpersonalne. Ich poziom i jakość wyznacza kształt nie tylko jednostkowego dobrostanu i szczęścia, ale także składa się na sumę międzyludzkich od­działywań, stanowiących podstawy właściwie ukształtowanego społeczeństwa. W części I monografii pt. Uwarunkowania dobrego życia we współczesnej rodzinie podejmowana jest tematyka ról oraz relacji rodzinnych budowanych na przestrzeni całego życia, po­cząwszy od podjęcia decyzji o potomstwie, poprzez relacje pomiędzy poszczególnymi członkami, rozwijane na tle wspólnoty indywidualne kompetencje, po wskazanie na za­grożenia dobrostanu rodziny, jakie płyną ze zjawiska przemocy. Dobrostan życia rodzin­nego jest współcześnie zagrożony poprzez wiele czynników, jednak najpoważniejszym z nich jest fakt dzietności gwarantujący tej wspólnocie istnienie. Jeżeli dzietność w danym kraju spada, następuje brak zastępowalności pokoleń i społeczeństwo stopniowo zaczyna wymierać. Takie konsekwencje czekają Europę, a zwłaszcza Polskę, jeśli będą one kon­tynuowały dotychczasową politykę prokreacyjną w małym stopniu wspierającą rodziny wychowujące dzieci. Dla młodego pokolenia wyrastającego w rodzinach jednym z naj­istotniejszych czynników rozwoju są właściwe wzory osobowe matki i ojca przyczynia­jące się do prawidłowo ukształtowanych postaw życiowych. Jeśli rodziny te przeżywają poważne trudności, a w relacjach pojawia się przemoc, ma to szczególnie destrukcyjny wpływ na młodzież, przeżywającą w związku z tym obniżenie poczucia wartości swojego życia, zadowolenia z niego oraz poczucia sensu. Tracąc nadzieję, młodzi ludzie słabiej radzą sobie z wieloma wyzwaniami, doświadczają depresji, poszukują ryzykownych alter­natyw rozwiązań problemów. Potrzebne jest im wsparcie ze strony dorosłych, aby mogli przezwyciężyć własne trudności. Takiego wsparcia, wzmocnienia samooceny, doskona­lenia kompetencji osobowych powinni udzielić czy nauczyć najbliżsi – rodzice, rodzeń­stwo, dziadkowie, krewni. Rodzina wówczas staje się miejscem sprzyjającym życiu, kiedy jej członkowie wzajemnie sobie pomagają oraz rozumieją własne potrzeby. W takim śro­dowisku troska o drugą osobę kształtuje klimat, w którym nikt nie czuje się nadmiernie przeciążony obowiązkami, prześladowany czy wykorzystywany. Część II pt. Dobrostan w zaburzeniach zdrowia psychicznego i fizycznego – możliwości terapii opisuje wieloaspektowe zależności pomiędzy jakością życia a chorobą, zaburze­niem oraz psychoterapią. Poruszone w niej zostały niezwykle istotne kwestie dotyczące ludzkiego cierpienia, bólu, wstydu oraz możliwości ich zrozumienia i przezwyciężenia. Objawy różnorodnych zaburzeń zdrowia fizycznego i psychicznego w poważnym stopniu obniżają indywidualny dobrostan, a także utrudniają funkcjonowanie psychospołeczne, spada tym samym jakość życia pacjenta, zostaje zachwiana interpretacja rzeczywistości i koncepcji siebie. Niewątpliwie ogromny wpływ we wspomnia­nych przypadkach ma właściwy dobór metod leczenia i terapii, odpowiadający indy­widualnym potrzebom osób zaburzonych i chorych. Osoby doświadczające cierpienia pod różnymi postaciami zazwyczaj subiektywnie oceniają poprawę stanu zdrowia w na­stępstwie procesu leczenia czy psychoterapii i nie zawsze wiążą tę ocenę z obiektywną poprawą zdrowia czy lepszym funkcjonowaniem. Dlatego też tak ważna staje się troska o dobry kontakt osoby chorej z osobą leczącą, kiedy wymagane są nie tyle i nie tylko kom­petencje zawodowe, ale także umiejętność wczuwania się w doświadczenia, uczucia i spo­soby rozumienia świata osób cierpiących. Potrzebują one takiego nabycia kompetencji indywidualnych (umiejętności radzenia sobie), aby w procesie zdrowienia osiągnąć do­bre samopoczucie, pozytywną ocenę sytuacji życiowej oraz wzrost nadziei na przyszłość. Wszystkie te aspekty mogą mieć miejsce we właściwie ukształtowanych relacjach chorego z leczącym, terapeutą czy grupą terapeutyczną, kiedy budowane jest zrozumienie, więź oparta na autentycznej trosce o drugiego człowieka. Na część III monografii pt. Optymalne funkcjonowanie zawodowe – możliwości i ograni­czenia składają się badania dotyczące powiązań pomiędzy dobrostanem pracownika a sprzy­jającymi i niesprzyjającymi warunkami pracy. We współczesnej rzeczywistości bowiem (w Polsce, Europie, czy ogólnie – cywilizacji Zachodu) nie wystarcza już tylko posiadanie jakiejś pracy, konieczne staje się znalezienie pracy wystarczająco dobrze płatnej i odpowiadającej kompetencjom oraz zainteresowaniom poszukującego. Stąd coraz częściej badanym wymia­rem życia zawodowego staje się indywidualne zadowolenie z pracy w znaczącym stopniu wpływające na poziom jakości życia. Istnieją dwa źródła tego zadowolenia: po pierwsze, po­czucie spełnienia indywidualnych potrzeb pracownika oraz po drugie, satysfakcja płynąca z pracy wykonywanej zespołowo i pochodząca stąd akceptacja. Prezentowane badania wy­różniły następujące czynniki sprzyjające dobremu funkcjonowaniu w miejscu pracy: dobre dopasowanie możliwości pracownika do określonego stanowiska pracy (formy zatrudnie­nia), wykorzystanie twórczego myślenia przy rozwiązywaniu problemów zawodowych oraz poczucie realizacji powołania w określonych zawodach związanych z tzw. misją społeczną (jak na przykład lekarz, pielęgniarka, nauczyciel). Poruszony w tej części monografii zosta­nie także ciekawy problem orzecznictwa zawodowego: na ile stosowanie ogólnych wyników i norm osiąganych w testach psychologicznych ma sens w jednostkowych przypadkach i sy­tuacjach. Z jednej bowiem strony pojawia się problem doboru właściwych metod i narzędzi diagnostycznych, z drugiej natomiast umiejętność właściwego posługiwania się nimi oraz zastosowania ich wyników do konkretnych przypadków.

