Zaburzenia erekcji - punkt widzenia kardiologa

Artur Mamcarz, Marcin Wełnicki

Schorzenia układu sercowo-naczyniowego są powszechnym zjawiskiem, podobnie jak: otyłość, nadciśnienie tętnicze czy cukrzyca. Wpływają one negatywnie na wszystkie sfery naszego życia, w tym również na nasze życie seksualne. Obecnie najlepiej poznane są wzajemne zależności pomiędzy występowaniem zaburzeń erekcji i chorób układu sercowo-naczyniowego. Zaburzenia erekcji mogą być nie tylko powikłaniem chorób układu sercowo-naczyniowego, lecz także ich wczesnym rewelatorem. Mogą być jednak także działaniem niepożądanym niektórych leków kardiologicznych. Tymi zagadnieniami zajmuje się kardioseksuologia. Być może jednak jeszcze ważniejszym zagadnieniem jest bezpieczeństwo leczenia zaburzeń erekcji u pacjentów kardiologicznych.

Nowoczesne leczenie cukrzycy

Krzysztof Pawlaczyk, Stanisław Czekalski, Dorota Zozulińska-Ziółkiewicz

Monografia ,,Nowoczesne leczenie cukrzycy. Leki inne niż insulina” stanowi kompendium wiedzy na temat jednej z najczęściej występujących chorób cywilizacyjnych – cukrzycy. To znakomity przewodnik pełen praktycznych wskazówek dotyczących optymalnego postępowania z tą chorobą. Uwzględnia najnowsze wytyczne dotyczące leczenia cukrzycy według PTD 2020. Autorzy omawiają tradycyjne terapie, koncentrują się na lekach najnowszej generacji oraz wskazują na nowe rozwiązania terapeutyczne, zwracając szczególną uwagę na kwestie ryzyka sercowo-naczyniowego i konieczności interdyscyplinarnego podejścia do pacjenta z cukrzycą typu 2. Podręcznik ten powinien znaleźć się w bibliotece nie tylko każdego diabetologa, lecz także lekarzy innych specjalności, studentów medycyny i dietetyków.

10 powodów, dla których warto stosować cytykolinę

Marcin Kopka, Rafał Sochacki

Cytykolina jest substancją endogenną odgrywającą rolę w metabolizmie komórkowym. Może być pomocna w leczeniu udaru mózgu, chorób Parkinsona i Alzheimera, jaskry, po urazach głowy itd. Bezpieczeństwo stosowania cytykoliny zostało potwierdzone w wielu badaniach.

Citalopram i jego miejsce w praktyce klinicznej

Błażej Misiak

Citalopram to lek z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Został zarejestrowany do leczenia depresji, jednakże szereg badań wskazuje na możliwości jego zastosowania również w leczeniu niektórych zaburzeń lękowych oraz zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego. Warto pamiętać, że w pewnych sytuacjach klinicznych zastosowanie citalopramu może okazać się optymalnym postępowaniem. W artykule przedstawiono historię trzech pacjentów, u których zastosowanie citalopramu okazało się skutecznym podejściem do leczenia depresji, które pozwoliło na uniknięcie potencjalnych działań ubocznych związanych ze stosowaniem leków przeciwdepresyjnych. Opisy przypadków przedstawiono w szerszym kontekście istniejącego stanu wiedzy dotyczącego farmakoterapii depresji.

5 powodów, dla których warto stosować solifenacynę

Bartosz J. Sapilak

W pracy omówiono najciekawsze aspekty terapii nietrzymania moczu i pęcherza nadreaktywnego związane z zastosowaniem solifenacyny. Omówiono mechanizm jej działania, celowaną wybiórczość i wygodne dawkowanie. Podkreślono, iż terapia, szczególnie na tle konkurencyjnych substancji czynnych, znacząco redukuje ryzyko działań niepożądanych i poprawia jakość życia chorych.

