Alergiczny nieżyt nosa - 50 pytań i odpowiedzi

Piotr Rapiejko, Agnieszka Lipiec

Książka została napisana z myślą o lekarzach rodzinnych, których rozległa wiedza musi obejmować wszystkie choroby. Alergiczny nieżyt nosa, mimo, że dotyka ponad 1/4 populacji Polski, to tylko jedno z bardzo wielu schorzeń, których leczeniem zajmuje się lekarz rodzinny. Książka w większości opiera się na wiadomościach praktycznych, a w mniejszym stopniu na rozważaniach teoretycznych. Została napisana w przyjaznej dla odbiorcy formie pytań i odpowiedzi. Wiedza, którą zawiera, jest sumą doświadczeń i umiejętności autora zdobytych podczas 25 lat pracy z chorymi na alergiczny nieżyt nosa, a jego celem było zebranie i usystematyzowanie pytań, jakie najczęściej zadają lekarze rodzinni w czasie wykładów, szkoleń i konferencji.

Ambroksol - więcej niż mukolityk. Powody, dla których warto stosować lek mukoaktywny

Rafał Pawliczak

Leki mukolityczne i ich działanie to źródło rozmaitych wątpliwości zarówno pacjentów, jak i lekarzy. Część z nas sądzi, że są one bardzo ważne w leczeniu wielu chorób, niektórzy zaś podchodzą sceptycznie do ich celowości i możliwości zastosowania. Według niektórych mogą one prowadzić do nadmiernej produkcji wydzieliny, a inni uważają taki mechanizm mukolityku za zasadny. W niektórych chorobach nie podaje się ich wcale, w innych zaś - stosowane są z pełnym przekonaniem przez wielu specjalistów. Mimo to nie zawsze są podawane zgodnie z wytycznymi lub badaniami klinicznymi. Niniejsza krótka praca przeglądowa jest próbą wyjścia naprzeciw tym wątpliwościom i omówieniem zastosowania leku mukoaktywnego o wielokierunkowym działaniu - ambroksolu.

Standaryzowana kompozycja polifenoli z bergamoty - kompleksowy suplement diety o właściwościach plejotropowych na tle innych dostępnych na rynku wybranych naturalnych substancji hipolipemizujących

Marcin Barylski

Sok bergamotowy charakteryzuje się unikatowym profilem flawonoidów. Jest szczególnie bogaty we flawanony i flawony. Standaryzowana kompozycja polifenoli z bergamoty zawiera flawonoidy takie jak sok bergamotowy, jednak ponad 200 razy bardziej skoncentrowane. Liczne dane wskazują na jej znakomite działanie w hiperlipidemii i umiarkowanej hiperglikemii. Ponadto, na tle innych dostępnych na rynku suplementów diety, wykazuje ona korzystne właściwości plejotropowe.

Wykorzystanie żelu nimesulidowego w leczeniu bólu z perspektywy fizjoterapeuty

Tomasz Chomiuk, Arkadiusz Brzozowski

W praktyce fizjoterapeuty najczęstsze problemy, z którymi zgłaszają się pacjenci, to ból i ograniczenia z nim związane, wpływające na aktywności codzienne. Zwiększona długość życia, której towarzyszą postępujące procesy inwolucyjne, wraz z trendem do zwiększania aktywności fizycznej - a tej z kolei często towarzyszą urazy - nierzadko prowadzi do konieczności pracy z fizjoterapeutą nad powrotem do pełnej sprawności. W leczeniu pacjentów odczuwających ból często główne narzędzie fizjoterapii, jakim są ruch i ćwiczenia, nie może być w pełni zastosowane ze względu na świeżość urazu lub poziom sensytyzacji tkanek w bólu przewlekłym. W sytuacji, gdy konieczne jest włączenie leczenia przeciwzapalnego i przeciwbólowego równolegle z fizjoterapią, dobre rozwiązanie stanowi wykorzystanie jednego z niesteroidowych leków przeciwzapalnych - nimesulidu w żelu. Jako lek dużo silniej powinowaty do COX-2 ma on mniejszą liczbę działań niepożądanych niż klasyczne niesteroidowe leki przeciwzapalne. Lek w postaci żelu nie tylko trafia w miejsce faktycznie najbardziej bolesne, ale również jest znacznie mniej obciążający w porównaniu ze środkami podawanymi doustnie.

