Bezpieczeństwo i skuteczność mirabegronu i solifenacyny w leczeniu nadaktywnego pęcherza moczowego u pacjentów w wieku podeszłym

Tomasz Wiatr, Piotr Chłosta

Objawy ze strony dolnych dróg moczowych, w tym parcia naglące, nietrzymanie moczu spowodowane parciem, częstomocz i nykturia, są powszechne u osób starszych i wiążą się ze znacznym pogorszeniem jakości życia. Gdy postępowanie zachowawcze, takie jak modyfikacja przyjmowania płynów czy trening pęcherza, nie łagodzi objawów, zaleca się wdrożenie postępowania farmakologicznego. Leki antymuskarynowe jako leki pierwszego rzutu w leczeniu pęcherza nadaktywnego blokują aktywność muskarynowych receptorów M2/M3 w pęcherzu i zapewniają znaczące korzyści kliniczne w terapii objawów pęcherza nadaktywnego u osób starszych, lecz ich skutki uboczne są częste, co niejednokrotnie prowadzi do dyskontynuacji leczenia. Mirabegron, agonista receptorA beta 3-adrenergicznego, wykazuje podobną skuteczność jak leki antymuskarynowe bez ryzyka działania antycholinergicznego.

Przypadki kliniczne pacjentów leczonych tadalafilem oraz solifenacyną

Bartosz J. Sapilak

W artykule przedstawiono zasady terapii dwoma lekami urologicznymi - tadalafilem i solifenacyną. Zaprezentowano również przypadki kliniczne omawiające ich praktyczne zastosowanie. Pierwszy wykorzystywany jest głównie w leczeniu zaburzeń wzwodu i przerostu prostaty, drugi w terapii naglącego nietrzymania moczu, częstomoczu i parcia naglącego. Działanie tadalafilu opiera się na selektywnej i odwracalnej inhibicji specyficznej fosfodiesterazy cGMP typu 5. Zahamowanie aktywności enzymu przez tadalafil prowadzi do hamowania rozpadu i nasilenia działania cGMP w ciałach jamistych prącia, co przedłuża relaksację mięśni gładkich i powoduje napływ krwi do tkanek członka, a tym samym pomaga uzyskać i utrzymać wzwód. W tym wskazaniu lek stosujemy doraźnie, nie częściej niż 1-2 razy w tygodniu. W terapii łagodnego przerostu stercza leczenie opiera się na mniejszych dawkach tadalafilu, ale przyjmowanych codziennie.

Przewód pokarmowy a COVID-19. Obserwacje po roku pandemii. Część 1. Pacjenci ze schorzeniami górnego odcinka przewodu pokarmowego

Anita Gąsiorowska

Najczęstsze objawy kliniczne choroby spowodowanej przez koronawirus SARS-CoV-2 (COVID-19) obejmują gorączkę, kaszel, duszność, bóle gardła, bóle mięśni i stawów, dreszcze oraz bóle głowy. W przebiegu COVID-19 stwierdzono także występowanie sympotów ze strony przewodu pokarmowego, takich jak: biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha i brak apetytu. Chociaż nie są w pełni poznane mechanizmy odpowiedzialne za rozwój biegunki w COVID-19, obecnie uważa się, że może ona być wynikiem bezpośredniego cytopatycznego działania wirusa oraz odpowiedzi immunologicznej. Dodatkowo po zakażeniu przewodu pokarmowego SARS-CoV-2 u niektórych pacjentów mogą wystąpić zmiany w mikrobiocie jelitowej. W artykule przedstawiono analizę objawów ze strony przewodu pokarmowego, które pojawiają się w przebiegu COVID-19, oraz omówiono zagadnienia związane z ich rozpoznawaniem i leczeniem.

