Diagnozowanie i leczenie pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc w gabinecie lekarza POZ

Katarzyna Mycroft, Katarzyna Górska

Przewlekła obturacyjna choroba płuc stanowi istotny problem zdrowotny, ale duża część przypadków pozostaje nierozpoznana. Wczesne rozpoznanie tej choroby daje szansę na wcześniejsze wdrożenie terapii, a w konsekwencji na poprawę jakości życia pacjentów. W diagnostyce przewlekłej obturacyjnej choroby płuc złotym standardem pozostaje wykonanie spirometrii po leku rozszerzającym oskrzela w celu wykazania nieodwracalnej obturacji. Jedną z najważniejszych interwencji w leczeniu tej choroby jest edukacja antynikotynowa. W przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc podstawową grupę leków stanowią długo działające leki rozszerzające oskrzela z grupy B2-mimetyków i cholinolityków.

Diuretyki

Jacek Lewandowski, Artur Mamcarz

Opracowanie jest połączeniem wiedzy płynącej z badań klinicznych i wieloletniego doświadczenia lekarzy praktyków. Autorzy przedstawiają różne aspekty leczenia diuretykami. Diuretyki odgrywają kluczową rolę w terapii chorób układu sercowo-naczyniowego. Stanowią niezbędny element skojarzonego leczenia nadciśnienia tętniczego, potencjalna zaleta leków moczopędnych polega na przywracaniu fizjologicznego profilu dobowego ciśnienia u chorych bez nocnego obniżenia ciśnienia.

Bisoprolol w terapii nadciśnienia tętniczego - dla kogo?

Bartosz Krzowski, Paweł Balsam

Nadciśnienie tętnicze jest jedną z najczęściej występujących chorób układu sercowo-naczyniowego. Dzięki odpowiedniej kontroli tego schorzenia można uniknąć groźnych powikłań pod postacią zawału serca, niewydolności serca czy też udaru mózgu. Lekarze dysponują szeregiem molekuł hipotensyjnych, jednak odpowiedni dobór terapii pozostaje wyzwaniem. Jednym z wiodących leków obniżających ciśnienie tętnicze jest bisoprolol, który ma ugruntowaną pozycję wśród lekarzy za sprawą skuteczności oraz korzystnego profilu bezpieczeństwa.

Kto się boi bardziej? Zaburzenia lękowe u kobiet i mężczyzn

Sławomir Murawiec

Jakie są różnice w zaburzeniach lękowych u kobiet i mężczyzn? Jakie jest podłoże ich występowania u obu płci? Jakie są różnice w reakcji na leczenie farmakologiczne w obu grupach? Na te i inne pytania odpowie Profesor Sławomir Murawiec w znakomitej pracy Kto się boi bardziej? Zaburzenia lękowe u kobiet i mężczyzn. Publikacja została wzbogacona ciekawymi opisami przypadków klinicznych.

Stwardnienie rozsiane - nowe perspektywy

Krzysztof Selmaj

Europejska Agencja Leków (EMA) niedawno zarejestrowała trzy nowe leki: dwa modulatory receptora sfingozynowego i przeciwciało monoklonalne przeciwko anty-CD20. Zarejestrowane modulatory receptora sfingozynowego stwarzają istotny postęp w tej grupie leków. Historycznie pierwszym przedstawicielem modulatorów receptora sfingozynowego jest fingolimod - w Polsce jest stosowany jako II linia leczenia u chorych z postacią rzutowo-remisyjną SM.

8 powodów, dla których warto stosować zimnotłoczony olej z nasion wiesiołka

Paulina Szczepanik-Kułak

Olej z nasion wiesiołka to pozyskiwany metodą tłoczenia na zimno produkt pochodzenia naturalnego o wyjątkowo korzystnych właściwościach terapeutycznych, o których decyduje skład bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe. W poniższym artykule scharakteryzowano olej z wiesiołka z uwzględnieniem działania ukierunkowanego na poprawę właściwości skóry i włosów oraz potencjału terapeutycznego w łagodzeniu wielu problemów skórnych i nie tylko.

