Księga sybillińska o przyszłości

Józef Chociszewski

Księga sybillińska o przyszłości to wznowienie po 134 latach (!) naprawdę niezwykłej książki, która stanowi najobszerniejszy zbiór objaśnień, proroctw, przepowiedni i jasnowidzeń o różnych narodach, a szczególnie o Polsce i słowiańszczyźnie, które zostały zebrane ze starych ksiąg, różnych pism i z ustnych przekazów. Ponieważ druk wykonano techniką reprintu stanowi to gwarancję, że książka jest oryginalna i autentyczna, a dowodzi tego fakt, że nie ingerowano w tekst zachowując go w takiej formie, w jakiej został wydany przed blisko półtora wiekiem! Z tej niesamowitej książki można poznać m.in. proroctwo o zburzeniu Jerozolimy, końcu świata, przyjściu antychrysta, a także zaznajomić się z przepowiednią Herdera o przyszłości Słowian, poznać wieszczbę mnicha Hermana, przepowiednię mistrza Turela, przepowiednię o Rosji, a także przepowiednie: Kornela Ujejskiego, karmelity Marka, św. Jadwigi królowej, bł. Weroniki ze Strzelna, Stanisława Orzechowskiego, Tomasza Młodzianowskiego, Jana Kazimierza, ks. Piotra Skargi, Wincentego Pola, ważne proroctwo z klasztoru w Przemęcie, proroctwo przeora Eustachiusza, przepowiednie Zygmunta I i II, Stefana Batorego, Jana III Sobieskiego, Stanisława Leszczyńskiego, Adama Mickiewicza, papieża Piusa IX, Wernyhory, pewnej tajemniczej prorokini francuskiej i wiele, wiele innych zarówno tych, które już się spełniły na świadectwo niedowiarkom, jak i tych, które zapowiadają dopiero nadchodzącą przyszłość...

