Jerzy Liebert. Lektury

red. Joanna Kisiel, Elżbieta Wróbel

Tom zbiorowy Jerzy Liebert. Lektury to wielogłosowa i wielowymiarowa monografia twórczości poety międzywojennego, podejmująca nowe możliwości czytania tej poezji, tradycyjnie łączonej z nurtem religijnym, odkrywająca jej aktualny i uniwersalny potencjał interpretacyjny i różnorodne powiązania z tradycją liryki polskiej. Książka jest świadectwem wielorakich autorskich lektur, przyjmujących różne metodologiczne podstawy, mnożących interpretacyjne konteksty. Przynosi pierwszy tak wielostronny opis fenomenu dzieła, myśli i wyobraźni Jerzego Lieberta, wzbogacony o refleksję nad jego twórczością przekładową. Kluczem do opisania swoistości dorobku poety jest zdarzenie interpretacyjne, mikrologiczna lektura, fascynujące i odkrywcze spotkanie z tekstem, dlatego tak ważną rolę pełnią w tomie analizy i interpretacje pojedynczych utworów, za każdym razem na nowo oświetlające całość dzieła poety. Książka Jerzy Liebert. Lektury przeznaczona jest zarówno dla badaczy i studentów literatury, jak i wszystkich osób zainteresowanych dwudziestowieczną poezją.

Littératures de limaginaire

red. Katarzyna Gadomska, red. Agnieszka Loska

Pojęcie „literatura wyobrażona” (littératures de l’imaginaire) cechuje niezwykłe bogactwo, zawiera bowiem ono w sobie ogromną ilość gatunków, takich jak m.in. fantastyka, fantasy, horror, science-fiction, oraz podgatunków : dark fantasy, eco fantasy, high i low fantasy, urban fantasy, dystopia, uchronia, steampunk, cyberpunk, gore i wiele innych. Pomimo swej różnorodności, „literatura wyobrażona” długo uznawana była za twórczość masową, paraliteraturę, i nie traktowano jej jako obiekt godny badań literackich. Obecnie jednak jej rozwój, a także wielostronność i złożoność tematyczna i gatunkowa, wzbudza coraz większe zainteresowanie nie tylko wśród czytelników i miłośników gatunku, lecz również wśród krytyków i teoretyków literatury. Niniejsza publikacja, skierowana zarówno do literaturoznawców, jak i do szerszego grona odbiorców zainteresowanych tego typu literaturą, zawiera 16 artykułów w języku francuskim, w których autorzy, analizując różne gatunki i podgatunki „literatury wyobrażonej”, ukazują z różnych perspektyw jej niezwykłą heterogeniczność.   Katarzyna Gadomska, dr hab., adiunkt w Instytucie Języków Romańskich i Translatoryki Uniwersytetu Śląskiego, badaczka paraliteratur francusko- i anglojęzycznych. Autorka dwóch monografii: Science-fiction et fantasy comme merveilleux contemporain (2002) oraz La prose néofantastique d’expression francaise aux XXe et XXIe siècles (2012), a także licznych artykułów, w periodykach krajowych i zagranicznych, na temat fantastyki, horroru, fantasy i science-fiction. [19.10.2012][R] Agnieszka Loska, doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Instytucie Języków Romańskich i Translatoryki Uniwersytetu Śląskiego. Interesuje się literaturą (neo)fantastyczną francusko- i anglojęzyczną. Autorka artykułów, w periodykach krajowych i zagranicznych, na temat (neo)fantastyki, fantasy i grozy. Współredaktorka dwóch monografii wieloautorskich: Poe, Grabiński, Ray, Lovecraft. Visions, Correspondences, Transitions (Katowice 2017, wraz z K. Gadomską, współudz. A. Swoboda) oraz Le Surnaturel en littérature et au cinéma. The Supernatural in literature and cinema (Katowice 2018, wraz z K. Gadomską i A. Swobodą). [07.10.2018]

Hans Kelsen a problem interpretacji prawa

Tomasz Kubalica

Przedmiotem pracy jest koncepcja interpretacji prawa wypracowana przez austriackiego filozofa prawa i neokantystę Hansa Kelsena (1881-1973). Monografia koncentruje się na analizie i komentarzu podstawowych założeń jego koncepcji interpretacji prawa przedstawionych w kontekście historyczno-filozoficznym. W pracy prezentuję życie i dzieło Kelsena, staram się odtworzyć jego pojęcie interpretacji prawa, a także rekonstruuję jego zapatrywania na temat przedmiotu wykładni. Omawiam również kwestię zakresu czynności interpretacyjnych i próbuję odpowiedzieć na zasadnicze pytanie, czy są teksty prawne, w których ma zastosowanie zasada clara non sunt interpretanda. Na koniec podejmuję krytykę pojęcia "luki w prawie". Do książki załączam w formie dodatku tłumaczenie artykułu Kelsena Zur Theorie der Interpretation z 1934 roku.

