Ryzyko sercowo-naczyniowe związane z cukrzycą ciążową

Jacek Sieradzki

Cukrzyca ciążowa jest nie tylko czynnikiem ryzyka cukrzycy typu 2, ale także podstawą rozwoju późniejszych powikłań sercowo-naczyniowych. Powikłania sercowo-naczyniowe po przebyciu cukrzycy ciążowej powstają niezależnie od rozwoju późniejszej cukrzycy typu 2. Powikłania sercowo-naczyniowe rozwijają się nawet zaraz po porodzie i nasilają się w miarę starzenia. Zaburzenia metaboliczne w mięśniu sercowym i nieprawidłowości budowy lewej komory pojawiają się już w późniejszych okresach ciąży. Zapobieganie powikłaniom sercowo-naczyniowym należy podjąć w cukrzycy ciążowej zaraz po porodzie, ponieważ ten typ cukrzycy stanowi dodatkowy czynnik ryzyka chorób układu krążenia.

Korzystne i niekorzystne interakcje leków stosowanych w farmakoterapii bólu

Jarosław Woroń

Interakcje leków stosowanych w farmakoterapii bólu mają bardzo istotne znaczenie praktyczne. Pacjent leczony z powodu dolegliwości bólowych przyjmuje jednocześnie kilka leków, które mogą wchodzić ze sobą w niekorzystne interakcje zarówno farmakokinetyczne, jak i farmakodynamiczne, czego skutkiem jest występowanie działań niepożądanych o różnym obrazie klinicznym. Dodatkowy problem praktyczny stanowi fakt, że równocześnie stosowane leki mogą charakteryzować się wspólnym profilem działań niepożądanych , które mogą ulegać potencjalizacji. Stan pacjenta leczonego z powodu bólu niejednokrotnie ulega dynamicznym zmianom, które powodują pojawianie się nowych objawów, dlatego też istotnym elementem oceny chorego jest rozróżnienie objawów związanych z progresją choroby i wynikających bezpośrednio z działań niepożądanych stosowanych leków. W praktyce lekarza przyjmującego pacjenta w ambulatorium z grupy leków przeciwbólowych najczęściej stosowane są nieopioidowe leki przeciwbólowe (NLPZ, paracetamol, metamizol)

Lerkanidypina - antagonista wapnia warty uwagi

Piotr Rozentryt

Nadciśnienie tętnicze jest jednym z najważniejszych czynników ryzyka zwiększonej chorobowości i śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Jego skuteczne leczenie pozostaje ważnym wyzwaniem współczesnej medycyny. Poszukiwane są nowe strategie terapii oraz leki pozwalające zwiększyć skuteczną współpracę z chorymi. Lerkanidypina jest jednym z nowych leków o dużej skuteczności hipotensyjnej i dobrej tolerancji w długim okresie jej stosowania. W artykule omówiono najważniejsze cechy lerkanidypiny, wskazano na jej skuteczność w leczeniu chorych z nadciśnieniem tętniczym. Zaprezentowano szereg jej szczególnych cech, ze względu na które jest lekiem rekomendowanym w terapii pacjentów z towarzyszącą chorobą nerek. Wskazano również na wyróżniający się profil bezpieczeństwa terapii lerkanidypiną, dzięki któremu jest ona dobrze tolerowana i może znaleźć coraz szersze zastosowanie u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.

Zespół jelita nadwrażliwego - czynniki ryzyka i znaczenie leków spazmolitycznych. Punkt widzenia gastroenterologa i psychologa

Anita Gąsiorowska, Katarzyna Opuchlik

Zespół jelita nadwrażliwego (IBS) to często występujące w populacji osób dorosłych przewlekłe schorzenie o charakterze czynnościowym, które ma istotny negatywny wpływ na jakość życia pacjentów. W praktyce klinicznej IBS charakteryzuje się nawracającymi bólami brzucha i zaburzeniami rytmu wypróżnień. W celu rozpoznawania IBS międzynarodowa grupa ekspertów opracowała kryteria rzymskie IV. Patofizjologia IBS ma charakter wieloczynnikowy i obejmuje wpływ następujących czynników: dysbioza mikrobioty jelitowej, wzrost przepuszczalności jelit, aktywację komórek układu odpornościowego, nadwrażliwość trzewną i nieprawidłowe interakcje w zakresie osi jelitowo-mózgowej. Postępowanie terapeutyczne obejmuje modyfikacje stylu życia, edukację i nawiązanie dobrych relacji z chorym. Kolejny krok stanowi farmakoterapia ukierunkowana na dominujące objawy kliniczne IBS oraz psychoterapia. Leki rozkurczowe wpływają korzystnie na redukcję bólów brzucha, poprawę w zakresie motoryki z wydłużeniem czasu pasażu okrężnicy, co zmniejsza częstotliwość wypróżnień, szczególnie w IBS z dominującą biegunką.

