Wybrane aspekty zrównoważonego rozwoju a jakość życia (red.) Monika Piśniak, Ireneusz Miciuła, Anna Nurzyńska

Monika Piśniak, Ireneusz Miciuła, Anna Nurzyńska

Słowem redaktorów ROZDZIAŁ I. UJĘCIE FILOZOFICZNE POJĘCIA ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU Zrównoważony rozwój stanowi problem wielowymiarowy. Wymaga prowadzenia badań inter- oraz multidyscyplinarnych. Dlatego też jest przedmiotem zainteresowania przedstawicieli wielu dyscyplin naukowych, przede wszystkim nauk ekonomicznych, prawnych, politologii oraz pedagogiki. Prowadzone przez nich badania przyniosły wiele wartościowych opracowań. Odrębnym wymiarem zrównoważonego rozwoju zajmuje się filozofia, ze względu na Inter i multidyscyplinarny charakter problematyki zrównoważonego rozwoju stoi przed nią szczególne zadania: odsłonięcie ukrytych założeń typowych perspektyw badawczych oraz standardowych reguł interpretacji uzyskanych wyników, jakie obowiązują lub dominują w ramach poszczególnych dyscyplin nauki podejmujących tę tematykę. Drugie – na integracji wyników badań opartych na analogicznych przesłankach. Trzecie – na stworzeniu jednorodnej przestrzeni do prowadzenia badań multidyscyplinarnych. Wszystkie one wiążą się z podniesieniem samoświadomości teoretycznej i metodologicznej stron zainteresowanych zrównoważonym rozwojem [Papuziński, 2007, s.28]. Idea zrównoważonego rozwoju jest ideę społeczną oraz polityczną. Stefan Czarnowski, będący pionierem badań zaliczanych dziś do historii idei, przez tę ideę społeczną rozumiany jest „wzór życia dla jednostek, jako członków związku ludzkiego i wzór dla społeczeństwa, jako związku jednostek. Wzór, którego urzeczywistnienie uważane jest za konieczność, wzór będący, przeto nakazem działania” [Czarnowski, 1982, s. 79]. W przypadku zarządzania pojęcie zrównoważonego zarządzania jest jasne i powszechnie stosowane, to nazwa „filozofia zrównoważonego rozwoju” do wszelkich form filozoficznej refleksji, w której centrum stoi to zagadnienie wywołuje pewne wątpliwości. Czasami, bowiem okazuje się, że słowo „filozofia” łączone jest ze słowami „zrównoważony rozwój” nieco sztucznie, jak w pozostałych przypadkach, w których „filozofia” jest tylko zbiorem założeń filozoficznych, jakie dają się wydedukować na podstawie znajomości sposobu posiłkowania się pojęciem „zrównoważony rozwój” w dyskursie ekonomicznym. Co prawda na takie ujęcie pozwala rozumienie filozofii, jako namysłu, który pojawia się wtedy, gdy praktyka staje się samoświadoma [Blackburn, 1997, s. 123-124], to z kolei przeciwstawia się mu pojmowanie filozofii, jako zespołu sądów i wartości tworzących koherentny system – filozofii, jako koncepcji filozoficznej[Papuziński, 2006, s.26]. ROZDZIAŁ II. JAKOŚĆ ŻYCIA – DEFINICJA, ISTOTA I METODY POMIARU Społeczeństwa rozwijające się w dobie globalizacji i szybkiego przepływu informacji, czerpią wzorce dotyczące życia z krajów wysokorozwiniętych. Nieosiągalność pewnego stylu konsumpcji budzi poczucie alienacji, niepokoju, a nawet irytacji, które wpływa na odczucia społeczne dotyczące jakości życia. Nawet jeśli podstawowe wskaźniki ekonomiczne np. PKB rosną, społeczeństwo tego nie odczuwa, co podkreśla subiektywność kategorii jakości życia, ponieważ na te specyficzne odczucia składają się m.in.: wiara we własne możliwości, gotowość do budowania kariery, posiadanie celu życiowego, poczucie zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, czy brak obaw o sytuację materialną w przyszłości [Gawlikowska – Hueckel i Umiński 1999]. Jakość życia jest kategorią subiektywną i dlatego też trudno mierzalną. Jednakże istnieją próby jej kwantyfikacji. Wśród ekonomistów trwają prace nad skonstruowaniem jednolitego wskaźnika obejmującego różnorodne aspekty wpływające na jakość życia. Jakość życia jest pojęciem bardzo złożonym. W ramach ekonomii podejmuje się liczne próby odpowiedzi na pytania o dobrobyt społeczny. Przykładowo ekonomia dobrobytu ocenia, czy dana gospodarka działa dobrze przez pryzmat efektywności alokacji zasobów oraz sprawiedliwość podziału dóbr i usług między członkami społeczeństwa [Frąckiewicz i Frąckiewicz – Wronka A 2001, s. 18]. Zatem mierniki i wskaźniki jakości życia ukazują stan dobrobytu społecznego i ekonomicznego. Dlatego wskaźniki te powinny być brane pod uwagę przy kształtowaniu polityki społecznej i ekonomicznej państwa. Można stwierdzić, że jakość życia jest ściśle związana ze zrównoważonym rozwojem, dlatego dla charakterystyki jakości życia należy wykorzystać wskaźniki opisujące ekorozwój [Zysnarska 2002, s. 9]. Celem artykułu jest ukazanie metodologii wykonywania badań jakości życia w społeczeństwie oraz wskazanie potrzeby zmian i dalszego rozwoju mierników takiej oceny. Dodatkowym celem artykułu jest wskazanie czynników determinujących wyniki badań