Doświadczenia w stosowaniu olanzapiny w warunkach oddziału stacjonarnego - przypadki kliniczne

Mateusz Łuc, Joanna Rymaszewska

Zarówno schizofrenia, jak i choroba afektywna dwubiegunowa wymagają przewlekłej terapii farmakologicznej przy uważnym oszacowaniu zysków i strat związanych z leczeniem. Stąd też dobór zleconego leku musi uwzględniać zarówno profil symptomów występujących u chorego, jak i współistniejące schorzenia oraz tolerancję dotychczas stosowanych preparatów. Poprzez blokadę receptorów dopaminergicznych olanzapina ma wpływ na objawy wytwórcze psychozy, a także umożliwia osiągnięcie stabilizacji w zakresie epizodów afektywnych. Istotnym problemem związanym ze stosowaniem olanzapiny jest wpływ leku na metabolizm węglowodanów i lipidów. Z tego powodu są zalecane edukacja pacjenta oraz wdrożenie odpowiedniej profilaktyki, w tym monitorowanie parametrów metabolicznych. Mimo ryzyka związanego z występowaniem powikłań metabolicznych u części chorych olanzapina pozostaje w czołówce leków przeciwpsychotycznych, biorąc pod uwagę bilans zysków i strat związanych z farmakoterapią. W artykule prezentujemy dwa przypadki kliniczne pacjentek, u których zastosowano olanzapinę w leczeniu schizofrenii oraz choroby afektywnej dwubiegunowej.

Działania niepożądane i powikłania leczenia psychotropowego - pod redakcją Marcina Siwka i Jarosława Woronia

Marcin Siwek, Jarosław Woroń

Monografia pod redakcją dwóch wybitnych specjalistów - Profesorów: Marcina Siwka i Jarosława Woronia - to praktyczny przewodnik dla lekarzy, który omawia szeroko objawy będące efektem działań niepożądanych leczenia psychotropowego. Dolegliwości te stanowią jeden z najtrudniejszych obszarów diagnozowania i leczenia, stąd cenna inicjatywa Redaktorów, by wiedzę tę zgromadzić w jednym kompendium. Autorami poszczególnych rozdziałów są lekarze z wieloletnim doświadczeniem klinicznym, specjalizujący się w psychiatrii, seksuologii, farmakologii i anestezjologii, którzy w sposób zrozumiały i nietendencyjny wprowadzają czytelnika w świat występujących patomechanizmów, prezentując klarownie ich obraz. Niewątpliwą zaletą monografii jest jej solidne umocowanie w obszernej współczesnej literaturze naukowej. Ogrom zebranej wiedzy, znakomicie skategoryzowanej, z powodzeniem zaspokoi wymagania nawet najbardziej wymagających odbiorców. Na podkreślenie zasługuje również wysoki poziom edytorski opracowania, jego przejrzystość, czytelność i nienaganna estetyka. Monografia będzie cennym narzędziem wspomagającym pracę każdego lekarza, zwłaszcza psychiatry.

Szczepienia przeciw COVID-19 u dzieci 5-11-letnich ze szczególnym uwzględnieniem niepożądanych odczynów poszczepiennychiegu neuropatii obwodowej indukowanej chemioterapią - opis przypadku