Redukcja wahań ciśnienia za pomocą molekuły telmisartanu, w szczególności w kombinacji z antagonistą kanału wapniowego

Maria Łukasiewicz, Artur Mamcarz

Na nadciśnienie tętnicze choruje 1,28 mld osób, a jego powikłania powodują 10 mln zgonów rocznie. Skuteczna terapia hipotensyjna stanowi więc jedno z priorytetowych zadań ochrony zdrowia. Osiągnięcie dobrej kontroli ciśnienia tętniczego zależy od wielu czynników, ale jednym z podstawowych jest zastosowanie maksymalnie skutecznego leczenia w jak najprostszym schemacie. Amlodipina w połączeniu z telmisartanem w formie preparatu złożonego, poprzez wysoki indeks gładkości, pozwala osiągnąć zadowalający efekt hipotensyjny utrzymujący się przez 24 h w przypadku przyjmowania raz dziennie. Połączenie to jest również dobrą alternatywą dla obciążonych kardiologicznie pacjentów, którzy nie mogą stosować inhibitorów konwertazy angiotensyny, oraz dla osób w wieku podeszłym, zwłaszcza po udarze mózgu.

Hymekromon w terapii chorób dróg żółciowych oraz nowe perspektywy terapeutyczne leku - przegląd literatury

Beata Kasztelan-Szczerbińska, Agnieszka Szczerbińska, Halina Cichoż-Lach

Hymekromon (4-metyloumbeliferon; 7-hydroksy-4-metylokumaryna) to dobrze znany lek o udokumentowanej skuteczności w chorobach dróg żółciowych mający bardzo korzystny profil bezpieczeństwa, co sprawia, że jest chętnie stosowany przez lekarzy i pacjentów. Lek ten ma unikalny trójfazowy mechanizm działania, który obejmuje: działanie choleretyczne – wzmaga wydzielanie żółci o niskiej gęstości; działanie cholekinetyczne – stymuluje przepływ i wydalanie żółci do jelit – oraz działanie spazmolityczne – zmniejsza napięcie mięśni gładkich dróg żółciowych, a także zwieracza Oddiego. W  ostatnich latach pojawiły się doniesienia o  nowych właściwościach hymekromonu, które budzą duże zainteresowanie w kontekście jego potencjalnego zastosowania w  innych niż obecnie zalecane wskazaniach, w  tym w  chorobach nowotworowych, zapalnych i  autoimmunologicznych. W  artykule omawiamy klasyczny i  nowy mechanizm działania hymekromonu ze szczególnym uwzględnieniem jego roli w dyskinezach dróg żółciowych.

Przewodnik antystresowy dla lekarzy w czasach zarazy

Bartosz Łoza

Przedstawiamy Państwu przewodnik skierowany do lekarzy i szerokiej rzeszy Czytelników, który pozwoli pokonać stres w epoce pandemii, w czasach, gdy jak w czarnej komedii, jedna zła wiadomość goni drugą, także złą, i mamy wiele powodów do zmartwienia. Poradnik omawia fazy reakcji na stres oraz mechanizmy radzenia sobie z nim. Wskazuje, jak rozmawiać ze sobą w czasach pandemii, jak w zgiełku zasłyszanych czy przeczytanych w mediach rad odsiewać te, które są bezużyteczne, a niekiedy nawet toksyczne, a także jak znaleźć złoty środek w nowej rzeczywistości. Błyskotliwe i uniwersalne w wymowie rozważania autora wzbogacone są humorystycznymi ilustracjami.