jakości życia oraz ukazanie miejsca Polski na świecie wg miernika HDI. Pozwoli to państwom świata na ukierunkowanie rozwoju w celu wzrostu jakości życia społeczeństwa. ROZDZIAŁ III. Bezpieczeństwo oraz zrównoważony rozwój usług kurierskich Powszechnie uznajemy, że bezpieczeństwo może być traktowane jako stan, potrzeba bądź proces, jednak bez względu na sposób podejścia przyjmuje ono znaczenie wartości kardynalnych? R. Kuźniar określa wręcz bezpieczeństwo jako wartością najwyższą, stwierdzając, że: „W powodzi haseł w rodzaju „po pierwsze, gospodarka” lub „po pierwsze, człowiek” szybko zapominamy, że fundamentem tego wszystkiego, co „po pierwsze”, jest bezpieczeństwo. Jest ono pierwotną, egzystencjalną potrzebą jednostek, grup społecznych, wreszcie państw. Idzie przy tym nie tylko o przetrwanie, integralność czy niezawisłość, lecz także o bezpieczeństwo rozwoju, który zapewnia ochronę i wzbogacenie tożsamości jednostki czy narodu. Owo bezpieczeństwo zależy od tego, co dzieje się wokół nas, od środowiska zewnętrznego ale zależy też od nas samych, naszego zdrowia i gotowości sprostania zagrożeniom” (Kuźniar, 1996,7.)W jeszcze innym miejscu R. Kuźniar wskazuje, że współcześnie, bez względu na przedmiot badań naukowych mamy do czynienia z tendencją doszukiwania się w każdym obszarze kwestii bezpieczeństwa. Podobnie jak w micie o Midasie wszystko zamieniało się w złoto tak bezpieczeństwo staje się elementem analiz w różnych dyscyplinach naukowych. (Kuźniar, 2011, 11.). Konfrontując takie poglądy z troską o poziom bezpieczeństwa zawsze prędzej czy później spotykamy się z problemem ograniczoności zasobów, które determinują rzeczywisty stan bezpieczeństwa.Podejmując zatem próbę określenia czy bezpieczeństwo jest lub może być przedmiotem wymiany, należy odnieść się choć w skrócie do istoty bezpieczeństwa oraz do istoty wymiany. W ocenie autora na gruncie nauk o bezpieczeństwie częste próby definiowania bezpieczeństwa inaczej niż immanentny stan podmiotu bezpieczeństwa jest konsekwencją adaptacyjną w podejmowanym procesie badań szczegółowych. Jednak zasadniczo budzą one wątpliwości w zakresie koherentności z istotą bezpieczeństwa pojmowanego kardynalnie. Jeżeli natomiast uznamy za punkt centralny analizy domniemany lub rzeczywisty stan podmiotu stanowiący pochodną zagrożeń i wyzwań, wówczas należy odnieść się do kwestii niebezpieczeństwa. Niebezpieczeństwo jest antytezą bezpieczeństwa, przy czym stanem niepożądanym jest niebezpieczeństwo, a stanem pożądanym jest bezpieczeństwo zwłaszcza bezpieczeństwo rozumiane negatywnie. To ostanie rozumiane jest jako stan danego podmiotu warunkujący jego istnienie, inaczej bezpieczeństwo negatywne to bezpieczeństwo witalne. W literaturze przedmiotu (Czaputowicz, 2013, s. 14 - 16) bezpieczeństwo rozumiane negatywnie określane jest jako podstawowa potrzeba człowieka stanowiąca często nie tylko warunek ale i cel aktywności danego podmiotu. Ponadto wyróżnić można także bezpieczeństwo rozumiane pozytywnie, które uwzględnia możliwości rozwoju danego podmiotu, co wskazuje, że ujęcie negatywne ma charakter ilościowy natomiast ujęcie pozytywne odnosi się do charakterystyki jakościowej funkcjonowania podmiotu bezpieczeństwa. Konfrontując powyższe podejście z zagrożeniami można stwierdzić, że osiągnięcie potencjału zagrożeń przewyższające potencjał bezpieczeństwa negatywnego prowadzi do unicestwienia podmiotu natomiast zastosowanie środków przeciwdziałania zagrożeniom równe lub większe od ich potencjału obniża jakość bezpieczeństwa a tym samym zmienia jego stan w zakresie większym od zera. Wyznaczenia związków między potencjałem zagrożeń a potencjałem możliwości przeciwdziałania im, a tym samym próby wyznaczenia swoistego progu bezpieczeństwa dokonał także K. Ficoń. W przeprowadzonej potencjałowej analizie wielkich systemów prakseologicznych, w której za przykład złożonego podmiotu bezpieczeństwa uznał państwo (Ficoń, 2011, s. 163-187). K. Ficoń w podobnej konwencji założeń przyjął, że stan równowagi jest konsekwencją zrównoważenia potencjału zagrożeń bezpieczeństwa równym co do wartości potencjałowej systemem reagowania(Konieczny,1983, s. 175). Innymi słowy bezpieczeństwo systemu prakseologicznego jest funkcjonałem dwu zagregowanych funkcji tj. realnego potencjału zagrożeń środowiska systemowego i realnego potencjału systemu reagowania. Następnie przekształcając skalarne potencjały zagrożeń bezpieczeństwa i potencjały systemu reagowania na postać miar wektorowych i odwzorowując je na układzie współrzędnych kartezjańskich można dokonać geometrycznej interpretacji, która uwzględnia również charakter potencjału bezpieczeństwa wynikający z tangensa kąta nachylenia wektora bezpieczeństwa. redaktorzy naukowi mgr inż. Monika Piśniak dr inż. Ireneusz Miciuła mgr Anna Nurzyńska