Adam J. Sybilski

W komunikacie z 10 października 2021 r. minister zdrowia poinformował o rozpoczęciu szczepień przeciw COVID-19 dzieci w grupie wiekowej 5-11 lat. Wprowadzenie powszechnych szczepień przeciw COVID-19 u osób po 18. r.ż., a następnie po 12. r.ż. spowodowało, że dzieci w wieku 5-11 lat stanowią populację o najwyższej zachorowalności. Dodatkowo, nawet po bezobjawowym zakażeniu SARS-CoV-2, dzieci i młodzież są zagrożone wieloukładowym zespołem zapalnym u dzieci. Najlepszą formą profilaktyki są szczepienia ochronne. Preparat opracowany przez firmę Pfizer/BioNTech (Comirnaty) w dawce pediatrycznej 10 ug (0,2 ml) jako jedyny jest zarejestrowany do szczepienia dzieci w wieku 5-11 lat. Schemat szczepienia polega na podaniu dwóch dawek szczepionki w odstępie 3 tygodni. Szacowana skuteczność tej szczepionki 7. dnia po drugiej dawce wyniosła 90,7%. Szczepionka była dobrze tolerowana, a niepożądane odczyny poszczepienne - łagodne i przemijające. Reakcje miejscowe (ból i zaczerwienienie w miejscu wkłucia oraz obrzęk) były częste i przeważnie miały nasilenie od łagodnego do umiarkowanego. Zdarzenia ogólnoustrojowe obejmowały głównie zmęczenie, bóle głowy, bóle mięśni, dreszcze, gorączkę i ból stawów oraz występowały częściej po drugiej dawce. Lekami, które są zalecane w przypadku wystąpienia bólu lub gorączki, są paracetamol i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Obecnie paracetamol jest lekiem pierwszego wyboru. Podsumowując, poważne niepożądane odczyny poszczepienne przy szczepieniu przeciw COVID-19 pojawiają się rzadko, ale zawsze należy o nich poinformować pacjentów oraz być na nie przygotowanym. Każdy lekarz ma obowiązek śledzenia wszelkich nowych informacji oraz aktualizacji rekomendacji.

Rehabilitacja kardiologiczna

Marek Kuch, Maciej Janiszewski, Artur Mamcarz

Podręcznik poświęcony jest rehabilitacji kardiologicznej, a powodem jego napisania był niedobór opracowań poświęconych tej tematyce, jak również szybki rozwój wiedzy kardiologicznej, wymagającej regularnej aktualizacji. Rehabiltacja jest integralną częścią opieki nad pacjentem ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego. Nawet najnowocześniejsze formy leczenia nie przyniosą pacjentowi pełni korzyści, jeśli nie zostaną uzupełnione kompleksową rehabilitacją. Znamienne jest określenie "kompleksowa", bo obecnie rehabilitacja to nie tylko odpowiednio programowana aktywność fizyczna, ale całokształt działań prozdrowotnych mających ułatwić choremu powrót do pełnego zdrowia i funkcjonowania w społeczeństwie. Dlatego też prowadzenie rehabilitacji kardiologicznej wymaga znajomości specyfiki schorzeń układu krążenia - od prewencji, poprzez diagnostykę, do leczenia. Opracowanie jest zarówno przydatne dla fizjoterapeutów, jak i studentów wszystkich kierunków medycznych oraz dla lekarzy zajmujących się w codziennej praktyce rehabilitacją kardiologiczną.

Zaburzenia lękowe u pacjentów kardiologicznych

Dominika Dudek

U pacjentów kardiologicznych częstym problemem są zaburzenia lękowe. Mogą one stanowić podstawowe schorzenie, dające objawy ze strony serca, bądź mogą towarzyszyć chorobie układu sercowo-naczyniowego. Stąd ich symptomatologia i diagnostyka różnicowa znajdują się w zakresie zainteresowań nie tylko psychiatrów, ale też lekarzy rodzinnych, internistów oraz kardiologów. Prawidłowe rozpoznanie i leczenie wpływa nie tylko na jakość życia, lecz także rokowanie kardiologiczne. Jedną z bezpiecznych i skutecznych opcji terapeutycznych jest pregabalina.

Postępowanie w nowotworowym bólu przebijającym

Agnieszka Sękowska, Małgorzata Malec-Milewska

Monografia "Postępowanie w nowotworowym bólu przebijającym" to pierwsze zwarte dzieło wydane w języku polskim poświęcone w całości problematyce bólu przebijającego u chorych na nowotwory. Znajomość problematyki bólu przewlekłego, w tym bólu przebijającego (epizodycznego), jest niezbędna wśród lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, psychologów i innych osób wchodzących w skład zespołów interdyscyplinarnych opiekujących się chorymi na nowotwory. W monografii omówiono ogólne zasady leczenia bólu u pacjentów z nowotworami, charakterystykę bólu przebijającego z uwzględnieniem oceny klinicznej, jego cechy, epidemiologię, patomechanizm, podział oraz różnicowanie z bólem podstawowym. Książkę w istotnym stopniu wzbogacają przedstawione najczęściej stosowane narzędzia do oceny bólu, algorytmy postępowania terapeutycznego, tabele z uwzględnieniem dawkowania leków przeciwbólowych. Ze względu na bardzo wysokie walory edukacyjne monografii z pełnym przekonaniem polecam podręcznik personelowi medycznemu jednostek medycyny bólu i opieki paliatywnej, a także wszystkim klinicystom i pielęgniarkom opiekującym się chorymi na nowotwory.