Psychologiczne wyzwania i...szanse w czasie pandemii

Michał Lew-Starowicz

Znany ekspert Pan Profesor Michał Lew-Starowicz wypowiada się na temat sytuacji pacjentów psychiatrycznych z zaburzeniami seksualnymi, których źródłem jest lub może być epidemia ze wszystkimi jej konsekwencjami, a także opisuje sytuację osób, par, które charakteryzują się normą psychiczną, a epidemia mogła zmienić ich postawy, zachowania. W wywiadzie pokazany jest także kontekst kulturowy, w którym przyszło nam żyć i który może mieć na nas wpływ. Pan Profesor podzielił się swoimi doświadczeniami klinicznymi w sytuacji, która psychiatrom i seksuologom dostarcza wielu nowych terapeutycznych wyzwań.

Nawracające zakażenia układu moczowego u 6-letniej dziewczynki - leczenie cefiksymem i furazydyną - opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Piotr Skrzypczyk

Zakażenia układu moczowego to najczęstsze bakteryjne infekcje u dzieci. Ich prawidłowe rozpoznawanie i leczenie pozwala na szybsze wyleczenie choroby i zapobieganie powikłaniom. W artykule przedstawiono opis przypadku 6-letniej dziewczynki, u której zakażenia układu moczowego leczono z sukcesem cefiksymem i furazydyną. Cefiksym to doustna cefalosporyna III generacji o szerokim spektrum działania bakteriobójczego i dobrym profilu bezpieczeństwa, która znajduje zastosowanie w leczeniu ostrych odmiedniczkowych zapaleń nerek, zapaleń pęcherza moczowego, a także profilaktyce nawrotów zakażeń układu moczowego. Furazydyna to szeroko stosowany chemioterapeutyk z grupy pochodnych furanu o wielotorowym działaniu na komórkę bakteryjną, wskazany w leczeniu zapaleń pęcherza i profilaktyce zakażeń układu moczowego. W artykule omówiono dane z badań klinicznych wskazujące na korzyści ze stosowania tych leków w zakażeniach układu moczowego u dzieci.

Zolpidem vs trazodon w terapii zaburzeń snu

Jerzy Leszek

Zaburzenia snu (dotyczące 30-50% osób), a szczególnie bezsenność, występują u 5-20% dorosłej populacji; można je zdefiniować jako doświadczenie niewłaściwej ilości oraz jakości snu pociągające za sobą negatywne konsekwencje. Bezsenność leczymy, stosując metody psychoterapeutyczne, farmakologiczne i behawioralne.

Renesans metforminy

Artur Mamcarz, Wiesława B. Duda-Król

Publikacja poświęcona jest metforminie, leku który skutecznie leczy hiperglikemię, ma działanie metaboliczne, zmniejsza insulinooporność i znakomicie sprawdza się w farmakoterapii chorych z zespołem metabolicznym

Kaszel w codziennej praktyce klinicznej

Marta Dąbrowska, Katarzyna Białek-Gosk, Elżbieta Magdalena Grabczak, Katarzyna Krenke

W niniejszym podręczniku staraliśmy się przedstawić aktualną i praktyczną wiedzę dotyczącą znaczenia i patomechanizmu kaszlu zarówno jako fizjologicznego odruchu obronnego, jak i dokuczliwego objawu, który znacznie upośledza jakość życia pacjentów. Kaszel ostry, związany najczęściej z infekcjami układu oddechowego, jest bardzo częstą przyczyną konsultacji lekarskich zarówno u dzieci, jak i dorosłych. I chociaż w większości przypadków kaszel ostry ma charakter przemijający i samoograniczający się, to pacjenci wielokrotnie samodzielnie stosują wiele leków mukoaktywnych lub przeciwkaszlowych, a czasem ich nadużywają. W tej książce zostały szczegółowo przedstawione dostępne leki mukoaktywne i przeciwkaszlowe, ze szczególnym uwzględnieniem wskazań i przeciwwskazań do ich stosowania. Z kolei przewlekły kaszel dotyczy mniejszej grupy chorych, ale zazwyczaj stanowi dla nich dokuczliwy problem i skłania do częstych wizyt u lekarzy wielu specjalności: pediatrów, lekarzy rodzinnych, internistów, pulmonologów, alergologów, otolaryngologów czy gastroenterologów. Pomimo licznych konsultacji, badań i prób leczenia u części pacjentów z przewlekłym kaszlem nie udaje się uzyskać jego redukcji lub ustąpienia, a przyczyny niepowodzeń upatruje się w nadwrażliwości odruchu kaszlu. Przewlekły, oporny na leczenie kaszel w bardzo istotny sposób pogarsza jakość życia chorych, a jednocześnie stanowi szczególnie duży problem kliniczny dla lekarzy. W niniejszej książce staraliśmy się przedstawić aktualną wiedzę na temat możliwości leczenia tej trudnej podgrupy pacjentów. Mamy nadzieję, że podręcznik ten pomoże Państwu w podejmowaniu codziennych decyzji i przyczyni się do poprawy jakości leczenia chorych z kaszlem zarówno ostrym, jak i przewlekłym.