MEDIA SPOŁECZNOŚCIOWE w marketingu i zarządzaniu. Wybrane zagdanienia z teorii i praktyki przedsiębiorstw

Iwona Lupa

Słowo autora Dynamiczny rozwój mediów społecznościowych sprawia, iż przedsiębiorstwa w bardzo szybkim tempie muszą się dostosowywać do wciąż zmieniających się warunków otoczenia. Wymusza to konieczność monitoringu tych mediów, nieustannego dokształcania się i bycia na bieżąco z wszelkimi zmianami w tym obszarze. Wydaje się jednak, iż w całym tym pościgu wciąż aktualne są klasyczne teorie z obszaru marketingu i zarządzania. Niezmienny od lat pozostaje fakt, iż należy dostarczyć produkt zgodnie z potrzebami odbiorców. Takim produktem są treści publikowane w mediach społecznościowych.  Aby móc je „sprzedać”, należy je dostosować do oczekiwań odbiorców. Treści można uatrakcyjnić dzięki różnym technikom (np. wykorzystując koncepcję Real-Time Marketingu, czy marketingu wirusowego), które zostały omówione w tej książce. Śledzenie trendów jest ważne, by móc zwiększyć atrakcyjność przekazywanych treści, polepszyć ich promocję i dystrybucję. W całej jednak tej pogoni za pojawiającymi się wciąż nowymi możliwościami, należy pamiętać przede wszystkim o swych odbiorcach. Warto wypracować swoje własne techniki, które – stosowane konsekwentnie – mogą przynieść bardzo dużo korzyści zarówno przedsiębiorstwu, jak i jego marce. W książce zwrócono uwagę na możliwości wykorzystania mediów społecznościowych w zarządzaniu, szczególnie zarządzaniu pracownikami. Oni także są obecni w mediach społecznościowych i można to wykorzystać do realizacji celów przedsiębiorstwa. Wydaje się, że potencjał zastosowania tych mediów w zarządzaniu jest wciąż odkrywany, choć koncepcja Firmy 2.0, której działalność opiera się na mediach społecznościowych, jest już realizowana  w niektórych przedsiębiorstwach, głównie w Stanach Zjednoczonych. Książka ta przeznaczona jest zarówno dla teoretyków, jak i praktyków. Zdaniem autorki, praktyka może i powinna iść w parze z teorią w tym obszarze, szczególnie, iż to właśnie praktycy przecierają szlaki jeśli chodzi o wykorzystanie mediów społecznościowych w przedsiębiorstwie. W tym zakresie jednak pozostaje bardzo szerokie pole do pracy dla badaczy. Mogą oni tworzyć różne koncepcje, które będą weryfikowane w praktyce. Dokonując analizy polskiej literatury autorka zauważyła, iż media społecznościowe wciąż nie zajmują w niej należytego miejsca.  W wielu opracowaniach akcentuje się znaczenie mediów społecznościowych  w przedsiębiorstwie, jednak nadal są to rozważania bardzo pobieżne i ogólne. Wydaje się, że na obecnym etapie rozwoju mediów społecznościowych zadawanie pytania o to, czy są one przejściową modą, nie jest już adekwatne. W tej książce przedstawiono różne aspekty wykorzystania mediów społecznościowych  na konkretnych przykładach przedsiębiorstw, które – jak wynika z rankingów – radzą sobie w tym obszarze najlepiej. Zdaniem autora benchmarking, czyli uczenie  się od najlepszych, jest jedną z najważniejszych metod pozyskiwania wiedzy. Jej zadaniem jest inspirowanie, ukazywanie możliwości, a innymi słowy – ukazywanie, „że się da i że się opłaca”. Niniejsza książka adresowana jest także do studentów, którzy poszukują usystematyzowanej wiedzy odnośnie mediów społecznościowych i ich racjonalnym wykorzystaniu w przedsiębiorstwie. Pewnego razy w jednej z grup dyskusyjnych w serwisie Facebook pojawiło się pytanie studentki o to, czy media społecznościowe są reklamą, czy PR. Autorka wyraża głęboką nadzieję, iż po lekturze tej książki nie będzie tego rodzaju wątpliwości. Warto dodać, iż na przestrzeni ostatnich lat zarówno w teorii, jak i praktyce, powstało wiele różnych sprzecznych i/lub niewłaściwie używanych określeń w temacie mediów społecznościowych w marketingu i zarządzaniu. Przykładowo Social Media Marketing jest błędnie określany marketingiem sieciowym lub marketingiem społecznościowym. Zamiarem autorki było usystematyzowanie podstawowej wiedzy z tego obszaru. Autorka książki Iwona Lupa Sylwetka autorki: Iwona Lupa – trener, nauczyciel i praktyk w obszarze zarządzania, marketingu i mediów społecznościowych; naukowo związana z Katedrą Marketingu Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Realizatorka wielu projektów badawczych i praktycznych związanych z mediami społecznościowymi. Główny wykonawca grantów naukowych dedykowanych mediom społecznościowym. Aktywny uczestnik licznych konferencji ogólnopolskich i międzynarodowych poświęconych tematyce zarządzania, marketingu oraz mediów społecznościowych, w tym m.in. European Conference on Social Media ECSM – jednej z największych konferencji poświęconej tym mediom na świecie. Autorka wielu publikacji naukowych na temat mediów społecznościowych. Na zlecenie klientów prywatnych i biznesowych opracowuje także strategie marketingowe i biznesplany. Jej główne zainteresowania dotyczą mediów społecznościowych i ich marketingowego oraz ekonomicznego wpływu na działalność przedsiębiorstw. Zapraszamy do nabycia książki w wersji tradycyjnej: https://www.sophia.sklepna5.pl/towar/34/media-spolecznosciowe-w-marketingu-i-zarzadzaniu-wybrane-zagadnienia-z-teorii-i-praktyki.html