Niedokrwistości w chorobach nowotworowych

Jadwiga Dwiliewicz-Trojaczek, Tadeusz Pieńkowski

"Niedokrwistości w chorobach nowotworowych" to monografia, w której przedstawiono patomechanizmy rozwoju niedokrwistości u chorych na nowotwory - zarówno guzy lite, jak i chłoniaki złośliwe - a ponadto metody diagnostyczne i sposoby leczenia anemii, w zależności od ich rodzaju. W pracy podano zalecenia dotyczące leczenia lekami immunosupresyjnymi, preparatami żelaza, czynnikami stymulującymi erytropoezę, a także preparatami krwi. Monografia ta skierowana jest przede wszystkim do hematologów i onkologów, ale również do lekarzy rodzinnych, internistów i lekarzy innych specjalności. Niedokrwistość stanowi często pierwszy objaw choroby nowotworowej, a jej diagnostyka prowadzi do ustalenia prawidłowego rozpoznania, stąd konieczność znajomości problemu przez wszystkich lekarzy. Autorzy pracy są wybitnymi specjalistami w dziedzinie hematologii, onkologii i transfuzjologii.

ADT w raku prostaty 2022 - wybór czy konieczność?

Artur Drobniak, Lesław Malik

Rak prostaty jest coraz częściej występującym nowotworem złośliwym. Terapia opiera się na postępowaniu miejscowym (chirurgia, radioterapia) i leczeniu systemowym (hormonoterapia, chemioterapia). Deprywacja androgenowa odgrywa kluczową rolę w leczeniu raka stercza. Różne kombinacje leków pozwalają na coraz dłuższy czas życia pacjentów. W artykule przedstawiono wybrane zagadnienia związane z nowymi możliwościami leczenia w różnych stadiach choroby.

Wpływ witamin z grupy B, miedzi i monofosforanu urydyny na funkcjonowanie układu nerwowego

Magdalena Rudnicka

kanka nerwowa wymaga do prawidłowego funkcjonowania wielu związków, które albo uczestniczą w metabolizmie neuronów, albo chronią je przed neurotoksycznością. Niektóre składniki odżywcze działają jednocześnie na obu płaszczyznach, a ich niedobory wymagają suplementacji. Również w przebiegu stanów patologicznych dotyczących układu nerwowego podawanie tych substancji może się okazać efektywnym i łatwym sposobem wspomagającym terapię.

Profile pacjentów - leki β-adrenolityczne (nebiwolol, bisoprolol, metoprolol, karwedilol)

Bartosz Krzowski, Paweł Balsam

B-adrenolityki stanowią trzon armamentarium lekarzy opiekujących się pacjentami z szeroko pojętymi chorobami sercowo-naczyniowymi. Skuteczność przedstawicieli tej grupy leków w różnych wskazaniach oraz korzystny profil bezpieczeństwa przełożyły się na popularność tych leków. Dysponujemy obecnie danymi potwierdzającymi wpływ na redukcję śmiertelności określonych grup chorych po zastosowaniu danych molekuł z tej grupy. Na przestrzeni ostatnich dekad B-adrenolityki były bardzo często stosowanymi lekami. Przeprowadzono szereg badań, których celem było wyznaczenie optymalnego leku dla określonej grupy pacjentów. Warto mieć jednak na uwadze, że istnieją znaczące różnice pomiędzy poszczególnymi przedstawicielami tej grupy leków, a zalecaną terapię należy każdorazowo indywidualizować. Obecnie dysponujemy lekami silnie kardioselektywnymi, dzięki czemu istnieje możliwość ograniczenia wpływu tych leków poza układ sercowo-naczyniowy. Głównymi przedstawicielami B-adrenolityków najczęściej przepisywanymi pacjentom są: bisoprolol, metoprolol, nebiwolol oraz karwedilol.

Mianseryna a depresja, lęk, bezsenność

Anna Gładka, Joanna Rymaszewska

Mianseryna jest lekiem stosowanym od wielu lat w zmniejszaniu nasilenia objawów depresji, takich jak: obniżenie nastroju, lęk, bezsenność. Poważnie upośledzają one funkcjonowanie chorego, a nieleczone mogą doprowadzić do nawrotu depresji. Korzystną cechą leku jest niski potencjał do wchodzenia w niekorzystne interakcje z innymi lekami. Z tego powodu jego podawanie może być szczególnie uzasadnione u osób starszych i obciążonych chorobami współistniejącymi.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc - poradnik dla chorego

Katarzyna Górska

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest powszechnie występującą chorobą układu oddechowego. Charakteryzuje się postępującym i trwałym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe (oskrzela, oskrzeliki) wywołanym zwężeniem i zapadaniem się (przebudową) ścian dróg oddechowych. Autorka w zwięzły sposób odpowiada na najważniejsze pytania dotyczące choroby.