Edukacja jutra. Wartości - Wychowanie - Kształcenie

Aleksandra Kamińska, Piotr Oleśniewicz (red.)

Publikacja będąca pokłosiem XXIII Tatrzańskiego Sympozjum Naukowego. 

Prawa człowieka. Współczesne zjawiska, wyzwania, zagrożenia. T.1

Anna Kalisz (red.)

Czy prawa człowieka stanowią odrębną dziedzinę prawa, czy może tak jednak nie jest? Z jednej strony pojęcie praw człowieka funkcjonuje w świadomości społecznej, czasem napotykamy pojęcie „prawo praw człowieka”, istnieje i rozwija się doktryna praw człowieka, na niektórych wydziałach prawa uniwersytetów funkcjonują katedry praw człowieka. Z drugiej strony, o ile prawa człowieka mogą stanowić i stanowią odrębny przedmiot nauczania, to jednak wydaje się, że nie stanowią one odrębnej dyscypliny prawa. Zagadnienia praw człowieka bardziej przenikają różne dyscypliny prawa i zarówno treść książki, jak i jej systematyka wydają się tę tezę potwierdzać. Tak więc prawa człowieka mają swój wymiar międzynarodowy i ponadnarodowy, mają swój wymiar konstytucyjny – zasadniczo horyzontalny, do ich naruszeń dochodzi w obszarze zarówno stanowienia, jak i stosowania norm prawa administracyjnego, karnego, cywilnego, jak i norm składających się na inne dyscypliny prawa. Ponadto prawa człowieka cechuje dynamika przejawiająca się we wkraczaniu przez nie na obszary, na których ich wcześniej nie stwierdzano, na przykład prawa człowieka postępują za rozwojem stosunków społecznych, rozwojem techniki czy technologii. Ponieważ prawa człowieka wymagają ochrony, to za ich rozwojem postępuje rozwój instytucji, procedur i całych mechanizmów ich ochrony, często wysoce wyspecjalizowanych, zarówno w wymiarze prawa międzynarodowego, jak i w wymiarze prawa wewnętrznego.

ZARZĄDZANIE NOWOCZESNĄ ORGANIZACJĄ

Olimpia Grabiec (red.)

Działalność nowoczesnych organizacji opiera się nie tylko na posiadanych za­sobach rzeczowych, finansowych, ludzkich i informacyjnych, ale coraz częściej podstawą funkcjonowania dobrej organizacji jest posiadana wiedza i umiejętność wykorzystania jej na rynku. Zarządzanie nowoczesną organizacją ma za zadanie wskazanie możliwości kierunków rozwoju organizacji. Monografia ta to plon pracy badaczy, którzy zajmują się problemami zarządzania w organizacjach w ujęciu na­ukowym jak również część z nich w ujęciu praktycznym. Fragment Wstępu  

Asystentura rodziny. Teoria, praktyka, badania

Monika Kornaszewska-Polak (red.)

