4 powody, dla których warto zamienić formoterol na salmeterol

Adam J. Sybilski

Astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc to jedne z najczęstszych schorzeń, z jakimi styka się w gabinecie lekarz rodzinny. Obie choroby w znacznym stopniu pogarszają jakość życia pacjentów. Wymagają intensywnego, skutecznego i przewlekłego leczenia, a pacjenci - stałej opieki. Do każdego pacjenta należy podchodzić indywidualnie i zawsze ocenić bezpieczeństwo i skuteczność terapii. Przedstawione w artykule argumenty wskazują, że czasami warto zamienić formoterol na salmeterol.

Nowoczesne leczenie pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przewlekłym zespołem wieńcowym

Maria Łukasiewicz, Artur Mamcarz

Na nadciśnienie tętnicze choruje ok. 1,2 mld mieszkańców globu. Wśród tych pacjentów mniej niż połowa jest skutecznie leczona. Zła kontrola ciśnienia tętniczego przyczynia się do rozwoju powikłań takich jak udar mózgu czy choroba wieńcowa. Chory z takimi powikłaniami staje się automatycznie pacjentem bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego, a tym samym wymaga spersonalizowanego i skutecznego leczenia, już nie tylko nadciśnienia, ale również jego powikłań. Mimo zaawansowania choroby modyfikacja stylu życia oraz prawidłowy dobór farmakoterapii mogą uchronić chorego przed rozwojem niewydolności serca oraz zapobiec ostrym incydentom sercowo-naczyniowym.

Skuteczność terapii kombinowanej nukleotydami z witaminami z grupy B w redukcji bólu związanego z uszkodzeniem korzeni i nerwów obwodowych

Mariola Świderek-Matysiak

Urydyna i cytydyna nie mają bezpośrednich właściwości analgetycznych ani przeciwzapalnych, ale poprzez przyspieszenie regeneracji nerwów mogą redukować ból związany z uszkodzeniem nerwów i korzeni. Wskazują na to m.in. wyniki badań u pacjentów z bólem odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa.

Medycyna Estetyczna Tom 1

Bożena Mamcarz, Dorota Pradecka

Praca zbiorowa, w której ukazane są podstawowe zagadnienia dotyczące medycyny estetycznej w formie praktycznych informacji wynikających z wieloletniej pracy autorów. Książka adresowana jest do lekarzy zainteresowanych lub zajmujących się tematyką medycyny estetycznej w codziennej praktyce lekarskiej. Przeznaczona również dla kosmetologów pracujących w gabinetach medycyny estetycznej i studentów medycyny zainteresowanych tym tematem.

U kogo i dlaczego warto zastosować insulinę dwuanalogową aspart + degludec?

Mariusz Dąbrowski

Ostatnie lata przyniosły istotne zmiany paradygmatu terapii cukrzycy typu 2. Po ogłoszeniu wyników pierwszych i kolejnych badań bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego leków przeciwcukrzycowych na pierwszą linię frontu wysunęły się leki nieinsulinowe, a szczególne miejsce zajęły inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 i agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (te drugie są rekomendowane jako pierwsza terapia iniekcyjna w cukrzycy typu 2). Spowodowało to nieznaczny spadek liczby pacjentów leczonych insuliną. Niemniej należy pamiętać, że w populacji osób z cukrzycą typu 2 u wielu pacjentów wystąpi wcześniej lub później konieczność wdrożenia insulinoterapii. Zwykle jest ona inicjowana w postaci jednej iniekcji insuliny bazowej, przy czym w naszych warunkach zwykle jest to insulina NPH. Brak efektywności tej terapii wymaga dalszej intensyfikacji leczenia w postaci dołączania kolejnych iniekcji insuliny doposiłkowej. Jedną z takich opcji jest zastosowanie połączenia w jednym wstrzykiwaczu szybko działającego analogu - insuliny aspart (IAsp) oraz ultradługo działającego analogu - insuliny degludec (IDeg), z których każdy zachowuje swój profil farmakokinetyczny. Zaletą tej opcji jest mniejsza liczba iniekcji przy porównywalnej lub lepszej kontroli glikemii w porównaniu z innymi schematami terapii, a dodatkową korzyścią dla pacjenta jest mniejsza liczba hipoglikemii, szczególnie nocnych. Leczenie to umożliwia dalszą intensyfikację terapii poprzez dodanie drugiej iniekcji IDegAsp lub kolejnych iniekcji insuliny doposiłkowej. Insulina IDegAsp może być też użyta przy inicjowaniu insulinoterapii w warunkach znacznej hiperglikemii, przy zamianie terapii mieszankami insulin ludzkich bądź analogowych na jedną lub dwie iniekcje insuliny IDegAsp, a i to nie wyczerpuje pełnego spektrum jej możliwych zastosowań. Podsumowując, insulina IDegAsp jest wartościowym i bezpiecznym uzupełnieniem możliwości insulinoterapii u pacjentów z cukrzycą typu 2, ale też typu 1.