Licz na Banacha. Podręcznik do nauczania polskiego słownictwa specjalistycznego dla cudzoziemców

Agnieszka Tambor

„Licz na Banacha” to podręcznik do kształcenia sprawności językowej z zakresu słownictwa z matematyki, a także topografii, fizyki, chemii i astronomii. Podręcznik nadaje się do wykorzystania na wszystkich poziomach znajomości języka polskiego - pierwsze rozdziały przewidziane zostały dla osób, które dopiero zaczynają mówić po polsku. Podręcznik jest metodycznie dostosowany, tak aby osoba korzystająca poznawała słownictwo specjalistyczne, które umożliwi udział w zajęciach i lekcjach z przedmiotów ścisłych - ułatwi zrozumienie podstawowych poleceń oraz poprawne wykonywanie podstawowych zadań na lekcji. Książka ułatwi także funkcjonowanie w środowisku komputerowym (lekcja związana z informatyką). Książka doskonale sprawdzi się zarówno w kształceniu szkolnym podstawowym i ponadpodstawowym dla cudzoziemców (jako pomoc w nauce leksyki i w zdobywaniu wiedzy po polsku), jak i przygotowującym do edukacji uniwersyteckiej w języku polskim w zakresie przedmiotów ścisłych.

Postrzeganie i rola motywacji w procesie glottodydaktycznym. Perspektywa nauczyciela i ucznia

red. Danuta Gabryś-Barker, Ryszard Kalamarz

Seria: Publikacje Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych (5), ISSN 2719-8065 Monografia zawiera teoretyczne i praktyczne rozważania na temat motywacji w edukacji językowej ukazanej przez autorów zarówno z perspektywy nauczającego i uczącego się w różnych grupach wiekowych, na różnych poziomach zaawansowania językowego, a tym samym w różnych kontekstach  edukacji językowej: w szkole, na studiach neofilologicznych czy też niefilologicznych (lektoraty językowe). Całość zebranych tekstów podzielona została na trzy części tematyczne obejmujące pojęcie motywacji  i czynników motywacyjnych w glottodydaktyce, motywację w różnych kontekstach edukacyjnych oraz zastosowanie nowych technologii w rozwijaniu motywacji w ujęciu praktycznym. Wybór tekstów powinien skłonić Czytelnika do refleksji nad tym czym jest motywacja, jakie czynniki na nią wpływają, jaką rolę odgrywa w jej kształtowaniu nauczyciel glottodydaktyk.

Wilcze noce

Vlado Žabot, tłum. Marlena Gruda, współudz. Bożena Tokarz

Vlado Žabot debiutował w 1986 roku zbiorem opowiadań Bukovska mati. Jest autorem sześciu powieści. W tym roku ukazała się jego najnowsza książka Ljudstvo lunja („Plemię Jastrzębia Bagiennego”). Wilcze noce są jego trzecią powieścią (w 2000 roku opublikowaną w niemieckim przekładzie), za którą w 1997 roku otrzymał nagrodę literacką Kresnik, przyznawaną w Słowenii za najlepszą powieść roku. Po raz pierwszy ukazuje się w Polsce w przekładzie Marleny Grudy. Wilcze noce to magiczny czas listopadowych i grudniowych nocy, czas Adwentu, kiedy według opowieści ludowych, słyszanych jeszcze na Prekmurju (Słowenia), Ziemia wraz z zamieszkałymi na niej istotami, pozostaje otwarta i bezbronna w stosunku do kosmosu. Okres ten stanowi czas próby człowieka, który jest wystawiony na działanie silniejszych od niego mocy. Naturalna fantastyka regionu dostarcza autorowi, jak Proustowska magdalenka, bodźca do snucia literackich studiów psychologiczno-filozoficznych, inspirowanych Freudem, Frommem i Bataille’em. Tak jak i Bataille’a węzeł śmierci i erotyki sprawia, że człowiek zatraca się w przestrzeniach realnych i wyimaginowanych, kochając i umierając. Zatraca się jako czytelnik w magii światów możliwych.   Tłumaczenie Marlena Gruda, opieka merytoryczna i współpr. red. Bożena Tokarz

Kabaret - poważna sprawa?