5 powodów, dla których warto stosować połączenie estradiolu i dydrogesteronu w hormonalnej terapii menopauzalnej

Violetta Skrzypulec-Plinta, Katarzyna Zborowska

Skuteczną metodą łagodzenia objawów menopauzalnych jest hormonalna terapia menopauzalna. Stosowane są dwa rodzaje: monoterapia estrogenowa lub terapia łączona estrogenowo-progesteronowa. Na rynku dostępnych jest wiele preparatów, różniących się zarówno substancjami czynnymi, jak i schematami, dawkami oraz drogami ich podawania. Pozwala to na indywidualizację terapii i dostosowanie jej do potrzeb danej pacjentki. W niniejszej pracy zaprezentowano cechy charakterystyczne terapii łączonej estradiol + dydrogesteron i możliwości ich wykorzystania w praktyce.

Połączenie acetaminofenu i ibuprofenu w leczeniu gorączki u dzieci

Lidia Rutkowska-Sak

Acetaminofen i ibuprofen to leki często stosowane w przypadku gorączki u dzieci. Ich mechanizmy działania są różne: ibuprofen to nieselektywny inhibitor COX, natomiast acetaminofen prawdopodobnie oprócz hamowania COX oddziałuje na zstępujące rdzeniowe szlaki serotoninergiczne. Oba leki mogą być stosowane jednocześnie: w postaci preparatu łączonego bądź naprzemiennie. Skuteczność obu schematów została przebadana przez Paula i Walsona. W niniejszym artykule omówiono wyniki tej metaanalizy.

Okulistyka dziecięca

Marek Prost, Ewa Leszczyńska

Pojawiająca się na rynku wydawniczym pozycja o charakterze monografii poświęconej w całości praktycznym aspektom budowy i czynności narządu wzroku u dzieci wypełnia istniejącą niszę w naszej rodzimej literaturze. Na podstawie dostępnej wiedzy, ale - i przede wszystkim - bardzo bogatego doświadczenia klinicznego autorów omówiono specyfikę budowy i rozwoju narządu wzroku u dzieci oraz zwrócono uwagę na praktyczne aspekty badania okulistycznego. W części klinicznej w przejrzysty, usystematyzowany sposób przedstawiono pełny zakres zmian chorobowych wieku dziecięcego i wzbogacono je imponującą dokumentacją fotograficzną. Oprócz problemów diagnostycznych autorzy prezentują najnowsze możliwości leczenia farmakologicznego oraz chirurgicznego. Szczególnej uwadze polecamy rozdział poświęcony rozpoznaniu i leczeniu zeza wieku dziecięcego. Monografia ta powinna znaleźć się w biblioteczce każdego lekarza zajmującego się problemami okulistyki, nie tylko wieku dziecięcego. Przystępny sposób omówienia poszczególnych zagadnień ułatwi także wykorzystanie jej przez lekarzy innych specjalności.

Kwetiapina. Zbiór podręcznych informacji dla lekarza praktyka

Marcin Siwek

Kwetiapina jest lekiem przeciwpsychotycznym o udowodnionej skuteczności w leczeniu schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej oraz nawracającej depresji i zespołu lęku uogólnionego. Dostępne są ponadto dowody na skuteczność kwetiapiny w innych zaburzeniach z dominacją objawów afektywnych i/lub lękowych, w których leczeniu nie ma ona rejestracji w Polsce. W pracy przedstawiono informacje przydatne w praktyce lekarskiej i zaprezentowano opisy przypadków zastosowania.