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Trzeci. Marzec

Władysław Hozakowski

Dnia 1. marca. Święta Eudoksya, pokutnica, męczennica (Umarła roku 114.). Tego samego dnia. Święty Albin, biskup z Angers. (+ roku 549.). Inni święci z dnia 1. marca: Św. Antonina, męczenniczka. - Bł. Bonawita, kowal. - Św. Dawid, arcybiskup z Wales. - Św. Herkulan, biskup z Perugia. - ŚŚw. męczennicy Hermes i Hadryan. - ŚŚw. męczennicy Leon, Donat, Abundancyusz, Nicefor. - Św. Leon, arcybiskup i męczennik z Rouen. - Św. Marnan, biskup z Aberdon. - Św. Sywyard, opat. - Św. Switbert, biskup. - Św. Leoncya, dziewica, męczenniczka. / Dnia 2. marca: Święty Karól Dobry, hrabia Flanryi, męczennik. (+ roku 1127.). Inni święci z dnia 2. marca: Św. Switbert, arcybiskup z Yorku. - Św. Ceadda, biskup z Litchfield. - Św. Agnieszka pragska, dziewica. - Św. Joawa, mnich. - Święci męczennicy Jowin i Bazyleusz. - Św. Łukasz Kazaliusz, opat. - Święci męczennicy Paweł, Herakliusz, Sekundya i Januarya. - Św. Kwintus, cudotwórca. - Św. Symplicy, papież-męczennik. / Dnia 3. marca: Święta Kunegunda, cesarzowa. (+ r. 1040.). Inni święci z dnia 3. marca: Św. Adorator, wyznawca. - Św. Anzelm, opat. - Św. Kamyla, dziewica. - Św. Emetery, wieśniak i męczennik. - Św. męczennicy Feliks, Luciolus, Fortunat i Marcya. - Św. Gerwin, opat. - Św. męczennicy Marinus, żołnierz i Asteryusz, senator. - Św. Tycyan, biskup z Brescia. - Św. Winwaleusz, opat. / Dnia 4. marca: Święty Kazimierz, królewicz polski. (1458-1484.). Inni święci z dnia 4. marca: Św. Lucyusz I., papież, męczennik. - Św. Hadryan, męczennik. - Św. Paulin, biskup z Brescia. - Św. Pius, biskup z Sewili. - Św. Bazyn, biskup trewirski. - Św. męczennicy Stolbrand, Glodyan i Gajus. - Św. Oswin, zakonnik z Anglii. - Święci męczennicy i biskupi krymscy: Bazyli, Eugeni, Agatador, Elpidyusz, Eteryusz, Kapito, Efrem, Nestor, Arkadyusz. / Dnia 5. marca: Święty Gerazym, opat, pustelnik (+ r. 475.). Tego samego dnia. Święty Jan Józef od Krzyża. (1654-1739.). Inni święci z dnia 5. marca: Święci męczennicy Hadryan, Ewolus, Euzebiusz, Julian i Oktawian. - Św. Klemens, opat. - Św. Konon, ogrodnik, męczennik. - Św. Teofil, biskup z Cezarei. - Św. Fokas, męczennik. - Św. Marek, zakonnik. - Św. Grzegórz, biskup z Cypru. - Św. Eulampiusz, męczennik. - Św. Eulogiusz, męczennik. - Święci męczennicy Euzebiusz i Palatinus. - Św. Oliwa, dziewica i męczenniczka. / Dnia 6. marca: Św. Michalina czyli św. Koleta Boilet, dziewica. (1380-1447.). Inni święci z dnia 6. marca: Św. Baldred, biskup z Glasgow. - ŚŚw. Balteryusz i Bilfrid, pustelnicy. - Św. Bazyliusz, biskup z Bologni. - Św. Chrodegang, biskup z Metz. - Św. Klaudyan, męczennik. - Św. Konon, męczennik. - Św. Cyryl, jenerał Karmelitów. - Św. Eufrozyn, męczennik. - Św. Julian, lekarz. - Św. Kineburga, dziewica. - Św. Cyryakus, kapłan. - Św. Ewagryusz, biskup z Konstantynopola. - ŚŚw. męczennicy Wiktor, Wiktoryn, Klaudyan i żona jego Bassa. / Dnia 7. marca: Święty Tomasz z Akwinu, doktor Kościoła. (1225-1274.). Tego samego dnia. Święte Felicyta i Perpetua, męczenniczki. (Około roku 203.). Inni święci z dnia 7. marca: Św. Paweł Simplex (Prostak), wieśniak. - ŚŚw. męczennicy: Saturnin, Rewokat, Sekundolus i Satur. - Św. Teofil, biskup z Nikomedyi. - Św. Volker, kapłan i męczennik. - Św. Eubulus, męczennik. - Św. Gaudyozy, biskup z Brescyi. - Św. Paweł, biskup z Prusa. / Dnia 8. marca: Święty Jan Boży, założyciel zgromadzenia Bonifratrów (braci miłosierdzia). (1495-1550). Inni święci z dnia 8. marca: Św. Kleopatronia, dziewica. - Św. Feliks, biskup z Anglii. - Św. Hunfryd, biskup z Francyi. - Św. Luitfred, biskup z Pawii. - Św. Poncyus, dyakon. - Św. Prowinus, biskup z Como. - Św. Teofylakt, biskup z Nikomedyi. - Św. Julian, arcybiskup z Toledo. - ŚŚw. męczennicy: Cyryl biskup, Rogatus, Beata, Herenya, Felicyta, Urban, Sylwan, Mamimus. - Św. Weremund, opat. / Dnia 9. marca: Święta Frańciszka, Rzymianka, wdowa. (1384-1440). Tego samego dnia: Święta Katarzyna z Bologni, dziewica. (1413-1463.). Inni święci z dnia 9. marca: Św. Grzegórz, biskup z Nyssy, doktor Kościoła. - Św. Juwenkula, męczenniczka. - Św. Pacyan, biskup z Barcelony. - Św. Witalis, opat Bazylianów. - Św. Briga, dziewica. - Bł. Bosa, biskup angielski. / Dnia 10. marca: Świętych czterdziestu męczenników z Sebasty. (Około r. 316). Inni święci z dnia 10. marca: Św. Emilian, opat. - Św. Anastazya, dziewica. - Św. Blankard, wyznawca. - Św. Gajus i Aleksander, męczennicy. - Św. Cypryan, męczennik. - Św. Makary, biskup jerozolimski. - Św. Wiktor, męczennik. / Dnia 11. marca: Święty Eulogiusz, kapłan-męczennik. (Umarł w roku 859.). Inni święci z dnia 11. marca: Św. Sofroniusz, patryarcha jerozolimski. - Św. Benedykt, arcybiskup medyolański. - Św. Konstantyn, król angielski i męczennik. - Św. Eutymiusz, biskup z Sardes. - Św. Firmin, opat. - ŚŚw. męczennicy Gorgoniusz i Firmus. - Bł. Mamert, opat. - Św. Wigiliusz, biskup z Auxerre. - Św. Windycyan, biskup z Arras i Cambrai. - Św. Piotr, pustelnik. / Dnia 12. marca: Święty Grzegórz I. Wielki, papież i doktor Kościoła. (540-604.). Inni święci z dnia 12. marca: Św. Bernard, biskup z Kapuy. - Św. Edmund, z zakonu Cystersów. - ŚŚw. męczennicy i biskupi Inocenty i Razus. - Św. Murus, opat. - Św. Piotr, dyakon, uczeń św.Grzegorza Wielkiego. - Św. Teofanes, mnich z Konstantynopola. - Św. Elfeg, biskup z Winchester. - Św. Fina, dziewica. - Św. Paweł, biskup z Langres. - Św. Mamylyan, męczennik. / Dnia 13. marca: Błog. Wincenty Kadłubek, biskup krakowski. (1161-1223). Inni święci z dnia 13. marca: Św. Eufrazya, dziewica. - Św. Krystyna, dziewica i męczenniczka. - Św. Nicefor, patryarcha konstantynopolitański, męczennik. - Św. Ramir, przeor. - Św. Edykt, męczennik. - Św. Gerald, opat, biskup irlandzki. - Św. Piency, biskup z Poitiers. - ŚŚw. męczennicy Maksym, Graciozy, Ignacy, Eremita, Laurencya, Romana, Specyoza. - Bł. Sancya, zakonnica. / Dnia 14. marca: Święta Matylda, cesarzowa. (Umarła w r. 968.). Inni święci z dnia 14. marca: Św. Aleksander, męczennik. - Św. Eutychiusz, męczennik. - Św. Inocenty, biskup z Werony. - Święci Piotr i Afrodyzy, męczennicy. - Św. Pion, Roman, Albert, Domicyusz, męczennicy. - Św. Leobin, biskup z Chartres. - Św. Bonifacy, biskup z Ross. / Dnia 15. marca: Święty Longin, żołnierz, męczennik. (+ r. 71.). Tego samego dnia. Święty Klemens Maria Hofbauer. (1751-1820.). Inni święci z dnia 15. marca: Św. Arystobulus, męczennik, uczeń apostolski. - ŚŚw. męczennicy Konstanty i Felicyan. - Św. Leokrycya, dziewica i męczenniczka. - Św. January, męczennik. - Św. Specyozy, uczeń św.Benedusta. - Św. Zacharyasz, papież. - Św. Euzebiusz, biskup z Vercelli. - Bł. Rajmund, opat. - Św. Nikander, męczennik. - Św. Probus, biskup z Rieti. / Dnia 16. marca: Święty Herybert, arcybiskup koloński. (Umarł w roku 1021.). Inni święci z dnia 16. marca: Św. Abban, kapłan irlandzki. - Św. Agapit, biskup z Rawenny. - Św. Aninas, pustelnik. - Św. Bonifacy, biskup szkocki. - Święte męczenniczki Miliza i Eugenia. - Św. Chrystodul, opat. - Św. Kolokwil, król angielski. - Św. Kolumba, dziew.