Praktyczna kardioonkologia - wybrane zagadnienia

pod redakcją prof. Radosława Grabysy i prof. Tomasza Kubiatowskiego

Monografia pt. Praktyczna kardioonkologia. Wybrane zagadnienia – biblioteka onkologa praktyka pod redakcją prof. Radosława Grabysy i prof. Tomasza Kubiatowskiego doskonale wpisuje się w potrzeby dzisiejszej praktyki prowadzenia pacjentów przez onkologów i konsultowania ich przez kardiologów.Oprócz szerokiego omówienia zagadnień kardiotoksyczności terapii onkologicznych szczególnie istotne dla praktyki kardiologicznej jest objaśnienie w monografii kwestii oceny ryzyka sercowo-naczyniowego u pacjenta przed włączeniem leczenia onkologicznego i monitorowania wystąpienia kardiotoksyczności. Co szczególnie ważne, w książce zamieszczono podsumowanie pierwszych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2022 r., a jednym ze współautorów monografii jest współautor tego dokumentu, pionier polskiej kardioonkologii, prof. Sebastian Szmit.

4 nie tak oczywiste zastosowania azytromycyny w leczeniu infekcji w okresie letnim

Bartosz J. Sapilak

W artykule przypomniano podstawowe informacje dotyczące azytromycyny z uwzględnieniem możliwości wykorzystania leku w terapii schorzeń pojawiających się częściej w okresie wakacyjnym.

Kiedy wybieram mebewerynę?

Dorota Waśko-Czopnik

Zespół jelita drażliwego (IBS, irritable bowel syndrome) jest jednym z najczęstszych zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego stanowiącym wciąż problem diagnostyczny i terapeutyczny. Aktualne dane naukowe w odniesieniu do farmakoterapii sugerują wysoką skuteczność leczenia rozkurczowego np. mebeweryną w połączeniu z innymi lekami prokinetycznymi i rozkurczowymi stosowanymi doraźnie oraz anksjolitykami w razie potrzeby, nie zapominając o indywidualnej diecie i modyfikacji stylu życia. IBS nadal stanowi wyzwanie diagnostyczne ze względu na dynamicznie zmieniający się obraz kliniczny i interdyscyplinarność choroby, jest rozpoznaniem z wykluczenia, w którym leczenie dostosowujemy do objawów aktualnie dominujących.

Poradnik Cukrzyca w pytaniach i odpowiedziach

Piotr Gajda

Poradnik "Cukrzyca w pytaniach i odpowiedziach" w prosty sposób przekazuje najważniejszą wiedzę o chorobie przydatną dla wszystkich pacjentów cierpiących na to schorzenie, jak również ich bliskich. Z poradnika Czytelnik może uzyskać podstawowe informacje na ten temat, czyli: czym jest cukrzyca i jakie są jej rodzaje, jakie mechanizmy odpowiadają za prawidłowe stężenie glukozy we krwi, czym jest insulinooporność, jakie są objawy i powikłania cukrzycy; a także poznać metody farmakologiczne i niefarmakologiczne radzenia sobie z cukrzycą, dowiedzieć się, czym są: hipoglikemia, stopa cukrzycowa i stany przedcukrzycowe. Wiedza przekazana w zwięzłej formie może pomóc pacjentom i ich rodzinom w radzeniu sobie z problemem zdrowotnym, jakim jest cukrzyca.

