Standing finansowy a zrównoważony rozwój przedsiębiorstw w Polsce. Badania sektorowe

Magdalena Kowalska

W publikacji omówiono podstawowe zagadnienia teoretyczne związane z tematyką standingu finansowego i zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstw. Szczególną uwagę zwrócono na prezentację statystycznej oceny standingu finansowego i zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstw oraz modeli ekonometrycznych pozwalających na określenie siły i kierunku wpływu standingu finansowego na zrównoważony rozwój przedsiębiorstw według sekcji PKD-2007 w latach 2008-2019.

Kierowanie zespołami zróżnicowanymi ze względu na styl życia

Joanna Cewińska, Małgorzata Striker

Monografia stanowi kontynuację rozważań podjętych w książce Elementy stylu życia jako determinanty pracy w zespole (2020). W tej publikacji, podobnie jak w poprzedniej, autorki zaprezentowały wybrane wyniki prac badawczych zrealizowanych w ramach projektu w Katedrze Zarządzania Zasobami Ludzkimi Wydziału Zarządzania UŁ. Przedstawiły opinie kierowników i pracowników na temat wpływu stylu życia na proces kierowania zespołami. Na podstawie tych badań stwierdziły m.in., że w miejscach pracy akceptowane są różne style życia pracowników, ale podwładni muszą stosować się do zasad przyjętych w organizacji. Według kierowników i pracowników przełożony nie powinien mieć prawa do ingerowania w style życia podwładnych. Kierownicy, szczególnie starsi wiekiem i stażem oraz przed 30. rokiem życia, częściej od pracowników deklarują otwartość na różnorodność stylów życia i większą przychylność wobec pracowników. Zaobserwowano również, że mężczyźni częściej niż kobiety godzą się na uwzględnianie stylu życia w podejmowaniu decyzji dotyczących podwładnych i dają kierownikom przyzwolenie na ingerowanie w tę sferę. Ponadto zauważono, że łatwiej jest kierować zespołami, których członkowie mają podobny styl życia. W mniejszych organizacjach i mniej licznych zespołach kierownicy częściej biorą pod uwagę styl życia podwładnych oraz częściej niż w dużych społecznościach zdarza im się z tego względu podejmować negatywne decyzje.

Partnerstwo publiczno-prywatne - dzieląc się wiedzą i doświadczeniem

Magdalena Załęczna, Anna Wojewnik-Filipkowska, Joanna Węgrzyn, Katarzyna Olbińska, ...

Monografia Partnerstwo publiczno-prywatne - dzieląc się wiedzą i doświadczeniem jest jednym z głosów w prowadzonej od lat dyskusji na temat możliwości wykorzystania potencjału PPP w Polsce. Pomimo oficjalnych zapewnień o popieraniu tego rozwiązania, formuła PPP nie stała się popularna, jej stosowanie rodzi bowiem wiele trudności i wymaga wyspecjalizowanej wiedzy. Publikacja ta jest skierowana do szerokiego kręgu odbiorców, zarówno profesjonalnie zajmujących się problematyką współpracy podmiotów publicznych i prywatnych, rozwoju infrastruktury, zarządzania miastem i rewitalizacji, jak i najważniejszych interesariuszy tych procesów oraz mechanizmów rynku - użytkowników i odbiorców. Pomimo upływu wielu lat od rozpoczęcia implementacji szeroko pojętego PPP w Polsce wydaje się, że dla niektórych podmiotów to wciąż nowa instytucja, natomiast dla tych, którzy mają już doświadczenie na tym polu, zmieniające się rozwiązania prawne, a także czynniki społeczne, gospodarcze i środowiskowe kreują nowe warunki, które wymagają dalszych badań i analiz. Wiedza teoretyczna oraz płynąca zarówno z pozytywnych, jak i negatywnych doświadczeń stanowi niezbędny element upowszechniania wykorzystania formuły PPP.

Kobiety w drodze na naukowy Olimp... Akademicki awans polskich historyczek (od schyłku XIX wieku po rok 1989)

Jolanta Kolbuszewska

Tematykę prezentowanej monografii można ulokować pomiędzy historią kobiet a historią nauki. Autorka wypełnia istniejącą od długiego czasu lukę badawczą w zakresie rozpoznania i charakterystyki osiągnięć kobiet oraz ich wkładu w rozwój rodzimej historiografii. Ukazuje dorobek naukowy historyczek z uwzględnieniem przeobrażeń dokonujących się zarówno w obszarze zbiorowej mentalności, jak i polityki, kultury, nauki. Przygląda się rozwojowi kobiecych karier na tle kilku epok - od okresu poprzedzającego wybuch Wielkiej Wojny (pierwsze doktoraty kobiet), przez dwudziestolecie międzywojenne (pierwsze habilitacje kobiet), po PRL (badaczki dziejów zaczęły wieńczyć swe osiągnięcia profesurą zwyczajną). Zdaniem autorki zawężenie skali obserwacji do jednej dyscypliny pozwala sformułować szersze wnioski odnoszące się do polskiej humanistyki w ogóle. Daje to możliwość uchwycenia zjawisk i prawidłowości, które stały się i nadal są udziałem kobiet w nauce. Publikacja zainteresuje historyków historiografii, specjalistów z zakresu historii kobiet i dziejów najnowszych, a także naukoznawców i antropologów.