BEZPIECZEŃSTWO USŁUG W MIĘDZYNARODOWYM TRANSPORCIE LOTNICZYM PRZEWOZÓW PASAŻERSKICH

Anna Nurzyńska

Słowem autorki Zwiększające się tempo życia powoduje wzrost zapotrzebowania na szybkie podróżowanie. Ekspresowe pokonywanie dużych odległości umożliwia transport lotniczy. Codziennie szybkie, wygodne i bezpieczne samoloty pokonują miliony km na całym świecie. Przewóz lotniczy stał się nowoczesnym, wygodnym, bezpiecznym i masowym sposobem przemieszczania się ludzi. Transport lotniczy stanowi jedną z ważnych gałęzi gospodarki, o istotnym znaczeniu dla rozwoju gospodarczego. Nadrzędnym celem działalności transportowej jest zaspakajanie potrzeb transportowych. Rozwój transportu zbliża do siebie rynki, umożliwia zwiększenie produkcji, stając się stymulatorem wzrostu gospodarczego, aktywizuje gospodarczo regiony i wymusza rozbudowę infrastruktury. Transport lotniczy posiada swoje istotne zalety, ale również i wady, które mają wpływ na ogólną ocenę tego rodzaju transportu. Należy zwrócić uwagę na fakt, że jeszcze nie tak dawno samolotem podróżowali nieliczni, a zwykły obywatel takie podróżowanie utożsamiał z luksusem. Obecnie, dzięki ofercie niskokosztowych przewoźników, praktycznie każdego stać na podróż samolotem. Z drugiej jednak strony nie należy zapominać o wysokiej energochłonności tego transportu i w związku z tym niekorzystnego oddziaływania na środowisko naturalne. Ten rodzaj transportu przyczynia się do znacznej emisji gazów wywołujących efekt cieplarniany oraz przekroczonych wskaźników hałasu w rejonie lotnisk. Dynamiczny rozwój transportu lotniczego sprawia, że staje się on coraz tańszy i zyskuje na popularności. Celem pracy jest dokonanie oceny rynku usług transportu lotniczego przewozów pasażerskich. Analizę objęto latami 2006-2010. Praca określa także stan obecny i perspektywy na przyszłość dla zagranicznych i polskich przewoźników. Praca odnosi się do funkcjonowania międzynarodowego rynku przewozów pasażerskich i jest próbą odpowiedzi na pytania: Dlaczego usługi transportu lotniczego są potrzebne? Jakie są perspektywy rozwoju transportu lotniczego w segmencie przewozów pasażerskich? Od czego zależy jakość usług w transporcie lotniczym przewozów pasażerskich? W pracy postawiono następujące hipotezy badawcze:  Rynek usług w międzynarodowym transporcie lotniczym przewozów pasażerskich podlega zmianom. Na wielkość przewożonych osób w transporcie lotniczym silnie oddziaływanie wykazuje sytuacja makroekonomiczna. Konstruując pracę, posługiwano się metodą opisową z elementami analizy tabularycznej. W pracy wykorzystano również metodę porównawczą i graficzną. Dla ukazania całokształtu rozważań konieczne było odwołanie się do literatury przedmiotu. Literaturę wykorzystaną w pracy tworzyły: opracowania naukowe, monografie związane tematycznie z funkcjonowaniem usług transportu lotniczego. Analiza stanu rynku usług międzynarodowego transportu lotniczego przewozów pasażerskich dokonana została także w oparciu o dane statystyczne pochodzące z publikacji Urzędu Lotnictwa Cywilnego za lata 2006-2010 oraz dane Głównego Urzędu Statystycznego. W pracy skoncentrowano się na syntetycznym i kompleksowym ukazaniu problematyki usług świadczonych na rynku przewozów pasażerskich transportem lotniczym. Analizy rynku przewozów pasażerskich dokonano zarówno w ujęciu krajowym jak i międzynarodowym. Autor książki Anna Nurzyńska

Wybrane aspekty badawcze nauk ekonomicznych i kultury fizycznej (red.) Paweł Cięszczyk, Ireneusz Miciuła

Anna Mikołajczyk, Artur Sawicki, Adrian Bartha, Kamil Jakubczak, ...