Psychiatria w medycynie. Dialogi interdyscyplinarne. Tom 4

Joanna Rymaszewska, Dominika Dudek

Kolejny tom książki pt. Psychiatria w medycynie – dialogi interdyscyplinarne pod redakcją prof. Joanny Rymaszewskiej i prof. Dominiki Dudek przynosi (zresztą jak zwykle) bardzo ciekawe informacje z zakresu szeroko pojętych związków psychiatrii z innymi gałęziami medycyny. W książce możemy znaleźć aktualne i cenne dane na temat chorób zakaźnych w aspekcie psychiatrycznym, a także inne zagadnienia – m.in. dotyczące nowych technologii w diabetologii, otyłości, problemów pacjentek położniczych, osób starszych, jak również zaburzeń odżywiania i metod leczniczych, w tym hipnozy. Przedstawione są też najnowsze problemy, z którymi psychiatrzy i psychologowie spotykają się coraz częściej, takie jak dysforia płciowa czy nowoczesne uzależnienia. Autorzy rozmawiają także o aktualnych problemach, takich jak pandemia, jej wpływ na nasze funkcjonowanie społeczne i ogólna kondycja służby zdrowia w Polsce. Wszystkie tematy są ważne i trudno jest wybrać najbardziej interesujące. Zachęcamy do przeczytania całej książki i do refleksji nad naszymi psyche i somą.

Sitagliptyna i jej miejsce we współczesnym leczeniu cukrzycy typu 2

Grzegorz Dzida

Inhibitory DPP-4 są lekami doustnymi stosowanymi w terapii cukrzycy typu 2. Poprawiają wyrównanie cukrzycy, zmniejszając odsetek HbA1c bez ryzyka hipoglikemii i przyrostu masy ciała. Są bardzo dobrze tolerowane i wykazują długotrwałą skuteczność. Sitagliptyna jest najpowszechniej stosowanym lekiem z tej klasy i wykazała bezpieczeństwo sercowo-naczyniowe w badaniu TECOS.

4 profile pacjentów, w leczeniu których wybieram famotydynę

Dorota Waśko-Czopnik

Przedstawione profile pacjentów wskazują na możliwość włączenia do leczenia famotydyny w celu optymalizacji terapii chorób kwasozależnych na podstawie dostępnych danych literaturowych i zaleceń praktycznych.

12 profili klinicznych pacjentów, u których warto rozważyć zastosowanie kandesartanu

Marcin Barylski

Zgodnie z aktualnymi polskimi i europejskimi wytycznymi antagoniści receptora AT1 dla angiotensyny II należą do głównych grup leków stosowanych w terapii nadciśnienia tętniczego. Wiele badań wykazało, że sartany zmniejszają ryzyko wystąpienia powikłań nadciśnienia tętniczego, wywierają korzystny wpływ na profil metaboliczny, zmiany naczyniowe, funkcję nerek, a dodatkowo są najlepiej tolerowane spośród wszystkich preparatów hipotensyjnych. W artykule przedstawiono przykłady zastosowania kandesartanu w terapii nadciśnienia tętniczego, zwracając szczególną uwagę na jego skuteczność hipotensyjną, bezpieczeństwo stosowania u pacjentów w wieku podeszłym, korzystny wpływ na niewydolność serca, bóle migrenowe głowy czy przerost lewej komory.

Postępowanie w zespole post-COVID - nicergolina jako potencjał terapeutyczny w redukcji objawów mgły mózgowej/COVID-owej

Konrad Rejdak, Aleksandra Karbowniczek, Monika Białecka, Wojciech Kozubski, ...