Zarys otoneurologii tom 2

Waldemar Narożny, Henryk Skarżyński

W podręczniku w sposób logiczny i przejrzysty opisano niełatwe zagadnienia anatomii, fizjologii i patofizjologii, ambulatoryjnej i klinicznej, diagnostyki neurologicznej, otolaryngologicznej, audiologicznej i radiologicznej układu równowagi. Wyodrębnione są rozdziały przedstawiające różnice kliniczne między zawrotami głowy wieku dziecięcego a występującymi u osób w wieku podeszłym. Ważną, obszerną, napisaną w oparciu o najnowsze piśmiennictwo oraz doświadczenia własne Autorów część podręcznika stanowią rozdziały poświęcone leczeniu zaburzeń przedsionkowych. Jest ono wielokierunkowe (transtympanalne, farmakologiczne, chirurgiczne), a wybór sposobu leczenia zależy w dużej mierze od wyniku postępowania diagnostycznego. Większość zawrotów głowy i zaburzeń równowagi jest leczona zachowawczo, głównie farmakologicznie. Szczególnie wartościowe, zwłaszcza dla lekarzy otochirurgów, są informacje zawarte w rozdziale omawiającym diagnostykę i terapię zawrotów głowy pochodzenia jatrogennego. Integralną część terapii zawrotów głowy stanowi rehabilitacja. Poświęcony jest jej jeden z końcowych rozdziałów monografii. Książkę zamykają dwa rozdziały omawiające problemy napotykane przez lekarzy wielu specjalności w procesie orzekania niepełnosprawności w chorobach otoneurologicznych. Podręcznik Zarys otoneurologii wypełnia znaczącą lukę na polskim rynku wydawniczym dotyczącą opracowań poruszających wszechstronne problemy związane z zaburzeniami przedsionkowymi. Stanowi ważne źródło informacji zarówno dla lekarzy otolaryngologów, neurologów, audiologów, foniatrów, jak i lekarzy rodzinnych, radiologów oraz rehabilitantów. Skierowany jest także do przyszłych adeptów sztuki lekarskiej - studentów wydziałów medycznych polskich uniwersytetów.

Pikosiarczan sodu czy glikol polietylenowy w przygotowaniu przed planową kolonoskopią w warunkach ambulatoryjnych? Przegląd systematyczny oraz metaanaliza

Michał F. Kamiński

Niniejsze opracowanie stanowi podsumowanie oraz omówienie metaanalizy 16 randomizowanych badań dotyczących porównania skuteczności dwóch środków farmakologicznych (pikosiarczanu sodu z cytrynianem magnezu [SPMC] lub glikolu polietylenowego [PEG]) stosowanych w przygotowaniu jelit przed planowaną kolonoskopią wykonywanych w warunkach ambulatoryjnych u dorosłych pacjentów. Wyniki analizy wykazały przewagę SPMC nad PEG pod względem stopnia oczyszczenia jelita, tolerancji pacjenta oraz częstości występowania działań niepożądanych. Nie wykazano różnic między PEG a SPMC w zakresie wykrywalności polipów i gruczolaków.

Amisulpryd - niedoceniany lek o wielu twarzach

Anna Antosik-Wójcińska, Bartłomiej Antoniak

Chociaż amisulpryd należy do neuroleptyków najwcześniej wprowadzonych w psychiatrii, to jego właściwości farmakologicz ne i zróżnicowane zależnie od dawki działanie sprawiają, że wciąż znajduje on zastosowania w różnych sytuacjach klinicznych. Nowe wskazania refundacyjne off-label objęte refundacją, czyli F21, F22, F23, F24, F25, F28, F29 wg ICD-10, umożliwiają szer sze stosowanie leku. Jednak aby stało się to możliwe, konieczne jest zrozumienie jego działania. W artykule przypominamy kil ka podstawowych faktów dotyczących amisulprydu oraz opisujemy kilka przypadków klinicznych pokazujących zastosowania różnych dawek zależnie od profilu objawów i obrazu klinicznego choroby w danym momencie.