Monografię podzielono na dwie części. W pierwszej z nich zawarto szerokie rozważania dotyczące warunków pracy asystenta rodziny i kontekstu środowiskowego tej pracy, a także obowiązków, jakie na zawód ten nakłada ustawa z 2011 r. W drugiej części monografii zaprezentowano wyniki badań, które przeprowadzono wiosną 2015 r. na terenie dwunastu miejskich ośrodków pomocy społecznej regionu Górnego Śląska. Część teoretyczna pt. Zadania i wyzwania asystentury rodzin jako nowej profesji w dziedzinie pracy socjalnej zawiera dziesięć rozdziałów podejmujących kwestie historycznych i współczesnych czynników kształtujących pracę asystentów rodzin. Ramy teoretyczne dla podejmowanych tematów stanowią Rozdział 1, Rozdział 2 oraz Rozdział 10. W pierwszym rozdziale została przedstawiona analiza współczesnej rodziny z podkreśleniem obecnego kontekstu kulturowego oraz ze wskazaniem obszarów problemowych, z którymi rodzina często sobie nie radzi. Niemożliwość sprostania problemom powoduje u członków rodzin różnorodne dysfunkcje, w rozwiązaniu których ma pomóc asystent. Jego rola, zadania, kompetencje i metody pracy zostały przedstawione w drugim rozdziale, wskazano w nim także na te początki asystentury, które wyznaczyły kształt pracy obecnie zatrudnionym asystentom rodzin. W dalszym toku rozważań części teoretycznej przyjrzano się zagadnieniom szczegółowym związanym ze specyfiką pracy asystenta w różnych środowiskach.   Kwestie szczegółowe dotyczące obowiązków asystenta rodzin podjęły kolejne rozdziały opisujące z jednej strony historyczne korzenie pomagania, z uwzględnieniem ich chrześcijańskich pierwowzorów (Rozdział 3), oraz z drugiej strony – współczesny kontekst środowiskowy i instytucjonalny. Sukces w pracy z rodziną zależy w dużej mierze od współpracy z pracownikami socjalnymi w ramach tego samego ośrodka OPS oraz z różnymi instytucjami działającymi na rzecz rodziny na terenie gminy (Rozdział 4). Autorki poszczególnych rozdziałów skupiły się na wskazaniu zarówno opisów trudnej sytuacji życiowej środowisk dysfunkcyjnych, jak i na podkreśleniu praktycznych aspektów warsztatu pracy asystentów rodzin w tych środowiskach. W kolejnych rozdziałach podjęto następujące zagadnienia problemowe występujące w rodzinach: równoległe występowanie wielu trudności (wieloproblemowość), nowe formy życia małżeńsko-rodzinnego, trudności opiekuńczo-wychowawcze, problem alkoholowy czy trudności środowisk, w których zamieszkują osoby niepełnosprawne (dzieci lub rodzice) (Rozdziały 5–9). Opis praktycznych aspektów pracy asystenta w wymienionych obszarach ma służyć budowaniu kompetencji trafnego stawiania diagnozy sytuacji rodziny. Podsumowanie zagadnień teoretycznych znajduje się w Rozdziale 10, który ukazuje aktualne wyzwania stojące przed asystentami rodzin. W rozdziale tym analizowana jest skuteczność asystentury opierającej się na określonym warsztacie pracy (metody i narzędzia) oraz zagrożenia dla pracy asystenta będące pochodną warunków, w jakich wykonuje on swoje obowiązki. Poruszono również kwestie postulatów optymalizacji pracy asystenta oraz przyszłości tego zawodu. Konfrontacja trudności zgłaszanych przez środowisko z tymi, które doświadczają asystenci rodzin oraz ich przełożeni, stała się odniesieniem dla przeprowadzenia badań terenowych. W części badawczej pt. Uwarunkowania pracy asystentów rodzin w środowisku śląskim przedstawiono wyniki przeprowadzonych badań, w toku których przebadano 88 asystentów z dwunastu ośrodków OPS oraz ich przełożonych. Celem badań było sporządzenie psychologicznego portretu asystenta rodziny, gdyż czynnik osobowy odgrywa w tej profesji fundamentalną rolę. Wyniki badań prezentują sylwetkę asystenta rodziny, jego charakterystykę osobowościową oraz szereg czynników kształtujących jego pracę, zarówno wewnętrznych motywatorów, jak i zewnętrznych narzędzi służących wykonywaniu tego zawodu. Ankieta przeprowadzona z asystentami oraz wywiad udzielony przez kierowników zespołów asystentów pozwoliły na wskazanie najbardziej newralgicznych obszarów pracy asystentów oraz nakreślenie perspektyw tego nowego zawodu. Na końcu monografii znajdują się aneksy, bibliografie oraz indeks rzeczowy, pomocne w korzystaniu z tej pracy na zasadach podręcznika akademickiego. Aneksy zawierają: wzory dokumentów do pracy asystenta, opis zjawisk: wypalenia zawodowego, wyuczonej bezradności i pracy terapeutycznej asystentów, kwestionariusze wykorzystane w badaniu oraz wykaz ośrodków kształcących asystentów rodzin w Polsce. W bibliografiach zawarto literaturę cytowaną w monografii oraz szerszą literaturę dotyczącą asystentury rodzin, niecytowaną w publikacji. Indeks rzeczowy ułatwia poruszanie się po książce według interesujących czytelnika zagadnień.

Restytucja i ochrona dóbr kultury. Zagadnienia prawne

Iwona Gredka-Ligarska, Anna Rogacka-Łukasik

Celem książki jest ukazanie problematyki prawnej ochrony dóbr kultury widziane z kilku perspektyw: krajowej, europejskiej oraz światowej.