Słowem redaktorów Niniejsza monografia jest efektem badań wielu autorów z różnych ośrodków akademickich w obszarze nauk ekonomicznych oraz w dziedzinie nauk o kulturze fizycznej. Pierwszy blok monografii stanowi zarówno teoretyczne, jak i praktyczne odniesienie do problematyki nauk ekonomicznych w dziedzinie ekonomii, finansów i zarządzania. W pierwszych dwóch rozdziałach autorzy podjęli problematykę gospodarki opartej na wiedzy. Omówiono znaczenie wiedzy w procesie tworzenia i utrzymywania przewagi konkurencyjnej przedsiębiorstw oraz jej wpływ na zdobywanie kluczowych kompetencji przez organizację. Dokonano analizy literatury w tym zakresie oraz zaprezentowano wyniki badań dotyczące zarządzania wiedzą w organizacjach, przeprowadzone przez wiodące instytucje badawcze. W drugim rozdziale przedstawiono istotę gospodarowania wiedzą w szkolnictwie wyższym. Ustalono cechy i rolę szkolnictwa wyższego w całym procesie gospodarki opartej na wiedzy wraz z analizą możliwej ewolucji dla tego poziomu edukacji. W trzecim rozdziale poddano analizie stan i perspektywy rozwoju handlu elektronicznego wśród małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce. Badanie ankietowe zostało przeprowadzone przez Związek Pracodawców branży internetowej IAB Polska w 2014 roku. Dodatkowo autor dokonał analizy rynku e-commerce w Polsce w 2015 roku. W czwartym rozdziale omówiono problematykę kary majątkowej - grzywny, występującej już w polskim prawie karnym po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. W szczególności analizie poddane zostały akty prawne z zakresu prawa karnego powszechnego w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Całość rozważań osadzona została w ramach przedstawienia kary pieniężnej po unifikacji prawa karnego zaborców, pod kątem jej zakresu podmiotowego przedmiotowego. Autor przedstawia karę pieniężną, która wymierzana była na podstawie głównych aktów prawa karnego do czasu wejścia w życie Kodeksu Karnego z 1969 roku. Oczywiście nie mogło zabraknąć analiz dotyczących dziedziny finansów. Kolejne dwa rozdziały podejmują problematykę jednej z najstarszych analiz ekonomicznych, a mianowicie analizy finansowej oraz wyrażonej w jednostkach pieniężnych wartości przedsiębiorstwa. Przedstawiono charakterystykę analizy finansowej jako narzędzia wykorzystywanego w zarządzaniu finansami. Dokonano analizy zmian jakie zaszły na przestrzeni lat w elementach sprawozdania finansowego i omówiono ich konsekwencje dla przedsiębiorstw. W rozdziale dotyczącym wyceny przedsiębiorstw na podstawie wnioskowania z metodyki wyceny zweryfikowano i przez logiczną analizę konkretnych przypadków przedstawiono hipotezę o istnieniu newralgicznych elementów szacowania wartości, które determinują wartość majątku i jednocześnie nie pozwalają na obiektywizm, który powinien pozwolić na ustalenie godziwej wartości. Dlatego w celu usprawnienia wyceny przedsiębiorstw istnieje potrzeba wypracowania syntetycznej i spójnej metodyki szacowania podstawowych parametrów. Wymaga to wdrożenia odpowiednich regulacji i standardów dotyczących powszechnie akceptowalnych metod wyceny przedsiębiorstw. W ramach ostatnich dwóch rozdziałów pierwszego bloku monografii dotyczącego nauk ekonomicznych zwrócono uwagę na popularne współcześnie koncepcje zarządzania i formy pracy. W ramach opracowania przedstawiono ideę społecznej odpowiedzialności biznesu z punktu widzenia pracowników i zarządzania zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie. Dokonano analizy literatury przedmiotu w obszarze problematyki CSR i zwrócono uwagę, że realizacja podstawowych zasad tej koncepcji w odniesieniu do pracowników może zapewnić tworzenie pozytywnych wzorców w wymiarze zewnętrznym. Natomiast ostatni rozdział pierwszego bloku dotyczy nowoczesnej metody pracy jaką jest telepraca, gdyż korzysta z najnowszych technologii informacyjno komunikacyjnych. Opracowanie na podstawie badań ankietowych określa profil osoby, którą określa się mianem telepracownika. Badania przeprowadzono w oparciu o sondaż diagnostyczny na grupie 200 przedstawicieli kadry zarządzającej, zróżnicowanych pod względem wieku oraz doświadczenia zawodowego. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że telepraca to przede wszystkim źródło wielorakich korzyści dla przedsiębiorstwa. Zmiany, jakie przyniósł XXI w. będą przełomowe, również w obrębie funkcjonowania organizacji i zarządzania. W ramach interdyscyplinarnych badań ukazanych w monografii drugi blok monografii dotyczy wybranych aspektów problematyki nauk o kulturze fizycznej. W pierwszym rozdziale przedstawiono charakter wysiłków podczas makrocyklu w narciarstwie alpejskim oraz suplementację, wykorzystywaną w tej dyscyplinie sportu przy kształtowaniu konkretnych zdolności motorycznych. Charakter wykonywanej pracy podczas zawodów określany jest jako szybkość wytrzymałościowa. Jednak w makrocyklu kształtowana jest cala baza motoryczna. Wysoka tolerancja zaburzeń homeostazy i zdolność do zaciągnięcia większego długu tlenowego podczas pracy fizycznej wpływa na możliwość osiągania wysokich wyników sportowych w okresie startowym rocznego cyklu treningowego. Wpływ na taki stan ma m. in. odpowiednio dostosowany plan treningowy, a także strategia dietetyczna i suplementacyjna. Uzupełnianie start powysiłkowych przeciwdziała negatywnym skutkom zmęczenia i przetrenowania. Pozwala to na wypracowanie zasad zarządzania organizmem człowieka podczas wysiłku fizycznego dla poprawy możliwości wysiłkowych w sportach wytrzymałościowych. W kolejnych dwóch rozdziałach przedstawiono problematykę współczesnego zarządzania organizacją narciarskich tras biegowych. Nieustannie zmieniające się otoczenie gospodarki rynkowej, zmusza organizatorów  do ciągłego dopasowywania się do istniejących warunków oraz zaspokajania oczekiwań grup docelowych. Organizacja zawodów sportowych to nie tylko treningi zawodników, ale również szereg innych przygotowań jak rozplanowanie tras, na których zawody mają się odbywać. Trasy ustalane są zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, tak aby w jak najmniejszym stopniu ingerować w środowisko naturalne oraz wykorzystać panujące tam możliwości. Konieczne jest zapewnienie bezpieczeństwa zawodnikom oraz pozostałym uczestnikom, a także dbałość o wygodę i bezpieczeństwo w czasie zawodów. W zawiązku z tym  w pierwszej części dokonano analizy specyfiki i zasad organizacji narciarskich tras biegowych.  Natomiast w drugim rozdziale przedstawiono praktyczne studium przypadku dotyczące tras narciarskich w Górach Izerskich oraz ich roli podczas cyklicznych imprez sportowych. Trasy te posiadają homologację Międzynarodowej Federacji Narciarskiej (FIS), gdzie corocznie rozgrywany jest największy w Polsce i jeden z największych na świecie narciarski Bieg Piastów należący do Worldloppet.  W ostatnim rozdziale monografii podjęto próbę wyjaśnienia roli i funkcji aktywności fizycznej dla systemu szkolenia wojskowego, w tym zaprezentowania fizjologicznych warunków treningu sportowego oraz oceny specyfiki sportu dla zawodu żołnierza zawodowego. Dokonano analizy i oceny stosowanych form aktywności fizycznej w wojsku oraz opisano typowe dyscypliny sportu stosowane w trakcie szkolenia żołnierzy wskazując na cele i funkcje wybranych aktywności ruchowych. Jako redaktorzy niniejszej monografii wyrażamy nadzieję, że wiele przedstawionych zagadnień będzie motywowało do zainteresowania się wybraną problematyką, co przełoży się na podjęcie własnych dociekań i nowych rozwiązań omówionych problemów badawczych. redaktorzy naukowi Prof. US dr hab. Paweł Cięszczyk Dr inż. Ireneusz Miciuła