Wenlafaksyna i duloksetyna. Doświadczenia terapeutyczne w praktyce lekarza specjalisty

Łukasz Święcicki, Małgorzata Malec-Milewska, Justyna Sobolewska-Nowak, Piotr Gałecki, ...

Poradnik składa się z trzech artykułów. W pierwszym omówiono skuteczność leków przeciwdepresyjnych. Autor szczegółowo opisuje pozycję kliniczną wenlafaksyny i duloksetyny. Prezentuje także porównanie tych leków pod względem ich skuteczności i tolerancji. Skuteczność wenlafaksyny i duloksetyny jest porównywalna. Wyniki niektórych badań wskazują, że duloksetyna to lek lepiej tolerowany. Drugi artykuł koncentruje się na lekach przeciwdepresyjnych wykazujących liczne działania farmakologiczne, które w efekcie poprawiają efektywność w terapii bólu, zwłaszcza tego trudnego do leczenia, jakim jest ból neuropatyczny. Zgodnie z najnowszymi rekomendacjami leki przeciwdepresyjne obok gabapentyny i pregabaliny plasują się na I linii obrony w leczeniu bólu neuropatycznego. Łagodzą również współistniejące z bólem zespoły, takie jak lęk i depresja. W terapii lekami z tej grupy stosuje się głównie inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Leki z tej grupy dostępne w Polsce to duloksetyna i wenlafaksyna. Trzeci artykuł mówi o tym, że leki z grupy inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny są od wielu lat dostępne na polskim rynku. To wenlafaksyna i duloksetyna. Może się wydawać, że substancje te można stosować zamiennie, jednak lata praktycznego zastosowania oraz badania udowodniły, że występują między nimi różnice. Kolejną ich ciekawą cechą jest zmiana działania zależnie od dawki. W artykule zaprezentowano kilka przypadków klinicznych pacjentów, u których leczenie wenlafaksyną i duloksetyną przyniosło poprawę stanu zdrowia. Pokazują one mnogość zastosowań tych preparatów.

Postępowanie w nowotworowym bólu przebijającym

Agnieszka Sękowska, Małgorzata Malec-Milewska

Monografia "Postępowanie w nowotworowym bólu przebijającym" to pierwsze zwarte dzieło wydane w języku polskim poświęcone w całości problematyce bólu przebijającego u chorych na nowotwory. Znajomość problematyki bólu przewlekłego, w tym bólu przebijającego (epizodycznego), jest niezbędna wśród lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, psychologów i innych osób wchodzących w skład zespołów interdyscyplinarnych opiekujących się chorymi na nowotwory. W monografii omówiono ogólne zasady leczenia bólu u pacjentów z nowotworami, charakterystykę bólu przebijającego z uwzględnieniem oceny klinicznej, jego cechy, epidemiologię, patomechanizm, podział oraz różnicowanie z bólem podstawowym. Książkę w istotnym stopniu wzbogacają przedstawione najczęściej stosowane narzędzia do oceny bólu, algorytmy postępowania terapeutycznego, tabele z uwzględnieniem dawkowania leków przeciwbólowych. Ze względu na bardzo wysokie walory edukacyjne monografii z pełnym przekonaniem polecam podręcznik personelowi medycznemu jednostek medycyny bólu i opieki paliatywnej, a także wszystkim klinicystom i pielęgniarkom opiekującym się chorymi na nowotwory.