Bezpieczeństwo kardiologiczne stosowania etorykoksybu

Paweł Balsam

Etorykoksyb jest wysoce selektywnym inhibitorem cyklooksygenazy 2 wskazanym w łagodzeniu objawów zapalenia stawów i kości, reumatoidalnego zapalenia stawów oraz bólu i oznak zapalenia związanego z ostrym zapaleniem stawów dnawym. Selektywne niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak etorykoksyb, powstały w wyniku wysiłków zaprojektowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych, które poprzez mechanizm oszczędzający aktywność cyklooksygenazy 1 zmniejszałyby ryzyko działań niepożądanych w postaci toksyczności żołądkowo-jelitowej. W niniejszej pracy przedstawiono dwa przypadki kliniczne ilustrujące miejsce etorykoksybu w terapii choroby zwyrodnieniowej stawów i reumatoidalnego zapalenia stawów ze szczególnym uwzględnieniem bezpieczeństwa kardiologicznego.

Pikosiarczan sodu czy glikol polietylenowy w przygotowaniu przed planową kolonoskopią w warunkach ambulatoryjnych? Przegląd systematyczny oraz metaanaliza

Michał F. Kamiński

Niniejsze opracowanie stanowi podsumowanie oraz omówienie metaanalizy 16 randomizowanych badań dotyczących porównania skuteczności dwóch środków farmakologicznych (pikosiarczanu sodu z cytrynianem magnezu [SPMC] lub glikolu polietylenowego [PEG]) stosowanych w przygotowaniu jelit przed planowaną kolonoskopią wykonywanych w warunkach ambulatoryjnych u dorosłych pacjentów. Wyniki analizy wykazały przewagę SPMC nad PEG pod względem stopnia oczyszczenia jelita, tolerancji pacjenta oraz częstości występowania działań niepożądanych. Nie wykazano różnic między PEG a SPMC w zakresie wykrywalności polipów i gruczolaków.

Psychologiczne wyzwania i...szanse w czasie pandemii

Michał Lew-Starowicz

Znany ekspert Pan Profesor Michał Lew-Starowicz wypowiada się na temat sytuacji pacjentów psychiatrycznych z zaburzeniami seksualnymi, których źródłem jest lub może być epidemia ze wszystkimi jej konsekwencjami, a także opisuje sytuację osób, par, które charakteryzują się normą psychiczną, a epidemia mogła zmienić ich postawy, zachowania. W wywiadzie pokazany jest także kontekst kulturowy, w którym przyszło nam żyć i który może mieć na nas wpływ. Pan Profesor podzielił się swoimi doświadczeniami klinicznymi w sytuacji, która psychiatrom i seksuologom dostarcza wielu nowych terapeutycznych wyzwań.

Nowoczesne leczenie przeciwzakrzepowe u pacjentów z chorobami miażdżycowymi. Miejsce rywaroksabanu w aktualnych wytycznych oraz codziennej praktyce klinicznej

Konrad Stępień, Grzegorz Gajos

Choroba układu sercowo-naczyniowego na podłożu miażdżycy (ASCVD, atherosclerotic cardiovascular disease), która obejmuje chorobę wieńcową, chorobę naczyń mózgowych oraz chorobę tętnic obwodowych, wiąże się z wysoką zachorowalnością, śmiertelnością i kosztochłonnością w aspekcie populacyjnym. Monoterapia przeciwpłytkowa była od dawna podstawą leczenia przeciwzakrzepowego w profilaktyce pierwotnej i wtórnej incydentów w ASCVD. Ostatnie randomizowane badania pokazały zalety i efektywność strategii dwukierunkowego hamowania w przewlekłej ASCVD. Kwas acetylosalicylowy i mała dawka rywaroksabanu zastosowane w skojarzeniu działają synergistycznie i stanowią atrakcyjną opcję terapeutyczną u wybranych grup pacjentów.