Wybrane problemy bezpieczeństwa ujęcie historyczne prawne i praktyczne cz.1

Maciej Januszkiewicz, Mateusz Łaski, Karol Słowi

 Polska na przełomie wieków przeszła trudną drogę do osiągnięcia obecnego stanu bezpieczeństwa. Nasz kraj w opinii samych Polaków jest krajem, w którym żyje się bezpiecznie. Tezę tą potwierdzają badania statystyczne publikowane rokrocznie na stronach chociażby Komendy Głównej Policji.  Polacy są bardzo przywiązani do swojej tożsamości, ziemi i obrony swojego terytorium. Polska mentalność ma głębokie korzenie historyczne, stanowiące wręcz nasze dziedzictwo zarówno historyczne, jak i kulturowe. W tej perspektywie bezpieczeństwo i jego poczucie jawi się jako dobro wspólne i każdego z osobna. Składowa tego poczucia jest bardzo subiektywna, dlatego też możemy powiedzieć, że bezpieczeństwo odbierane jest przez <b></b>każdego człowieka w inny, wręcz indywidualny sposób. Jednak nie swobodna ocena bezpieczeństwa, a całość działalności państwa prowadzonej w kierunku zapewnieniu bezpieczeństwa będzie miała najistotniejszy wpływ na ogół poruszanej tematyki. Bywa tak, że działalność ta jest niedoceniana i krytykowana przez różne grupy społeczne, które po objęciu władzy nie dają nowych narzędzi do walki ze zdiagnozowanymi zagrożeniami.  Każdy okres historyczny charakteryzuje się innymi zagrożeniami, innymi oczekiwaniami ze strony społeczeństwa i innymi rozwiązaniami wychodzącymi naprzeciw tym potrzebom. Bezpieczeństwo i jego zapewnienie ciągle się zmienia i nie można tutaj wypracować żadnego algorytmu postępowania, który mógłby w jednolity sposób ów problem rozwiązać. Rozdział opisujący bezpieczeństwo polski w latach 1918-1939 składa się z dwóch podrozdziałów. Rozważania otwiera rozdział poświęcony problemom sytuacji geopolitycznej II Rzeczpospolitej w okresie międzywojennym. W rozdziale szeroko przedstawiono występujące wówczas problemy, akcentując ich znaczenie.  W kolejnym rozdziale scharakteryzowano bezpieczeństwo II Rzeczypospolitej w ramach porozumień polityczno-militarnych, które były kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania państwa.  Kolejny rozdział zawiera uwagi na temat oddziaływania prawno-międzynarodowego statusu i regulacji prawnych obszarów niepodlegających suwerenności państw na wybrane aspekty bezpieczeństwa.  Przedmiotem niniejszego opracowania jest przedstawienie relacji i oddziaływania regulacji prawnych na wybrane aspekty bezpieczeństwa w odmiennym środowisku prawnym, którym są przestrzenie terytorialne, którym w prawie międzynarodowym nadany został status wyjętych spod jurysdykcji państwowej. Pracę zamyka ostatni rozdział, w którym zawarto zbiór informacji na temat ochrony osób mienia obiektów i obszarów. W opracowaniu przedstawiono prawne aspekty wykorzystania Służb Ochrony Osób i Mienia do zadań na rzecz bezpieczeństwa państwa oraz przepisy ogólne, podstawowe pojęcia i definicje. Ponadto autor przedstawił zachodzące we współczesnym świecie przemiany współczesnych uwarunkowań bezpieczeństwa państwa.