Indywidualizacja drogi podania metotreksatu sposobem na optymalizację leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów oraz łuszczycowego zapalenia stawów

Brygida Kwiatkowska

Stosowanie metotreksatu w formie podskórnej powoduje, że występowanie objawów choroby jest relacjonowane w mniejszym stopniu (57,7% vs 72%), a działania niepożądane związane z przyjmowanym lekiem są zgłaszane rzadziej (25% vs 34%). Forma ta charakteryzuje się także wyższą skutecznością i bardziej elastycznym zakresem dawek. Z tych powodów może być ona zastosowana w przypadku nieskuteczności bądź nietolerancji leczenia formą doustną. Forma podskórna jest preferowana także u pacjentów z dużą aktywnością choroby (ze względu na szybkość działania i skuteczność) oraz u pacjentów z ŁZS z wielochorobowością i często współistniejącą chorobą stłuszczeniową wątroby (ze względu na lepszą tolerancję, mniejszą liczbę działań niepożądanych i dłuższy czas stosowania, co się przekłada na większą skuteczność).

Teleporady u pacjentów z niewydolnością serca. Poradnik dla pacjentów

Dorota Ochijewicz, Agnieszka Kapłon Cieślicka

Teleporada (telewizyta, porada telemedyczna) może być udzielona zarówno w formie rozmowy telefonicznej (przez telefon stacjonarny lub komórkowy), jak i poprzez połączenie wideo (przez komputer lub smartfon). Teleporada stanowi pełnoprawne świadczenie medyczne tak jak standardowa wizyta u lekarza, tzn. w trakcie teleporady obowiązują te same zasady co w trakcie zwykłej wizyty (np. zasada poufności przekazywanych informacji), a na jej zakończenie pacjent otrzymuje zalecenia (np. dotyczące leczenia czy konieczności wykonania dodatkowych badań). W trakcie teleporady lekarz może wystawić e-receptę, e-skierowanie lub e-zwolnienie. W niektórych sytuacjach może zadecydować o konieczności przeprowadzenia standardowej wizyty osobistej. W poradniku przedstawiono kilka wskazówek dla pacjentów korzystających z teleporady.

5 powodów, dla których warto stosować ezetymib

Piotr Dobrowolski

Podwyższone stężenie cholesterolu jest jednym z głównych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Jego obniżenie wpływa natomiast na poprawę w zakresie ryzyka sercowo-naczyniowego. Dlatego trzeba je skutecznie leczyć. Podstawowym lekiem w terapii dyslipidemii są statyny. U wielu pacjentów, szczególnie tych nieosiągających docelowego stężenia cholesterolu LDL na leczeniu tylko statyną, należy dołączyć do terapii ezetymib. To bardzo dobre rozwiązanie, gdyż ezetymib w połączeniu z silnie działającą statyną ma bardzo dużą skuteczność hipolipemizującą. Ponadto ezetymib jest też dobrym rozwiązaniem u osób nietolerujących statyn czy niezgadzających się na ich przyjmowanie.

Powody, dla których warto stosować metotreksat w formie iniekcji podskórnej w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów

Piotr Ligocki

Metotreksat jest podstawowym lekiem stosowanym w terapii reumatoidalnego zapalenia stawów. Obecnie lekarz może wybrać pomiędzy postacią preparatu podawaną doustnie lub podskórnie. W artykule podkreślono cechy, którymi pozytywnie wyróżnia się postać podskórna leku. W szczególności zwrócono uwagę na jego biodostępność.

Z pamiętnika Psychiatry

Łukasz Święcicki

W felietonie Pan Profesor snuje błyskotliwe, chwilami humorystyczne rozważania na temat roli psychiatry we współczesnym systemie opieki zdrowotnej. Podkreśla znaczenie komunikacji lekarza z pacjentem w procesie leczenia, do której to predysponowany jest głównie lekarz psychiatra. To świetna, zmuszająca do refleksji lektura dla lekarzy różnych specjalności, podkreślająca wagę holistycznego podejścia do pacjenta, dzięki temu bowiem możemy liczyć na satysfakcjonujące rezultaty leczenia. Całości dopełnia atrakcyjna szata graficzna.    