Profile pacjentów, u których warto stosować Lewozymendan

Opracowanie zbiorowe

Profile pacjentów, u których warto stosować lewozymendan to książka poświęcona praktycznym aspektom wykorzystania lewozymendanu - leku inotropowego dodatniego stosowanego w zdekompensowanej niewydolności serca. Lewozymendan jest podawany przede wszystkim w najtrudniejszych przypadkach, a doświadczenia z nim związane w części ośrodków są niewielkie. zdecydowaliśmy się na zaprezentowanie opisów realnych sytuacji klinicznych, aby pokazać niuanse, których znajomość może zdecydować o powodzeniu terapii.

Profile pacjentów, którzy mogą odnieść korzyści z terapii sertraliną

Dominika Dudek

Sertralina jest bardzo dobrze poznanym i jednym z najczęściej stosowanych leków przeciwdepresyjnych. Dzięki profilowi dzia łania oraz dobrej tolerancji znajduje zastosowanie w wielu grupach chorych. Może być traktowana jako lek pierwszego rzutu w leczeniu każdego epizodu depresyjnego, a zwłaszcza z towarzyszącymi zaburzeniami lękowymi. Jest dobrze przebadana u pacjentów z chorobami układu sercowo-naczyniowego, ma również korzystny profil metaboliczny. To wszystko sprawia, że jest bardzo przydatna w praktyce nie tylko lekarza psychiatry, lecz także lekarza POZ, który często spotyka się z pacjentami ze współistniejącą depresją i chorobami somatycznymi.

Zaburzenia erekcji - punkt widzenia kardiologa

Artur Mamcarz, Marcin Wełnicki

Schorzenia układu sercowo-naczyniowego są powszechnym zjawiskiem, podobnie jak: otyłość, nadciśnienie tętnicze czy cukrzyca. Wpływają one negatywnie na wszystkie sfery naszego życia, w tym również na nasze życie seksualne. Obecnie najlepiej poznane są wzajemne zależności pomiędzy występowaniem zaburzeń erekcji i chorób układu sercowo-naczyniowego. Zaburzenia erekcji mogą być nie tylko powikłaniem chorób układu sercowo-naczyniowego, lecz także ich wczesnym rewelatorem. Mogą być jednak także działaniem niepożądanym niektórych leków kardiologicznych. Tymi zagadnieniami zajmuje się kardioseksuologia. Być może jednak jeszcze ważniejszym zagadnieniem jest bezpieczeństwo leczenia zaburzeń erekcji u pacjentów kardiologicznych.

Preparat zawierający niezmydlające się frakcje oleju awokado i oleju sojowego w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów

Eugeniusz Józef Kucharz

Preparat niezmydlających się frakcji oleju awokado i oleju sojowego jest mieszaniną uzyskiwaną według ściśle określonej procedury. Stosuje się go od dawna w leczeniu pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów; wykazuje on działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i chondroprotekcyjne. Należy do wolno działających objawowych leków stosowanych w chorobie zwyrodnieniowej stawów. Działanie tej mieszaniny udokumentowano w badaniach in vitro, badaniach na modelach zwierzęcych oraz badaniach klinicznych. Wykazano, że zmniejsza ona ból spoczynkowy i występujący podczas ruchu, zmniejsza zapotrzebowanie na niesteroidowe leki przeciwzapalne i inne leki przeciwbólowe, a także poprawia stan czynnościowy narządu ruchu chorych. Preparat ten jest bardzo dobrze tolerowany i nie wykazuje interakcji z innymi lekami.

Arypiprazol jako potencjalizacja leczenia przeciwdepresyjnego w depresji opornej na leczenie - jaki ma wpływ na procesy psychiczne?