-męcz. - Św. Cyryak, dyakon. - Święci męczennicy Largus i Smaragdus. - Św. Euzebia, ksieni. - Św. Grzegórz, erem., biskup z Orleans. - Św. Julian, męczennik. - Św. Roman, dyakon i męczennik. - Św. Walenty, biskup z Terracina. / Dnia 17. marca: Święta Gertruda, dziewica i ksieni. (626-659.). Święty Patryk, biskup, apostół Irlandyi. (387-493.). Inni święci z dnia 17. marca: Św. Agrykola, biskup z Chalons. - Św. Ambroży, dyakon z Aleksandryi. - Św. Józef z Arymatei, członek wysokiej rady Jerozolimskiej, który złożył Ciało Pana Jezusa w własnym grobie. - Św. Nessanus, kapłan z Irlandyi. - Św. Teosterykt, mnich, wyznawca. - Św. Wiwencya, dziewica. - Św. Witburga, zakonnica. - Bł. Jan Sarkander z Morawyi, męczennik. / Dnia 18. marca: Święty Cyryl, biskup z Jerozolimy. (315-386.). Inni święci z dnia 18. marca: Św. Aleksander, męczennik, biskup z Cezarei. - Św. Anzelm, biskup z Lucca. - Św. Edward, król angielski, męczennik. - Św. Tetrykus, biskup z Langres. - Św. Frydyan, biskup z Lucca. - ŚŚw. męczennicy Kwintus, Rogatus, Ingenua, Kwartyla, Rogata, Łucyan, Aurylyusz, Saturnin, Wiktor i Maurus. / Dnia 19. marca: Święty Józef, Oblubieniec Przenajświętszej maryi Panny. Inni święci z dnia 19. marca: Św. Alemund, książe-męczennik. - Św. Jan Paranensis, opat. - Bł. Marek z Monte-Gallo, lekarz i kapłan. - Św. Landold, kapłan, męczennik. - ŚŚw. Wencyana i Adeltruda, dziewice i męczenniczki. - Św. męczennicy Kwintus, Kwintyla, Kwartyla, Marek. / Dnia 20. marca: Święty Wulfram, arcybiskup z Sens. (Umarł w roku 720.). Tego samego dnia: Święty Kutbert, biskup z Lindisfarn. (687.). Inni święci z dnia 20. marca: ŚŚw. męczenniczki Aleksandra, Matrona, Julia, Eufemia i Teodozya. - Św. Akwila, namiestnik, męczennik. - Św. Archypus, kapłan, uczeń św. Pawła apostoła. - ŚŚw. kapłani Gratus i Marceli. - Św. Herbert, kapłan. - Św. Joachim, ojciec Przen. Maryi Panny. - Św. Nicetas, biskup z Apolonii. - Św. Fotyna, samarytanka, z którą Pan Jezus rozmawiał przy studni Jakóbowej i jej synowie śśw. Józef i Wiktor. - Św. Sebastyan, męczennik. - Św. Tomasz, patryarcha Konstantynopolu. - Św. Urban, biskup z Metz. / Dnia 21. marca: Święty Benedykt, opat. (480-543.). Inni święci z dnia 21. marca: Św. Berylus, biskup z Catanea. - Św. Lupicyn, opat. - ŚŚw. męczennicy Filemon i Domninus. - Św. Serapion, pustelnik i biskup z Thumis. - Bł. Santuccia, ksieni. - Św. Serapion z Arsinoe, opat. - Św. Enna, opat irlandzki. / Dnia 22. marca: Święty Mikołaj von der Flue, pustelnik. (1417-1487.). Inni święci z dnia 22. marca: Św. Bazyli, kapłan-męczennik. - Św. Katarzyna z Genui, wdowa. - Św. Deogratias, biskup z Kartaginy. - Św. Lea, wdowa. - Św. Paweł, uczeń apostolski, biskup z Narbonne. - Św. Saturnin, męczennik. - Św. Epafrodyt, uczeń apostolski, biskup z Terracina. - Św. Oktawian, archidyakon. - Św. Afrodyzyusz, biskup z Bezieres. - ŚŚw. męczennice Kalinika i Bazylisa. / Dnia 23. marca: Święta Katarzyna Szwedzka, dziewica. (Umarła w roku 1381.). Tego samego dnia: Święty Oton, pustelnik. (Około r. 1120.). Inni święci z dnia 23. marca: Św. Benedykt, mnich. - Św. Domicyusz, męczennik. - Św. Edylwald, pustelnik. - Święci męczennicy Fidelis i Feliks. - Św. Julian, wyznawca. - Św. Teodul, kapłan. - Św. Turybyusz, arcybiskup z Lima. - Św. Wiktoryan, namiestnik. - Św. Frumencyusz, kupiec. - Św. Liberat, lekarz. - Św. Nikon, zakonnik i męczennik. / Dnia 24. marca: Święty Szymon, pacholę trydenckie, męczennik. (Umarł w r. 1472.). Inni święci z dnia 24. marca: Św. Gabryel, archaniół. - Św. Agapit, biskup z Synnada. - Św. Aldemar, opat. - Św. Arteman, uczeń św. Pawła apostoła, biskup z Seleucia. - Św. Domingart, biskup irlandzki. - Św. Hilda, ksieni. - Św. Janek, pacholę-męczennik, zabity przez żydów. - Św. Latyn, biskup z Brescia. - ŚŚw. Romulus i Secundus, męczennicy. - Św. Seleukus, wyznawca. - Św. Sewer, biskup z Catania. - Św. Werus, biskup z Vienne. - Św. Wilhelm z Norwich, chłopiec-męczennik, zabity przez żydów. / Dnia 25. marca: Uroczystość Matki Boskiej Zwiastowania. Inni święci z dnia 25. marca: Św. Dyzma, dobry łotr. - Św. Ejnard, pustelnik. - Św. Humbert, opat. - Św. Ireneusz, biskup z Sirmium. - Św. Pelagiusz, biskup z Laodycei. - Św. Kwiryn, męczennik. - Św. Ryszard, chłopiec umęczony przez żydów. - Św. Dula, dziewica i męczenniczka. / Dnia 26. marca: Święty Ludger, biskup monasterski. (744-809.). Inni święci z dnia 26. marca: Św. Braulio, biskup z Saragossy. - Św. Kastallus, męczennik. - Św. Felicyta, dziewica. - Św. Feliks, biskup z Trewiru. - Św. Montanus, kapłan i żona jego św. Maksyma, męczennicy. - ŚŚw. Piotr, Marcyan, Jowin, Tekla i Kasyan, męczennicy. - Św. Teodor, biskup. - Św. Ireneusz, dyakon. - ŚŚw. Serapion i Amoniusz, męczennicy. / Dnia 27. marca: Święty Jan Damasceński, doktor Kościoła. (Roku 676-780.). Inni święci z dnia 27. marca: Św. Adalpret, biskup-męczennik z Trydentu. - Św. Aleksander, żołnierz i męczennik. - Św. Augusta, dziewica i męczenniczka. - Św. Wilhelm Temperyusz, biskup z Poitiers. - Św. Rupert, biskup z Solnogrodu. - Św. Jan, pustelnik. - Św. Maryusz, męczennik. - Św. Paweł, biskup z Koryntu. / Dnia 28. marca: Święty Jan Kapistran. (1385-1456.). Inni święci z dnia 28. marca: Św. Guntram, król Burgundyi. - ŚŚw. Pryskus, Marek i Aleksander, męczennicy. - ŚŚw. Rogat i Sucessus, męczennicy z Afryki. - Św. Sykstus III., papież. - Św. Konon, Bazylianin. - Św. Hilarion, opat. / Dnia 29. marca: Święty Eustazyusz, opat. (+ r. 678.). Inni święci z dnia 29. marca: Św. Aulusz, biskup z Viviers. - Św. Aurelian, męczennik. - Św. Bertold, jenerał Karmelitów. - Św. Cyryl, dyakon i męczennik. - Św. Gundlak, książe i pustelnik. - Św. Liminiusz, męczennik. - Św. Marek, biskup-męczennik z Arethusa. - Św. Symplicyusz, opat. - ŚŚw. Teodor, Pentalis, Julian i Achacya, męczennicy. - Św. Ludolf, biskup z Ratzeburga. - ŚŚw. bracia Jonasz i Barachizyusz, zakonnicy. - Św. Sekundus, męczennik. / Dnia 30. marca: Święty Jan Klimak, opat. (Umarł w roku 605.). Inni święci z dnia 30. marca: Św. Jan, pustelnik z Egiptu. - Św. Karalampus, męczennik. - Św. Kliniusz, zakonnik. - Św. Eubula, matka św.Pantaleona. - Św. Nojola, dziewica-męczenniczka. - Św. Pastor, biskup z Orleans. - Św. Kwiryn, męczennik. - Św. Regulus, biskup z Senlis. - Św. Weron, wyznawca. - Św. Eulalia, dziewica i męczenniczka. - Św. Zozym, biskup z Syrakuz. - Bł. Amadeus, książę z Sawoya. - ŚŚw. Domniusz i Wiktor, męczennicy. / Dnia 31. marca: Święty Gwidon, opat. (970-1046.). Tego samego dnia. Święta Balbina, dziewica-męczenniczka. (Umarła w roku 130.) Inni święci z dnia 31. marca: Św. Akacyusz, biskup z Melitene. - Św. Banjamin, dyakon. - Św. Renowat, biskup z Merida. - Św. Teofil i Ateneusz, męczennicy. - Św. Daniel, zakonnik. - Św. Maurycyl, arcybiskup Medyolanu. - ŚŚw. męczennicy Teodul, Anezyusz, Feliks, Kornelia, Portus, Abdas, Walerya.

