Literatura dla dzieci i młodzieży. T. 5

red. Katarzyna Tałuć

Tom 5 Literatury dzieci i młodzieży obejmuje omówienie współczesnych zjawisk mieszczących się w obszarze kultury książki dziecięco-młodzieżowej, których obecność w różnym stopniu natężenia można obserwować na przestrzeni lat 1989-2015. Całość podzielono na cztery części. W pierwszej omówiono: konstruowanie list lektur adresowanych do młodego czytelnika; tematykę II wojny światowej w książkach dla młodych; problematykę obejmującą sprawy trudne, jak śmierć. Podjęto również refleksję nad tekstami dotykającymi zagadnień sytuowanych w obszarze tabu oraz tych wprowadzających w tematykę gender. Omówiono: związki powieści dla dziewcząt i kobiet; sposoby konstruowania postaci fantastycznych w nowoczesnych baśniach. Zainteresowano się: realizacją w literaturze dla młodych odbiorców założeń gatunkowych horroru; tekstami podejmującymi wątki przygodowo-podróżnicze; książkami religijnymi. Pierwszą część opracowania zamykają rozważania nad funkcjonowaniem książki i jej odbiorem w najbliższym otoczeniu – w domu a następnie w szkole, w trakcie edukacji. Osobny blok zagadnień poświęcono kwestiom wydawniczym, sposobom istnienia nowych form wypowiedzi adresowanych do młodych odbiorców, uwzględniających między innymi możliwości nowych mediów, w tym Internetu. Poruszono problematykę funkcjonowania na ryku wydawniczym: serii, komiksów autorów polskich, książki konwergencyjnej. Omówiono również przeobrażenia, jakim podlegały czasopisma kierowane do młodych czytelników. Trzecia część tomu 5. Literatury dla dzieci i młodzieży obejmuje opracowanie dotyczące przekładów na język polski tekstów autorów obcych tworzących dla dzieci i młodzieży. Zaprezentowano także obecny stan badań nad literaturą dla niedorosłego odbiorcy i na koniec zagadnienie krytyki nieprofesjonalnej, czego częstym przejawem są powierzchowne recenzje książek dla dzieci i młodzieży. Ostatnią cześć tomu tworzą artykuły dotyczące form pracy z czytelnikiem niedorosłym. Omówiono funkcjonowanie nowoczesnych bibliotek, przekształcanych w mediateki; działania podejmowane w celu popularyzacji czytelnictwa, ale w przestrzeni pozabibliotecznej. Skoncentrowano się także na problematyce biblioterapeutycznej, przybliżając sposoby wykorzystania tekstów literackich pozwalające oswoić dzieciom lęki, np. towarzyszące zasypianiu. Tom piąty Literatury dla dzieci i młodzieży, ze względu na szerokie spektrum poruszanej tematyki, adresowany jest, tak jak poprzednie tomy z serii, do wszystkich – studentów, pracowników naukowych, bibliotekarzy, pracowników innych instytucji kultury – interesujących się książką dziecięco-młodzieżową, rynkiem tego typu publikacji, instytucjami popularyzującymi ten typ wydawnictw.

Przestrzeń - literatura - doświadczenie. Z inspiracji geopoetyki

red. Tomasz Gęsina, Zbigniew Kadłubek

Opracowania pomieszczone w tomie Przestrzeń – literatura – doświadczenie bardzo spójnie wpisują się w nurt komparatystyki literackiej. Zdolności komparatystyczne polegają bowiem na umiejętności dostrzegania ruchów i przepływu materii i idei. Wynikają one też z podejścia (zaczerpniętego od  Akexandra  von Humboldta), w myśl którego nauka, filozofia i poezja nie są odseparowane od siebie, lecz tworzą spójną całość. Dotarcie do tej całości umożliwia nomadyzm intelektualny pozwalający na przekraczanie spetryfikowanych granic klasyfikacji myślenia. Przepływ myśli, materii i idei wiąże się też z praktyką podróżowania – tworząc swoistą geopoetykę z jej otwartością miejsca i traktowaniem Drogi jako celu samego w sobie. Stąd bierze się postulat, by „zmieszać się ze światem, by wyjść poza siebie i stworzyć pisanie-wędrowanie czy wiersz-świat”. Z tymi ideami mierzą się Autorzy prezentowanych opracowań.