Sławomir Murawiec

Arypiprazol jest lekiem wskazywanym przez rekomendacje Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i przez konsultanta krajowego jako jedna z opcji potencjalizacji dotychczas nieskutecznej terapii w depresji opornej na leczenie. Jest substancją, która wykazuje transdiagnostyczne działanie terapeutyczne, może być stosowany w monoterapii w kilku grupach zaburzeń. Natomiast w połączeniu z lekiem przeciwdepresyjnym może potencjalizować skuteczność terapii depresji. Jego wieloprofilowy mechanizm działania receptorowego pozwala na założenie, że moduluje on działanie kilku układów neuroprzekaźnikowych, co może wyjaśniać jego korzystny wpływ w wielu zaburzeniach psychicznych, a także w potencjalizacji leczenia przeciwdepresyjnego. W pracy omówiono dwa przypadki pacjentek z objawami zaburzeń depresyjnych opornych na leczenie i ze współistniejącymi zaburzeniami lękowymi, zaburzeniami snu oraz specyficznymi cechami przeżywania emocjonalnego, a także trudnościami psychologicznymi. Pacjentki podlegały w czasie leczenia politerapii obejmującej m.in. leki przeciwdepresyjne. Po dołączeniu arypiprazolu w dawce 15 mg nastąpiła znaczna poprawa w zakresie stanu psychicznego i funkcjonowania pacjentek, umożliwiająca powrót do pracy zawodowej. Wpływ arypiprazolu na funkcje psychiczne tych osób obejmował uaktywnienie procesów motywacyjnych, ciekawości, zaangażowania w eksplorację rzeczywistości, zmniejszenie intensywności myśli o negatywnej wartości emocjonalnej, zmniejszenie nasilenia odczuwanego lęku i niepokoju oraz poprawę funkcji poznawczych.

Leczenie bólu neuropatycznego - 41 pytań i odpowiedzi

Agnieszka Sękowska, Małgorzata Malec-Milewska

Ból neuropatyczny stanowi duże wyzwanie dla lekarzy. Kluczem do jego prawidłowego rozpoznania jest połączenie danych z wywiadu i badania przedmiotowego kładącego nacisk na zaburzenia czucia. W praktyce klinicznej ból neuropatyczny jest rozpoznawany rzadziej niż w badaniach epidemiologicznych. Dodatkowo mimo znacznie lepszego poznania jego mechanizmów i opublikowania wielu badań oceniających skuteczność i bezpieczeństwo różnych leków ciągle nie dysponujemy pewnymi metodami jego terapii. Przeszkody te sprawiają, że wielu chorych nie osiąga satysfakcjonującego wyniku leczenia. Skuteczność w leczeniu bólu neuropatycznego ocenia się na 40% - 60%, przy czym nawet 30-procentowe ustąpienie dolegliwości to wielka ulga dla pacjenta z bólem neuropatycznym, a 50% zmniejszenie bólu - olbrzymi sukces terapeutyczny. Niniejsza książka jest kolejną próbą poprawy tego stanu rzeczy. W formie 41 pytań i odpowiedzi przedstawia kluczowe problemy związane z leczeniem bólu neuropatycznego i sposoby ich rozwiązywania w świetle najnowszych wytycznych i osiągnięć w zakresie jego rozpoznania i terapii. Leczenie bólu neuropatycznego - o czym jest książka? Przed Tobą kolejna pozycja książkowa warta uwagi - Leczenie bólu neuropatycznego, od Agnieszka Sękowska, Małgorzata Malec-Milewska. Leczenie bólu neuropatycznego spełnia wszystkie cechy swojego gatunku, przypadnie więc do gustu nawet tym najbardziej wymagającym czytelnikom. Jeśli zainteresowała Cię ta pozycja, sprawdź inne tytuły, których autorami są - Agnieszka Sękowska, Małgorzata Malec-Milewska. Nie będziesz żałował!

Zaburzenia psychiczne występujące po długotrwałej ekspozycji na alkohol i narkotyki

Bartosz Łoza, Piotr Smolaga, Maja Polikowska

Według najnowszego raportu amerykańskiego  rozpowszechnienie uzależnień znacząco narasta w ostatnich latach. Nie możemy nawet mieć komfortu, że zjawisko to jest właściwie definiowane, szczególnie w kontekście przemian cywilizacyjnych. Przed upływem wieku od powstania nowoczesnego lecznictwa odwykowego zmuszeni jesteśmy więc jeszcze raz pochylić się nad trafnością diagnostyki uzależnień. Autorzy cytowanego raportu stwierdzają, że współczene wzorce uzależnień ulegają daleko idącym zmianom. 

