Organizacja gier decyzyjnych w zarządzaniu kryzysowym

Janusz Falecki

"Monografia dotyczy istotnych zagadnien z obszaru bezpieczenstwa. Odnosi sie do planowania cywilnego, charakteryzuje zagrozenia mogace powodowac sytuacje kryzysowe oraz ukazuje istote gier decyzyjnych w przygotowaniu administracji publicznej do reagowania w sytuacjach kryzysowych, w tym cele, etapy i przebieg gry decyzyjnej. Autor opracowania podjał sie zbadania interesujacego problemu, zarówno o znaczeniu poznawczym, jak i praktycznym. Zaprezentował koncepcje przygotowania i wykorzystania gry decyzyjnej w przygotowaniu podmiotó;w zarzadzania kryzysowego w Polsce. Monografia wypełnia luke w obszarze zarzadzania kryzysowego w procesie przygotowania kadr do skutecznego reagowania w sytuacjach kryzysowych. (...)" Fragment recenzji dra hab. Mariusza Nepalskiego, prof. Wyzszej Szkoły Policji w Szczytnie

Rola policyjnej profilaktyki społecznej w kształtowaniu bezpieczeństwa wewnętrznego

Jadwiga Stawnicka

Niniejsza książka poświęcona jest roli policyjnej profilaktyki społecznej w kształtowaniu bezpieczeństwa wewnętrznego. Zakres działań profilaktyczno-prewencyjnych Policji jest szeroki. I jedne, i drugie służą kształtowaniu polityki bezpieczeństwa jako kompleksowe przedsięwzięcia prewencji kryminalnej. Poruszając temat zapobiegania przestępczości, mówi się zarówno o działaniach prewencyjnych, jak i profilaktycznych. Termin „prewencja”, jak wskazuje jego łaciński źródłosłów, oznacza zapobieganie, wyprzedzanie działań (łac. praeventio − zapobieganie), a profilaktyka łączy się także z zapobieganiem (grec. profhylaktikos − zapobiegawczy). Zamienne użycie tych terminów świadczyłoby o pokrywaniu się zakresów pojęć. W ramach prewencji kryminalnej wyróżnia się: prewencję zasadniczą, prewencję wtórną oraz prewencję trzeciego stopnia. W literaturze przedmiotu dokonuje się podziału działań profilaktycznych ze względu na etap i rodzaj na pierwotne (proaktywne), wtórne (paraaktywne), trzeciorzędowe (reaktywne). Należy także zdefiniować pojęcie programu profilaktyczno-prewencyjnego, jego budowy, sposobu wdrażania i sposobów dokonania ewaluacji. Program profilaktyczny powinien obejmować: 1) część teoretyczną; 2) część zadaniową; 3) część ewaluacyjną. W niniejszej książce wprowadzam pojęcie profilaktyki narracyjnej stosowanej przez funkcjonariuszy Policji zajmujących się działalnością profilaktyczno-prewencyjną. Do słuchacza można dotrzeć jedynie przez dobrą narrację, poruszyć jego emocje i zaangażować w działaniepoprzez opowiadaną historię. Opracowania wymaga kwestia stosowania strategiikomunikacyjnych w działaniach profilaktycznych Policji. Funkcjonariusz Policjiprowadzący działalność w zakresie profilaktyki społecznej musi być wyposażonyw odpowiednie narzędzia, które umożliwią mu poruszanie się wśród różnych grup społecznych, o zróżnicowanym wieku i wymaganiach w stosunku do nadawcy.