Varianti dell'espressionismo nella narrativa italiana postmoderna 1980-2000

Joanna Janusz

Monografia jest poświęcona postmodernistycznym realizacjom tendencji ekspresjonistycznej we włoskiej literaturze, powstałej między 1980 a 2000 rokiem. Świat współczesnej kultury przeciwstawia różnice i wielość dawnemu pragnieniu ujednolicania, eliminuje ciągłość na rzecz przypadkowości, preferuje różnorodność i odmienność bardziej niż tożsamość i podobieństwo, odrzuca porządek i bezpieczeństwo teoretycznych sformułowań. Próba potwierdzenia, że istnieje i trwa niezmiennie również dziś jakiś prąd estetyczno-literacki, który dla niektórych jest niczym innym niż historycznym zjawiskiem z przeszłości może się wydać pustym i beznadziejnie nierealnym zabiegiem retorycznym. Precyzyjne określenie czym ekspresjonizm jest dziś, w czasach gdy tak trudno i niemal niezręcznie mówić o eksperymencie artystycznym czy literackim, wydaje się równie trudne, jak na początku wieku, w dobie awangard historycznych. Awangardy historyczne, zatem również ekspresjonizm, stały się bowiem od dawna częścią współczesnego kanonu. Ekspresjonistyczne techniki wyrazu artystycznego upowszechniły się i straciły swój transgresyjny charakter; zmieniła się także ich rola i sposób funkcjonowania w rozległej koine literatury postmodernistycznej. Zmiany te nie oznaczają jednak utraty znaczenia czy artystycznej produktywności. Dzisiejszy ekspresjonizm to styl i funkcja tekstu, ale także pewna filozofia i wizja człowieka, stale obecna w tyglu wielości i różnorodności także dzisiejszej literatury, pozbawionej granic i teoretycznych odniesień.  

Przemeblowanie (w) wieczności. Wizje zaświatów w polskiej poezji współczesnej

Magdalena Piotrowska-Grot

Książka Przemeblowanie (w) wieczności. Wizje zaświatów w polskiej poezji współczesnej poświęcona jest analizie i interpretacji istotnych poetyckich kreacji zaświatów występujących w utworach powstałych po 1945 roku. Należy jednak zaznaczyć, iż wybrany materiał przedstawia zlaicyzowane wizje zaświatów, a z analizy wyłączone zostały wiersze, które, za Stefanem Sawickim czy Marią Jasińską-Wojtkowską, zaklasyfikować można jako religijne. W utworach poetyckich stanowiących podstawę podejmowanych rozważań, nowy, doraźny system wierzeń i eschatologicznej nadziei na przezwyciężenie wszechogarniającej człowieka ponowoczesnego nicości, powstaje wewnątrz tekstowego świata. Utwory te stanowią swego rodzaju projekcje światopoglądu społecznego, jednak w znacznym stopniu czytelnik ma w nich do czynienia z indywidualnymi próbami odnalezienia Boga lub, ogólniej, kontaktu z Siłą Wyższą, bądź po prostu próbą ukojenia lęku przed śmiercią kończącą wszystko, przed istnieniem pozbawionym szans na dalsze trwanie. Jednymi z kluczowych pytań w niniejszej monografii stały się te o przyczyny zagubienia oraz motywacje kreowania współczesnych zaświatów w polskiej poezji od drugiej połowy XX wieku.

"Problemy Prawa Karnego" 2017, nr 1 (27)

red. Jarosław Zagrodnik, Kazimierz Zgryzek

Czasopismo stanowi kontynuację dzieła prof. zw. dr. hab. Kazimierza Marszała, który stworzył i redagował Problemy Prawa Karnego przez wiele lat, czyniąc z nich szanowaną i rozpoznawaną wśród przedstawicieli nauki prawa pozycję. Po kilku latach nieobecności na rynku wydawniczym Problemy Prawa Karnego pojawiają się znowu, a na ich kartach poruszone zostaną nurtujące kwestie z zakresu prawa i procesu karnego. Autorzy tekstów opublikowanych na łamach czasopisma podejmują się zarówno rozważań teoretycznych, jak i analizy obowiązujących rozwiązań z perspektywy praktycznego stosowania prawa. Praca zaadresowana jest do przedstawicieli nauki szeroko pojętej karnistyki, praktyków zmagających się z problemami prawa karnego na co dzień, jak również studentów zainteresowanych powyższą tematyką.