Dawid Copperfield. Dzieje, przygody, doświadczenia i zapiski Dawida Copperfielda

Charles Dickens

"Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition Dawid rodzi się po śmierci ojca. Matka ponownie wychodzi za mąż, ojczym zaś pozbywa się Dawida z domu. W szkole z internatem jest prześladowany i maltretowany przez nauczyciela. Nie jest to jednak koniec jego cierpień, wkrótce bowiem umiera mu też i matka. Dawid trafia do bardzo ciężkiej pracy w fabryce. Nędza i cierpienia go nie opuszczają. W jego nielekkim życiu pojawia się też wątek miłośny... Dalsze dzieje Dawida poznasz czytelniku z lektury książki. Jest to wzruszająca opowieść. Pokazująca ciężkie, smutne życie zwykłych ludzi. To historia, którą wielu z nas wciąż przeżywa i wielu, których jeszcze taki los dotknie... The story traces the life of David Copperfield from childhood to maturity. David was born in Blunderstone, Suffolk, near Great Yarmouth, Norfolk, England, in 1820, six months after the death of his father. David spends his early years with his mother and their housekeeper, Peggotty. When he is seven years old his mother marries Edward Murdstone. David is given good reason to dislike his stepfather and has similar feelings for Murdstone's sister Jane, who moves into the house soon afterwards. Murdstone attempts to thrash David for falling behind in his studies. David bites him and soon afterwards is sent away to a boarding school, Salem House, with a ruthless headmaster, Mr. Creakle. There he befriends James Steerforth and Tommy Traddles etc. (https://en.wikipedia.org/wiki/David_Copperfield)"

O mocy chrześcijańskiej

Ks. Zygmunt Golian

Moc jako cnota, jest najprzód darem, a potem jest prawem. Bóg pierwej daje, a potem się upomina. Zobaczmy najprzód, co Bóg daje, potem zobaczmy, czego żąda, jakie są prawa i warunki mocy danej, jaką jest istota mocy nakazanej? Nie sądzę, aby ta kwestia mogła się wydawać zbyteczną. Im bardziej czujemy brak rzeczywistej mocy, tym sumienniej powinniśmy się wpatrywać w drogi, które nas do niej same tylko doprowadzić mogą. Im łatwiej nędzę i bezsilność sądzimy być siłą, tym się pilniej istocie rzeczywistej siły przypatrywać mamy.

Ślady kultury starego świata na Rusi kijowskiej

Franciszek Rawita Gawroński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. W granicach dzisiejszej Ukrainy rozpatrzyć pragniemy drogi, którymi mógł oddziaływać wpływ kultury starego świata na terytorium nazwane przez nas Rusią Kijowską, a zatem na ludność zamieszkującą je. Był to przede wszystkim wpływ: starogreckiej kultury przez kolonie nad Pontem Euxińskim (Morzem Czarnym), a później kultury bizantyjskiej, następnie kultury łacińskiej i wreszcie arabskiej, a ściślej mówiąc arabsko-wschodniej. Wpływ ten ujawniał się nader różnostronnie: w dziedzinie sztuki (wyroby artystyczne), wojskowości (różne rodzaje broni) i w końcu w dziedzinie przemysłu domowego Ślady tego wpływu zachowały się aż po dziś dzień. Ta niewielka książeczka, omawia wyszczególnione wyżej zagadnienia. Polecamy jej lekturę!

Sławni oszuści. Famous Impostors

Bram Stoker

Bram Stoker: Sławni oszuści / Famous Impostors: Czy dałbyś się nabrać na perfekcyjnie skonstruowaną mistyfikację? Bram Stoker, autor kultowego "Draculi", zabiera nas w fascynującą podróż przez świat oszustw i przekrętów. W swojej książce "Sławni oszuści" (i oczywiście także oszustki) prezentuje prawdziwe historie ludzi, którzy z niezwykłą pomysłowością i determinacją udawali kogoś, kim nie byli. Od królewskich pretendentów po sprytnych szwindlarzy - każdy rozdział to opowieść o ludzkiej pomysłowości i chęci osiągnięcia niemożliwego. Stoker, z charakterystyczną dla siebie precyzją, analizuje motywacje tych niezwykłych postaci, metody, jakich używali, oraz konsekwencje swoich czynów. Dlaczego warto przeczytać tę książkę? Prawdziwe historie, które brzmią jak powieść: Stoker, mistrz narracji, przekształca suche fakty w pasjonujące opowieści, które trzymają w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Wgląd w ludzką naturę: Książka pozwala zrozumieć, co motywuje ludzi do oszustw, jakie mechanizmy psychologiczne stoją za ich działaniami i jak łatwo możemy dać się zwieść pozorom. Historia z przymrużeniem oka: Choć tematyka książki jest poważna, Stoker nie pozbawia jej ironii i humoru, co czyni lekturę jeszcze bardziej przyjemną. Dla miłośników historii i kryminalistyki: Książka to prawdziwa gratka dla wszystkich, którzy interesują się prawdziwymi zbrodniami i zagadkami historycznymi. "Sławni oszuści" to nie tylko zbiór ciekawostek, ale także głęboka refleksja nad naturą ludzką i nieograniczonymi możliwościami naszego umysłu. Jeśli chcesz poznać prawdziwe historie, które Cię zaskoczą i zaintrygują, sięgnij po tę książkę!