Twórcza aktywność profesjologiczna i profesjonalna seniorów polskich

Kazimierz Marian Czarnecki, Piotr Kowolik, Wiesława Tomaszewska

Książka obejmuje: wprowadzenie, osiem rozdziałów, wykaz literatury źródłowej oraz załączniki. W rozdziale pierwszym podano objaśnienia podstawowych terminów, które znajdują się w tytule pracy; w rozdziale drugim przedstawiono obszerniejszy opis starzenia się i starości człowieka, w tym szczególnie seniorów; w rozdziale trzecim przedstawiono podstawowe informacje dotyczące aktywności życiowej człowieka; w rozdziale czwartym przedstawiono podstawowe informacje dotyczące człowieka jako jednostki twórczej; w rozdziale piątym ukazano tzw. "style życia i zachowania się" człowieka jako przejawy jego cech osobowości; w rozdziale szóstym przedstawiono liczne sylwetki twórczych, nieżyjących seniorów polskich jako uczonych, głównie w trzech dziedzinach: pedagogiki, psychologii, socjologii; rozdział siódmy zawiera wyniki badań seniorów jako przejaw ich twórczej aktywności; rozdział ósmy zawiera autobiografie autorów pracy.

Różne oblicza dialogu

Iwonia Dronia, Artur Kijak, Paweł Zakrajewski

Dialog od zawsze stanowił fundamentalną podstawę komunikacji międzyludzkiej. Nawoływania do „nawiązania dialogu”, tak często obecnie słyszane we wszystkich sferach naszego życia kulturalnego, religijnego czy też politycznego, to tak naprawdę zachęta do rozmowy, której nadrzędnym celem jest otwarcie na drugiego człowieka, promowanie tolerancji i zrozumienia. Niniejsza praca zbiorowa poświęcona jest więc tej prymarnej działalności człowieka. Dialog rozpatrywany jest tutaj z punktu widzenia interdyscyplinarnego i dotyczy takich dziedzin jak edukacja, językoznawstwo, literaturoznawstwo, czy też komunikacja społeczna i biznesowa. To właśnie dialog stanowi centrum odniesienia wszystkich prezentowanych tu artykułów.

Psychologia różnic indywidualnych cech człowieka

Kazimierz M. Czarnecki

Dokładna znajomość różnic indywidualnych człowieka wymaga poważnych studiów literaturowych. Odsyłam czytelników (głównie studentów i nauczycieli) do zamieszczonej literatury źródłowej, by mogli pogłębić swoją wiedzę o samym sobie, tj. „mocnych i słabych” cechach swojej osobowości oraz „mocnych i słabych” stronach indywidualnych właściwości kształconych uczniów i studentów. Różnice indywidualne występujące u ludzi dorosłych są widoczne i znaczące w naszym życiu, a szczególnie takie, które są już rozwinięte i utrwalone w ukształtowanym organizmie. Od najdawniejszych lat próbowano poznawać indywidualne różnice cech przy pomocy obserwacji zachowania, eksperymentów, analizy dzieł twórczych osób znaczących w życiu społecznych oraz osób defektywnych i przestępczych. Badania cech systemu nerwowego, temperamentu, ogólnej sprawności umysłowej, zdolności specjalnych, zdolności do skutecznego uczenia się w szkole i na studiach są wciąż aktualne i potrzebne ze względu na rosnące zapotrzebowanie na ludzi zdolnych, mądrych i twórczych. Przykładowo można tu wymienić bardzo wnikliwe badania temperamentu, prowadzone od wielu lat przez prof. Jana Strelaua.

POLICJA JAKO INSTYTUCJA BEZPIECZEŃSTWA PUBLICZNEGO. PERSPEKTYWA OSÓB STARSZYCH

Maria Zrałek, Aldona Frączkiewicz-Wronka (red.)

Sześć opracowań zawartych w niniejszym tomie składa się na narrację, której celem jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o to, jak osoby starsze postrzegają wypełnianie przez Policję zadania związanego z zapewnieniem bezpieczeństwa w miejscu zamieszkania. Informacje o tym, jak wypełnianie zadań Policji jest oceniane, przyczyni się do tworzenia takiego wizerunku Policji, aby odpowiadał na zapotrzebowanie mieszkańców społeczności lokalnych. Badania empiryczne były prowadzone na terenie miast aglomeracji śląskiej w 2016 roku. Realizowali je studenci kierunku bezpieczeństwo narodowe realizowanego w Wyższej Szkole Humanitas w Sosnowcu. Powierzenie roli ankieterów studentom było celowym zabiegiem, nastawionym na wzrost poziomu wiedzy i uwrażliwienie jej na specyficzne problemy w zakresie kształtowania podstaw bezpieczeństwa publicznego w miejscach zamieszkania widziane z perspektywy osób starszych.