Przez zarzuconą subtelną bawełnicę... - cognitio symbolica w kazaniach reformata Antoniego Węgrzynowicza (źródła, zastosowania i konteksty)

Magdalena Kuran

Na okładce tej książki znajduje się drzeworyt zaczerpnięty z łacińskiego zbioru kazań Antoniego Węgrzynowicza Syllabus Marianus. Przedstawia on wnętrze drukami i pracujące w niej osoby. W banderoli umieszczonej u dołu znajdujemy inskrypcję ,,Lucern dabit atra fuligo".Wielce prawdopodobne jest, że pomysłodawcą i wykonawcą drzeworytu był Węgrzynowicz, który sam ilustrował większość swoich zbiorów kazań. "Czarna sadza da światło" - słowa te w duchu epoki, za pomocą metafory i paradoksu, wyrażają ideę, która znajduje swoje odzwierciedlenie w jego kazaniach. Sadza, która była głównym składnikiem farby drukarskiej, jest tu metonimią drukowanego słowa, a szerzej - wyrażanej poprzez nie treści. Idea ciemności, która prowadzi ku światłu, rzeczy materialnych wiodących ku duchowym, to z kolei istota cognitionis symbolicae. * Atutem rozprawy jest jej przedmiot formalny - tytułowa cognitio symbolica, czyli obecne w twórczości reformata "myślenie symboliczne", przejawiające się w posługiwaniu strukturami symbolicznymi (tu senso largo obejmującymi alegorię, metaforę i inne struktury oparte na analogii). Samo zjawisko, dość dobrze rozpoznane w kulturze wieków dawnych [...], tu stało się przedmiotem interesującego studium przypadku, wzbogacającego wiedzę o dawnej symbolografii i jej roli w kształtowaniu dawnego języka religijnego. Tak ukierunkowanej pracy na temat dawnej prozy kaznodziejskiej do tej pory brakowało. Z recenzji prof. Wiesława Pawlaka (KUL)

Koszałki-opałki, czyli prawo karne w bajkach. Repetytorium dla studiujących, sądowników i podsądnych

Witold Kulesza, Jan Kulesza

Czy szczurek Wiechetek dopuścił się kradzieży z włamaniem? Czy krasnoludek Podziomek prał brudne pieniądze? Czy zjedzenie Popiela przez myszy stanowiło zbrodnię zamachu stanu? Czy Koszałek-Opałek popełnił przestępstwo paserstwa lub urzędnicze? Dlaczego król Krak dopuścił się handlu ludźmi, a szewczykowi Dratewce nie można przypisać zabicia Smoka Wawelskiego? Czy Wanda, co nie chciała Niemca, podżegała do nienawiści na tle narodowościowym? Do czego przemocą doprowadził królewicz Kopciuszka? Czy Czerwony Kapturek przejawiała oznaki demoralizacji? Czy Jaś i Małgosia dopuścili się kradzieży szczególnie zuchwałej? Za co odpowiadała sztuczna inteligencja (Al) lustra królowej, macochy Śnieżki? Dlaczego Mały Książę odrzucił stanowisko ministra sprawiedliwości? Co kryła "praktyczna baryłeczka" Kłapouchego? Udzielenia odpowiedzi na te i inne pytania podjęli się autorzy, analizując powszechnie znane, wybrane baśnie i legendy z punktu widzenia współczesnego polskiego prawa karnego, w tym jego podstawowych zasad, sięgających fundamentów demokratycznego państwa prawnego. Jak wskazuje praktyka dydaktyczna, metoda ta ułatwia zrozumienie nawet najtrudniejszych instytucji prawnokarnych. Na tych przykładach przedstawiono również wykład sprawiedliwości i sztuki sędziowania, gdyż to sędzia jest "mówiącą ustawą". Wywód został wzbogacony o łacińskie paremie prawnicze, by ukazać ciągłość myśli sięgającą starożytności. Tytuł publikacji nawiązuje do zapisów, czynionych zawsze sumiennie i w dobrej wierze, choć niekoniecznie oddających naukową prawdę, przez nadwornego kronikarza w królestwie krasnoludków Koszałka-Opałka, ujętych następnie przez Marię Konopnicką w zeznaniu O krasnoludkach i o sierotce Marysi. Wywód trzeba przeto czytać z przymrużeniem oka, tak jak uczyniłaby to grecka Temida, gdyby na chwilę uniosła zakładaną jej, według tradycji, opaskę uniemożliwiającą widzenie, lecz ułatwiającą, sine ira et studio, rozstrzyganie, co słuszne i prawe, a co niegodziwe i z prawem sprzeczne.