Wyzwania innowacyjnej medycyny Aspekty historyczne, prawne i kliniczne

Błażej Kmieciak, Renata Paliga, Jadwiga Korzeniowska

 Zagadnienia dotyczące ochrony zdrowia psychicznego spotykają się ze szczególnym, społecznym zainteresowaniem. Choroba psychiczna, zaburzenia psychiczne, niepełnosprawność intelektualna, to terminy, które z jednej strony coraz lepiej rozumiemy,  z drugiej natomiast pojęcia te odnoszą się do w istocie nadal tajemniczej rzeczywistości. Omawiana problematyka wprost kieruje nas w stronę zagadnień odnoszących się do praw osób poddawanych hospitalizacji psychiatrycznej. W wielu bowiem wypadkach, z racji na objawy doświadczane przez damą osobę podobne leczenie może odbywać się w sposób przymusowy (Walewski, Heitzman 2015, s. 53-55). Choć zdarzenia te stanowią jedynie część sytuacji związanych z leczeniem zaburzeń psychicznych, to nie ulega jednak wątpliwości, iż poddanie danej osoby przymusowej terapii to zdarzenie, które wymaga szczególnej wnikliwości oraz kontroli. W polskim porządku prawnym nieuchronnie podejmowana jest debata dotycząca praw osób leczonych na terenie szpitala psychiatrycznego. M.in. polski Sąd Najwyższy oraz Trybunał Konstytucyjny, w ramach swoich kompetencji analizują formy przyjętej kontroli oraz zakres osób do jakiego odnosi się możliwość zgodnego  z prawem leczenia bez zgody (Janicszewska, Wnukiewicz-Kozłowska 2016, s. 33-34). Zapoznając się z rzeczywistością jaka istnieje na terenie omawianych placówek dostrzec można, iż z perspektywy prawnej, społecznej oraz etycznej posiadają one szczególny charakter. Na ich terenie podejmowane są bowiem działania w stosunku do osób, które nadal postrzegane są w społeczeństwie w sposób znacznie odmienny niż inne grupy pacjentów. Warto także dostrzec, że tylko w szpitalach psychiatrycznych stałą analizę dotyczącą przestrzegania praw człowieka podejmuje sędzia sądu opiekuńczego oraz rzecznik praw  pacjenta szpitala psychiatrycznego (Ciechorski 2015, s. 133-134). Podejmując refleksję nad problemem poszanowania praw pacjenta szpitala wato zastanowić się nad kilkoma kluczowymi obecnie problemami. W jaki bowiem sposób odbierane są obecnie osoby  doświadczające szeroko rozumianych zaburzeń psychicznych? Jak skonstruowane są przepisy dotyczące takich zagadnień, jak leczenie bez zgody czy też ubezwłasnowolnienie? Czy aktualnie dostrzec można instytucje prawne, które wzbudzają szczególne emocje? Być może podobne emocje wzbudza, już sam oddział psychiatryczny, jako swoisty „fakt społeczny"? Jaką rolę w tym kontekście pełnią w podobnych placówkach ww. obrońcy praw człowieka.

Zarządzanie organizacjami w przestrzeni publiczno-prywatnej (red.) Joanna Nowakowska-Grunt, Ireneusz Miciuła