Melancholia

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Melancholia to wspaniały poemat wybitnego polskiego twórcy okresu Młodej Polski. A oto fragment utworu: „Stało się konającemu bardzo ciemno w oczach i czuł, że śmierć się zbliża – więc począł patrzeć wstecz, poza siebie, chcąc raz jeszcze zobaczyć życie. I przechodziły mu przed oczyma różne twarze, cichym i długim szeregiem, a każda twarz niosła wspomnienie boleści lub rozkoszy. Że zaś wspomnienia boleści przeważały o wiele, umierający myślał, że nie warto żałować, iż więcej twarzy tych już nie zobaczy.  Ale nagle, z tłumu, błysnęło ku niemu dwoje oczu, pełnych łez – poznał je, i odpędziwszy resztę mar, patrzeć w nie począł...”

Po rozwodzie

Grazia Deledda

"Po rozwodzie" autorstwa laureatki Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, Grazii Deleddy, to porywająca powieść wydana w 1902 roku, osadzona w kontekście intensywnej debaty nad legalizacją rozwodów we Włoszech. Opowieść śledzi losy Costantina Leddy i jego żony Giovanny Ery. Niesłusznie oskarżony o zamordowanie swojego wujka, Costantino zostaje skazany na więzienie. Chociaż jest niewinny, akceptuje wyrok, chcąc chronić ukochaną żonę. Bez męża Giovanna nie jest w stanie utrzymać rodziny i decyduje się na rozwód, po czym poślubia bogatego, ale okrutnego właściciela ziemskiego. Kiedy prawdziwy sprawca zbrodni przyznaje się do winy, Costantino odzyskuje wolność. Powrót do dawnych uczuć prowadzi go do zakazanego związku z Giovanną, który staje się centralnym motywem tej emocjonującej powieści. Grazia Deledda z wyjątkowym talentem przedstawia dramatyczne wybory swoich bohaterów, ich zmagania z losem oraz moralne dylematy. "Po rozwodzie" to niezwykła historia miłości, poświęcenia i społecznych przemian, która trzyma w napięciu do ostatniej strony.

Przygody brygadiera Gerarda. The Adventures of Gerard

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Pełna humoru powieść przygodowa nosząca tytuł Przygody brygadiera Gerarda po raz pierwszy została opublikowana w roku 1902. Powieść ta opowiada o przygodach żołnierza, który służył pod Napoleonem, a który lubi się przechwalać i ubarwiać swoje dokonania, tak na polu bitewnym, jak i podboje serc pięknych kobiet. Etienne Gerard, huzar armii francuskiej, jest porywczy, ekstrawagancki i niewiarygodnie pewny siebie. To właśnie próżność jest najbardziej znanym atrybutem Gerarda jest on absolutnie przekonany, że jest najodważniejszym żołnierzem, największym szermierzem, najznamienitszym jeźdźcem i najbardziej dzielnym kochankiem we Francji. Gerard nie uważa tak bez podstaw, ponieważ przy wielu okazjach wykazuje znaczną odwagę. Ma także obsesję na punkcie honoru i chwały. Conan Doyle, czyniąc swojego bohatera próżnym Francuzem, wykpił zarówno stereotypowe angielskie spojrzenie na Francuzów, jak i stereotypowe francuskie spojrzenie Francuzów na angielskie maniery i postawy.

Rumak Czarownika oraz inne baśnie

Elwira Korotyńska

Elwira Korotyńska (1864-1943) W okresie międzywojennym była autorką wielu książek dla dzieci i młodzieży (bajek, baśni, wierszyków, powiastek i opowiadań, skrótów popularnych powieści oraz utworów dramatycznych, głównie jednoaktowych komedyjek). Mniejsza ich część wydawana była dość starannie, jednak większość zwykle wychodziła w bardzo tandetnym wydaniu, ubogich seriach małych zeszytów publikowanych przez wydawnictwo Księgarnia Popularna. Były to przeważnie serie krótkich powiastek i przeróbek znanych bajek. Autorami większości tych utworów była właśnie Elwira Korotyńska. W związku z ich słabą jakością edytorską działalność tego wydawnictwa była ostro krytykowana przez ówczesnych publicystów. Należy jednak dodać, że były one tanie i popularne, zwłaszcza wśród ludzi niezamożnych, których nie stać było na droższe pozycje. W związku z czym upowszechniały czytelnictwo wśród mas i krzewiły kulturę i wiedzę w popularnej formie (za Wikipedią). Niniejszy zbiorek zawiera następujące utwory: Rumak Czarownika. Sinobrody. Zaczarowany królewicz.

Wielkie doświadczenie w Keinplatz. The Great Keinplatz Experiment

Arthur Conan Doyle

Aleksy von Baumgarten był profesorem anatomii i fizjologii przy uniwersytecie w niemieckim: Keinplatz. Będąc znakomitym badaczem w tych dwóch gałęziach nauki, celował obok tego w chemii i innych naukach przyrodniczych. Ulubionym wszakże przedmiotem jego badań była psychologia, a przede wszystkim tajemnicze oddziaływanie duszy na materię. Z tego też powodu hipnotyzm, zwierzęcy magnetyzm, stan kataleptyczny u ludzi i zwierząt stał się z czasem najważniejszym przedmiotem jego dociekań naukowych. Uczniowie lubili go bardzo i nieraz po ukończonej prelekcji, otaczali go kołem, wsłuchując się w jego niezwykle zajmujące rozprawy o własnościach duszy ludzkiej i jej oddziaływaniu na życie duchowe i cielesne człowieka. Wśród takich naukowych pogadanek nieraz poprosił, ażeby który z jego słuchaczów zgłosił się na ochotnika celem zahipnotyzowania, aby sprawdzić, czy teorie profesora na słusznych naukowych wnioskach się opierają. I w końcu jeden z nich się zgłosił... Aby się dowiedzieć, czym się toi skończyło należy przeczytać opowiadanie do końca.

Wojna chocimska

Wacław Potocki

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Wojna chocimska należy do tych utworów, które przywracają przychylniejszą ocenę wieku XVII u nas, przynajmniej pod względem poetyckim. Kiedy Józef Borkowski, dostawszy jej rękopis, jeszcze na łożu śmierci marzył o jej wydaniu i zaklinał przyjaciela swego, Stanisława Przyłęckiego, by spełnił to jego najgorętsze życzenie, tak wartość poematu tego w słowach pełnych zapału określał: Przeczytałem go z wielką uwagą i mogę cię zapewnić, że jest to utwór przynoszący zaszczyt naszemu piśmiennictwu, szczerze narodowy, pełen najpiękniejszych obrazów poetycznych, a przy tym stanowiący całość zaokrągloną, po mistrzowsku wykonaną. Wojna Chocimska jest w całym znaczeniu tego wyrazu poematem bohaterskim. Wojnę Chocimską poczytujemy za najświetniejszy poemat opisowo-dziejowy, jaki nam literatura nasza po koniec wieku XVIII przekazała.