PODSTAWY PRAWOZNAWSTWA, TEORII I FILOZOFII PRAWA. REINTERPRETACJA KRYTYCZNA

ROMAN ANDRZEJ TOKARCZYK

„[…] jestem pełen podziwu dla prof. Tokarczyka, wybitnego uczonego, wielkiego autorytetu w sferze filozofii prawa, iż podjął się takiego przedsięwzięcia, a mianowicie zamieszczenia w jednej monografii części poświęconych: podstawom prawoznawstwa, podstawom teorii prawa oraz podstawom filozofii prawa. Zamysł ten uważam za bardzo ciekawy, wziąwszy pod uwagę, że wszystkie trzy części, chociaż stanowią dzisiaj odrębne dyscypliny badawcze, a przede wszystkim odrębne dyscypliny dydaktyczne – wychodzą z tego samego pierwotnego nurtu badawczego dotyczącego refleksji nad prawem i jego istotą, jego strukturą, stosowaniem i jego skutkami, jego funkcjami społecznymi. Także dzisiaj można powiedzieć, że podziały między tymi trzema częściami wyodrębnionymi w pracy wynikają w gruncie rzeczy bądź z przesłanek (funkcji) dydaktycznych, bądź z przesłanek metodologicznych, które często wiążą się z przyjęciem określonych założeń. Wyrażałem […] swoje pochwały dla części dotyczącej filozofii prawa. Dodam […] że bardzo dobrze, iż znalazł się tutaj rozdział poświęcony biojurysprudencji, w sferze której prof. Tokarczyk jest wybitnym autorytetem. Recenzowana praca warta jest publikacji i uwagi w środowisku prawniczym”. Fragment recenzji prof. zw. dr. hab. Adama Jamroza

Bezpieczeństwo - powinność czy gwarancja. T. 4. Obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa obywateli a wolności i prawa jednostki

Tomasz Miłkowski (red.)

Oddajemy w Państwa ręce kolejną już publikację z serii „Bezpieczeństwo – powinność czy gwarancja?”, mającą w założeniu stanowić próbę odpowiedzi na pytania o różnorodność rozumienia pojęcia bezpieczeństwo. Dzisiaj używa się bowiem tego terminu dla określania wielu obszarów aktywności społecznej (także naukowej), zmieniając na przestrzeni ostatnich lat sposób patrzenia na jego kształt i treść. W przeszłości używano tego pojęcia niemal wyłącznie w powiązaniu z takimi przymiotnikami, jak: wewnętrzne, zewnętrzne lub narodowe, i to w ramach nich starano się wszystko w tematyce bezpieczeństwo „zmieścić”. To „wszystko” było jednak dosyć ograniczone i najczęściej obejmowało takie zagadnienia jak wojskowość, suwerenność oraz sytuacje kryzysowe, wyczerpując w zasadzie pojęcie, o którym mówimy. Sytuacja w Europie i na całym świecie spowodowała jednak, że klasyczne formuły już w tym względzie nie wystarczają. Terroryzm (z jego „milionami twarzy”), cyberprzestępczość (trudna do oceny w kategoriach konkretnego terytorium), czy chociażby zmiany klimatyczne (których nie można „zastopować” w pojedynkę) stanowią wyzwania, którym przeciwstawia się już nie tylko klasyczne środki, jak armie, służby czy inspekcje, ale wymagają one kompleksu działań, adekwatnych do zagrożenia, wykraczających poza kwestie wojskowości, służb czy formacji policyjnych. W tym tomie autorzy podjęli próbę spojrzenia na kolejne już aspekty bezpieczeństwa, dosyć rzadko poruszane i z pozoru dosyć odległe od głównego nurtu badania tej problematyki.