Indywidualizacja terapii niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutową w zależności od fenotypu pacjenta

Aleksandra Nitka, Jacek Lewandowski

Niewydolność serca jest poważnym problemem klinicznym, a częstość jej występowania wzrasta wraz z wiekiem. Chorzy na niewydolność serca są bardzo heterogenną grupą pod względem podstawowych wskaźników klinicznych, takich jak: objawy przewodnienia, ciśnienie tętnicze, częstość akcji serca, obecność migotania przedsionków, upośledzenie funkcji nerek oraz obecność zaburzeń elektrolitowych. Różne fenotypy kliniczne pacjentów powinny skłaniać do indywidualnego spojrzenia na optymalizację leczenia niewydolności serca. Antagoniści aldosteronu, w tym spironolakton, stanowią fundament leczenia chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową. Zwolnienie częstotliwości rytmu serca pod wpływem iwabradyny jest korzystne u określonych chorych z niewydolnością serca.

Betahistyna i preparaty złożone zawierające cynaryzynę i dimenhydrynat w leczeniu przedsionkowych zawrotów głowy

Tomasz Berkowicz

Betahistyna jest szeroko stosowana w terapii przedsionkowych zawrotów głowy o różnej etiologii. Ostatnio w leczeniu przedsionkowych zawrotów głowy stosowane są również preparaty złożone zawierające cynaryzynę i dimenhydrynat. Nie wykazują one większej skuteczności niż betahistyna, a ponadto krótki dopuszczalny okres leczenia (do 4 tygodni) i działania niepożądane, takie jak senność i wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ograniczają ich zastosowanie. Z tego względu preparaty te mogą być krótkotrwale stosowane w ostrym okresie westybulopatii, także w polifarmakoterapii z betahistyną.

4 przypadki kliniczne chorych, u których warto rozważyć zastosowanie połączenia chondroityny z glukozaminą

Witold Tłustochowicz, Małgorzata Tłustochowicz

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest przewlekłą dolegliwością dotykającą głównie osób starszych. Podstawowa forma postępowania to stosowanie farmakoterapii przeciwbólowej, zgodnej z zasadami drabiny analgetycznej. Inną, nadal kontrowersyjną metodą jest podawanie preparatów z grupy objawowych wolno działających leków dla choroby zwyrodnieniowej, których podstawową zaletą jest to, że są praktycznie pozbawione toksyczności. Niedawny przegląd publikacji dotyczących stosowania tej grupy leków wykazał, iż najsilniejsze działanie modyfikujące ma połączenie glukozaminy z chondroityną, synergistycznie zmieniających metabolizm chrząstki stawowej. W niniejszym artykule prezentujemy cztery przypadki, w których zastosowanie połączenia glukozaminy z chondroityną okazało się skuteczne.

Psychiatria pod krawatem

Dominika Dudek, Joanna Rymaszewska

Czy mężczyźni chorują inaczej? Co powoduje, że szybciej umierają? Na czym polega specyfika ich zaburzeń psychicznych? Jakie są typowe reakcje na hasło "choroba mężczyzny"? Na ogół przecież często przytacza się opinię, że mężczyzna nie choruje, ale od razu umiera. To pytania, na które znajdziemy odpowiedzi dzięki lekturze tej książki. Siedemnaścioro wspaniałych profesjonalistów z właściwą im lekkością pióra opisało w niej różne sfery życia mężczyzn i obserwowane u nich dolegliwości.

Badania przesiewowe noworodków w kierunku rdzeniowego zaniku mięśni w Polsce

Monika Gos, Mariusz Ołtarzewski, Anna Lemska, Katarzyna Kotulska-Jóźwiak, ...