red. Dorota Fox, Jacek Mikołajczyk

Kabaret – poważna sprawa? to kolejna publikacja poświęcona rozważaniom nad kabaretem jako znaczącym zjawiskiem najnowszej kultury. Znalazły się w niej artykuły oświetlające kabaret pod różnym kątem, sytuujące go w różnych sferach współczesnego życia. Zaczynamy – tak w końcu wypada – od historii; co znamienne – od historii lokalnych, od dziejów kabaretowych scenek działających niezwykle prężnie w takich miastach jak Łódź, Gdańsk i Lwów. Następnie, analizując historyczną rolę konferansjera kabaretowego, płynnie przechodzimy do jego współczesnych wcieleń, co stanowi tło dla dyskusji o kabarecie dzisiejszym. Od próby usystematyzowania całego zjawiska, jakim ostatnio jest popularność warszawskiego Pożaru w Burdelu, poprzez polityczność kabaretu OT.TO oraz kulturotwórczy potencjał trójmiejskiej formacji Limo, aż po obecność współczesnego kabaretu w mediach społecznościowych oraz jego strategie autopromocyjne – staraliśmy się ukazać współczesny kabaret w jego wieloaspektowości, nie zapominając jednocześnie o jego podstawowej funkcji rozrywkowej, której mechanizmy usiłujemy zgłębić na przykładzie dowcipu językowego w tekstach kabaretu Paranienormalni. Wreszcie, skupiamy się na tym, jak estetyka kabaretu (czy raczej kabaretów) wpływa na polski teatr – bardziej i mniej współczesny. Recenzja książki ukazała się na stronach czasopisma internetowego „Sprawy Nauki” nr 4 (209) kwiecień 2016.

Jakość w kształceniu językowym. Rozważania teoretyczne i praktyczne rozwiązania

red. Danuta Gabryś-Barker, Ryszard Kalamarz

Niniejsza monografia składa się z tekstów teoretycznych, dotyczących pojęcia jakości kształcenia językowego w szczególności, oraz praktycznych wspomagających jakość kształcenia. Tom otwiera artykuł H. Komorowskiej Ocenianie kształtujące a jakość edukacji nie tylko językowej, który stanowi wprowadzenie do pojęcia oceniania kształtującego i przedstawia formy oceniania z perspektywy nauczycieli, uczniów i rodziców. J. Sujecka-Zając w tekście O jakości edukacyjnej à rebours: obszary rozwoju w kształceniu językowym, przedstawia zakresy kompetencji i niekompetencji nauczyciela widziane oczami samego nauczyciela. Z kolei, Magdalena Nowacka w swoim artykule pt. Akredytacje zewnętrzne jako efektywne narzędzie zapewnienia jakości kształcenia językowego w uczelniach wyższych, odnosi się do roli oceny akredytacyjnej uczelni przez komisję PKA w odniesieniu do podnoszenia jakości kształcenia. Artykuł Doroty Pudo pt. Jakość kształcenia językowego widziana oczami przyszłych nauczycieli,  studentów romanistyki, to próba diagnozy rozumienia pojęcia jakości kształcenia językowego w grupie przyszłych nauczycieli języka francuskiego jako obcego. A. Szymańska-Tworek i J. Makowska-Songin, autorki tekstu pt. Teacher quality as a prerequisite for quality education: needs and expectations of ESP teachers towards professional development in Polish tertiary education context  opisują na podstawie wyników badania empirycznego przeprowadzonego wśród nauczycieli języka specjalistycznego,  ich doświadczenia oraz oczekiwania związane z własnym rozwojem zawodowym. M. Horyśniak w artykule Wpływ wybranych czynników na jakość procesu uczenia się języka obcego w opinii uczących się omawia czynniki wewnętrzne i zewnętrzne determinujące poziom jakości kształcenia i pokazuje ich rozumienie w odrębnych grupach wiekowych. Kolejny artykuł pt. Jakość kształcenia na lektoratach w uniwersytecie ekonomicznym a rozwój kompetencji komunikacji międzykulturowej A. Piwowarczyk poświęcony jest roli międzykulturowej kompetencji komunikacyjnej w podnoszeniu jakości kształcenia językowego. W kolejnym tekście  Elementy glottodydaktyki specjalistycznej w programach kształcenia tłumaczy M. Szwed  podkreśla ogromną potrzebę nauczania tłumaczenia w celu kształcenia specjalistycznego tłumaczy. Również artykuł B. Czwartos zatytułowany Efektywność kształcenia językowego a planowanie wybranych faz lekcji stanowić może źródło pomysłów w odniesieniu do  praktyki dydaktycznej dla nauczycieli języka obcego, chcących, by ich uczniowie byli bardziej zmotywowani i zaangażowani. J. Drążek kontynuuje tematykę poprzedniego artykułu w tekście Efektywne nauczanie języka obcego w rzeczywistości szkolnej: założenia dobrych praktyk, prezentując własną metodę nauczania języka obcego. I. Nowak w tekście Drewniany język, czyli o trudnościach w opanowaniu prawidłowej wymowy rosyjskiej uwypukla problem nieefektywnego nauczania fonetyki, co wynika ze sposobu „organizacji materiału w podręcznikach. Autorzy i redaktorzy mają  nadzieję, że teksty w tym tomie przeznaczone są dla nauczycieli glottodydaktyków na wszystkich szczeblach edukacji językowej, dla uczniów jako „odbiorców” działań dydaktycznych nauczyciela, ale i dla tych, którzy odpowiedzialni są za organizację kształcenia w zakresie określenia standardów i celu kształcenia.