Tamsulosyna i solifenacyna jako forma leczenia skojarzonego pacjentów z objawami ze strony dolnych dróg moczowych - wskazania oparte na zasadach evidence-based medicine oraz praktycznych doświadczeniach

Piotr Zapała

Leczenie skojarzone tamsulosyną i solifenacyną jest jednym z częściej stosowanych skojarzeń lekowych u pacjentów z nasilonymi objawami z dolnych dróg moczowych w fazie napełniania. Objawy takie mogą mieć charakter wtórny do przeszkody podpęcherzowej, ale mogą być również patofizjologicznie niezależne od łagodnego rozrostu stercza. Duoterapia tamsulosyną i solifenacyną wydaje się leczeniem bezpiecznym, a z perspektywy klinicznej kluczowa pozostaje selekcja pacjenta, który odniesie największą korzyść z takiego leczenia.

Problem oporności farmakokinetycznej na ASA

Magdalena Rudnicka

Kwas acetylosalicylowy (ASA) jest podstawowym lekiem przeciwpłytkowym, jednak zaburzenie procesów farmakokinetycznych na etapie wchłaniania może prowadzić do wystąpienia oporności farmakokinetycznej na ASA. Skutkiem tego jest niepełne hamowanie agregacji i zwiększone ryzyko zdarzeń sercowo-naczyniowych. Zjawisko oporności częściej dotyczy pacjentów otyłych, chorych na cukrzycę czy starszych. Jednym ze sposobów przełamywania oporności farmakokinetycznej może być zastosowanie tabletki o natychmiastowym uwalnianiu oraz dodanie substancji, które przyspieszają wchłanianie, takich jak glicyna. Glicyna ponadto ma działanie przeciwzapalne, immunomodulujące i cytoprotekcyjne, co może ograniczać uszkodzenia przewodu pokarmowego związane z terapią ASA. Badania kliniczne wskazują, że suplementacja glicyną może zmniejszać ryzyko wystąpienia choroby sercowo-naczyniowej u pacjentów z zespołem metabolicznym. Zatem u osób z populacji geriatrycznej, otyłych czy chorych na cukrzycę zastosowanie postaci o natychmiastowym uwalnianiu z dodatkiem glicyny może okazać się skuteczną opcją leczenia przeciwpłytkowego.

Przewód pokarmowy a COVID-19 ze szczególnym uwzględnieniem zaburzeń czynnościowych - obserwacje po 2 latach pandemii

Karolina Radwan, Piotr Radwan

Infekcje SARS-CoV-2 często przebiegają z symptomami gastroenterologicznymi, co stanowi duże wyzwanie terapeutyczne. W świetle ponad 2-letnich doświadczeń z pandemią wiadomo również, że po przechorowaniu objawowego COVID-19 i wyeliminowaniu wirusa znacznie wzrasta ryzyko rozwoju zespołu post-COVID, którego dominujący element mogą stanowić zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego. Obserwuje się także wyraźną tendencję do istotnego zaostrzania symptomów zespołu jelita nadwrażliwego i dyspepsji czynnościowej zdiagnozowanych w okresie przedpandemicznym. Ważny filar opieki nad pacjentami ambulatoryjnymi stanowi telemedycyna zorientowana na rzetelny wywiad z uwzględnieniem ewentualnych objawów alarmujących. W leczeniu zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego w dobie pandemii zaleca się leki o udowodnionej skuteczności i wysokim profilu bezpieczeństwa, w tym leki spazmolityczne i prokinetyki.

Profile pacjentów, u których warto stosować Lewozymendan

Opracowanie zbiorowe

Profile pacjentów, u których warto stosować lewozymendan to książka poświęcona praktycznym aspektom wykorzystania lewozymendanu - leku inotropowego dodatniego stosowanego w zdekompensowanej niewydolności serca. Lewozymendan jest podawany przede wszystkim w najtrudniejszych przypadkach, a doświadczenia z nim związane w części ośrodków są niewielkie. zdecydowaliśmy się na zaprezentowanie opisów realnych sytuacji klinicznych, aby pokazać niuanse, których znajomość może zdecydować o powodzeniu terapii.