Potworna matka. Tragiczne dzieje nieszczęśliwej córki

Xavier-Henry Aymon de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) był popularnym francuskim powieściopisarzem. Autor powieści w odcinkach i popularnych sztuk teatralnych, najbardziej znany jest z XIX-wiecznego bestsellera La Porteuse de pain (Handlarz chlebem), który został po raz pierwszy opublikowany w Le Petit Journal w latach 1884-1889. Dzieło Les Filles de plâtre (Córki tynkarza), ukazujące się w 1855 roku, zostało potępione jako obsceniczne, a Perrin został osądzony i skazany na trzy miesiące więzienia i grzywnę w wysokości 500 franków. Tutaj polecamy lekturę równie świetnej powieści, której początek poniżej prezentujemy: „...dały się słyszeć kroki wewnątrz mieszkania, drzwi się otworzyły i ukazała się w nich szczególna istota. Była to kobieta lat około czterdziestu, mała i szczupła, z rękami niepomiernej długości i podobnymi do tych, jakie mają pewne gatunki małp. Nieproporcjonalność ta jednak znikała wobec potwornej wklęsłości głowy między wystającymi ramionami. Natomiast twarz tej kobiety, tak pokrzywdzonej przez naturę, była szczególnej, a moglibyśmy powiedzieć przerażającej piękności. To wyrażenie przerażająca jest trafne, bo cera matowej bladości, wielkie oczy czarne o wejrzeniu sfinksa, usta o wargach grubych, zmysłowych, czerwonych od napływającej krwi, stanowiły coś złowrogiego i przywodziły na myśl wizerunek małżonki wampira”.

Pieniądze Piastów od czasów najdawniejszych do roku 1300

Kazimierz Stronczyński

REPRINT. Opracowanie Kazimierza Stronczyńskiego, XIX w. historyka, poświęcone pieniądzom Piastów od czasów najdawniejszych. Publikacja powstała w oparciu o źródła współczesne autorowi i wykopaliska, zawiera porównanie typów menniczych, objaśnienia i liczne tablice prezentujące monety historyczne z tego okresu. Książka stanowi cenne źródło wiedzy dla numizmatyków i kolekcjonerów.

Słownik gwary sandomierskiej

Andrzej Cebula

Niniejszy słownik gwary sandomierskiej, który opracował Andrzej Cebula, to publikacja bezwzględnie potrzebna, chociaż mocno spóźniona. Winna bowiem ona powstać, co najmniej pięćdziesiąt lat temu, kiedy jeszcze nie wymarło pokolenie osób posługujących się tą gwarą na co dzień. Wtedy komuś, kto chciałby taki słownik stworzyć byłoby o wiele łatwiej dokonać tego przedsięwzięcia. Tak czy inaczej, autora należy jednak podziwiać i sam pomysł przygotowania takiego słownika, jak i za niemały trud weń włożony. Oczywiście słownik niniejszy doskonały nie jest, bo jak już wspomniałem wyżej jego przygotowanie było o co najmniej półwiecze spóźnione. Niemniej znajdują się w nim słowa i zwroty, których znaczenie ma bardzo starą metrykę, jak choćby w nawi w zaświatach, co można odnieść do czasów pogańskich, przedchrześcijańskich. Ale mamy tu też słowa i zwroty, które niejako wtórnie, z języka literackiego trafiły do współczesnej gwary sandomierskiej czy raczej podsandomierskiej, a i można tu natrafić na przekręcone rusycyzmy czy germanizmy, a jakby się dobrze wczytać w tenże słownik to i czechizm by się trafił. W związku z tym, co napisałem wyżej trzeba uznać, że praca autora jest potrzebna, a dla przyszłych badaczy języka polskiego bardzo cenna, ponieważ oddaje stan o ile można użyć takiego określenia gwary sandomierskiej, jaka była, a gdzieniegdzie jeszcze jest, w użyciu w wieku XX i w pierwszej ćwierci wieku XXI.

Wigilia Bożego Narodzenia. A Christmas Carol

Charles Dickens

"Charles Dickens: Wigilia Bożego Narodzenia. A Christmas Carol. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Opowiadanie Karola Dickensa jest moralitetem w stylu wiktoriańskim. Pokazuje głębokie doświadczenie i przemianę skąpca Ebenezera Scroogea, zachodzącą w czasie nocy wigilijnej. Jest on samotnikiem, nielubiącym ludzi, a dbającym jedynie o pomnażanie swojego majątku. W noc wigilijną ukazuje mu się duch Jakuba Marleya jego zmarłego partnera w interesach, cierpiącego pod ciężarem łańcucha win który wykuł sobie za życia. A co było dalej, dowiesz się czytelniku przeczytawszy opowieść do końca. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Opowieść_wigilijna) A Christmas Carol is a novella by English author Charles Dickens, first published by Chapman & Hall on 19 December 1843. It tells the story of bitter old miser Ebenezer Scrooge and his transformation resulting from supernatural visits by Jacob Marley and the Ghosts of Christmases Past, Present and Yet to Come. The novella met with instant success and critical acclaim. (https://en.wikipedia.org/wiki/A_Christmas_Carol)"

Warzechowie. Dicta Varzancha

Wiesław Marek Warzecha

Prezentowana monografia nosi tytuł Warzechowie. Dicta Varzancha. Praca obejmuje szereg rozdziałów pomyślanych jako osobne eseje, częściowo w swej treści autonomiczne, częściowo zaś powiązane z innymi poprzez bazę źródłową. Każda wyodrębniona część ma własny tytuł, który znamionuje obszar tematyczny w nim poruszany. W naszym zamyśle prezentacja treści każdego eseju skupia się na osobie dominującej, występującej w jego tytule. Postaci noszące nazwisko Warzecha zostały pod własnymi imionami uszeregowane w ten sposób, aby stanowić kluczowe węzły w genealogii rodowej.