Wirus SARS-CoV-2 wywołujący chorobę COVID-19 (coronavirus disease 2019) stał się przyczyną pandemii, która spowodowała niespotykane dotąd globalne następstwa zdrowotne, społeczne i ekonomiczne. Na całym świecie zachorowało ponad 200 mln osób, w Polsce ok. 3 mln. Obserwacje kliniczne wskazują, że wielu chorych na COVID-19 po ostrym okresie choroby, gdy w ich organizmie nie wykrywa się już RNA wirusa, nadal zgłasza przewlekłe dolegliwości/objawy wynikające z zaburzenia funkcji różnych narządów i układów. Zjawisko utrzymywania się dolegliwości/ objawów po upływie 4 tygodni od początku infekcji SARS-CoV-2 określono mianem zespołu post-COVID. Dostępne doniesienia na temat następstw zdrowotnych COVID-19 przemawiają za tym, że zespół post-COVID jest dość częstym zjawiskiem. Większość obserwacji wskazuje, że cięższy przebieg infekcji SARS-CoV-2 (definiowany np. jako potrzeba hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii czy potrzeba biernej i/lub czynnej wentylacji) predysponuje do wystąpienia zespołu post-COVID, w tym również zwiększa ryzyko wystąpienia objawów ze strony układu nerwowego. Symptomy te mogą występować w przebiegu fazy ostrej, podostrej i przewlekłej COVID-19, co zasadniczo określa się jako zespόł neuro-COVID. Zajęty może zostać zarówno ośrodkowy, jak i obwodowy układ nerwowy. W pierwszym przypadku objawia się to najczęściej incydentami naczyniowymi, chorobami zapalnymi mózgu i zaburzeniami funkcji poznawczych pod postacią tzw. mgły COVID-owej, w drugim - najczęściej zaburzeniami węchu i smaku oraz różnopostaciową neuropatią i miopatią. Infekcja SARS-CoV-2 może również prowadzić do zaostrzenia przewlekłych chorób neurologicznych, a także wywierać wpływ na dotychczasowe leczenie. Wszystkie te powikłania wymagają interwencji terapeutycznych. Tak jak pandemia zaskoczyła świat, tak samo wciąż są poszukiwane i na bieżąco praktykowane nowe sposoby leczenia powikłań. W przypadku powikłań neurologicznych - zwłaszcza w celu zapobieżenia incydentom naczyniowo-mózgowym oraz poprawienia funkcjonowania poznawczego w przebiegu mgły COVID-owej - celowe i skuteczne wydaje się zastosowanie nicergoliny.

Dieta w okresie menopauzy

Aleksandra Cichocka

Autorka, uznana ekspertka w dziedzinie dietetyki i popularyzatorka zdrowego żywienia, w przyjazny sposób przedstawia, jakie zasady diety wdrożyć w okresie premenopauzy i menopauzy, aby zapobiec odkładaniu się tkanki tłuszczowej i dzięki temu uchronić się przed wieloma chorobami, takimi jak m.in.: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemia, choroba wieńcowa czy osteoporoza. Wskazuje, jakie składniki odżywcze są niezwykle istotne w diecie w tym szczególnym czasie, a jakich należy unikać, oraz jakie zmiany w stylu życia warto wdrożyć. Przedstawia także przykładowe jadłospisy na cały tydzień.

Bezpieczeństwo i skuteczność mirabegronu i solifenacyny w leczeniu nadaktywnego pęcherza moczowego u pacjentów w wieku podeszłym

Tomasz Wiatr, Piotr Chłosta

Objawy ze strony dolnych dróg moczowych, w tym parcia naglące, nietrzymanie moczu spowodowane parciem, częstomocz i nykturia, są powszechne u osób starszych i wiążą się ze znacznym pogorszeniem jakości życia. Gdy postępowanie zachowawcze, takie jak modyfikacja przyjmowania płynów czy trening pęcherza, nie łagodzi objawów, zaleca się wdrożenie postępowania farmakologicznego. Leki antymuskarynowe jako leki pierwszego rzutu w leczeniu pęcherza nadaktywnego blokują aktywność muskarynowych receptorów M2/M3 w pęcherzu i zapewniają znaczące korzyści kliniczne w terapii objawów pęcherza nadaktywnego u osób starszych, lecz ich skutki uboczne są częste, co niejednokrotnie prowadzi do dyskontynuacji leczenia. Mirabegron, agonista receptorA beta 3-adrenergicznego, wykazuje podobną skuteczność jak leki antymuskarynowe bez ryzyka działania antycholinergicznego.