Całodobowy automatyczny pomiar ciśnienia tętniczego

Jacek Lewandowski, Mariusz Łapiński

  Monografia porusza wszystkie kluczowe kwestie związane z całodobowym automatycznym pomiarem ciśnienia tętniczego, rozwiewa wątpliwości i daje jasne wskazówki dotyczące użycia tego niezwykle ważnego nowoczesnego narzędzia diagnostycznego. To pozycja przygotowana przez liderów opinii w tym zakresie, nie tylko świetnych dydaktyków i naukowców, ale także praktykujących lekarzy. Dodatkową wartość opracowania stanowią konkretne przykłady kliniczne.

Rola wczesnej diagnozy i leczenia stwardnienia rozsianego

Mariola Świderek-Matysiak

Stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex) jest uważane za najczęstszą nabytą chorobę demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. SM jest chorobą, na którą zapadają ludzie młodzi, najczęściej między 20. r.ż. a 40. r.ż. Diagnostyka SM jest złożona, należy w niej uwzględnić przeszłość chorobową, wywiad rodzinny, obraz kliniczny, obraz radiologiczny oraz wyniki badań laboratoryjnych krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego. Obecnie w diagnostyce są stosowane kryteria diagnostyczne McDonalda z 2017 r., które pozwalają wcześnie postawić diagnozę. Wprowadzenie leczenia modyfikującego przebieg SM jak najwcześniej chroni chorych przed kolejnymi rzutami, zmianami radiologicznymi w mózgu i rdzeniu kręgowym, ale również przed zanikami mózgu i niepełnosprawnością.

4 przypadki kliniczne chorych, u których warto rozważyć zastosowanie połączenia chondroityny z glukozaminą

Witold Tłustochowicz, Małgorzata Tłustochowicz

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest przewlekłą dolegliwością dotykającą głównie osób starszych. Podstawowa forma postępowania to stosowanie farmakoterapii przeciwbólowej, zgodnej z zasadami drabiny analgetycznej. Inną, nadal kontrowersyjną metodą jest podawanie preparatów z grupy objawowych wolno działających leków dla choroby zwyrodnieniowej, których podstawową zaletą jest to, że są praktycznie pozbawione toksyczności. Niedawny przegląd publikacji dotyczących stosowania tej grupy leków wykazał, iż najsilniejsze działanie modyfikujące ma połączenie glukozaminy z chondroityną, synergistycznie zmieniających metabolizm chrząstki stawowej. W niniejszym artykule prezentujemy cztery przypadki, w których zastosowanie połączenia glukozaminy z chondroityną okazało się skuteczne.

Sitagliptyna - czy jest dla niej miejsce w nowoczesnym leczeniu cukrzycy typu 2?

Marcin Kosiński

Cukrzyca typu 2 (DM2) stanowi rosnący problem kliniczny, a niedostateczna kontrola metaboliczna choroby u wielu pacjentów skłania do poszukiwania nowych metod terapii. W ostatnich latach wprowadzono nowe leki, których mechanizm działania opiera się na wykorzystaniu osi inktretynowej do optymalizacji leczenia cukrzycy. Wśród leków wykorzystujących potencjał efektu inkretynowego znajdują się inhibitory dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4). W artykule przedstawiono podstawy koncepcji wykorzystania efektu inkretynowego w terapii cukrzycy, podstawowy profil farmakologiczny sitagliptyny oraz istotne badania kliniczne dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa leku. Przegląd ten ma na celu podsumowanie pozycji sitagliptyny jako leku dobrze tolerowanego, względnie skutecznego, bezpiecznego dla pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami funkcji nerek i wątroby, jak również leku o niskim ryzyku wywołania hipoglikemii.

Holistyczne podejście do leczenia metotreksatem w reumatologii i dermatologii

Brygida Kwiatkowska

Metotreksat w formie doustnej lub podskórnej jest zarejestrowany m.in. w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów. Wybór formy powinien opierać się na analizie potrzeb i stanu danego pacjenta oraz właściwości farmakologicznych danej formy. W pracy przedstawiono różnice między formą doustną a formą podskórną metotreksatu.