Spowiedź Lwa Tołstoja

Marian Morawski

Tołstoj pisał ˝Spowiedź˝ już nie jako literat, ale jako zelator idei religijno-społecznej, która w nim zaświtała. Wyrobiwszy w sobie przekonanie, że literatura beletrystyczna jest złą dla ludzkości, że podział klas społecznych jest złem, Tołstoj złamał swoje złote pióro powieściopisarskie, i przyodziawszy chłopską siermięgę, pracował w polu. Tacy ludzie mogą być illuminatami ale są absolutnie szczerymi. Wobec tych faktów, dziwnie uderza pewne lekceważenie ˝Spowiedzi˝ Tołstojowej przez tych samych literatów, którzy powieści jego pod niebiosa wynoszą. W encyklopediach czyta się po prostu: że powieści Tołstoja są pierwszorzędne, a ˝Spowiedź˝ i następne dzieła ˝zbiorem sofizmów i obskurantyzmu˝; Voguë, który tak po mistrzowsku i con amore powieści jego omawia i ocenia, Spowiedź zbywa słowem politowania. A jednak w tej książce, jak powiedziałem, staje przed nami dusza wielkich rozmiarów, dusza w której nie tylko Rosja się wciela, ale w której się jawi dusza ludzkości, cierpiąca i dobijająca się prawdy. Tym więcej należy się temu dziełu powetować to chwilowe zapoznanie.

Po drugiej stronie lustra i co tam znalazła Alicja. Through The Looking-Glass And What Alice Found There

Lewis Carroll

Po drugiej stronie lustra (ang. Through the Looking-Glass, and What Alice Found There) – wydana w 1871 roku druga część przygód Alicji autorstwa Lewisa Carrolla, będąca kontynuacją Alicji w Krainie Czarów. Ze względu na swoją oryginalność istnieje do tego utworu wiele odniesień w literaturze, sztuce i filmie. Z książki pochodzi uznawany za szczytowe osiągnięcie angielskiej poezji absurdalnej wiersz Jabberwocky. (za Wikipedia). Through the Looking-Glass, and What Alice Found There (also known as Alice Through the Looking-Glass or simply Through the Looking-Glass) is a novel published on 27 December 1871 (though indicated as 1872) by Lewis Carroll and the sequel to Alice's Adventures in Wonderland (1865). Alice again enters a fantastical world, this time by climbing through a mirror into the world that she can see beyond it. There she finds that, just like a reflection, everything is reversed, including logic (for example, running helps one remain stationary, walking away from something brings one towards it, chessmen are alive, nursery rhyme characters exist, and so on). Through the Looking-Glass includes such verses as "Jabberwocky" and "The Walrus and the Carpenter", and the episode involving Tweedledum and Tweedledee. The mirror above the fireplace that is displayed at Hetton Lawn in Charlton Kings, Gloucestershire (a house that was owned by Alice Liddell's grandparents, and was regularly visited by Alice and Lewis Carroll) resembles the one drawn by John Tenniel and is cited as a possible inspiration for Carroll. It was the first of the "Alice" stories to gain widespread popularity, and prompted a newfound appreciation for its predecessor when it was published. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

Allegorya

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Allegoria to wspaniały poemat wybitnego polskiego twórcy okresu Młodej Polski. A oto fragment utworu: Na łożu leżał senny, czy zemdlony, / Młodzieniec blady śmiertelnie, skrwawiony. / Nad nim schylony siedział człowiek drugi / I leżącemu lodem skroń okładał / I patrzał pilnie, czy ten sen się długi / Przerwie — lecz życiem? śmiercią? darmo badał, / Bo oddech słaby bardzo, konający, / Nie wróżył, aby przebudził się śpiący. / W tem spostrzegł człek ów w rannym lekkie drgnienia, / Może przedśmiertne? i jakby westchnienia / Żywsze — zwolna się powieki otwarły / Ciężko, jak gdyby ołowie je parły / W dół — przymknęły się znowu, silnie ścisły, / Otwarły wreszcie, źrenice z nich błysły / Czarne i duże i ożył wpół zmarły. /  Powiódł do koła wpół przymgloném okiem, / Jakby się dziwił obecnym widokiem, / Jakby coś sobie chciał przypomnieć ... w lice / Czuwającego utopił źrenice, / Chciał coś rzec — w ustach zasnęły mu słowa, / Chciał głowę dźwignąć — lecz opadła głowa.

Orland szalony. Orlando furioso

Lodovico Ariosto

Orland szalony (Orlando furioso) epos rycerski, najdłuższy znany epos europejski opisuje przygody Orlanda, paladyna króla Franków, Karola, walki z najazdem muzułmańskim oraz nieodwzajemnioną miłość Orlanda do Angeliki, królewny z Orientu. Epos zawiera również wiele rozbudowanych dygresji (szczególnie przygody Rudgera (Ruggiero) i Bradamanty (Bradamante), przodków panującej w Ferrarze rodziny dEste, patronów poety), wiele elementów fantazji i magii oraz walki dobra ze złem. (Za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Orland_szalony). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i włoskiej.

Iskry spod młota. Tom 3. Część I. Kruszenie kamienia

Antoni Ferdynand Ossendowski

To kolejna książka z cyklu powieściowego Na przełomie. Następna powieść pokazuje świat stary, kończący się i świt tego nowego świata, który po zrujnowaniu wszystkiego, co dawne sprawi, iż na ziemi zapanuje raj. Tyle że to wcale nie jest takie oczywiste, a raj wcale rajem być nie musi. Zmieniają się ludzie, zmieniają się czasy, zmienia się podejście do tego, co od zawsze uważane było za wartościowe, ale zmieniają się też techniki wdrażania zła, bo ludzka dusza bynajmniej nie bieleje, lecz staje się coraz mroczniejsza i czarna. Ta książka to gwarancja emocjonującej, niezapomnianej przygody czytelniczej. Już pierwsze zdania wstępu wprowadzają nas w temat, ukazując jednocześnie niezwykły klimat prozy Ossendowskiego: Paryż, otulony szarą, mglistą zasłoną, jak gdyby się rozpływał we łzach. Ukośne, smagające bicze deszczu siekły mury domów i połyskujące szyby wystaw sklepowych; brudne mętne strugi zalewały chodniki i asfalt jezdni. Wszędzie mknęły potoki wody i zbierały się w kałuże. Pod płóciennym namiotem kiosku z kwiatami znalazło schronienie kilku ukrywających się przed deszczem ludzi. Jeden z nich wysoki w miękkim kapeluszu, nisko opuszczonym na czoło, w szarym, sportowym płaszczu, niedbale narzuconym na szerokie bary, stał spokojnie, oparty o grubą laskę. Spod zwisającego ronda wyglądały szydercze oczy, chwilami błyskające drapieżnie, okrągłe, niemal nieruchome źrenice czatującego na zdobycz ptaka. Czerwona, starannie ogolona twarz miała wyraz zimnego skupienia i czujnej baczności. Człowiek ten oglądał sąsiadów uważnie, prawie natrętnie, lecz wyniośle zarazem, a kąciki zaciśniętych warg bez przerwy opuszczały mu się i podnosiły, jak gdyby odpowiadały utajonym myślom.