Psychiatria na obcasach

Dominika Dudek, Joanna Rymaszewska

Psychiatria na obcasach to opracowanie grupy wyśmienitych specjalistów reprezentujących różne dziedziny nauki dotyczące problemów zdrowia psychicznego kobiet. Mimo że publikacja ukazuje się w okresie burzliwych dyskusji na temat różnic między płciami, cechuje je naukowy dystans. Szeroki zakres zagadnień obejmuje zarówno aspekty medyczne i neurobiologiczne, jak i konteksty psychologiczne oraz kulturowe. Opracowanie kierujemy zarówno do lekarzy, psychologów i socjologów - jak i do szerokiego grona czyteliników zainteresowanych specyfiką psychiki kobiety.

Wspólnie damy radę - chemioterapia, przeszczepianie krwiotwórczych komórek macierzystych

Magdalena Olszewska-Stopa, Piotr Rzepecki, Wiesław Skrzyński

Wspólnie damy radę chemioterapia, przeszczepianie krwiotwórczych komórek macierzystych” to informator dla chorych po przeszczepie, ich lekarzy oraz rodzin. Poradnik porusza tematykę zaleceń dotyczących stylu życia dla pacjentów w trakcie chemioterapii oraz przeszczepiania krwiotwórczych komórek macierzystych nie pomijając również egzystencjalnych aspektów życia w rozdziale „Życie – jedyne, niepowtarzalne...” „Chorujemy w znacznym stopniu tak, jak żyliśmy. Otwiera się worek codziennych spraw: nierozwiązanych konfliktów, poczucia samotności w związku, ukrywania lub odkładania problemów; zmiana hierarchii wartości. Choroba obnaża prawdę o naszym życiu, stanowi okazję do jej ujawnienia. Jeśli mamy zdrowe relacje, to nami tylko mocno zakołysze. Przewracamy się, jeśli już od dawna nami kołysało”

Wykorzystanie żelu nimesulidowego w leczeniu bólu z perspektywy fizjoterapeuty

Tomasz Chomiuk, Arkadiusz Brzozowski

W praktyce fizjoterapeuty najczęstsze problemy, z którymi zgłaszają się pacjenci, to ból i ograniczenia z nim związane, wpływające na aktywności codzienne. Zwiększona długość życia, której towarzyszą postępujące procesy inwolucyjne, wraz z trendem do zwiększania aktywności fizycznej - a tej z kolei często towarzyszą urazy - nierzadko prowadzi do konieczności pracy z fizjoterapeutą nad powrotem do pełnej sprawności. W leczeniu pacjentów odczuwających ból często główne narzędzie fizjoterapii, jakim są ruch i ćwiczenia, nie może być w pełni zastosowane ze względu na świeżość urazu lub poziom sensytyzacji tkanek w bólu przewlekłym. W sytuacji, gdy konieczne jest włączenie leczenia przeciwzapalnego i przeciwbólowego równolegle z fizjoterapią, dobre rozwiązanie stanowi wykorzystanie jednego z niesteroidowych leków przeciwzapalnych - nimesulidu w żelu. Jako lek dużo silniej powinowaty do COX-2 ma on mniejszą liczbę działań niepożądanych niż klasyczne niesteroidowe leki przeciwzapalne. Lek w postaci żelu nie tylko trafia w miejsce faktycznie najbardziej bolesne, ale również jest znacznie mniej obciążający w porównaniu ze środkami podawanymi doustnie.

Racekadotryl w leczeniu ostrej biegunki u dzieci: co mówią dane naukowe?

Hanna Szajewska

Ostra biegunka infekcyjna, czyli nieżyt żołądkowo-jelitowy (gastroenterocolitis), pozostaje jedną z częstych chorób wieku dziecięcego. Odwodnienie w przebiegu ostrej biegunki jest najczęstszym i jednym z najpoważniejszych powikłań. Podstawę leczenia stanowi więc stosowanie doustnych płynów nawadniających (lub nawadnianie dożylne, w zależności od stopnia odwodnienia). Doustne płyny nawadniające nie wpływają jednak na czas trwania i nasilenie biegunki, stąd zainteresowanie farmakoterapią. Racekadotryl jest lekiem o działaniu antysekrecyjnym, który wywiera działanie poprzez hamowanie enkefalinaz. W artykule omówiono aktualne dane dotyczące roli racekadotrylu w leczeniu ostrej biegunki u dzieci.