Myśl Myśliwskiego (studia i eseje)

red. Józef Olejniczak, współudz. Marzena Boniecka, Piotr Zając

Monografia zbiorowa twórczości Wiesława Myśliwskiego zawiera osiemnaście szkiców interpretujących jego powieści i twórczość dramaturgiczną oraz teatralne i filmowe realizacje jego dramatów i powieści. Monografia uzupełniona jest o przedruk eseju Wiesława Myśliwskiego „Kres kultury chłopskiej” oraz rysunkiem – szkicem do portretu Wiesława Myśliwskiego sporządzonym przez Stanisława Baja, na okładce książki znajduje się reprodukcja olejnego portretu pisarza także Stanisława Baja. Niemal wszystkie studia i eseje zawarte w książce otwierają przed badaczami twórczości Wiesława Myśliwskiego nowe pespektywy interpretacyjne, stanowią też bardzo istotny głos na temat kształtu polskiej literatury i kultury nowoczesnej. Szczególny jest przypadek eseju otwierającego monografię, w podtytule jego autor pisze: „w oczekiwaniu na siódmy rozdział”; rozumiejąc dotąd opublikowane powieści Myśliwskiego jako jednolitą księgę – weryfikacją hipotezy autora eseju będzie październikowa premiera siódmej powieści autora „Nagiego sadu”. Adresatem monografii – co oczywiste – jest środowisko literaturoznawców i badaczy polskiej kultury współczesnej, ale staranność autorów poszczególnych artykułów w niej umieszczonych w unikaniu nadto scjentycznego i przez to hermetycznego stylu powoduje, że grono potencjalnych czytelników można poszerzyć o wszystkich, którzy interesują się polską literaturą, kulturą i historią współczesną.

"Przekłady Literatur Słowiańskich" 2019. T. 9. Cz. 2: Dlaczego tłumaczymy? Od sprawczości po recepcję przekładu

red. Katarzyna Majdzik

Tom 9, część 2 „Przekładów Literatur Słowiańskich” stanowi kontynuację rozważań podjętych w poprzednim numerze czasopisma1. W zgromadzonych przez nas wówczas tekstach autorzy skupiali się na pytaniu: „dlaczego tłumaczymy?”, proponując rozmaite tematycznie i metodologicznie odpowiedzi prezentujące praktyczne, teoretyczne i metateoretyczne aspekty zagadnienia. Teksty pomieszczone w tomie, który Czytelnik ma właśnie w ręku, formułują odpowiedzi na to samo fundamentalne dla translatoryki pytanie, prezentując jednak nieco odmienne spektrum wypowiedzi na temat celowości przekładu. Rozważania autorów obejmują problem sprawczości aktorów translacji (tłumaczy i autorów), rolę instytucji w procesie przekładu, kwestię recepcji dzieł tłumaczonych oraz celowości tłumaczenia w kontekście badań nad regionalizmem i wielokulturowością. (fragment wstępu)

"Er(r)go. Teoria | Literatura | Kultura" 2018. Nr 37, 2/2018: maska/pseudonim/awatar

red. Wojciech Kalaga, Marzena Kubisz

Kolejny numer Er(r)go. Teoria Literatura Kultura poświęcony jest zjawisku maskowania, ukrywania i  zwielokrotniania. Maski towarzyszą nam od początku naszej historii, bo pragnienie skrycia się za czymś, co jest obrazem naszego „ja”, będąc jednocześnie czymś bezpiecznie odległym, wydaje się być wpisane w ludzką naturę bez względu na czas i miejsce. Maski starożytnych aktorów, pseudonimy twórców, awatary użytkowników cyberprzestrzeni łączy dwoistość istnienia, która każe zadawać pytania o granicę pomiędzy podmiotem i  jego alter ego. Teksty składające się na numer czasopisma analizują, między innymi, rolę jaką w kształtowaniu tożsamości odgrywa ubranie/przebranie/mundur, koncepcję maski w twórczości Brunona Schultza, maskowanie w kontekście kultury popularnej (film, gry video) czy wreszcie koncepcję maski w ujęciu biomedykalizacji. Niewątpliwym atutem zbioru jest  wielowymiarowość przedstawionych omówień oraz  bogactw  i różnorodność perspektyw badawczych.