Rdzeniowy zanik mięśni (SMA, spinal muscular atrophy) to choroba neurodegeneracyjna, w której przebiegu dochodzi do zaniku neuronów ruchowych rdzenia kręgowego i pnia mózgu. Efekt tego stanowią zanik włókien mięśniowych i osłabienie siły mięśniowej, co prowadzi (według historii naturalnej) w połowie przypadków do niewydolności oddechowej, a nawet śmierci. Ciężka postać choroby (SMA-I), określana w literaturze również jako choroba Werdniga-Hoffmanna, dotyczy niemowląt i małych dzieci, które wskutek osłabienia siły mięśniowej nie nabywają zdolności do samodzielnego chodzenia i siadania. U nielicznych pacjentów niewydolność oddechowa i uogólniona wiotkość mogą się pojawić od razu po urodzeniu. Ten typ SMA opisywany jest jako SMA-0 lub postać wrodzona rdzeniowego zaniku mięśni. W typie II choroby objawy kliniczne pojawiają się później, dzieci początkowo osiągają rozwojowe kamienie milowe i nabywają zdolność samodzielnego siedzenia, jednak wskutek osłabienia siły mięśniowej nie nabędą zdolności samodzielnego chodzenia. Będą także wymagać stałej pomocy osób trzecich w codziennym życiu. Pomoc ta, chociaż w mniejszym zakresie, jest również niezbędna w przypadku pacjentów z SMA III (określanym także jako choroba Kugelberga-Welander), u których regres funkcji motorycznych pojawia się po opanowaniu zdolności do samodzielnego chodzenia. Jeśli tego typu objawy dotyczą osób dorosłych, mówimy o SMA typu IV lub postaci dorosłej SMA. Bez względu na formę SMA jest chorobą o stale progresującym przebiegu. Rdzeniowy zanik mięśni to jedna z częściej występujących chorób rzadkich. Szacuje się, że częstość jej występowania wynosi 1/6000-1/10000 żywych urodzeń. W Polsce oszacowano, iż choroba występuje z częstością ok. 1/7000 żywych urodzeń, co oznacza, że każdego roku rodzi się ok. 50 noworodków z rdzeniowym zanikiem mięśni.

10 powodów, dla których warto stosować telmisartan i telmisartan z hydrochlorotiazydem w terapii nadciśnienia tętniczego

Paweł Balsam

Zgodnie z aktualnymi wytycznymi Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego podstawą terapii hipotensyjnej jest blokowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron za pomocą sartanów lub inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę. Do tych grup leków dołącza się antagonistę kanałów wapniowych bądź diuretyk tiazydowy. Taka terapia pozwala osiągnąć kontrolę ciśnienia tętniczego u ok. 60% pacjentów. W poniższym artykule zostanie omówione połączenie oparte na telmisartanie, leku o bardzo długim czasie działania, bardzo korzystnym profilu metabolicznym i wysokiej tolerancji.

RDW jako wskaźnik prognostyczny w chorobach sercowo-naczyniowych

Patryk Szlacheta, Ilona Korzonek-Szlacheta, Piotr Rozentryt

Szerokość dystrybucji krwinek czerwonych jest odzwierciedleniem rozkładu wielkości erytrocytów, a co za tym idzie - stanowi wiarygodny i miarodajny wskaźnik anizocytozy, powszechnie stosowany w diagnostyce różnicowej niedokrwistości mikro-, makro- oraz normocytarnej. Opierając się na najnowszych doniesieniach naukowych z ostatnich dekad, zaobserwowano, że zakres szerokości dystrybucji krwinek czerwonych w sposób istotny odzwierciedla pogarszające się rokowania oraz jest związany z obecnością powikłań u pacjentów cierpiących z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Niniejszy artykuł ma na celu omówienie najważniejszych doniesień naukowych dotyczących korelacji szerokości dystrybucji krwinek czerwonych z incydentami sercowo-naczyniowymi oraz ze śmiertelnością w celu oceny jego przydatności jako taniego i łatwo dostępnego markera w praktyce klinicznej. Posiłkując się dostępnymi danymi, uzasadnione wydaje się twierdzenie, że nieprawidłowe szerokości dystrybucji krwinek czerwonych powinny skłaniać do dalszego poszerzania diagnostyki niedokrwistości oraz chorób sercowo-naczyniowych.