3 profile pacjentów, w leczeniu których wybieram metronidazol

Anita Gąsiorowska

W pracy przedstawiono 3 profile pacjentów z różnymi chorobami przewodu pokarmowego, u których można uzyskać korzyści z zastosowania metronidazolu.

Rak Trzustki Kompendium

Lucjan Wyrwicz

Rak trzustki to monografia poświęcona nowotworowi, którego diagnostyka i leczenie są bardzo trudne ze względu na mało charakterystyczne objawy, niewielką częstość występowania i specyficzną biologię guza. Stanowi on tylko 2% wszystkich nowotworów złośliwych rozpoznawanych w Polsce (ok. 3000 nowych przypadków rocznie), ale jest dla lekarzy dużym wyzwaniem. Autorzy niniejszej monografii, specjaliści od lat zajmujący się leczeniem chorych na raka trzustki, przygotowali praktyczne i nowoczesne opracowanie dla wszystkich lekarzy, którzy mogą mieć do czynienia z pacjentami z objawami sugerującymi chorobę bądź z już chorymi. Dokładnie przedstawili najnowsze poglądy na patogenezę choroby i sposoby jej leczenia. W oparciu o swoje szerokie doświadczenia opisali metody szybkiego diagnozowania i różne rodzaje terapii - ich skuteczność, zalety i ograniczenia. Książka jest bardzo ciekawym, ambitnym i praktycznym opracowaniem, które przedstawia coraz częściej występującą chorobę wymagającą podejmowania szybkich i trafnych decyzji terapeutycznych. Przedstawione na kartach tego kompendium informacje z pewnością w tym pomogą.

Naproksen - multifunkcjonalny lek w świetle aktualnych badań i doniesień

Iwona Sarzyńska-Długosz, Bartosz Sapilak

Działania terapeutyczne naproksenu i unikalne cechy farmakologiczne leku wpływają na możliwości jego wykorzystania nie tylko w praktyce lekarza POZ, ale również w poradniach specjalistycznych. Jest on skuteczny w uśmierzaniu bólów mięśniowo-szkieletowych różnego pochodzenia, dodatkowo zaś ma działanie przeciwzapalne i przeciwgorączkowe. Umożliwia to zarówno skuteczne stosowanie go w chorobach przewlekłych, takich jak: RZS, ChZS, ZZSK, jak i efektywną redukcję objawów klasycznych infekcji, szczególnie tych o podłożu wirusowym, zmniejszając bóle mięśni, stawów, głowy i obniżając gorączkę.

Jak i kiedy stosować omeprazol?

Bartosz J. Sapilak

Omeprazol był pierwszym wprowadzonym do terapii inhibitorem pompy protonowej. Lek jest powszechnie stosowany w schorzeniach przewodu pokarmowego związanych z wydzielaniem kwasu solnego. Mechanizm działania omeprazolu opiera się na zahamowaniu końcowej fazy produkcji kwasu solnego. Efekt podania omeprazolu występuje szybko, w ciągu godziny, a blokowanie sekrecji kwasu solnego utrzymuje się przez blisko 72 h. Ze względu na skuteczność, proste dawkowanie i długotrwały efekt leczniczy omeprazol zyskał znaczącą przewagę nad antagonistami receptora H2 (famotydyna, ranitydyna). Zalecany jest m.in. w terapii GERD, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, powikłaniach po stosowaniu NLPZ i chorobie Zollingera-Elisona. Lek jest bezpieczny, może być stosowany od 1. r.ż., także u kobiet w ciąży i matek karmiących, nie wymaga zmiany dawkowania u seniorów. W artykule omówiono szczegółowo zasady dawkowania i zalety omeprazolu.

Rola mesalazyny w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Magdalena Kaniewska, Konrad Lewandowski, Grażyna Rydzewska

W artykule przedstawiono dane dotyczące mechanizmu działania sulfasalazyny i preparatów 5-ASA. Zamieszczono również najnowsze metaanalizy oraz zalecenia polskie i ECCO na temat leczenia pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.