Migotanie przedsionków

Jarosław Drozd

  Zaletą książki jest praktyczne, "krok po kroku" omówienie postępowania w różnych, często trudnych sytuacjach klinicznych związanych z diagnostyką i leczeniem pacjenta z migotaniem przedsionków w warunkach ambulatoryjnych, izby przyjęć/SOR czy w szpitalu. Walory dydaktyczne opracowania zwiększają przejrzyste schematy postępowania oraz przedstawienie najczęstszych błędów, jakie popełniamy w leczeniu pacjentów z tą arytmią. Szczególnie cenne jest holistyczne podejście autorów do opieki nad pacjentem z migotaniem przedsionków, który zwykle ma wiele chorób towarzyszących. Wiele osób cierpi z powodu migotania przedsionków. Powinniśmy promować wiedzę z tego zakresu wśród lekarzy i pielęgniarek - poprawi to naszą skuteczność w diagnozowaniu i leczeniu chorych. Pomoże nam w tym ten znakomity podręcznik.

Zakażenia układu oddechowego o etiologii atypowej

Adam J. Sybilski

Częstość występowania infekcji dróg oddechowych, zwłaszcza zapaleń płuc, o etiologii atypowej znacznie wzrasta. Najczęściej atypowe zapalenie płuc jest powodowane przez bakterie Mycoplasma pneumoniae i Chlamydophila pneumoniae. Jedynym rezerwuarem tych atypowych bakterii jest człowiek. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową lub przez kontakt bezpośredni z osobą chorą lub ozdrowieńcem. Zapalenie płuc o etiologii Mycoplasma pneumoniae i Chlamydophila pneumoniae najczęściej dotyczy dzieci bez współistniejących chorób i ma zazwyczaj łagodny przebieg, natomiast większość pacjentów z infekcją wywołaną przez Legionella wymaga leczenia na oddziałach intensywnej terapii. Symptomy infekcji mykoplazmatycznej mogą być bardzo różne - od łagodnych, pochodzących z górnych dróg oddechowych, po zapalenie płuc i objawy pozapłucne. Infekcja jest często niedodiagnozowana, a pacjenci zwykle nie szukają pomocy lekarskiej. Chlamydiowe zapalenie płuc w większości przypadków przebiega łagodnie, jest podobne do zapalenia mykoplazmatycznego i ma tendencję do samowyleczenia. Lekami z wyboru w leczeniu atypowego zapalenia płuc są makrolidy, a z uwagi na najlepszy compliance u dzieci - azytromycyna.

Infekcyjny nieżyt nosa

Aneta Nitsch-Osuch

Nieżyt nosa jest częstą dolegliwością w praktyce lekarza rodzinnego, zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Nieżyt nosa moż na ogólnie podzielić na alergiczny i niealergiczny albo na podstawie kryterium czasu trwania objawów na ostry (najczęściej infekcyjny, trwający ok. 5-7 dni) i przewlekły (złożony patomechanizm; zazwyczaj trwający >14 dni). W leczeniu stosuje się postępowanie objawowe oraz farmakologiczne, w którym główną rolę odgrywają sympatykomimetyki stosowane miejscowo, w tym ksylometazolina. W artykule przedstawiono zasady leczenia infekcyjnego nieżytu nosa u dzieci.

Miejsce diklofenaku w standardach terapeutycznych w reumatologii

Robert Rupiński, Jarosław Woroń

Niesteroidowe leki przeciwzapalne są trudne do zastąpienia w leczeniu bólu zapalnego. Zarówno mechanizmy uczestniczące w powstawaniu bólu zapalnego, jak i indywidualne cechy poszczególnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych pozwalają obecnie na wręcz spersonalizowany wybór leku w taki sposób, aby eskalować jego skuteczność przy minimalizacji ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Diklofenak jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym z jednym z najdłuższych staży klinicznych. Od początku lat 70. ubiegłego wieku był on ważnym elementem codziennej praktyki reumatologicznej, stosowanym w chorobach o podłożu zarówno zwyrodnieniowym, jak i zapalno-autoimmunologicznym.