Sztuka ma znaczenie

Dagmara Rode, Marcin Składanek, Maciej Ożóg

Tom ofiarowujemy Panu Profesorowi Ryszardowi W. Kluszczyńskiemu jako Jego uczniowie i uczennice, współpracownicy i współpracownice, przyjaciele i przyjaciółki. Książka ta stanowi formę podziękowań za intelektualne stymulacje, motywacje do eksplorowania twórczych działań oraz nade wszystko za naukowe inspiracje, jakie Mu zawdzięczamy. Trudno bowiem znaleźć osobę badającą filmową awangardę, sztukę wideo, a szczególnie sztukę nowych mediów i kulturę cyfrową, która nie odnosiłaby się do zaproponowanych przez Profesora ujęć, konceptualnych schematów i teoretycznych konstruktów lub w inny sposób nie czerpała z Jego dorobku - bogatego i ważnego dla współczesnych dyskursów kulturoznawczych. Tematyczne zróżnicowanie publikacji dowodzi, iż analizy sztuki i kultury nowych mediów - jakkolwiek ustanawiają węzłowy i najbardziej doniosły obszar refleksji Profesora - nie wyczerpują Jego zainteresowań oraz poszukiwań badawczych. Ze Wstępu Sztuka ma znaczenie jest tomem o charakterze jubileuszowym, ale to przeznaczenie nie zdominowało konceptu całości publikacji, którą można określić jako bardzo interesującą, przekrojową lekturę na temat sztuki współczesnej. Niezwykle cenne jest to, iż książka stanowi wyraz nie tylko rozmaitych powinowactw intelektualnych z Profesorem Kluszczyńskim, lecz także ciekawy zapis aktualnego stanu polskich badań nad kulturą wizualną, audialną, literacką, audiowizualną, popularną. Znajdują się w niej bowiem teksty o różnej randze i różnorodnym charakterze, w których podejmowane są zagadnienia z rozmaitych kręgów szeroko pojętej sztuki. Autorzy dali wyraz swych zainteresowań, niejednokrotnie zbieżnych z pracami Profesora Kluszczyńskiego albo inspirowanych nimi, jak również zaprezentowali obecnie prowadzone przez siebie badania lub po prostu, w sposób niemal osobisty, spisali własne przemyślenia na tematy, które często nie znajdują swego miejsca w licznych publikacjach, a czasem czekają na odpowiedni moment, by ujrzeć światło dzienne. Z recenzji dr hab. Barbary Kity, prof. UŚ

Mongolia w pułapce obfitości zasobów naturalnych

Małgorzata Burchard-Dziubińska, Tsolmontuya Myagmarjav

Monografia stanowi zaproszenie do refleksji nad rolą zasobów naturalnych we współczesnym świecie. Rozważania w niej zawarte zostały osadzone w teorii ekonomii środowiska i zasobów naturalnych, a także ekonomii instytucjonalnej. Mają na celu opisanie, analizę i ocenę roli dwóch elementów, które zdeterminowały proces rozwoju Mongolii - ogromnych, nie do końca zbadanych, bogactw naturalnych tego państwa oraz instytucji określających zasady ich eksploatacji. To, kto i na jakich zasadach ma dostęp do zasobów naturalnych kraju, silnie determinuje udział w korzyściach płynących z ich pozyskiwania. Mongolia stanowi pod tym względem niezwykle interesujący przedmiot badań z uwagi na doświadczenia historyczne związane z rozwojem wyjątkowej kultury i stylu życia mongolskich koczowników, a także ze względu na obfitość zasobów kopalin o strategicznym i kluczowym znaczeniu dla nowoczesnych technologii. Czy powstałe w okresie transformacji systemowej instytucje rzeczywiście sprzyjają trwałemu rozwojowi społeczeństwa i gospodarki Mongolii, a może wprowadziły kraj w pułapkę obfitości zasobów naturalnych? Czytelnik znajdzie odpowiedź na to pytanie w prezentowanej książce. Publikacja jest w szczególności adresowana do odbiorców zainteresowanych problemami gospodarowania zasobami naturalnymi, wykładowców akademickich, studentów ekonomii, ochrony środowiska i stosunków międzynarodowych oraz osób, dla których gospodarka Mongolii stanowi obiekt penetracji biznesowej.