Dzieje lisowczyków. W czterech tomach: tom III

Maurycy Dzieduszycki, Wojciech Dębołęcki

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Dzieje lisowczyków. W czterech tomach. Lisowczycy, lisowczyki (początkowa nazwa straceńcy, również chorągiew elearska) formacja lekkiej jazdy polskiej o charakterze utrzymującego się z łupów wojska najemnego. Oparta na wzorach ustrojowych konfederacji wojskowych, sformowana została w 1614 roku pierwotnie jako konfederacja żołnierska pod wodzą pułkownika Aleksandra Józefa Lisowskiego herbu Jeż. Zawiązki tej formacji powstały już jednak w czasie służby Lisowskiego u Dymitra II Samozwańca w latach 16071611. Dwutysięczny oddział lisowczyków brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 16091618. Od śmierci Lisowskiego w 1616 r. dowodzeni byli przez pułkownika Stanisława Czaplińskiego. Od 1619 r. ich dowódcą był Walenty Rogowski[2]. W czasie wypraw moskiewskich przeprowadzili szereg operacji zaczepnych na terytorium Carstwa Rosyjskiego, rozbijając w grudniu 1617 r. pod Kaługą wojska rosyjskie kniazia Dymitra Pożarskiego. Ich łupiestwo spowodowało m.in. obłożenie tej formacji klątwą, która jednak po pewnym czasie została zdjęta. Celem utworzenia oddziałów lisowczyków było odciążenie skarbu Rzeczypospolitej od obowiązku wypłacania im żołdu. Werbowano ich, zapewniając im pełną swobodę zagarniania łupów wojennych, które były ich jedynym wynagrodzeniem za służbę. Formacja była złożona z najemników różnej narodowości, głównie Polaków, Litwinów i Rusinów. Dowódców obierali sobie sami za pomocą głosowania. Podobnie jak cała jazda narodowego autoramentu, dzielili się na towarzyszy, pocztowych oraz czeladź ciurów, tworzących oddzielne chorągwie, które brały udział w manewrach, a czasami w boju (co było nowością w wojskach polskich). Pułk lisowczyków (zazwyczaj ponad 1000 ludzi) dzielił się na chorągwie, z czego dwie (czarna i czerwona) podlegały bezpośrednio dowódcy. Pułki dowodzone były przez pułkowników z pomocą oboźnego, sędziego i strażnika. Chorągwie prowadzone były przez rotmistrzów z pomocą porucznika i chorążego. Specjalizowali się w zagonach na terytorium wroga, walczyli bez taborów, zaopatrując się w terenie, na którym operowali. Poruszali się podobnie jak Tatarzy, komunikiem, tzn. nie mieli wozów, tylko po kilka koni do jazdy wierzchem, a wyposażenie i żywność przewozili na koniach jucznych. Specyficzny był sposób dosiadania przez nich koni stali w strzemionach, pochylając się nad koniem, aby maksymalnie mu ulżyć i wykorzystać jego możliwości (podobnie jeżdżą dzisiejsi dżokeje). Powodowało to również zwiększenie siły zamachu bronią sieczną lub obuchową (cios z przysiadu), ułatwiało obracanie się w celu wystrzelenia pocisku, jak również przesiadanie się na innego konia w biegu. Ich siodła były niewielkich rozmiarów. Charakteryzowali się błyskawicznym przemieszczaniem, wynikającym ze sposobu jazdy, stosowaniem podstępów i forteli wojennych, niezwykłą odwagą oraz straszliwym pustoszeniem i rabowaniem terenów, na których przebywali. Ich wyszkolenie jeździeckie i bojowe wzbudzało podziw cudzoziemców. Wyróżniali się dzielnością, ale także okrucieństwem i szczególnym zamiłowaniem do rabunku, który został na stałe przypisany do zasad działania tej formacji (np. mieli zwyczaj zabijać każdego napotkanego przechodnia, żeby nie pozostawiać świadków). Cieszyli się wielką sławą w Europie jako niezrównana w szybkości jazda (pokonywali dziennie do 150 km). Ich uzbrojenie i ubiór były niemal całkowicie dowolne i zależne od stopnia zamożności konkretnego żołnierza. Nosili pełniące funkcję miękkiej zbroi pikowane żupany, baczmagi (skórzane buty), czapki typu kołpak i charakterystyczne obcisłe spodnie. Nie używali metalowych zbroi, niektórzy nosili misiurki lub kolety, korzystali też ze zdobycznych kałkanów. Uzbrojenie zaczepne składało się z szabli (obowiązkowo), łuku refleksyjnego chowanego w sajdaku (pokrowiec na łuk z kołczanem), ewentualnie krótkich pik lub rohatyn. Zamiennie z łukami czasami używano pistoletów, rusznic, arkebuzów lub bandoletów. Oficerowie posiadali dodatkowo nadziak bądź czekan i niekiedy koncerz lub pałasz troczony przy siodle, zazwyczaj pod lewym kolanem. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lisowczycy).

Powieści fantastyczne

Ernst Theodor Amadeus Hoffmann

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT E.T.A. Hoffmann, (1776-Berlinie) niemiecki poeta, pisarz epoki romantyzmu. Także prawnik, kompozytor, krytyk muzyczny, rysownik i karykaturzysta. Jeden z prekursorów fantastyki grozy (tzw. weird-fiction), który wywarł ogromny wpływ na takich twórców jak: Edgar Allan Poe, Howard Phillips Lovecraft, Gustav Meyrink czy Stefan Grabiński. Jako pisarz naśladował najpierw Jeana Paula w Phantasiestücke in Callots Manier (1814, 4 t.). Później napisał Vision auf dem Schlachtfeld von Dresden (1814), Elixiere des Teufels (1816, tłum. Ludwik Eminowicz), Nachtstücke" (1817, 2 t.), Seltsame Leiden eines Theaterdirektors (1818), Die Serapionsbrüder (18191821, 4 t.; tom uzupełn. 1825), Klein Zaches (1819), Prinzessin Brambilla (1821), Meister Floh (1822), Lebensansichten des Katers Murr (18211822, 2 t.), Der Doppelgänger (1822) i drobne opowiadania. (Wybory polskie: Powieści fantastyczne w układzie A. Langego, 2 t., wyd. Muzy; Opowieści, przeł. Ida Wieniewska, 1925; Złoty garnek, przeł. Jan Kleczyński, 1907, i i.). Utwory Hoffmanna odznaczają się bujną wyobraźnią romantyczną, groteskowym humorem i upiorną niesamowitością. W Niemczech długo zapoznawany, wywarł wpływ za granicą zwłaszcza na romantyzm francuski. Tłumaczono go i naśladowano w całym kulturalnym świecie. Nowe wyd. kryt. jego utworów oprac. W. Harich, 1925, 15 t. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ernst_Theodor_Amadeus_Hoffmann)