Michał Matuszak

Słowem redaktorów Monografia „Zarządzanie organizacjami w partnerstwie publiczno – prywatnym” jest efektem badań wielu autorów z różnych ośrodków akademickich, których głównym celem w przedstawionych rozdziałach jest dostarczenie metod i rekomendacji dla rozwiązywania aktualnych wyzwań w zarządzaniu organizacjami w przestrzeni publiczno – prywatnej. Istotą funkcji zarządzania jako specyficznego rodzaju regulacji wykonywanych zbiorowo przez jednostki organizacyjne, jest w szczególności formułowanie celu działania, planowanie i organizowanie struktur oraz określanie procedur funkcjonowania wraz z kontrolowaniem realizacji zamierzonych celów. W ramach koncepcji nowoczesnego zarządzania z jednej strony zaleca się wdrażanie takich instrumentów zarządzania organizacjami publicznymi, aby eliminować nieefektywną alokację publicznych zasobów i dostarczać dobra lub usługi publiczne w bardziej efektywny sposób, a z drugiej strony zaleca się, aby korzyści płynące z optymalnego zarządzania zasobami były dostępne w sferze publicznej. Dlatego hybrydowe połączenie głównych zalet z zarządzania, zarówno w formie publicznej, jak i prywatnej spowodowało konieczność zmiany zasad funkcjonowania i zarządzania tymi organizacjami w kierunku poprawy jakości i dostępności usług oraz optymalnego wykorzystania zasobów. Takie połączenie w swoiste partnerstwo publiczno – prywatne, dwóch odmiennych pod wieloma względami sektorów, stwarza organizacjom nie tylko możliwość jak najlepszego wykonywania zadań, ale dostarcza wiedzy, umiejętności i narzędzi do jak najbardziej efektywnego zarządzania organizacją. Jednak współcześnie rozwijająca się forma zarządzania organizacjami w przestrzeni publiczno – prywatnej wymaga rozwiązywania wielu skomplikowanych problemów. W niniejszej monografii przedstawione rozdziały stanowią zarówno teoretyczne, jak i praktyczne odniesienie do problematyki zarządzania, gdzie wspólnym obszarem zainteresowań jest współczesne zarządzanie organizacjami w partnerstwie publiczno – prywatnym. Współczesne organizacje stanęły w obliczu nowych realiów gospodarowania, które zmodyfikowały sposób zarządzania i podejście menedżera, zarówno do dynamicznie zmieniającego się otoczenia, jak i do coraz bardziej zmieniających się struktur wewnętrznych. W ten sposób dobór problematyki stanowi równocześnie nawiązanie do przyszłych problemów społeczno – gospodarczych. Obecna globalizacja zmusza podmioty gospodarcze do modyfikacji dotychczas wykorzystywanych koncepcji zarządzania lub utworzenie jej na nowo według obowiązujących norm, zasad, a nawet trendów na rynku. W ramach interdyscyplinarnych badań naukowych ukazanych w monografii szczególną uwagę zwrócono na problematykę współczesnego zarządzania na styku organizacji publicznych i prywatnych, rozwoju działań innowacyjnych oraz zasad partnerstwa i rozwiązywania problemów, które będą korzystne dla obu sfer w systemie społeczno – gospodarczym. Jako redaktorzy niniejszej monografii mamy nadzieję, że wiele przedstawionych zagadnień będzie motywowało czytelnika do zainteresowania się poruszaną tematyką, co przełoży się na podjęcie własnych dociekań i nowych rozwiązań omówionych problemów badawczych. redaktorzy monografii Prof. PCz dr hab inż. Joanna Nowakowska-Grunt Dr inż. Ireneusz Miciuła

Cztery dekady i pół. Szkice z dziejów Polski Ludowej

Karol Józef Stryjski

 Zanim określę zakładany cel niniejszego opracowania, spróbuję wpierw zdefiniować to, czym ono nie jest. Otóż „ Szkice z dziejów PRL”,  nie aspirują do rangi obiektywnej historii Polski Ludowej, chociaż praca opiera się na sprawdzonych faktach historycznych. To obszerny esej o tym,  co z dziejów Polski Ludowej wydaje mi się najważniejsze i najistotniejsze nie tylko w ujęciu historycznym, ale przede wszystkim w kontekście teraźniejszości i przyszłości. Jestem bowiem zwolennikiem poglądu, iż zamiast przekreślać, zamazywać lub – mówiąc obrazowo – wyrywać  i wyrzucać na śmietnik historii kartki z rozdziałów z różnych powodów niechcianych, lepiej spróbować zrozumieć czasy i ludzi oraz odkryć w nich to, co pozytywne, twórcze i w efekcie wzbogacające dzieje naszej kultury i tożsamość narodową. Po drugie – uważam, że przeszłość może nas wiele nauczyć, jeśli tylko tego chcemy. Aby tak się stało, nie możemy zamazywać stron  z niewygodnymi faktami z przeszłości czy wyjmować ich z kontekstu społecznego. Współczesny historyk, A.L. Sowa, zawarł we wstępie do swojego obszernego opracowania („Historia polityczna Polski. 1944–1991”) niezwykle trafną uwagę, którą pozwolę sobie zacytować, aby móc się do niej odwołać, gdy wrócę do zamiaru określenia charakteru niniejszego eseju. Wspomniany autor ubolewał nad tym, iż „Ukazujące się obecnie prace często zubaża brak zrozumienia kontekstu świadomościowego, istotnego dla okresu, którego dotyczą”. I dalej A.L. Sowa twierdził: „Bardzo wielu młodych historyków, wartościujących postawy i zachowania ludzi żyjących w PRL – nawet jeżeli nie kierują się przy tym pozanaukowym zmysłem – nie umie już uchwycić stanu świadomości zbiorowej towarzyszącej analizowanym przez nich wydarzeniom, na przykład często nie biorą oni pod uwagę faktu, że większość obywateli po 1956 roku traktowała PRL jako mniej lub bardziej ułomne, ale swoje państwo, a ponadto właściwie nikt – łącznie z całą amerykańską sowietologią – nie przewidywał, że za naszych czasów dojdzie do upadku ZSRR i jego zewnętrznego imperium”1. Jak wspomniałem, uwaga ta jest według mnie nie tylko bardzo cenna, ale ze wszech miar trafna. To, co zostało wytknięte jako ułomność niektórych prac historycznych, mojego opracowania w zasadzie nie może dotyczyć. Zachowując w pełni umiar i – na ile to tylko możliwe  – krytycyzm w ocenie minionej rzeczywistości, nigdy nie zapominam o tym, podobnie jak wiele innych osób z mojego pokolenia, że Polska Ludowa była moim (naszym) państwem, bez względu na to, co sądziliśmy o PRL wówczas i jak dzisiaj oceniamy różne aspekty życia w tamtym okresie. Te przesłanki stały się inspiracją do podjęcia tematyki PRL w formie obszernego, bardzo osobistego, a tym samym niewolnego od dozy subiektywizmu eseju historyczno-społecznego.